2020.04.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.133.2020.2.ENB
z 3 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 2 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Złożony wniosek dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę w 2020 r. i latach kolejnych (zdarzenie przyszłe). Wnioskodawca nie zamierza zmieniać pracy, umowa o pracę i sytuacja odnośnie dochodów w jakiej się znajduje pozostanie taka sama jak w roku 2020. Wniosek nie dotyczy dochodów uzyskanych w roku 2019.

Wnioskodawca posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, jak również w Polsce znajduje się Jego miejsce zamieszkania. Aktualnie jedynym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest umowa o pracę zawarta z przedsiębiorstwem D. znajdującym się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca pracuje w charakterze II mechanika na statku morskim działającym w sektorze offshore. Statek ma możliwość transportu pasażerów, paliwa oraz ładunku. Praca ta jest w systemie zmianowym 4 tygodnie na statku po którym przysługuje urlop 4 tygodniowy w domu. Co miesiąc Wnioskodawca odprowadza podatek w Wielkiej Brytanii. W Polsce nie osiąga dochodu. Statek znajduje się pod banderą Wielkiej Brytanii. Statek na którym Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał pracę w roku 2020 zajmuje się faktycznie przewozem ładunków. Jedną z prac wykonywanych przez statek jest transport ładunków między platformami wiertniczymi. Przewożone są kontenery z częściami zamiennymi, oraz inne elementy które akurat potrzebne są na danej platformie. Statek jest przystosowany do przewozu pasażerów (dodatkowe miejsca do spania), jednak Wnioskodawca nie może określić czy i kiedy tacy pasażerowie będą przewożeni.

Na przedmiotowym statku Wnioskodawca pracuje i będzie pracował jako marynarz w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2018 r. poz. 616 i 2245).

Statek jest i będzie eksploatowany w żegludze międzynarodowej w myśl art. 5a ust. 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. między miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego, oraz portami zagranicznymi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego.

Pracę na przedmiotowym statku Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał przez minimum 183 dni w każdym roku podatkowym.

W myśl art. 21 ust. 35b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawcy do okresu pracy (minimum 183 dni) zalicza się:

okres urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015r. o pracy na morzu, przewiduje jego uzyskanie, oraz
okres czasu wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku.

Wnioskodawca jest i będzie zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony, nie jest to kontrakt marynarski na jeden rejs. Pracuje i będzie pracował w systemie zmianowym 28 dni na statku po którym przysługuje 28 dni czasu wolnego w domu. Pracuje i będzie pracował na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi.

W umowie o pracę zawartej z pracodawcą jest i będzie zawarte stwierdzenie, iż za każdy dzień na statku, przysługuje jeden dzień wolny od pracy.

W przypadku Wnioskodawcy oba powyżej przytoczone fragmenty art. 21 ust. 35b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzają, iż ma i będzie miał przepracowane 183 dni w każdym roku podatkowym.

Statek na którym wykonuje pracę nie jest i nie będzie holownikiem ani pogłębiarką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl przytoczonych aktów prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl artykułu 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku od osób fizycznych, wyżej opisana sytuacja odnośnie zatrudnienia wyczerpuje znamiona pracy na statku morskim pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego używanego do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni. W myśl artykułu 21 ust. 1 pkt 35b ustawy o podatku od osób fizycznych, praca odbywa się w systemie załóg rotujących, więc wypełniony zostaje warunek posiadania minimum 183 dni pracy omawiany w artykule 21 ust. 1 pkt 23c ustawy. Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na art. 21 ust. 1 pkt 35b pkt 8 ustawy o podatku od osób fizycznych który dotyczy wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku.

W ocenie Wnioskodawcy dochody które osiąga i osiągnie z tytułu umowy o pracę w roku 2020 i latach późniejszych (jeśli sytuacja podatkowa, oraz przepisy prawa podatkowego nie ulegną zmianie) podlegają zwolnieniu od podatku od osób fizycznych w roku podatkowym 2020 i latach późniejszych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy Jego sytuacja wyczerpuje znamiona artykułu 21 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w następujący sposób:

jest obywatelem Polski, posiada polskie obywatelstwo,
pracuje i będzie pracował jako marynarz w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2018 r. poz. 616 i 2245),
statek na którym pracuje i będzie pracował nosi i będzie nosił banderę Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
statek na którym pracuje i będzie pracował jest przystosowany i faktycznie jest i będzie wykorzystywany do przewozu ładunków,
statek na którym pracuje uprawia i będzie uprawiał żeglugę międzynarodową w myśl art. 5a ust. 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
statek na którym pracuje nie jest i nie będzie holownikiem ani pogłębiarką,
pracę na statku wykonuje i będzie wykonywał przez minimum 183 dni w każdym roku podatkowym w myśl art. 21 ust. 35b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy od podatku dochodowego wolne są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich podnoszących banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:

holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską.

Na podstawie art. 21 ust. 35 tej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, ma zastosowanie pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1:

w przypadku pracy na statku podnoszącym polską banderę - zaświadczenia, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu;
w przypadku pracy na statku podnoszącym inną, niż polska, banderę - zaświadczenia armatora lub agencji zatrudnienia, o której mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, zawierającego:
1. imię i nazwisko marynarza, jego adres zamieszkania i numer PESEL, a w przypadku jego braku - numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
2. informację o liczbie dni przepracowanych w roku na statku spełniającym wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 23c, przez marynarza, którego dotyczy zaświadczenie, z podaniem okresów zatrudnienia, nazwy i bandery statku,
3. informację o kwocie przychodu marynarza z tytułu pracy u armatora,
4. informacje dotyczące armatora obejmujące:
  1. imię i nazwisko lub nazwę,
  2. adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,
  3. numer identyfikacji podatkowej lub zagraniczny numer identyfikacyjny podatnika,
  4. formę prawną.

W myśl natomiast art. 21 ust. 35b ustawy, do okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, zalicza się okres:

podróży do miejsca rozpoczęcia pracy na statku, liczony wraz z dniem rozpoczęcia podróży z miejsca zamieszkania lub innego miejsca wskazanego w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, do dnia rozpoczęcia pracy na statku, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
podróży z miejsca zakończenia pracy na statku, liczony wraz z dniem zakończenia pracy na statku, do dnia zakończenia podróży w miejscu zamieszkania lub innym miejscu wskazanym w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
repatriacji i oczekiwania na repatriację w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu - w przypadku gdy na podstawie przepisów dotyczących kosztów ponoszenia repatriacji armator jest obowiązany do ponoszenia tych kosztów;
pobierania zasiłku chorobowego lub zasiłku macierzyńskiego oraz okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby, które miały miejsce w okresie zatrudnienia na statku, określone w zaświadczeniach lekarskich;
szkolenia lub przeszkolenia w jednostkach edukacyjnych, prowadzących szkolenia zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286, z 2013 r. poz. 1092, z 2018 poz. 1866 i 2088 oraz z 2019 r. poz. 103);
szkolenia lub przeszkolenia innego niż wskazane w pkt 5, na które marynarz został skierowany przez armatora, a obowiązek odbycia tego szkolenia lub przeszkolenia wynika z odrębnych przepisów;
urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, przewiduje jego uzyskanie;
wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku;
urlopu wyrównawczego, o którym mowa w art. 56 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 35c ustawy, okresy, o których mowa w ust. 35b, ustalane są na podstawie dokumentów przedłożonych przez marynarza.

Przez armatora, o którym mowa w ust. 35 i 35b, rozumie się armatora, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. j Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845, z 2017 r. poz. 512 oraz z 2019 r. poz. 962) (art. 21 ust. 35d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o:

pkt 47a) marynarzu - oznacza to marynarza w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2018 r. poz. 616 i 2245);

pkt 48) żegludze międzynarodowej - oznacza to żeglugę między:

portami polskimi a portami zagranicznymi, w tym także między portami polskimi, pod warunkiem że żegluga między portami polskimi jest częścią podróży morskiej do portu zagranicznego,
portami polskimi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
portami zagranicznymi,
miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
portami zagranicznymi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, jak również w Polsce znajduje się Jego miejsce zamieszkania. Aktualnie jedynym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest umowa o pracę zawarta z przedsiębiorstwem D. znajdującym się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca pracuje w charakterze II mechanika na statku morskim działającym w sektorze offshore. Statek ma możliwość transportu pasażerów, paliwa oraz ładunku. Statek znajduje się pod banderą Wielkiej Brytanii. Statek na którym Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał pracę w roku 2020 zajmuje się faktycznie przewozem ładunków. Jedną z prac wykonywanych przez statek jest transport ładunków między platformami wiertniczymi. Przewożone są kontenery z częściami zamiennymi, oraz inne elementy które akurat potrzebne są na danej platformie. Statek jest przystosowany do przewozu pasażerów (dodatkowe miejsca do spania), jednak Wnioskodawca nie może określić czy i kiedy tacy pasażerowie będą przewożeni.

Na przedmiotowym statku Wnioskodawca pracuje i będzie pracował jako marynarz w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2018 r. poz. 616 i 2245).

Pracę na przedmiotowym statku Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał przez minimum 183 dni w każdym roku podatkowym.

W myśl art. 21 ust. 35b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawcy do okresu pracy (minimum 183 dni) zalicza się:

okres urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015r. o pracy na morzu, przewiduje jego uzyskanie, oraz
okres czasu wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku.

W umowie o pracę zawartej z pracodawcą jest i będzie zawarte stwierdzenie, iż za każdy dzień na statku, przysługuje jeden dzień wolny od pracy.

Statek na którym wykonuje pracę nie jest i nie będzie holownikiem ani pogłębiarką.

Jednym z warunków koniecznych dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy, jest wykonywanie pracy na statkach morskich podnoszących banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W kontekście powyższego należy wyjaśnić, że z dniem 1 lutego 2020 r. weszła w życie Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE C 144 I z 25.04.2019). Niemniej jednak, na podstawie art. 1 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o okresie przejściowym, o którym mowa w Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1516), ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, w okresie przejściowym, o którym mowa w art. 126 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, rozumie się przez to również Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Z powyższego wynika zatem, że w okresie od 1 lutego do 31 grudnia 2020 r. na gruncie ustawy PIT ilekroć jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Atomowej rozumie się przez to również Wielką Brytanię.

W konsekwencji mając na uwadze, że Wnioskodawca mający obywatelstwo Polskie w 2020 r. będzie wykonywał pracę jako marynarz na statku morskim, niebędącym holownikiem lub pogłębiarką, podnoszącym banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej faktycznie używanym do przewozu ładunków w żegludze międzynarodowej, a ponadto praca będzie wykonywana przez okres minimum 183 dni w roku podatkowym, uznać należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca złoży urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1 zaświadczenie armatora lub agencji zatrudnienia, o której mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, zawierające:

imię i nazwisko Wnioskodawcy, Jego adres zamieszkania i numer PESEL, a w przypadku jego braku - numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
informację o liczbie dni przepracowanych w roku na statku spełniającym wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 23c, przez Wnioskodawcę, którego dotyczy zaświadczenie, z podaniem okresów zatrudnienia, nazwy i bandery statku,
informację o kwocie przychodu Wnioskodawcy z tytułu pracy u armatora,
informacje dotyczące armatora obejmujące:
1. imię i nazwisko lub nazwę,
2. adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,
3. numer identyfikacji podatkowej lub zagraniczny numer identyfikacyjny podatnika,
4. formę prawną,
wówczas dochody uzyskane w 2020 r. w związku z wykonywaniem pracy najemnej na wskazanym we wniosku statku będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe ustalenia będą miały również zastosowanie do dochodów uzyskanych w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny (tj. m.in. w sytuacji gdy Wielka Brytania nadal będzie traktowana jak państwo członkowskie Unii Europejskiej lub będzie członkiem Europejskiego Obszaru Gospodarczego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 ze zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin