2020.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.5.2020.2.JO
z 16 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2020 r.) uzupełniony pismem Strony z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 4 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi montażu stolarki okiennej w budynku mieszkalno-usługowym zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi montażu stolarki okiennej w budynku mieszkalno-usługowym zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lutego 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.5.2019.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozważa poszerzenie prowadzonej działalności gospodarczej o montaż stolarki okiennej w budynkach mieszkalnych i użytkowych. Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia umowy z deweloperem na montaż stolarki okiennej w budynku mieszkalno-usługowym.

Budynek jest w trakcie budowy, a z projektu wynika, że na parterze będą znajdować się lokale użytkowe, natomiast na piętrach lokale mieszkalne. Według projektu żaden z lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m2 powierzchni użytkowej.

W umowie z deweloperem będzie uregulowane, że roboty będą dotyczyć poszczególnych części budynku tj. lokali mieszkalnych i odrębnie lokali niemieszkalnych. Wynagrodzenie zostanie określone kwotowo i uzależnione od tego, jakiej części budynku będą dotyczyć prace, tj. części mieszkalnej i części usługowej.

Budynek objęty umową sklasyfikowany jest w PKOB w dziale 11, w którym według projektu budowlanego ponad połowa powierzchni jest przeznaczona na cele mieszkaniowe.

W piśmie z dnia 9 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Montaż stolarki okiennej nastąpi na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z deweloperem, z której wynikać będzie, że pozwolenie na budowę obejmuje budowę budynku mieszkalno-usługowego, w którym ponad 50% powierzchni stanowią lokale mieszkalne, o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 mkw. Budynek jest sklasyfikowany w dziale 11 PKOB. Na parterze budynku zgodnie z projektem znajdować się będą lokale użytkowe, natomiast na piętrach lokale mieszkalne.
Wnioskodawca na podstawie umowy zawartej z deweloperem, będzie zobowiązany do montażu okien w otworach okiennych znajdujących się na parterze budynku w lokalach użytkowych, na piętrach w lokalach mieszkalnych oraz w częściach wspólnych budynku mieszkalno-usługowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi na budynkach zakwalifikowanych do PKOB 11, w oparciu o umowę, która zawiera wyraźny podział prac na część mieszkalną i usługową, i uzależnienie wynagrodzenia w oparciu o ten podział, Wnioskodawca powinien zastosować stawkę VAT odpowiednio 8% do części mieszkalnych i 23% do części użytkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) podlegają odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Istotnym elementem konstrukcyjnym podatku VAT są stawki podatku VAT, które zostały uregulowane w art. 41 ustawy. Co do zasady towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową tj. 23% zgodnie z art. 41 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 wspomnianej ustawy dla wybranych towarów i usług stawka podatku wynosi 8 % w związku z art. 146a pkt 2 i 146aa ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 12 przywołanej ustawy stawkę podatku 8% stosuje się do:

dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

W dziale III załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. z 1999 r., nr 112 poz. 1316 z późn. zm.) znajduje się podział obiektów budowlanych na sekcje, działy i grupy. Zgodnie ze wspomnianym podziałem dział 11 PKOB stanowią budynki mieszkalne, obejmujący grupy:

budynki mieszkalne jednorodzinne grupa 111,
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe grupa 112,
budynki zbiorowego zamieszkania grupa 113.

Zgodnie z działem I pkt 2 załącznika do wskazanego wyżej Rozporządzenia Rady Ministrów, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki sklasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 12 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 12b powołanej ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Mając powyższe na uwadze, do wyżej wymienionych limitów w przypadku budownictwa mieszkaniowego, stosuje się stawkę obniżoną 8%.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na podstawie projektu budowlanego Wnioskodawca zamierza uzależnić wynagrodzenie za wykonanie stolarki okiennej odrębnie dla lokali mieszkalnych i odrębnie dla lokali użytkowych.

Obniżone stawki podatku VAT mają charakter wyjątkowy, w związku z tym powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę ustawie w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych. Wynika z tego, że ciężar dowodu co do możliwości objęcia danej czynności stawką obniżoną ciąży na podatniku dokonującym tej czynności. Podobnie wypowiedział się NSA wyroku z dnia 6 maja 1998 r. sygn. III SA 381/97.

Zdaniem podatnika zastosowanie stawki VAT nie można uzależnić jedynie od klasyfikacji PKOB, w sytuacji, gdy stan faktyczny wskazuje, że wynagrodzenie ustalane będzie w oparciu nie o budynek jako całość, a w oparciu o rodzaj lokali, gdzie prace będą wykonywane. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ustalenia prawidłowej stawki podatku od towarów i usług nie może następować w oderwaniu od postanowień umowy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2013 r. numer ILPP2/443-75/13-4/SJ wskazał między innymi: „(...) zastosowanie prawidłowej stawki podatku VAT uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynkach mieszkalnych (PKOB11) jako całości to należna stawka będzie 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej 23% stawka podatku (...)”.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uważa, że w przypadku przedmiotowej umowy powinien zastosować stawkę 8% do części mieszkalnych oraz 23% do części niemieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku. Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 146aa ust. 1 ustawy, do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.), pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane).

Przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane).

Przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7).

Z powołanej wyżej definicji budynku wynika zatem, że ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa budynków rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Jeżeli zatem w wyniku budowy budynek mieszkalno-usługowy będzie się kwalifikował do budynków mieszkalnych (dział 11 PKOB) zastosowanie znajdzie stawka preferencyjna - 8%, przy czym klasyfikacja i zmiana przeznaczenia musi mieć odzwierciedlenie w stosownej dokumentacji (np. w zawartych umowach o roboty budowlane, w decyzji o pozwoleniu na budowę).

Należy przy tym podkreślić, że z preferencyjnej stawki podatku - w oparciu o powołany wyżej art. 41 ust. 12 ustawy - korzystać mogą tylko czynności wymienione w tym przepisie (tj. dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części) wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „budowa”, „remont”, „modernizacja”, „przebudowa”, „roboty budowlane”, „termomodernizacja”, w celu wyjaśnienia ich znaczenia należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku powszechnym.

I tak, według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej – 8% – stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej o czym stanowi art. 41 ust. 12c ustawy.

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynku mieszkalnym (PKOB 11) jako całości, które będą wykonywane na etapie budowy tego budynku i będą dotyczyły obiektu jako całości - to należna stawka będzie wynosić 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, że roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części wybudowanego budynku, tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej - 23% stawka podatku. Ponadto, w takiej sytuacji w odniesieniu do lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2, preferencyjna stawka VAT w wysokości 8% miałaby zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozważa poszerzenie prowadzonej działalności gospodarczej o montaż stolarki okiennej w budynkach mieszkalnych i użytkowych.

Montaż stolarki okiennej nastąpi na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z deweloperem, z której wynikać będzie, że pozwolenie na budowę obejmuje budowę budynku mieszkalno-usługowego, w którym ponad 50% powierzchni stanowią lokale mieszkalne, o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 m2. Budynek jest sklasyfikowany w dziale 11 PKOB. Na parterze budynku zgodnie z projektem znajdować się będą lokale użytkowe, natomiast na piętrach lokale mieszkalne.

Wnioskodawca na podstawie umowy zawartej z deweloperem, będzie zobowiązany do montażu okien w otworach okiennych znajdujących się na parterze budynku w lokalach użytkowych, na piętrach w lokalach mieszkalnych oraz w częściach wspólnych budynku mieszkalno-usługowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wykonując usługi na budynkach zakwalifikowanych do PKOB 11, w oparciu o umowę, która zawiera wyraźny podział prac na część mieszkalną i usługową, i uzależnienie wynagrodzenia w oparciu o ten podział, Wnioskodawca powinien zastosować stawkę VAT odpowiednio 8% do części mieszkalnych i 23% do części użytkowych.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca będzie wykonywał usługi montażu stolarki okiennej – na podstawie umowy zawartej z deweloperem - w ramach budowy budynku mieszkalno-usługowo sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11, a zatem stanowiącego obiekt budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, zgodnie z którą strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. To strony decydują, co jest przedmiotem konkretnej czynności cywilnoprawnej, a co za tym idzie to one określają co jest przedmiotem sprzedaży. W związku z tym zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Zatem, jeżeli przedmiotem umowy zawartej z deweloperem będzie wykonanie robót budowlanych – montaż stolarki okiennej – w budynku mieszkalno-usługowym objętym społecznym programem mieszkaniowym, które będą wykonywane na etapie budowy tego budynku, to należna stawka będzie wynosić 8%.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że usługi montażu stolarki okiennej w ocenie tut. Organu mieszącą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy. Powyższe usługi wykonywane są w ramach nowo powstającego budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym, spełniają definicję budowy, gdyż wykonywanie takich prac stanowi wykonanie niezbędnych elementów trwale związanych z budynkiem, zapewniających możliwość użytkowania budynku – jako całości – zgodnie z przeznaczeniem.

Jak już zostało wskazane w opisie sprawy Wnioskodawca zamierza uzależnić wynagrodzenie za wykonanie stolarki okiennej odrębnie dla lokali mieszkalnych i odrębnie dla lokali użytkowych. I tak, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku przedmiotowej umowy zawartej z deweloperem powinien zastosować stawkę 8% odpowiednio do części mieszkalnych oraz 23% do części niemieszkalnych, przy czym żaden z lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m2 powierzchni użytkowej.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem umowy są, jak sam wskazał Zainteresowany, usługi montażu stolarki okiennej wykonywane w ramach budowy budynku mieszkalno-usługowego i dotyczą całego budynku, to obniżona stawka podatku w wysokości 8% ma zastosowanie do całości tych robót, związanych również z lokalami niemieszkalnymi, które stanowią integralną część budynku.

W konsekwencji, wykonywanie usług polegających na montażu stolarki okiennej w budynku mieszkalno-usługowym zakwalifikowanym do PKOB 11 i dotyczących budynku jako całości, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%. Warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku jest wykonanie przedmiotowych usługi w ramach czynności wskazanych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich części.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku przedmiotowej umowy zawartej z deweloperem powinien zastosować stawkę 8% do części mieszkalnych oraz 23% do części niemieszkalnych, należało uznać za nieprawidłowe.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej analizy w ramach „postępowania interpretacyjnego” Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej „orzeka” w oparciu o zdarzenie przyszłe mając na względzie pytanie Wnioskodawcy oraz ocenę jego stanowiska. Zatem odnosząc się do argumentu Wnioskodawcy, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje poparcie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2013 r. nr ILPP2/443-75/13-4/SJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zauważa, że każda sprawa będąca przedmiotem rozpatrywania pod kątem skutków prawnopodatkowych w VAT jest rozpatrywana indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mogących mieć wpływ na tę ocenę. Wstępna analiza stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych w interpretacjach indywidualnych może prowadzić do wniosku o ich tożsamości, jednakże wnikliwa i dogłębna analiza poszczególnych elementów stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – sam sposób jego przedstawienia – może prowadzić do zgoła odmiennej oceny co ostatecznie wpływa na przyjęte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygnięcia.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.) w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin