Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.10.2020.3.JO
z 31 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 20 luty 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 13 lutego 2020 r.) oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 marca 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 18 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2 – jest nieprawidłowe,
  

• zwolnienia z opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2 oraz zwolnienia z opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 20 luty 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lutego 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.10.2020.1.JO oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 marca 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.10.2020.2.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dwóch współwłaścicieli C. D. i M. D. posiada nieruchomość - użytkowanie wieczyste. Na nieruchomość tę składają się dwie działki gruntu o nr 1 - do chwili obecnej niezabudowana i 2, na której znajdują się budynki - budynek biurowy oraz dwie hale.

Obaj współwłaściciele posiadają w nieruchomości równe udziały. Nieruchomość ta od chwili zakupu przeznaczona była na użytek prowadzonej działalności gospodarczej i wynajmowana. W chwili obecnej M. D. nie jest przedsiębiorcą - wykreślony z dniem 1 stycznia 2002 roku, C. D. jest przedsiębiorcą. Obaj są podatnikami w podatku od towarów i usług. Żaden ze współwłaścicieli nie zajmuje się handlem nieruchomości.

Nieruchomość tę (użytkowanie wieczyste) działki nr 1 i 2 zabudowanej jednym budynkiem biurowym dnia 11 marca 1998 r. aktem notarialnym Rep. A (…) C.D. i M.D. nabyli jako wspólnicy Spółki cywilnej A Spółka Cywilna. W momencie zakupu transakcja ta była zwolniona z podatku od towarów i usług - kupujący nie otrzymali od sprzedającego faktury VAT i nie odliczyli podatku naliczonego. Budynek biurowy nie był i do chwili obecnej nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych i amortyzowany.

Wyżej wymieniana Spóła cywilna została rozwiązana dnia 31 grudnia 2001 roku, jej wspólnicy posiadają po 50% udziału w majątku pozostałym po Spółce, tj. w ww. nieruchomości.

Dnia 3 stycznia 2002 roku M. i D. zawarli umowę dzierżawy ww. nieruchomości z B. Sp. z o.o.

M. i C.D. budują na należącej do nich działce gruntu halę, która zostaje odebrana dnia 27 listopada 2003 roku - wtedy też ma miejsce jej pierwsze zasiedlenie. Od tej inwestycji odliczają podatek naliczony, hala ta jest wpisana do ewidencji środków trwałych. Obecnie hala ta jest już w pełni zamortyzowana. Hala ta w chwili odbioru zostaje oddana w dzierżawę B. Sp. z o.o.

W 2011 roku B. Sp. z o.o. buduje na dzierżawionej nieruchomości halę magazynową (inwestycja w obcym środku trwałym), hala ta zostaje oddana do użytkowania dnia 18 kwietnia 2012 roku - pierwsze zasiedlenie. Podatek naliczony związany z budową tej hali został odliczony przez ww. Spółkę z o.o., hala ta w chwili obecnej jest częściowo zamortyzowana.

Dnia 1 czerwca 2019 roku B. Sp. z o.o. zostaje postawiona w stan likwidacji.

Dnia 31 sierpnia 2019 roku zostaje rozwiązana umowa dzierżawy pomiędzy B Sp. z o.o. a M i C.D..

Nakłady poczynione w obcym środku trwałym przez B. Sp. z o.o. - budowa hali w latach 2011 - 2012 zostają wycenione przez rzeczoznawcę i w sierpniu 2019 roku odkupione po 50% przez właścicieli nieruchomości od B. Sp. z o.o. na podstawie faktury VAT.

W piśmie z dnia 17 lutego 2020 r. Wnioskodawca informuje, że:

1. niezabudowana działka nr 1 nie jest przeznaczona pod zabudowę, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego jest to droga,
   
2. Wnioskodawcy w związku ze zwrotem nakładów Spółce B. Sp. z o.o. z tytułu wybudowania hali magazynowej na dzierżawionej nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego,
3. w ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie posadowionych na działce nr 2 budowli (dwóch hal),
4. nie ponoszono nakładów na ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, w związku z tym nie miało miejsce oddawane budowli do użytkowania i nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od takich nakładów,
   
5. obie hale magazynowe wpisane są do ewidencji środków trwałych.
   
   

W piśmie z dnia 20 marca 2020 r. Wnioskodawca informuje, że:

1. na działce 1 znajduje się droga budowana z wierzchniej warstwy wykonanej z asfaltu i podbudowy, stan faktyczny w tym zakresie jest zgodny z danymi wynikającymi z wypisu z rejestru gruntów tej działki,
2. droga znajdująca się na ww. działce jest budowlą w rozumieniu art. 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane, zgodnie z którym budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury,
3. w momencie nabycia w 1998 roku działki nr 1, droga była już na gruncie. Budowla była oddana do użytkowania przed datą nabycia przez Wnioskodawcę tej nieruchomości, była wykorzystywana w działalności, którą Wnioskodawca prowadzi od chwili nabycia w 1998 roku. W ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie ww. budowli. Z uwagi na fakt, że nie poniesiono nakładów na ulepszenie, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej, budowla ta nie była oddawana ponownie do użytkowania. Z uwagi na fakt, że w ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie ww. budowli, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jeden ze współwłaścicieli, M.D., chce zbyć swój udział w nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2 wraz ze wzniesionym na niej budynkami, czy sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też będzie z niego zwolniona w całości bądź części?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż części nieruchomości należącej do M.D. będzie zwolniona z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawca wywodzi z faktu, iż w momencie nabycia działek gruntu nr 1 i 2 zabudowanej jednym budynkiem biurowym dnia 11 marca 1998 r. aktem notarialnym Rep. A (…) transakcja ta była zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nabywcy nie otrzymali faktury VAT i nie odliczyli podatku naliczonego. Ponadto, wszystkie budowle znajdujące się na działce gruntu i mające być przedmiotem sprzedaży zostały zasiedlone ponad dwa lata od chwili obecnej, a po ich pierwszym zasiedleniu nie były poddawane ulepszeniu. Dlatego też mając na uwadze art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o podatku od towarów i usług, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż udziału w ww. nieruchomościach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2,
  

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości.
  
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z treści art. 15 ust. 1 wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W pierwszej kolejności przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości składającej się działek nr 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca w dniu 3 stycznia 2002 r. zawarł umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości ze spółką B. Sp. z o.o.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dzierżawa stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa dostawa będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż udziału w nieruchomościach (działki nr 1 i 2) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3‑9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, również prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość składającą się z działki nr 1, na której znajduje się droga oraz 2, na której znajdują się budynki: budynek biurowy i dwie hale. Nieruchomość zabudowaną budynkiem biurowym dnia 11 marca 1998 r. została nabyta przez C.D i M.D. jako wspólników Spółki cywilnej A, transakcja ta była zwolniona z podatku VAT. Nieruchomość od chwili zakupu przeznaczona była na użytek prowadzonej działalności gospodarczej i wynajmowana. Budynek biurowy nie był i do chwili obecnej nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Dnia 3 stycznia 2002 r. została zawarta umowa dzierżawy ww. nieruchomości ze spółką B Sp. z o.o., która wybudowała na dzierżawionej nieruchomości halę magazynową (inwestycja w obcym środku trwałym), hala ta została oddana do użytkowania dnia 18 kwietnia 2012 roku - pierwsze zasiedlenie. Podatek naliczony związany z budową tej hali został odliczony przez ww. Spółkę. Wnioskodawca oraz współwłaściciel wybudowali na należącej do nich działce gruntu halę, która została odebrana dnia 27 listopada 2003 roku - wtedy też ma miejsce jej pierwsze zasiedlenie, od tej inwestycji Wnioskodawca odliczył podatek naliczony. Hala w chwili odbioru została oddana w dzierżawę B Sp. z o.o.

Dnia 31 sierpnia 2019 roku zostaje rozwiązana umowa dzierżawy pomiędzy z B. Sp. z o.o. Nakłady poczynione w obcym środku trwałym przez B. Sp. z o.o. - budowa hali w latach 2011 - 2012 zostały w sierpniu 2019 roku odkupione po 50% przez właścicieli nieruchomości od B. Sp. z o.o. na podstawie faktury VAT. Wnioskodawcy w związku ze zwrotem nakładów Spółce B. Sp. z o.o. z tytułu wybudowania hali magazynowej na dzierżawionej nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie posadowionych na działce nr 2 dwóch hal.

Na działce nr 1 znajduje się droga, która jest budowlą w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane. W momencie nabycia w 1998 roku działki nr 1, droga była już na gruncie. Budowla była oddana do użytkowania przed datą nabycia przez Wnioskodawcę tej nieruchomości, była wykorzystywana w działalności, którą Wnioskodawca prowadzi od chwili nabycia w 1998 roku. W ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie ww. budowli, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej tej budowli.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości składającej się z działek 1 i 2 wraz ze wzniesionymi na niej budynkami będzie zwolniona z podatku VAT.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budowli oraz budynków posadowionych na działce nr 1 i 2 nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów, należy stwierdzić, że dostawa budowli oraz budynków znajdujących się na działce nr 1 i 2 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z wniosku, do pierwszego zasiedlenia budowli i budynku biurowego doszło najpóźniej w 1998 r., natomiast dwóch hal odpowiednio w 2003 r. i 2012 r. Ponadto co istotne w ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie budowli oraz dwóch hal, natomiast budynek biurowy nie był i do chwili obecnej nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych, a więc nie stanowi środka trwałego u Wnioskodawcy, który mógłby ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym planowana sprzedaż budowli oraz budynków przez Wnioskodawcę będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla dostawy udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu działek nr 1 oraz 2, na którym budowla oraz budynki są posadowione, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponieważ planowana dostawa budowli oraz budynków korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2 wraz ze znajdującymi się na nich budowlami i budynkami należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem drugiego współwłaściciela nieruchomości, tj. Pana C.D.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.