Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.47.2020.2.PB
z 23 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 24 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: A Spółka Akcyjna;

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej: „Wnioskodawca” lub „Pożyczkobiorca”) jest spółką należącą do Skarbu Państwa, oferującą instrumenty służące rozwojowi przedsiębiorstw, jednostek samorządu terytorialnego oraz osób prywatnych, w szczególności w obszarach inwestycji kapitałowych, samorządowych i infrastrukturalnych, programów wspierających rozwój innowacji, a także pracowniczych planów kapitałowych oraz ekspertyz ekonomicznych. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zgodnie z wpisem w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, jest „Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych” (PKD 70.10.Z).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej: „Pożyczkodawca”) prowadzi natomiast działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu na zlecenie częścią portfela inwestycyjnego funduszy działających w formule funduszu funduszy, oferując finansowanie zwrotne innowacyjnym spółkom z sektora małych i średnich przedsiębiorstw poprzez wybranych pośredników finansowych. Zgodnie z wpisem w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Pożyczkodawcy jest „Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych” (PKD 64.99.Z). Jako jeden z pozostałych przedmiotów działalności Pożyczkodawcy wskazane zaś zostały „Pozostałe formy udzielania kredytów” (PKD 64.92.Z).

Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca prowadzą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów oraz posiadają status podatników VAT czynnych.

Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Pożyczkodawca oraz Pożyczkobiorca zamierzają zawrzeć umowę, na mocy której Pożyczkodawca udzieli na rzecz Pożyczkobiorcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej, która zostanie przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (dalej: „Pożyczka”). W zamian za udzielenie przedmiotowej Pożyczki, Pożyczkobiorca zobowiąże się do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy jednorazowej prowizji (ustalonej jako procent kwoty Pożyczki) oraz odsetek (równych stawce WIBOR 1M powiększonej o marżę odsetkową), naliczanych i płatnych w okresach miesięcznych.

Z uwagi na charakter działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, podmiot ten nie prowadzi regularnej działalności w zakresie udzielania pożyczek i na dzień składania niniejszego wniosku nie planuje udzielania kolejnych pożyczek w przyszłości. Pożyczkodawca obsługuje natomiast pięć umów pożyczek udzielonych w latach 2015-2016 (przed nabyciem udziałów Pożyczkodawcy – wówczas działającego pod A sp. z o.o. – przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy Pożyczki będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1519 ze zm., dalej: „ustawa o PCC”), a w konsekwencji na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty PCC w związku z zawarciem umowy Pożyczki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Zainteresowanych, w związku z faktem, że udzielenie Pożyczki opisanej w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) wniosku będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, umowa Pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, a w konsekwencji, na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty PCC z tytułu jej zawarcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC, jedną z czynności objętych opodatkowaniem PCC jest umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie natomiast do art. 1 ust. 4 wspomnianej ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu PCC, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z powyższego wynika, że umowa Pożyczki zasadniczo będzie podlegała PCC, jeżeli w chwili jej zawarcia, przedmiot Pożyczki – kapitał pieniężny, będzie znajdował się na terytorium Polski.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, tj. w przypadku pożyczki – z datą zawarcia umowy, niezależnie od daty przekazania kwoty pożyczki. Podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu pożyczki, w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o PCC, jest natomiast biorący pożyczkę.

A zatem, na gruncie przepisów ustawy o PCC, zawarcie umowy pożyczki środków pieniężnych znajdujących się na terytorium Polski podlega co do zasady opodatkowaniu PCC, a obowiązek uiszczenia podatku z tego tytułu spoczywa na pożyczkobiorcy.

Niemniej, w ustawie o PCC przewidziany został katalog czynności, które zostały przez ustawodawcę wyłączone z opodatkowania. I tak, stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają PCC czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane VAT,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona z VAT z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z powyższego wynika, że w przypadku umów pożyczek, podstawę do wyłączenia z opodatkowania PCC może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania konkretnej czynności jest zwolniona z podatku VAT.

Jak zostało wskazane w pkt 1 niniejszego uzasadnienia, w ocenie Wnioskodawcy, udzielenie Pożyczki stanowi w analizowanym przypadku czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. W związku z powyższym – stosownie do przywołanego powyżej art. 2 pkt 4 ustawy o PCC – Pożyczka ta nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC i Wnioskodawca nie powinien być zobowiązany do uiszczenia PCC w związku z zawarciem umowy Pożyczki.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych. Jako przykład wskazać tu można:

1. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lipca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB2-2.4014.87.2019.4.PB), zgodnie z którą: „skoro otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki są zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.”
2. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 czerwca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB2-2.4014.82.2019.2.PB), w której wskazano: „jeżeli zatem istotnie, jak wskazał Wnioskodawca, udzielenie omawianej pożyczki jest zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – co jak wskazał Wnioskodawca wynika z ww. interpretacji indywidualnej wydanej dla Spółki i co jak zauważono powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawierana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – będzie z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.”
3. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 czerwca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB2-2.4014.76.2019.2.MZ), w której organ uznał, że „skoro otrzymane przez Wnioskodawcę w latach 2017-2018 pożyczki pieniężne są zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.”
   
   

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będącym przedmiotem niniejszego wniosku, umowa Pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania PCC, a w konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 10 kwietnia 2020 r. Znak: 0114-KDIP4-1.4012.84.2020.2.DP.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1519 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania – Pożyczkobiorca oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania –Pożyczkodawca zamierzają zawrzeć umowę, na mocy której Pożyczkodawca udzieli na rzecz Pożyczkobiorcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej, która zostanie przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W zamian za udzielenie przedmiotowej Pożyczki, Pożyczkobiorca zobowiąże się do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy jednorazowej prowizji (ustalonej jako procent kwoty Pożyczki) oraz odsetek (równych stawce WIBOR 1M powiększonej o marżę odsetkową), naliczanych i płatnych w okresach miesięcznych. Z uwagi na charakter działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, podmiot ten nie prowadzi regularnej działalności w zakresie udzielania pożyczek i na dzień składania niniejszego wniosku nie planuje udzielania kolejnych pożyczek w przyszłości. Pożyczkodawca obsługuje natomiast pięć umów pożyczek udzielonych w latach 2015-2016 (przed nabyciem udziałów Pożyczkodawcy – wówczas działającego pod A sp. z o.o. – przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania). Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca prowadzą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów oraz posiadają status podatników VAT czynnych.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 kwietnia 2020 r. Znak: 0114-KDIP4-1.4012.84.2020.2.DP, wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług Organ odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, podzielając ich stanowisko, że „(…) w ocenie Wnioskodawcy, udzielenie Pożyczki w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym wniosku będzie podlegało opodatkowaniu VAT, z uwagi na fakt, że:

• czynność ta będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, polegające na udostępnieniu przez Pożyczkodawcę kapitału pieniężnego na rzecz Pożyczkobiorcy na wskazany w umowie Pożyczki okres;
• w zamian za udostępnienie kapitału pieniężnego, Pożyczkobiorca zobowiąże się do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy jednorazowej prowizji za udzielenie Pożyczki oraz odsetek – stanowiących wynagrodzenie Pożyczkodawcy za świadczoną usługę;
• Pożyczkodawca działa w odniesieniu do tej czynności jako podatnik VAT, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, co znajduje potwierdzenie m in. w zakresie działalności Pożyczkodawcy wskazanym w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, obejmującym m in. pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z).
  
  

Jednocześnie, w odniesieniu do rozpatrywanej czynności, zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz Pożyczki będzie stanowić odpłatne świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przy czym usługa ta korzystać będzie ze zwolnienia z VAT, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.”

A zatem, skoro otrzymana przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania pożyczka będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Zainteresowanym będącym stroną postępowania – Pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.