Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.785.2016.10.20-S.PR
z 8 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 202/17 (data wpływu prawomocnego wyroku 3 marca 2020 r.) oraz z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3727/17 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego wycofania wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego wycofania wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 24 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr 1061-IPTPB3.4511.785.2016.1.PW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego wycofania wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną.

Wnioskodawca na ww. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego, wniósł pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Organ podatkowy pismem z dnia 9 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.785.2016.2.PW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 24 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.785.2016.1.PW, złożył skargę z dnia 25 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data wpływu 27 stycznia 2017 r.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 202/17, uchylił ww. interpretację indywidualną.

Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Organ podatkowy złożył skargę kasacyjną z dnia 10 lipca 2017 r., nr 0110-KWR5.4021.22.2017.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W dniu 30 grudnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3727/17, oddalający skargę kasacyjną Organu podatkowego.

Następnie w dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 202/17 wraz z aktami sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – polski rezydent podatkowy, posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”) – jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: „Spółka 1”) z siedzibą na terytorium Polski. Spółka 1 jest wspólnikiem (komplementariuszem) innej spółki komandytowej (dalej: „Spółka 2”), również posiadającej siedzibę w Polsce. Spółka 1 wniosła do Spółki 2 wkład niepieniężny (dalej: „Aport” lub „Wkład”) w postaci zabudowanych i niezabudowanych działek gruntowych oraz budynków biurowych i hal magazynowych (dalej: „Środki Trwałe”). Wartość wniesionego Wkładu określono w umowie spółki komandytowej w wysokości nie wyżej od wartości rynkowej Środków Trwałych. Nabyte aktywa Spółka 2 wykorzystuje komercyjnie – wynajmuje lub zbywa osobom trzecim w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Aktualnie, Spółka 1 rozważa częściowe wycofanie wniesionego Aportu – w zgodzie z przepisami prawa handlowego oraz w porozumieniu z pozostałymi wspólnikami Spółki 2. Ze względu na wykorzystywanie przez Spółkę 2 w prowadzonej działalności Środków Trwałych, będących przedmiotem Wkładu, do zwrotu części Wkładu Spółki 1 dojdzie w formie pieniężnej. W rezultacie, Spółka 2 będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Spółki 1 kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego Wkładu. Do wypłaty całości lub części należnej kwoty może dojść poprzez potrącenie wierzytelności Spółki 1 z istniejącymi, wymagalnymi wierzytelnościami pieniężnymi Spółki 2 względem Spółki 1, np. z tytułu pożyczki udzielonej przez Spółkę 2 Spółce 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wycofaniem przez Spółkę 1 części wniesionego do Spółki 2 Wkładu i zapłatą z tego tytułu przez Spółkę 1 kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego Wkładu, po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki 1, powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku wycofania przez Spółkę 1 części wniesionego do Spółki 2 Wkładu i zapłaty z tego tytułu przez Spółkę 2 na rzecz Spółki 1 kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego Wkładu, po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki 1, nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, częściowe wycofanie wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną i otrzymanie przez wspólnika zapłaty z tego tytułu – odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego wkładu – stanowi zdarzenie neutralne podatkowo na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez „spółkę niebędącą osobą prawną” należy rozumieć „spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego” (art. 5 pkt 26). Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są osoby fizyczne. Natomiast podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 1 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są spółki nieposiadające osobowości prawnej (z wyjątkami, które nie obejmują jednak spółek komandytowych posiadających zarząd lub siedzibę na terytorium Polski).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, a w szczególności art. 4 § 1 pkt 1 oraz art. 102, spółka komandytowa jest spółką osobową prawa handlowego, nieposiadającą osobowości prawnej. W rezultacie, spółka komandytowa z siedzibą lub zarządem w Polsce jest podmiotem transparentnym podatkowo na gruncie podatków dochodowych – jej przychody (dochody) podlegają opodatkowaniu na poziomie jej wspólników. W przypadku wspólników – osób fizycznych przychody te, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „u każdego podatnika (wspólnika) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) spółki [...]. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe”. Zasadę tę stosuje się również do rozliczania „kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat” (ust. 2 pkt 1).

Z wskazanych przepisów wynika ponadto, że opodatkowanie u wspólników przychodów (dochodów) transparentnej podatkowo spółki niebędącej osobą prawną (proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach spółki) nie zostało uwarunkowane faktycznymi transferami pieniężnymi między spółką a wspólnikami. Osiągane przez taką spółkę przychody (dochody) podlegają opodatkowaniu na poziomie wspólników bez względu na to, czy uzyskują oni realne przysporzenie majątkowe – np. w wyniku wypłaty zysku przez spółkę – czy też przychody te (dochody) są „zatrzymywane” w spółce – pozostają w jej majątku np. w celu dalszego reinwestowania.

Ustawodawca wprowadził więc na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadę memoriałowego rozpoznawania przez wspólników przychodów i kosztów podatkowych osiąganych i ponoszonych przez transparentną podatkowo spółkę niebędącą osobą prawną. A zatem, rzeczywiste przepływy środków między spółką a wspólnikami powinny pozostawać neutralne podatkowo. W innym wypadku ten sam przychód (dochód) mógłby zostać opodatkowany u wspólników podwójnie: w chwili jego uzyskania przez spółkę – według zasady memoriałowej – oraz w momencie wypłacenia wspólnikom związanych z nim środków – na zasadzie kasowej. Dlatego też transfer środków między spółką niebędącą osobą prawną a jej wspólnikami powinien podlegać opodatkowaniu tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych przez ustawodawcę – jako wyjątek od przywołanej zasady memoriału – i to w sposób pozwalający uniknąć dwukrotnego opodatkowania u wspólnika tego samego przychodu (dochodu).

Taki wyjątek przewidziano w art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym opodatkowaniu, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegają „środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki”. Otrzymane, a więc faktycznie wypłacone przez spółkę.

Jednocześnie, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od kwoty z ust. 2 pkt 16 należy odliczyć „uzyskaną przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8” (zd. 1). Wskazane odliczenie należy jednak pomniejszyć „o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów” (zd. 2).

Art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zaś, że „dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce”.

W oparciu o powyższe regulacje można przedstawić następujący schemat opodatkowania środków pieniężnych otrzymywanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia przez niego z takiej spółki:

1. przychodem w tym wypadku są wszystkie środki pieniężne, jakie wspólnik otrzymuje w związku z wystąpieniem ze spółki (art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
2. tak określony przychód pomniejsza się o nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, a więc o tę część dochodu spółki, która przypadała wspólnikowi (odpowiednio do jego udziałów w zyskach spółki) i od której wspólnik ten płacił podatek na bieżąco, według zasady memoriałowej (art. 14 ust. 3 pkt 11 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym sposobem unika się podwójnego opodatkowania u wspólnika tego samego przychodu (dochodu): w chwili jego uzyskania przez spółkę (według zasady memoriału) oraz w momencie wypłacenia wspólnikom związanych z nim środków (zgodnie z zasadą kasową).
3. powyższe odliczenie pomniejsza się jednak o wypłaty z tytułu udziału w spółce, dokonane przez spółkę na rzecz występującego wspólnika, oraz wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W ten sposób wypłaty te i wydatki efektywnie zwiększają podstawę opodatkowania przy wystąpieniu wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną (art. 14 ust. 3 pkt 11 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższa regulacja służy zapobieżeniu „podwójnemu nieopodatkowaniu” – pomniejszeniu otrzymywanej przez wspólnika występującego ze spółki wypłaty o dochód, których wprawdzie został już opodatkowany, ale z tytułu którego wspólnik otrzymał już od spółki wypłatę. Jednocześnie, służy ona opodatkowaniu innych wypłat, które wspólnik faktycznie otrzymywał od spółki, a które dotychczas – jako neutralne podatkowo przepływy kapitałowe pomiędzy spółką a wspólnikiem – nie podlegały opodatkowaniu.

4. od tak obliczonego przychodu należy, na podstawie art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczyć wydatki, jakie wspólnik występujący ze spółki niebędącej osobą prawną poniósł na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w tej spółce.
   
   

Powyższy mechanizm pozwala, w oparciu o metodę kasową, na ostateczne rozliczenie uczestnictwa wspólnika w transparentnej podatkowo spółce niebędącej osobą prawną – opodatkowanie faktycznego przysporzenia w postaci środków pieniężnych, otrzymywanego przez wspólnika w wyniku wystąpienia z takiej spółki, które to przysporzenie nie podlegało opodatkowaniu na wcześniejszym etapie uczestnictwa wspólnika w spółce. Na tej podstawie opodatkowany zostanie np. odzwierciedlony w wypłacanej wspólnikowi kwocie przyrost wartości majątku rzeczowego wniesionego do spółki. Przy czym, takie końcowe rozliczenie jest możliwe dopiero w chwili całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki – definitywnego rozliczenia jego partycypacji w przychodach i kosztach spółki na skutek wycofania całości wniesionego do niej przez niego wkładu. Należy przy tym zwrócić uwagę, że ustawodawca, wymieniając te przepływy kapitałowe między spółką niebędącą osobą prawną a jej wspólnikami, które podlegają opodatkowaniu na zasadzie kasowej – w momencie ich dokonania, jako wyjątki od zasady memoriałowego rozpoznawania przez wspólników przychodów (dochodów) spółki – nie wskazał wśród nich wypłaty wspólnikowi środków, pieniężnych w związku z częściowym wycofaniem przez niego wkładu wniesionego do spółki. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzono przepisów, które nakazywałyby opodatkowanie u wspólnika takiej wypłaty w chwili jej dokonania – otrzymania przez niego środków pieniężnych. „Milczenie” ustawodawcy w tym zakresie zatem wskazuje, że taki transfer pieniężny powinien pozostawać dla wspólnika, zgodnie z zasadą memoriałową, neutralny podatkowo. Nie oznacza to jednak, że wypłacone w ten sposób środki nie podlegają opodatkowaniu. Przeciwnie, ich opodatkowanie podlega jedynie odsunięciu w czasie – są one bowiem uwzględniane przy ustalaniu wysokości przychodu osiąganego przez wspólnika na skutek definitywnego wystąpienia przez niego ze spółki niebędącej osobą prawną, w oparciu o art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłaty z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki będą bowiem – jako wypłaty z tytułu udziału w tej spółce, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – efektywnie zwiększać przychód wspólnika podlegający opodatkowaniu w takiej sytuacji, zgodnie z przedstawionym wyżej mechanizmem. Nawet zatem gdyby wspólnik, całkowicie występując ze spółki, otrzymał tytułem wycofania (pozostałej części) swojego wkładu symboliczną kwotę, to i tak, przy określaniu przychodu do opodatkowania z tego tytułu, kwota ta ulegnie zwiększeniu o już wypłacone mu przez spółkę środki tytułem częściowego zwrotu wniesionego wkładu.

Jednocześnie, ustawodawca nie wprowadził żadnych norm, które pozwalałyby przy kalkulowaniu przychodu w oparciu o art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na pominięcie dokonanych, do momentu wystąpienia wspólnika ze spółki, wypłat z tytułu częściowego wycofywania przez niego wkładu. Tym samym należy przyjąć, że zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie takich wypłat dopiero w chwili ostatecznego wystąpienia wspólnika ze spółki. Przyjęcie odmiennego stanowiska co do momentu opodatkowania tych wypłat skutkowałoby – ze względu na brak rzeczonej normy „ograniczającej” zastosowanie art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniem przy wystąpieniu ze spółki wypłat, które już wcześniej zostały opodatkowane.

Powyższe rozumienie przepisów pozostaje przy tym w zgodzie z wynikającym z art. 14 ust. 2 pkt 16 i ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych założeniem, że to właśnie w momencie całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną – w chwili definitywnego rozliczenia jego uczestnictwa w takiej spółce w wyniku wycofania całości wniesionego do niej przez niego wkładu – dochodzi do ostatecznego rozliczenia i opodatkowania przysporzeń wspólnika, które nie zostały jeszcze opodatkowane, na wcześniejszym etapie jego pozostawania w spółce.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, częściowe wycofanie wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną i otrzymanie przez wspólnika zapłaty z tego tytułu – odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego wkładu – stanowi zdarzenie neutralne podatkowo na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w wyniku wycofania przez Spółkę 1 części wniesionego do Spółki 2 Wkładu i zapłaty z tego tytułu przez Spółkę 2 na rzecz Spółki 1 kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wniesionego Wkładu, po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki 1, nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 202/17 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3727/17 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego wycofania wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną - jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 202/17.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania pierwotnej interpretacji obowiązywał tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.785.2016.1.PW.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.