Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.79.2020.1.MZA
z 22 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna zakwalifikować koszty poniesione na prace wykonywane w parkingu podziemnym oraz w części biurowej jako ulepszenie budynku (zwiększenie wartości początkowej budynku zgodnie z art. 16g ust. 13 Ustawy CIT), czy jako remont (wydatki niezwiększające wartości początkowej środka trwałego jakim jest budynek) lub też rozpoznać wartość poniesionych wydatków jako wartość początkową odrębnego nowego środka trwałego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie m.in. ustalenia, czy dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna zakwalifikować koszty poniesione na prace wykonywane w parkingu podziemnym oraz w części biurowej jako ulepszenie budynku (zwiększenie wartość początkowej budynku zgodnie z art. 16g ust. 13 Ustawy CIT), czy jako remont (wydatki niezwiększające wartości początkowej środka trwałego jakim jest budynek) lub też rozpoznać wartość poniesionych wydatków jako wartość początkową odrębnego nowego środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej również jako Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest budynek biurowy wraz parkingiem znajdującym się w podziemiach tego budynku (zwane dalej: parking podziemny) oraz zewnętrznymi miejscami parkingowymi zlokalizowanymi na terenie nieruchomości gruntowej (zwane dalej: zewnętrzny parking). Budynek stanowi środek trwały Spółki. Część biurowa budynku jak również parking podziemny oraz zewnętrzny parking stanowią przedmiot najmu na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Podziemny parking nie stanowi odrębnego środka trwałego Spółki. Przedmiotowy parking wchodzi w skład środka trwałego Spółki jakim jest budynek.

Spółka ze względu na zły stan nawierzchni parkingu podziemnego i podsiąkanie wody gruntowej jest w trakcie wykonywania remontu nawierzchni parkingu podziemnego, naprawy i malowania parkingu. Wykonawca zobowiązany jest do wykonania w szczególności poniższych prac:

1. usunięcia starej posadzki betonowej,
   
2. usunięcia zniszczonych odwodnień liniowych,
   
3. usunięcia folii ślizgowej,
   
4. usunięcia zamokniętych okładzin ścian pomieszczeń technicznych i szachtów zlokalizowanych na parkingu,
   
5. wykonania uszczelnień płyty fundamentowej,
   
6. wykonania napraw i uszczelnień ścian garażu poniżej poziomu gruntu,
   
7. montażu nowych odwodnień liniowych nawierzchni garażu,
   
8. wykonania nowej nawierzchni betonowej garażu, po uprzednim usunięciu uszkodzonej nawierzchni,
   
9. wykonania żywicy nawierzchniowej na płycie betonowej,
   
10. wyznaczenia (malowania) miejsc parkingowych (biorąc pod uwagę wymianę nawierzchni parkingu),
    
11. malowania sufitów i ścian wewnętrznych parkingu,
    
12. remontu wygrodzenia komór wentylujących parking oraz samych komór.
    
    

Zgodnie z polityką rachunkowości obowiązującą w Spółce koszty za prace wymienione w punktach od 1 do 12 powyżej są uznawane za koszty związane z remontem (tak zwany remont generalny) i dla potrzeb bilansowych są rozliczane w czasie w okresie 10 lat poprzez rozliczenia międzyokresowe czynne.

Ponadto Spółka wykonuje i planuje wykonywać prace w części biurowej budynku dostosowując powierzchnię do wymagań najemców. Zakres wykonywanych prac to:

1. zmiana sufitu podwieszanego,
2. montaż i demontaż ścianek działowych,
3. odświeżanie ścian poprzez uzupełnienie ubytków i malowanie,
4. wymiana okładzin podłogowych,
5. relokacja instalacji oświetleniowej i innych instalacji,
6. instalacja specjalistycznej wentylacji i klimatyzacji na potrzeby nowego operatora lokalu gastronomicznego na podstawie projektu wykonawczego i technologicznego.
   
   

W ujęciu bilansowym Spółka wykazuje koszty za powyższe prace wykonywane w części biurowej budynku, jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów ujmując te koszty w kosztach bilansowych przez czas trwania umowy najmu. W przypadku, gdy umowa najmu zostanie zawarta na czas nieokreślony, przedmiotowe koszty dla celów bilansowych Spółka ujmie jednorazowo w momencie poniesienia. Łączne koszty za prace wymienione w pkt 6 powyżej, przewyższą kwotę 10.000 zł netto. Prace wskazane w punkcie 6 obejmują zakup urządzenia klimatyzacyjnego oraz wentylacyjnego o wartości powyżej 10.000 zł netto. Przedmiotowe urządzenie nie będzie montowane na stałe w bryle budynku i będzie mogło bez problemów zostać przeniesione do innego obiektu (jego demontaż nie będzie związany z jakimkolwiek uszkodzeniem budynku). W ramach prac wskazanych w punkcie 6 Spółka poniesie również koszty związane z wbudowaniem nowych kanałów w szachty, które to kanały w sposób trwały związane są z bryłą budynku. Wartość tych prac również przekroczy 10.000 zł netto.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna zakwalifikować koszty poniesione na prace wykonywane w parkingu podziemnym oraz w części biurowej jako ulepszenie budynku (zwiększenie wartość początkowej budynku zgodnie z art. 16g ust. 13 Ustawy CIT), czy jako remont (wydatki niezwiększające wartości początkowej środka trwałego jakim jest budynek) lub też rozpoznać wartość poniesionych wydatków jako wartość początkową odrębnego nowego środka trwałego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie prace wykonywane w parkingu podziemnym oraz część prac wykonanych w części biurowej, tj. prace wymienione w pkt 1-5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią remont. Zdaniem Wnioskodawcy, prace wykonywane w części biurowej wymienione w pkt 6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią ulepszenie, którego wartość zwiększa w świetle treści art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”) wartość początkową środka trwałego jakim jest budynek (prace związane z wbudowaniem nowych kanałów w szachty). Z kolei wartość wydatków poniesionych na nabycie urządzenia klimatyzacyjnego i wentylacyjnego stanowi wartość początkową nowego, odrębnego środka trwałego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

W ocenie Wnioskodawcy, działania Spółki polegające na naprawie złego stanu technicznego parkingu oraz dostosowywanie powierzchni biurowych do potrzeb najemców spełnia kryteria uznania ponoszonych kosztów za koszty uzyskania przychodów. Poniesione koszty wpłyną bowiem na utrzymanie dotychczasowych najemców lub pozyskanie nowych, co przełoży się na osiągnięcie lub zachowanie przychodów podatkowych Spółki.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 Ustawy CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie wykształciła się jednolita linia interpretacyjna określająca kryteria, które odróżniają ulepszenie środka trwałego od remontu środka trwałego. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 13 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 722/08, Sąd wskazał: „Z powyższych unormowań wynika, że nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie środka trwałego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w przypadku wydatków poniesionych w celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wydatki takie jako wydatki poniesione na cele remontowe stanowią dla podatnika koszt podatkowy w dacie ich poniesienia. Zwrócenia uwagi wymaga to, że różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie prowadzą do przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Remontem określić należy więc wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych. Ulepszenie środka trwałego może być dokonane poprzez jego:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowę, polegającą na powiększeniu (rozszerzeniu) składników majątkowych,
• rekonstrukcję, czyli odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• adaptację, czyli przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony, albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
• modernizację, która sprowadza się do unowocześnienia środków trwałych.
  
  

Z powyższego wynika, że kwalifikacji nakładów do kategorii remontu bądź ulepszenia należy dokonywać przy uwzględnieniu wpływu poniesionych wydatków na środki trwałe, a więc tego, czy poczynione wydatki prowadzą jedynie do odtworzenia pierwotnej substancji środka trwałego, czy też powodują zwiększenie jego wartości.”.

Na temat różnicy między remontem a ulepszeniem niejednokrotnie wypowiadał się również Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku NSA z 14 stycznia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 119/97 stwierdzono m.in.: „Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych – można uznać za remont. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi cech użytkowych”.

W ocenie Spółki, prace wykonywane na powierzchni parkingu podziemnego, wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przywrócą pierwotny stan techniczny parkingu. W szczególności wykonywane prace mają za zadanie wyłącznie doprowadzić do stanu technicznego parkingu, który będzie bezpieczny dla jego użytkowników (przywrócenie właściwego stanu technicznego).

Przeprowadzone prace nie unowocześnią ani nie zmienią przeznaczenia parkingu. Spółka w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazała, iż powierzchnia parkingu jest w złym stanie technicznym, ze względu na podsiąkanie wody gruntowej, jak i normalnej eksploatacji parkingu przez jego użytkowników.

W ocenie Spółki, koszty ponoszone przez Spółkę na aranżację części biurowej, wymienione w pkt 1-5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stanowią koszty remontu środka trwałego. Zdaniem Spółki, wykonywane prace nie wypełnią przesłanek, aby uznać je za ulepszenie środka trwałego, bowiem nie zmienią przeznaczenia powierzchni ani nie unowocześnią budynku. Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna z 13 czerwca 2019 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-1.4010.163.2019.1.MJ.

Rozpatrując kwalifikację prac wskazanych w pkt 6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż wypełnią one przesłanki do uznania ich za ulepszenie środków trwałych w odniesieniu do prac związanych z wbudowaniem kanałów wentylacyjnych oraz klimatyzacyjnych w szachty.

Instalacja specjalistycznej wentylacji oraz klimatyzacji według zapotrzebowania najemcy odbiega od instalacji montowanych w obiektach biurowych, które spełniają wymogi odrębnych przepisów. Zdaniem Spółki, wykonanie takich instalacji stanowczo podnosi standard budynku oraz zmienia przeznaczenie tej części budynku. W szczególności przed zamontowaniem powyższej instalacji, powierzchnia mogłaby zostać przeznaczona na biura, dokonując jednak powyższych nakładów, powierzchnia zostanie przystosowana do wymagań najemcy, w tym przypadku lokalu gastronomicznego. Ponadto tak jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wartość poniesionych kosztów na wykonanie instalacji przekroczy kwotę 10 000 zł. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, poniesione koszty na instalację wentylacji i klimatyzacji należy uznać za ulepszenie budynku. Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna z 12 listopada 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-3.4010.280.2019.1.APA.

Jednocześnie wskazane w punkcie 6 wydatki poniesione na nabycie urządzenia klimatyzacyjnego oraz wentylacyjnego stanowić będą wartość początkową nowego, odrębnego od budynku, środka trwałego. Urządzenie to bowiem nie będzie trwale związane z budynkiem i będzie mogło zostać bez jakiegokolwiek uszkodzenia budynku przeniesione i zainstalowane w innym budynku. Z uwagi na fakt, iż planowane wydatki, które zostaną poniesione w związku z nabyciem przedmiotowego urządzenia przekraczają 10.000 zł netto, wartość tych wydatków będzie stanowić wartość początkową odrębnego od budynku nowego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1. Ocena stanowiska w zakresie pytania nr 2 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia

2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem

i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.