2020.04.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.822.2019.2.JM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.822.2019.2.JM
z 3 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rezygnacji z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rezygnacji z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w … (dalej: „(...) ”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest czynnym zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „PTU”, „VAT”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej).

Spółka, w ramach propagowania zdrowego stylu życia i dbałości o kulturę fizyczną osób w niej zatrudnionych, wdrożyła dla swoich pracowników szereg programów, mających na celu ich aktywizację fizyczną, obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia – zarówno fizycznego jak i psychicznego. Spółka zakupuje w związku z powyższym na rzecz pracowników usługi w ramach tzw. benefitów. Usługi te mogą być w całości sfinansowane przez pracodawcę lub w części.

W przypadku grupy benefitów współfinansowanych Spółka sprzedaż na rzecz swoich pracowników dokumentowała wydaniem paragonu fiskalnego, tj. prowadziła ewidencję tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Spółka będąc w błędnym przekonaniu, iż jest obowiązana do rozpoczęcia fiskalizacji na kasie fiskalnej nabyła kasę, dokonała jej fiskalizacji, zgłosiła ten fakt do właściwego Urzędu Skarbowego i rozpoczęła fiskalizację w I kwartale roku 2015 w momencie wprowadzenia współfinasowanych benefitów dla swoich pracowników. Spółka dokonała odliczenia ulgi z tytułu zakupu kasy.

Spółka nie prowadzi poza sprzedażą na rzecz pracowników sprzedaży na rzecz osób fizycznych, a nawet jeżeli to łączna sprzedaż z tego tytułu nie przekracza 20.000 zł w skali roku w żadnym z ubiegłych lat podatkowych.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że Spółka występowała już o interpretację (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.364.2019.1.AKR) w przedmiotowym temacie jednak omyłkowo wskazała w stanie faktycznym, iż fiskalizowano na kasie tylko usługi medyczne współfinansowane dla pracowników, tymczasem dotyczyło to również współfinansowanych następujących świadczeń:

Ubezpieczenia grupowego,

Parkingu dla pracowników,

Cateringu dla pracowników (fit-catering)

Karnetów sportowych na obiekty sportowe dla pracowników.

Na kasie fiskalizowano też pełnopłatne przez pracowników:

Nabycia środków trwałych używanych i ujawnionych w ewidencji środków trwałych: laptopy, monitory komputerowe, wyposażenie pokoju muzycznego, fotele,

nabycia materiałów marketingowych: bluzy z logo, plecaki z logo,

filtrów do oczyszczacza powietrza (filtry początkowo były kupione dla celów firmowych, ale okazało się, że Spółka ma ich za dużo i postanowiono zostawić tylko część, a resztę odsprzedać zainteresowanym pracownikom.

Na kasie ewidencjonowano też całkowicie nieodpłatne świadczenia dla pracowników:

Obiekty sportowe: boisko, korty tenisowe i do squasha;

Opieka trenerska: tenis, pole dance, stretching, yoga;

Usługi cateringowe (warzywa dla pracowników w trakcie).

Powyższe benefity dla pracowników stanowią mniej niż 0,2% całości sprzedaży wynikającej z działalności gospodarczej. Dodatkowo 75% przekazywanych świadczeń to nieodpłatne świadczenia, a każde naliczenie podatku należnego na odpłatnych i nieodpłatnych przykazaniach jest dokumentowane również za pomocą faktur wewnętrznych sprzedaży w systemie księgowym.

W opisanym stanie faktycznym uznano stanowisko Spółki (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.364.2019.1.AKR) za prawidłowe to jest uznano, iż możliwe jest zaprzestanie ewidencji na kasie fiskalnej.

Spółka zaprzestała fiskalizacji wskazanej sprzedaży na rzecz swoich pracowników, wyrejestrowała kasę fiskalną zgodnie ze stosownymi procedurami, po czym zorientowano się, iż uzyskana interpretacja nie pokrywa całego zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W odpowiedzi na pytanie: „W związku ze wskazaniem w opisie sprawy, że: „Spółka nie prowadzi poza sprzedażą na rzecz pracowników sprzedaży na rzecz osób fizycznych, nawet jeżeli to łączna sprzedaż z tego tytułu nie przekracza 20.000 zł w skali roku w żadnym z ubiegłych lat podatkowych.”, należy jednoznacznie wskazać czy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych?”, Wnioskodawca wskazał, że tak, Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca ewidencjonuje sprzedaż realizowaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca dokonuje na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dostaw towarów bądź świadczenia usług, o których mowa w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 2519)? Jeżeli, tak to należy wskazać jakich dostaw towarów/świadczenia usług dokonuje Wnioskodawca oraz wskazać symbol PKWiU oraz nazwę grupowania dla dokonywanych dostaw towarów/świadczonych usług, wynikające z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676, z późn. zm.), stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 marca 2020 r. Należy podać pełny, siedmiocyfrowy symbol PKWiU.”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca dokonuje na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dostaw towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi)?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy w przypadku dostaw towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi) Wnioskodawca otrzymuje w całości zapłatę za ww. dostawę odpowiednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy lub na rachunek Wnioskodawcy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres)?”, Wnioskodawca wskazał, że nie ma dostaw w systemie wysyłkowym.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za dostawy towarów/świadczenie usług realizowane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych w gotówce?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca otrzymuje w całości zapłatę za świadczenie usług realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej odpowiednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy lub na rachunek Wnioskodawcy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę za świadczenie usług realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczyła ww. zapłata?”, Wnioskodawca wskazał, że tak.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka była uprawniona do rezygnacji z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, tak, ponieważ Spółka nie przekroczyła w ubiegłych latach ani bieżącym roku obrotu 20.000 zł z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i niebędącymi pracownikami Spółki, dotychczas nie powstał obowiązek stosowania kasy fiskalnej i Spółka mogła zrezygnować z tej ewidencji do czasu powstania obowiązku w tym zakresie.

Uzasadnienie

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej uVAT).

W myśl tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przepis ten wprowadza generalną zasadę, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 uVAT).

Zasady dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca uregulował poprzez udzielenie delegacji do wydania rozporządzenia w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2019 r., podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2019 r., podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na podstawie art. 111 ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r., do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

W ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej (art. 111 ust. 1b ustawy, obowiązującego od dnia 1 maja 2019 r.).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Jak wskazano wyżej, obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących:

od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 1215), zwane dalej „rozporządzeniem z dnia 4 listopada 2014 r.”;

od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., regulowało rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 2177), zwane dalej „rozporządzeniem z dnia 16 grudnia 2016 r.”;

od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., regulowało rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 2454, z późn. zm.), zwane dalej „rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 2017 r.”

od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 2519), zwane dalej „rozporządzeniem z dnia 28 grudnia 2018 r.”.

Regulacje w nich zawarte przewidywały/przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zwolnienie przedmiotowe do dostawy towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Z treści § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., wynika, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Z treści § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. wynika, że w przypadku podatników dokonujących dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w poz. 21, 26, 27 i 49 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli dostawa towarów i świadczenie usług w całości zostały udokumentowane fakturą.

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r., w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak w załączniku do:

rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w części „II. Sprzedaż dotycząca szczególnych czynności”, wskazano w poz. 35 dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali;

rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w części „II. Sprzedaż dotycząca szczególnych czynności”, wskazano w poz. 36 dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali;

rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w części „II. Sprzedaż dotycząca szczególnych czynności” wskazano w poz. 36 dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r. stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w części „II. Sprzedaż dotycząca szczególnych czynności” stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 34 dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Natomiast pod pozycją 49 załącznika do rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. wskazana została dostawa towarów i świadczenie usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Pod pozycją 50 załącznika do rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. wskazana została dostawa towarów i świadczenie usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, jeżeli czynności te w całości zostały udokumentowane fakturą.

Pod pozycją 50 załącznika do rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. wskazana została dostawa towarów i świadczenie usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, jeżeli czynności te w całości zostały udokumentowane fakturą.

Natomiast pod pozycją 47 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r. wskazana została dostawa towarów i świadczenie usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, jeżeli czynności te w całości zostały udokumentowane fakturą.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Natomiast stosownie do zapisu § 4 rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w określonych w tym przepisie przypadkach.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w określonych w tym przepisie przypadkach.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w określonych w tym przepisie przypadkach.

Stosownie do zapisu rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w określonych w tym przepisie przypadkach.

Stosownie do przepisu § 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1
  i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów
-z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych
-z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do dostawy towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 36 załącznika do rozporządzenia (§ 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r.).

W myśl § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 36 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 marca 2018 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113
  ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
13. w zakresie wymiany walut, z wyłączeniem usług świadczonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

Stosownie do § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 marca 2018 r., przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 36 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 30 marca 2018 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113
  ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
13. (uchylona).

Stosownie do przepisu § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia 28 grudnia 2018 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa
  w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
  h) perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do dostawy towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy (§ 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej). Spółka, w ramach propagowania zdrowego stylu życia i dbałości o kulturę fizyczną osób w niej zatrudnionych, wdrożyła dla swoich pracowników szereg programów, mających na celu ich aktywizację fizyczną, obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia – zarówno fizycznego jak i psychicznego. Spółka zakupuje w związku z powyższym na rzecz pracowników usługi w ramach tzw. benefitów. Usługi te mogą być w całości sfinansowane przez pracodawcę lub w części. Spółka sprzedaż na rzecz swoich pracowników dokumentowała wydaniem paragonu fiskalnego, tj. prowadziła ewidencję tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wnioskodawca wskazał, że fiskalizowano na kasie: usługi medyczne współfinansowane dla pracowników, ubezpieczenia grupowego, parkingu dla pracowników, cateringu dla pracowników (fit-catering), karnetów sportowych na obiekty sportowe dla pracowników, nabycia środków trwałych używanych i ujawnionych w ewidencji środków trwałych: laptopy, monitory komputerowe, wyposażenie pokoju muzycznego, fotele, nabycia materiałów marketingowych: bluzy z logo, plecaki z logo, filtrów do oczyszczacza powietrza. Na kasie ewidencjonowano też całkowicie nieodpłatne świadczenia dla pracowników: obiekty sportowe: boisko, korty tenisowe i do squasha; opieka trenerska: tenis, pole dance, stretching, yoga; usługi cateringowe (warzywa dla pracowników).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rezygnacji z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, należy zauważyć, że z treści art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Oznacza to, że podatnik jest obowiązany opodatkować nieodpłatne świadczenie usług m.in. na cele osobiste pracowników, w tym byłych pracowników; przy czym nie ma znaczenia czy przy nabyciu towarów lub usług do wykonania usług na cele inne niż działalności gospodarczej podatnika przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem nieodpłatne świadczenie usług na cele – w tym przypadku – osobiste pracowników jako zrównane z odpłatnym świadczeniem usług co do zasady podlega ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej.

Z kolei w rozpatrywanej sprawie w związku z odpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, tj. obciążenie pracowników kosztami usług medycznych, ubezpieczenia grupowego, parkingu, cateringu (fit-catering) oraz karnetów sportowych na obiekty sportowe, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynika to z faktu, że Spółka najpierw zapłaciła innym firmom za całość wykonanego świadczenia, a następnie odsprzedała te usługi swoim pracownikom, obciążając ich odpowiednio kosztami ww. usług. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działa w tej sprawie w imieniu własnym lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników, a zatem Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikom wymienione we wniosku usługi. W przypadku natomiast czynności wykonywanych przez Spółkę na rzecz pracowników, gdzie Wnioskodawca nie obciążał pracowników kosztami usług udostępnienia obiektów sportowych, opieki trenerskiej, usług cateringowych (warzyw dla pracowników), to Wnioskodawca nabywał ww. usługi od podmiotów trzecich i dokonywał ich zbycia na rzecz własnych pracowników. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi udostępnienia obiektów sportowych, opieki trenerskiej, usług cateringowych (warzyw dla pracowników) jest podmiotem, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy. W konsekwencji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca działa w tym przypadku w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników, a zatem Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikom wymienione we wniosku usługi.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa wskazać należy, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione warunki umożliwiające zwolnienie na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzeń z dnia 4 listopada 2014 r., z dnia 16 grudnia 2016 r., z dnia 20 grudnia 2017 r. i z dnia 28 grudnia 2018 r., z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej opisanych przez Wnioskodawcę czynności, realizowanych na rzecz pracowników.

Jak wynika z wniosku, czynności opisane przez Wnioskodawcę dokonywane są na rzecz jego pracowników a jako dostawa towarów i świadczenie usług przez podatników na rzecz jego pracowników zostały wymienione w:

załączniku do rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. w poz. 35,

załączniku do rozporządzeń z dnia 16 grudnia 2016 r. i z dnia 20 grudnia 2017 r. w poz. 36,

załączniku do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r. w poz. 34;

jako czynności zwolnione z ewidencjonowania.

W analizowanej sytuacji istotny jest również § 4 ww. rozporządzeń, który ustanawia katalog czynności, które – co do zasady – muszą być ewidencjonowane przy zastosowaniu kas rejestrujących (bez względu na pozostałe zwolnienia).

Wśród czynności, które muszą być ewidencjonowane przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały wymienione:

w przepisie § 4 pkt 1 lit. i rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. i przepisach § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i rozporządzeń z dnia 16 grudnia 2016 r., z dnia 20 grudnia 2017 r. i z dnia 28 grudnia 2018 r., dostawa sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),

w przepisie § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., świadczenie usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów;

w przepisie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. f rozporządzeń z dnia 16 grudnia 2016 r. i z dnia 20 grudnia 2017 r., świadczenie usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,

w przepisie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. f rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r., świadczenie usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,

w przepisie § 4 pkt 2 lit. i rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. i przepisach § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i ww. rozporządzeń z dnia 16 grudnia 2016 r., z dnia 20 grudnia 2017 r. i z dnia 28 grudnia 2018 r., świadczenie usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie: świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),

w przepisach § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzeń z dnia 20 grudnia 2017 r. i z dnia 28 grudnia 2018 r., świadczenie w zakresie związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Zatem dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będących pracownikami dostawa laptopów, monitorów komputerowych, wyposażenia pokoju muzycznego oraz świadczenie usług medycznych, usług cateringowych (fit-catering i warzywa dla pracowników), zapewnienia karnetów sportowych na obiekty sportowe oraz umożliwienia korzystania z obiektów sportowych zostały wymienione w katalogu z § 4 ww. rozporządzeń.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na kasie fiskalizowano nabycia środków trwałych: fotele, nabycia materiałów marketingowych: bluzy z logo, plecaki z logo, nabycia filtrów do oczyszczacza powietrza, współfinansowanych następujących świadczeń: ubezpieczenia grupowego, parkingu dla pracowników. Na kasie ewidencjonowano też świadczenia dla pracowników: opieka trenerska: tenis, pole dance, stretching, yoga;

Odnosząc się do powyższego stanu faktycznego należy zauważyć, że dostawa foteli, filtrów do oczyszczacza powietrza, materiałów marketingowych: bluzy z logo, plecaki z logo na rzecz pracowników nie zostały wymienione w § 4 cyt. rozporządzeń. Również świadczenia takie jak: ubezpieczenie grupowe, udostępnienie parkingu dla pracowników, opieka trenerska nie zostały wymienione ww. przepisie rozporządzenia.

W przypadku dostawy laptopów, monitorów komputerowych, wyposażenia pokoju muzycznego, bezwzględny obowiązek ewidencji takiej sprzedaży na kasie rejestrującej nie będzie miał jednak zastosowania. Wnioskodawca będzie bowiem dokonywał tej dostawy na rzecz swoich pracowników, a zgodnie z przepisem § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku takiego rodzaju dostawy przepis § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia nie będzie miał zastosowania.

Bezwzględny obowiązek ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej na podstawie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. f, lit. i oraz lit. l rozporządzenia, nie dotyczy świadczenia przez Wnioskodawcę usług, które wcześniej nabył on we własnym imieniu, ale na rzecz pracownika. Zgodnie z przepisem § 4 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia przepis § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nie będzie miał zastosowania w przypadku świadczenia takiego rodzaju usług na rzecz swoich pracowników.

W rezultacie, należy stwierdzić, że Wnioskodawca:

obciążając pracownika kosztami usług medycznych, usług cateringu (fit-catering), karnetów sportowych na obiekty sportowe;

nie obciążając pracownika kosztami tj. usług udostępnienia obiektów sportowych, opieki trenerskiej, usług cateringowych (warzyw dla pracowników);

dokonując na rzecz pracowników dostaw towarów takich jak: laptopy, monitory komputerowe, wyposażenie pokoju muzycznego, fotele, materiały marketingowe: bluzy z logo, plecaki z logo, filtry do oczyszczacza powietrza,

nie musi ewidencjonować tych czynności na kasie rejestrującej.

W konsekwencji, Wnioskodawca miał/ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej czynności opisanych w treści wniosku, tj. dostaw towarów i świadczenia usług na rzecz pracowników:

na podstawie § 2 w zw. z poz. 35 załącznika do rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r.,

na podstawie § 2 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r.,

na podstawie § 2 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2017 r. nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.,

na podstawie § 2 w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r. nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2019 r.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Łączna sprzedaż z tego tytułu nie przekracza 20.000 zł w skali roku w żadnym z ubiegłych lat podatkowych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że nie powstał wobec Wnioskodawcy obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Tym samym, korzystając ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, Wnioskodawca może zaprzestać prowadzenia tej ewidencji, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rezygnacji z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 568).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin