2020.04.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.19.2020.2.AB
z 21 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 25 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wstępu do Escape Room’u – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wstępu do Escape Room’u.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.19.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Zakres prowadzonej działalności w szczególności sprowadza się do:

prowadzenia, utrzymywania i sprzedaży usług wstępu do tzw. pokojów zagadek (ang. Escape room).
Zawierania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej umów franczyzy z osobami trzecimi na pomoc w zakresie otwarcia oraz prowadzenia pokoju zagadek. Umowa franczyzy obejmuje między innymi następujące czynności: przygotowanie przez Wnioskodawcę projektu pokoju zagadki, doradztwo firmowe związane z prowadzeniem pokoju zagadek oraz prawo do używania logo Wnioskodawcy i jego znaków towarowych,
Wykonywania projektów budowlanych, kubaturowych obiektów budowlanych lub ich części, szczególnie w odniesieniu do architektury i konstrukcji budynku,
Wykonywania zadań z zakresu kierowania robotami budowlanymi, w szczególności odbiorów wykonanych prac, nadzoru i pełnienia funkcji Kierownika Budowy, a ponadto sporządzanie opinii technicznych oraz kontrola utrzymania obiektów budowlanych.

Rozrywka, o której mowa w ust. 1 polega na tym, iż uczestnik Escape room’u zostaje wpuszczony na określony czas do tematycznie przygotowanego pokoju, wyposażonego w urządzenia, interaktywne instalacje oraz rekwizyty. Zadaniem uczestnika jest rozwiązanie wcześniej przygotowanych zagadek i wydostanie się z pokoju. Uczestnicy Escape room’u nie otrzymują żadnych nagród za wydostanie się z pomieszczenia. Warunkiem wstępu do pokojów zagadek jest wniesienie przez uczestnika opłaty zgodnej z cennikiem Wnioskodawcy, będącej biletem wstępu. Usługi Wnioskodawcy są prowadzone na terenie kilku lokali i pomieszczeń. Działalność Wnioskodawcy została sklasyfikowana jako „pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna” (PKD 93.29.Z). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, a także czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Sprzedaż usług świadczonych przez Wnioskodawcę – usług wstępu do escape room’ów będzie miała miejsce zarówno do 31 marca 2020 r. jak również po tej dacie. Wnioskodawca nie planuje zmieniać sposobu i zakresu świadczenia usług po 31 marca 2020 r., w związku z czym, stan faktyczny (i prawny) przedstawiony w pierwotnym wniosku z dnia 14 stycznia ma zastosowanie również do stanu przyszłego.

Ad.2.

Jak wskazano we wniosku z dn. 14 stycznia 2020 r., zakup usługi wstępu do escape room’u (w formie biletu) daje kupującemu prawo do wejścia do Pokoju na określony czas i skorzystania ze znajdujących się w nim atrakcji. W przypadku rozrywki tego typu aktywność uczestnika jest koniecznym elementem samej usługi, a korzystanie z urządzeń, znajdujących się w pokoju jest nieodłącznie związane z korzystaniem z samego obiektu i wstępem do niego. Wstęp do Pokoju zagadek nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla kupującego, nie uprawnia go do skorzystania z innych usług, w tym także gastronomicznych. Wnioskodawca informuje, iż nie zamierza zmieniać sposobu i zakresu świadczenia usług po 31 marca 2020 r., w związku z czym, stan faktyczny (i prawny) przedstawiony w pierwotnym wniosku z dnia 14 stycznia ma zastosowanie również do stanu przyszłego, tj. po 31 marca 2020 r.
W związku z odpowiedzią zawartą w ppkt. poprzedzającym, tj. brakiem zmian stanu faktycznego objętego przedmiotowym wnioskiem, Wnioskodawca ponownie przedstawia swoje stanowisko prawne (mające zastosowania zarówno dla stanu obecnego jak i przyszłego, tj. po 31 marca 2020 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż usług wstępu do Escape Room’u przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT, wynoszącą obecnie 8% (art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) dalej: ustawa VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), dalej ustawa VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w/w ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie klientowi wstępu do Escape roomu w zamian za wynagrodzenie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, a w konsekwencji odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 5 ustawy VAT.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1. Przy czym rzeczywista stawka podatkowa została podwyższona i wynosi obecnie 8%.

Pod pozycją 65 w/w Załącznika zostały wymienione „Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

Aby zatem dana usługa była objęta obniżoną stawką VAT muszą zostać spełnione trzy przesłanki:

usługa musi być związana z rozrywką lub rekreacją,
usługa polega na zapewnieniu wstępu,
prawo wstępu dotyczy wskazanych obiektów, w tym wesołych miasteczek i parków rozrywki.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że świadczenie usługi wstępu do obiektu oznacza możliwość uczestnictwa w czymś, skorzystania z poszczególnych atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia, czy obiektu.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2014 r., I FSK 504/13 wydanym w zbliżonym stanie faktycznym stwierdził, że: „należy się zgodzić z sądem pierwszej instancji, że wykładnia pojęcia „wstęp” wyłącznie do wejścia do obiektu, bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, stanowi zawężenie tego pojęcia. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowanie „usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” odnosi się do biletów wstępu do parku rozrywki, które upoważniała do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez park linowy, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie parku, nie są objęte ww. podstawą prawną. Opodatkowane są zaś stawką właściwą dla tych usług”. Ta sama linia orzecznicza prezentowana jest w kolejnych wyrokach NSA, przykładowo: wyrok z dn. 3.02.2017 r. o sygn. akt I FSK 567/15, wyrok z 14.05.2015 r. o sygn. akt I FSK 800/14.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma zatem wątpliwości, że świadczone przez niego usługi polegają na usłudze wstępu do Pokoju zagadek. Wnioskodawca zapewnia bowiem kupującemu prawo do wejścia do Pokoju na określony czas i skorzystania ze znajdujących się w nim atrakcji. Ponadto, w przypadku rozrywki tego typu aktywność uczestnika jest koniecznym elementem samej usługi, a korzystanie z urządzeń, znajdujących się w pokoju jest nieodłącznie związane z korzystaniem z samego obiektu i wstępem do niego. Wstęp do Pokoju ucieczki nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla kupującego, nie uprawnia go do skorzystania z innych usług. Zatem, mając na uwadze powyższe, pierwszą z przesłanek należy uznać za spełnioną.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma także wątpliwości, że prowadzoną przez niego sieć Escape room’ów należy traktować jako park rozrywki. Jako że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej parku rozrywki, to należy posłużyć się potocznym i słownikowym rozumieniem tego słowa. Takie rozumienie tego wyrażenia przyjmowane jest również przez organy skarbowe. Dla przykładu w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.814.2018.1.JP Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: „(...) przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja”, „park rozrywki” czy też „wesołe miasteczko”. Aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.”.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w innych pismach Organów podatkowych, przykładowo w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.964.2016.1.JO, interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z dnia 12 lutego 2016 r., sygn. IPPP3/4512-1090/15-2/PC.

Wnioskodawca wskazuje, że prowadzone przez niego Escape room’y, są miejscem, w którym kupujący usługę może zaznać rozrywki i zabawy. Uczestnik otrzymuje w ramach usługi możliwość wstępu do specjalnie przygotowanego pokoju i korzystania ze znajdujących się w nim urządzeń, interaktywnych instalacji i rekwizytów. Uczestnik uzyskuje możliwość zanurzenia się w panującej w danym Pokoju fabule, a także rozwiązania serii łamigłówek według określonego scenariusza. Jedyną korzyścią jaką otrzymuje uczestnik jest więc rozrywka i wypoczynek.

W związku z powyższym należy uznać, że zarówno druga, jak i trzecia przesłanka w przedstawionym stanie faktycznym zostanie spełniona. Pokoje zagadek (escape room’y) stanowią „park rozrywki”, a świadczona przez Wnioskodawcę usługa jest niewątpliwie związana z rozrywką i rekreacją.

W konsekwencji, opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami rozrywki i rekreacji w zakresie wstępu do parku rozrywki - tj. escape room’ów.

Stanowisko, zgodnie z którym usługi wstępu do Escape room’ów powinny być opodatkowane obniżoną stawką VAT w wysokości 8% zostało potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych:

pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2016 r., sygn. IPPP3/4512-1090/15-2/PC,
pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2017 r., sygn. 1462- IPPP2.4512.964.2016.1.JO,
pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 października 2017 r., sygn. 0115- KDIT1-1.4012.560.2017.1.KM,
pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn.. 0111- KDIB3-1.4012.814.2018.1.JP.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca uważa jak na wstępie - sprzedaż usług wstępu do Pokojów zagadek podlega opodatkowaniu obniżoną stawka VAT, w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia, przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych, w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. oraz po 1 stycznia 2019 r. – 8%), pod pozycją 183 zostały wymienione „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja”, „park rozrywki” czy też „wesołe miasteczko”. Aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak więc pojęcie „park rozrywki” należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu m.in. poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, a także czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie prowadzenia, utrzymywania i sprzedaży usług wstępu do tzw. pokojów zagadek (Escape room). Rozrywka ta, polega na tym, iż uczestnik Escape room’u zostaje wpuszczony na określony czas do tematycznie przygotowanego pokoju, wyposażonego w urządzenia, interaktywne instalacje oraz rekwizyty. Zadaniem uczestnika jest rozwiązanie wcześniej przygotowanych zagadek i wydostanie się z pokoju. Uczestnicy Escape room’u nie otrzymują żadnych nagród za wydostanie się z pomieszczenia. Warunkiem wstępu do pokojów zagadek jest wniesienie przez uczestnika opłaty zgodnej z cennikiem Wnioskodawcy, będącej biletem wstępu. Wstęp do Pokoju zagadek nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla kupującego, nie uprawnia go do skorzystania z innych usług, w tym także gastronomicznych. Usługi Wnioskodawcy są prowadzone na terenie kilku lokali i pomieszczeń. Działalność Wnioskodawcy została sklasyfikowana jako „pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna” (PKD 93.29.Z).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, prawidłowości zastosowania 8% stawki VAT przy sprzedaży usług wstępu do Escape room’u.

Z przywołanych wcześniej przepisów art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT oraz w powiązaniu z poz. 183 załącznika nr 3 do tej ustawy wynika, że obniżoną do wysokości 8% stawkę podatku VAT stosuje się do usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Skoro zaś w przedmiotowej sprawie istota świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polega na zakupie przez kupującego biletu wstępu do pokoju zagadek (Escape room’u), przy czym zakup tego biletu nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla kupującego, nie uprawnia go do skorzystania z innych usług, w tym także gastronomicznych i nie otrzymuje on żadnych nagród, a zadaniem uczestnika jest rozwiązanie wcześniej przygotowanych zagadek i wydostanie się z pokoju, to należy stwierdzić, że sprzedaż biletów usługi wstępu do Escape room’u będzie korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i w powiązaniu z poz. 183 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest więc prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 568), zwanej dalej „ustawą nowelizującą” dokonano zmian przepisów m.in. ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b 13 tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Przy czym w myśl art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72 75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin