Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.37.2020.1.JŻ
z 8 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka A. w B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe. Paliwo dostarczane jest zarówno na statki polskie, jak i statki zarejestrowane w innych krajach zawijające do portów morskich na terytorium Polski w żegludze międzynarodowej. Dostawy paliw realizowane są przy pomocy bunkierek - małych tankowców (statków morskich) będących w posiadaniu Podatnika.

Głównymi odbiorcami paliwa są jednostki pełnomorskie - statki morskie posiadające numery IMO (International Maritime Organization), uprawiające żeglugę międzynarodową. Ten obrót paliw, czyli dostawy na międzynarodowy bunkier morski, stanowi ponad 90% przychodów Spółki. W ramach tych dostaw paliw żeglugowych Podatnik nie dostarcza paliwa do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, bowiem odbiorcami są wyłącznie armatorzy statków pełnomorskich, zaś paliwo służy do napędu statków komercyjnych wykorzystywanych gospodarczo przez tychże armatorów. Dostarczane paliwo żeglugowe jest bunkrowane bezpośrednio do zbiorników paliwowych jednostek pełnomorskich, zamontowanych na stałe na tych jednostkach. Potwierdzeniem takiej dostawy jest podpisany przez dwie strony kwit bunkrowy (handlowy dokument dostawy uregulowany także przepisami konwencji MARPOL ratyfikowanej przez Polskę) zawierający stosowne oświadczenia nabywcy - podmiotu zużywającego, w tym informację o wypływaniu do zagranicznego portu.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności w dniu …. w Porcie Morskim w … Podatnik dokonał dostawy oleju napędowego przeznaczonego na cele żeglugowe na statek morski należący do zagranicznego armatora. Dostawa została udokumentowana poprzez kwit bunkrowy podpisany z jednej strony przez I Mechanika zaopatrzonego statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez Kapitana bunkierki Podatnika.

Na podstawie art. 269 ust. 2 i 3 Unijnego Kodeksu Celnego (dalej UKC) oraz związanego z tym przepisem jednoznacznego stanowiska Komisji Europejskiej - zawartego w piśmie o nr ref Ares(2016)2010194 z dnia 27 kwietnia 2016 r o tytule "ANNEX B SHIP SUPPLIES Articles 269 and 270 UCC" dostępnego w Internecie pod linkiem:

https://ec.europa.eu/taxation_customs/sites/taxation/files/resources/documents/customs/customs_code/guidance_ship_supplies_en.pdf

• oraz posiadając ww. kwit bunkrowy Podatnik dokonał zgłoszenia wywozowego dostarczonego paliwa żeglugowego w systemie celnym. Właściwy dla miejsca dostawy Oddział Celny "Terminal Kontenerowy" w … potwierdził wywóz towaru poprzez wystawienie w systemie celnym noty IE599.
  
  

Podatnik wystawił w związku z powyższym fakturę VAT za sprzedaż towaru - paliwa żeglugowego dostarczonego w Porcie Morskim w … na statki w żegludze międzynarodowej traktując tę dostawę jako dostawę w eksporcie.

Podsumowując stan faktyczny jaki leży u podstaw niniejszego zapytania należy wskazać, że:

1. dostawa dotyczyła paliwa przeznaczonego na cele żeglugowe;
2. dostawa została wykonywana na obszarze polskich portów morskich;
3. zabunkrowany statek morski uprawniony był do żeglugi morskiej - międzynarodowej;
4. dostawa paliwa wykonywana była bezpośrednio na statek morski do jego zbiornika paliwowego zamontowanego na stałe i służącego do napędu tej jednostki;
5. dostawa paliwa żeglugowego potwierdzona została kwitem bunkrowym obustronnie podpisanym z jednej strony przez przedstawiciela statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez przedstawiciela Podatnika;
6. dostawa paliwa żeglugowego nie była wykonywana na rzecz jednostki rekreacyjnej lub niekomercyjnej - dostawa paliwa żeglugowego nie służyła do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statku rekreacyjnego lub innego środka transportu służącego do celów prywatnych.
   
   

Dla właściwego określenia podstawy dla zastosowania stawki VAT 0% oraz dla odpowiedniego udokumentowania sprzedaży, Podatnik zobligowany był do jednoznacznego zakwalifikowania sprzedaży jako eksport lub jako dostawa towaru na terytorium kraju.

Do tej pory tego rodzaju dostawy paliwa żeglugowego na tzw. międzynarodowy bunkier morski z punktu widzenia przepisów VAT i podatku akcyzowego były przez Podatnika traktowane jako dostawy krajowe.

Jednak mając na uwadze stanowisko UE, zawarte w piśmie jw., na podstawie dokonanego przez Podatnika w systemie celnym zgłoszenia wywozowego, które w sposób definitywny zostało potwierdzone i zarazem zakończone poprzez wystawienie komunikatu IE 599 przez właściwy dla tego zgłoszenia organ celny, Podatnik zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a) Ustawy z dnia 11.03.2004 r.

o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa) uznał, że ma prawo potraktować opisaną dostawę jako eksport i stosownie do tego, w oparciu o zapisy zawarte w art. 41 ust. 4 Ustawy wystawił odpowiednio fakturę VAT ze stawką 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik prawidłowo potraktował opisaną dostawę, udokumentowaną kwitem bunkrowym oraz potwierdzoną w systemie celnym zgłoszeniem wywozu, zakończonym komunikatem IE 599, jako eksport towarów i zarazem uznał ją jako eksport towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2) Ustawy o podatku od towarów i usług, a następnie stosowanie do tego wystawił fakturę VAT ze stawką 0% w oparciu o art. 41 ust. 4 Ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności:

1. dokonał w polskim porcie morskim dostawy paliwa przeznaczonego na cele żeglugowe na statek morski uprawniony do żeglugi morskiej - międzynarodowej;
2. dostawa paliwa wykonana była bezpośrednio na statek morski do jego zbiornika paliwowego zamontowanego na stałe i służącego do napędu jednostki;
3. dostawa paliwa żeglugowego potwierdzona została kwitem bunkrowym (handlowym i akcyzowym dokumentem dostawy) obustronnie podpisanym z jednej strony przez przedstawiciela zaopatrywanego statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez Podatnika;
4. dostawa paliwa żeglugowego nie była wykonana na rzecz jednostki rekreacyjnej lub niekomercyjnej - dostawa paliwa żeglugowego nie służyła zatem do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statku rekreacyjnego lub innego środka transportu służącego do celów prywatnych.
   
   

Po dokonaniu w systemie celnym zgłoszenia wywozowego, zakończonego poprzez wystawienie komunikatu IE 599 przez właściwy dla tego zgłoszenia organ celny, Podatnik zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a) Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa) potraktował jako eksport i stosownie do tego, w oparciu o zapisy zawarte w art. 41 ust. 4 Ustawy wystawił odpowiednio fakturę VAT ze stawką 0%.

Dlatego własne stanowisko podatnika jest następujące:

W opisanym stanie faktycznym Podatnik - A. dostarczył na pokład statku paliwo żeglugowe traktując odpowiednio tę dostawę jako eksport. W tej sytuacji znalazł zastosowanie art. 269 ust. 2 i 3 Unijnego Kodeksu Celnego (dalej UKC).

Zgodnie z ww. przepisem:

Artykuł 269. Wywóz towarów unijnych.

1. Towary unijne, które mają zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii, zostają objęte procedurą wywozu.
2. Ust. 1 nie stosuje się do jakiegokolwiek z następujących towarów unijnych:
   3. towarów dostarczanych, zwolnionych z VAT lub podatku akcyzowego, jako zapasy statku powietrznego lub wodnego, niezależnie od miejsca przeznaczenia tego statku, przy czym niezbędne jest udokumentowanie takich zapasów.
   
   

Wnioskodawca wskazuje na opublikowane jednoznaczne stanowisko Komisji Europejskiej - pismo o nr ref Ares(2016)2010194 z dnia 27 kwietnia 2016 r. o tytule "ANNEX B SHIP SUPPLIES Articles 269 and 270 UCC" dostępne w intrenecie pod linkiem:

https://ec.europa.eu/taxation_customs/sitesAaxation/files/resources/documents/customs/customs_code/guidance_ship_supplies_en.pdf

• zgodnie z którym dostawy paliwa żeglugowego na międzynarodowy bunkier morski powinny być traktowane jako eksport, zaś same paliwa żeglugowe stanowią towary niezbędne do działania silników Jednostek pływających. Potwierdzona kwitem bunkrowym dostawa takiego paliwa, w stanie faktycznym opisanym we wniosku, winna być uznana za wystarczającą dla zrealizowania wywozu lub powrotnego wywozu paliwa i zamknięcia procedury wywozu.
  
  

Tym samym zgodnie z unijnymi przepisami celnymi oraz wykładnią tych przepisów działalność polegająca na zaopatrywaniu statków morskich w paliwa żeglugowe w polskich portach morskich - w ramach dostaw na tzw. międzynarodowy bunkier morski mogą być traktowane jako eksport towarów.

Z kolei zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) eksport towarów w art. 2 został zdefiniowany w następujący sposób:

8. eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
   1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
   
   

W momencie załadowania paliwa do zbiornika maszynowego statku morskiego w żegludze międzynarodowej, co miało miejsce w rozpatrywanym przypadku, przyjmuje się, iż paliwo to zostało wyprowadzone poza obszar celny Unii Europejskiej niezależnie czy zaopatrzony statek wypłynął z Polski do portu poza UE, czy też do portu w UE. Takie stanowisko prezentuje Komisja Europejska w przytoczonym wyżej dokumencie. Tym samym, zdaniem Podatnika, nawet sytuacja, w której statek z paliwem żeglugowym nie wypływałby poza terytorium UE, lecz poruszał się po wodach terytorialnych UE zezwoliło na zastosowanie procedury wywozu na zasadach określonych w art. 269 ust. 2 i 3 UKC.

W rozumieniu przepisów celnych Unii Europejskiej dostawy paliw żeglugowych na statki w stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika stanowią eksport towaru. Podatnik – A. może dostarczać paliwa żeglugowe na pokład statków w żegludze międzynarodowej w ramach eksportu z zastosowaniem procedury przewidzianej w art. 269 ust. 2 i 3 Unijnego Kodeksu Celnego.

Tym samym taka dostawa winna być i została potraktowana jako eksport w rozumieniu krajowych przepisów Ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przywołanych regulacji wynika, że w przypadku wywozu towarów (paliw żeglugowych), zwolnionych z VAT, jako zapasy statku morskiego, niezależnie od miejsca przeznaczenia tego statku można zastosować zgłoszenie wywozowe. Regulacje UKC nakazują również udokumentowanie takich zapasów.

Powyższe oznacza, że A. był uprawniony dostarczać w ramach eksportu paliwo żeglugowe na statek dokonując jednocześnie zgłoszenia wywozowego. Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku dostaw paliw na statki, zgodnie z przywołanym stanowiskiem KE przyjmuje się, że paliwa te opuściły obszar celny Unii Europejskiej już w momencie ich dostarczenia na statek (a ściślej: do zbiorników maszynowych statku).

W efekcie, zakończenie wywozu (zgłoszenia wywozowego) nastąpiło po okazaniu organom celnym kwitu bunkrowego, który stanowił dowód dostarczenia paliwa żeglugowego na statek. Potwierdzenie wywozu w systemie celnym udokumentowane zostało komunikatem IE 599 wystawiony przez właściwy organ celny. Tym samym dalsze czynności związane z paliwem żeglugowym znajdującym się na statku dokonywane były już poza jurysdykcją Polski.

Wystarczającym dokumentem potwierdzającym uznanie danej dostawy paliwa żeglugowego jako zaopatrzenia (ang. supply) danego statku morskiego będzie kwit bunkrowy, który potwierdza cel w jakim towar zostanie zużyty, jak i fakt zabunkrowania paliwa bezpośrednio do zbiorników maszynowych danej jednostki. Jak wskazywano powyżej Spółka dokonała wywozu paliwa żeglugowego w oparciu o art. 269 ust. 2 i 3 UKC, a wywóz ten został potwierdzony przez właściwy terytorialnie organ celny na podstawie przedstawionego zgłoszenia wywozowego z załączonym dokumentem dostawy - kwitem bunkrowym. Zgodnie z tym dostarczone paliwo żeglugowe znajdując się na pokładzie statku, poprzez potwierdzenie przez organ celny komunikatem IE 599 uznane zostało jako takie, które opuściło obszar celny UE, a więc opuściło również terytorium Polski.

Tym samym, Podatnik - A. dokonał wywozu paliw ciekłych w eksporcie w ramach prowadzonej przez niego działalności handlowej (zarówno w świetle przepisów celnych, jak również VAT-owych) - w efekcie dokonał obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą.

Mając na uwadze powyższe, odpowiedzi na pytania zadane przez Podatnika są następujące:

Tak - Podatnik prawidłowo potraktował opisaną dostawę w polskim porcie morskim paliwa żeglugowego na statek pływający w żegludze międzynarodowej, udokumentowaną kwitem bunkrowym oraz potwierdzoną w systemie celnym zgłoszeniem wywozu, zakończonym komunikatem IE 599, jako eksport towarów i zarazem uznał ją jako eksport towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2) Ustawy o podatku od towarów i usług, a następnie stosowanie do tego wystawił fakturę VAT ze stawką 0% w oparciu o art. 41 ust. 4 Ustawy. Na dodatek fakt potraktowania dostawy jako eksport jest niezależny od tego czy statek wypłynął do kolejnego portu poza UE, czy w UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 5 ustawy).

Przez eksport towarów rozumie się, dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych (art. 2 pkt 8 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
2. towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,
3. wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
   
   

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, na gruncie podatku VAT, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy dodać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się do pojęcia eksportera i jego rozumienia czy definicji w prawie celnym. Istotnym z punktu widzenia przepisów art. 2 pkt 8 ustawy w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu – dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz). Okoliczność, kto widnieje jako nadawca (zgłaszający) w dokumencie celnym, sama w sobie nie przesądza o uznaniu tego podmiotu za dokonującego eksportu w rozumieniu ustawy.

Natomiast, zastosowanie stawki 0% w eksporcie bezpośrednim jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Zauważyć również należy, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca przy pomocy bunkierki dokonał dostawy paliwa (oleju napędowego) na statek morski w żegludze międzynarodowej należący do zagranicznego armatora. Dostawa została wykonana na obszarze polskiego portu morskiego. Zabunkrowany statek morski uprawniony był do żeglugi morskiej – międzynarodowej. Dostawa paliwa wykonana była bezpośrednio na statek morski do jego zbiornika paliwowego zamontowanego na stałe i służącego do napędu tej jednostki. Dostawa została udokumentowana poprzez kwit bunkrowy (handlowy dokument dostawy uregulowany także przepisami konwencji MARPOL ratyfikowanej przez Polskę) podpisany z jednej strony przez I Mechanika zaopatrzonego statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez Kapitana bunkierki Podatnika. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia wywozowego dostarczonego paliwa żeglugowego w systemie celnym. Właściwy dla miejsca dostawy Oddział Celny potwierdził wywóz towaru poprzez wystawienie w systemie celnym noty IE599. Zatem mając na uwadze wskazane informacje należy stwierdzić, że skoro dokonana na statek morski dostawa paliwa (oleju napędowego) udokumentowana jest kwitem bunkrowym zawierającym informację o wypływaniu do zagranicznego portu oraz jest potwierdzona w systemie celnym zgłoszeniem wywozu zakończonym komunikatem IE-599 Wnioskodawca prawidłowo potraktował dokonaną dostawę jako eksport towarów. Jednocześnie, skoro Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. zgłoszenie wywozu potwierdzone w systemie celnym zakończone komunikatem IE-599, a także kwit bunkrowy to dokonując przedmiotowej dostawy stanowiącej eksport towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy, Wnioskodawca był uprawniony na wystawionej fakturze do zastosowania stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 6a ustawy.

Zatem Wnioskodawca prawidłowo opisaną dostawę paliwa udokumentowaną kwitem bunkrowym oraz potwierdzoną w systemie celnym zgłoszeniem wywozu, zakończonym komunikatem IE 599, rozpoznał jako eksport towarów podlegający opodatkowaniu stawką w wysokości 0%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny przesłanych wraz z wnioskiem załączników. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.