INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2011 r., (data wpływu 1 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2011 r. i 11 października 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług związanych ze sprzedażą spektakli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług związanych ze sprzedażą spektakli.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Teatr jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Miasto. Teatr jest czynnym podatnikiem VAT, który w ramach swojej działalności dokonuje sprzedaży spektakli teatralnych za wynagrodzeniem ryczałtowym innej jednostce kulturalnej, która realizuje daną imprezę kulturalną we własnym imieniu i na własny rachunek oraz udostępnia publiczności prawa wstępu. W tym celu Teatr zawiera umowę z podmiotem kulturalnym, w której określa wysokość ryczałtowego wynagrodzenia za spektakl oraz sposób rozliczenia opłat licencyjnych za prawa autorskie. Należność za prawa autorskie obliczana jest na podstawie wpływów netto ze sprzedaży biletów na spektakl oraz określonej stawki procentowej zgodnej z umową licencyjną z autorem. Wynagrodzenie za spektakl zgodnie z umową zostaje powiększone o kwotę wynikającą z licencji do praw autorskich. Teatr jako podmiot wykonujący usługi kulturalne zwolnione od podatku od towarów i usług wystawia dwie odrębne faktury VAT za ryczałtową sprzedaż spektaklu teatralnego oraz za przeniesienie praw licencyjnych (tantiemy autorskie).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Teatr sprzedaje spektakl teatralny innej jednostce za wynagrodzeniem ryczałtowym tzn. przedmiotem zawartej umowy jest prezentacja sztuki teatralnej na scenie udostępnionej przez kontrahenta poza siedzibą Teatru. Do obowiązków Teatru należy m.in. przekazanie materiałów reklamowych, dostarczenie spektaklu na miejsce, transport osób (artystów i technicznej obsługi sceny), zapłata wszystkich wynagrodzeń związanych z prezentacją spektaklu. Warunki realizacji przedstawienia określa umowa, która w części dotyczącej wynagrodzenia obejmuje dwa elementy:

• wynagrodzenie ryczałtowe za sprzedaż spektaklu teatralnego,
• opłatę za korzystanie z praw autorskich.

Faktura VAT za ryczałtową sprzedaż spektaklu teatralnego wystawiana jest w dniu prezentacji przedstawienia, natomiast faktura VAT za przeniesienie praw licencyjnych w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi. Kontrahent bowiem zgodnie z umową musi dostarczyć Teatrowi w terminie 3 dni od prezentacji spektaklu raport ze sprzedaży biletów, który jest niezbędny do określenia należnych opłat licencyjnych. Teatr bowiem na podstawie umów zawartych z agencjami autorskimi oblicza wysokość tantiem autorskich dotyczących danego spektaklu i wystawia na rzecz kontrahenta fakturę VAT z tego tytułu. A zatem wynagrodzenie ryczałtowe za prezentację przedstawienia pokrywa wszystkie koszty związane z jego prezentacją. Następnie wyliczane są koszty związane z korzystaniem z praw autorskich, bowiem wartość, tego wynagrodzenia uzależniona jest od przedstawionego raportu ze sprzedaży biletów.

Teatr, jako producent sztuki teatralnej zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ma obowiązek uzyskać prawo do publicznego udostępniania utworów związanych z realizacją spektaklu. Twórcom przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. W związku z powyższym Teatr podpisuje z organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub agencjami autorskimi tzw. umowy licencyjne. Umowa licencyjna dotyczy utworów (m.in. utworów scenicznych, ilustracji muzycznych) wykorzystywanych w danej sztuce teatralnej. Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi oraz agencje autorskie udzielają licencji niewyłącznej tzn. udzielnie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji. Przedmiotem umowy jest udzielenie licencjobiorcy (Teatrowi) niewyłącznej licencji na wystawnie w określanym czasie w siedzibie Teatru wskazanych utworów. Ponadto w umowie znajduje się zapis, że jeśli Teatr będzie prezentował sztukę poza swoją siedzibą to musi każdorazowo uzyskać w formie pisemnej zgodę na wystawienie utworu. Umowa dotyczy określonego pola eksploatacji tzn. Teatr ma niewyłączne prawo do publicznych wykonań spektaklu na obszarze Polski. Teatr jako licencjobiorca za wystawienie spektaklu zobowiązany jest do regulowania tantiem autorskich zgodnie z warunkami określonymi w umowie. Tantiemy płacone są za każdy prezentowany publiczności spektakl.

Przy sprzedaży spektaklu teatralnego za opłatą ryczałtową Teatr nie przenosi praw autorskich na organizatora przedstawienia (Kontrahenta). To Teatr ma podpisaną umowę licencyjną i nie może przenieść praw licencyjnych. Prawo do dysponowania utworami mają organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi oraz agencje autorskie. Teatr odpowiedzialny jest za zapłatę tantiem autorskich i w umowie z Kontrahentem przy sprzedaży spektaklu teatralnego zobowiązuje się do uregulowania należnych tantiem. Natomiast Teatr w umowie dotyczącej sprzedaży spektaklu zobowiązuje Kontrahenta do pokrycia kosztów związanych z prawami autorskimi za prezentowany spektakl. Wszelkie wydatki, jakie ponosi Kontrahent są dla niego wydatkami służącymi do nabycia jednej kompleksowej usługi, polegającej na prezentacji spektaklu teatralnego, bowiem to na taką usługę zawiera umowę z Teatrem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Teatr prawidłowo wystawia faktury VAT za opisane usługi w rozbiciu na poszczególne części składowe, tj. jako opłata zryczałtowana za spektakl (dochód Teatru) jako usługa kulturalna zwolniona od VAT oraz opłata za prawa licencyjne (tantiemy autorskie) jako usługa kulturalna zwolniona z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, z umów zawartych pomiędzy Teatrem a innymi instytucjami kulturalnymi wynika, że Teatr dokonuje sprzedaży spektaklu teatralnego za wynagrodzeniem ryczałtowym oraz pobiera opłaty za udzielenie licencji do praw autorskich. Zgodnie z zawartą umową Teatr świadczy jedną usługę kulturalną. W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest należna kwota z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W związku z tym, kwota należna obejmuje wszystkie koszty związane z usługą prezentacji spektaklu, ponieważ Teatr świadczy usługę kompleksową. Przedmiotem świadczenia jest usługa główna tj. sprzedaż spektaklu teatralnego, natomiast koszty za przeniesienie praw licencyjnych są elementem usługi pomocniczej do tej usługi. W efekcie na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w sytuacji gdy kontrahent nie ma zawartej bezpośrednio umowy z agencją autorską, wydatki za opłatę licencyjną wraz z ryczałtową sprzedażą spektaklu stanowią obrót z tytułu świadczenia usługi kulturalnej. Natomiast usługi kulturalne świadczone przez podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 i ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - zwolnione są z opodatkowania VAT. Zgodnie z przytoczonymi przepisami sprzedaż przedstawienia teatralnego przez Teatr korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Teatr osiągając z tego tytułu zyski przeznacza je w całości na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług. Ponadto Teatr w ramach umowy dotyczącej sprzedaży spektaklu pobiera opłatę licencyjną za przeniesienie praw autorskich, która jest usługą kulturalną, ponieważ jest ona nierozerwalnie związana z wystawieniem spektaklu teatralnego. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawej. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych utworów, będących przedmiotem prawa autorskiego. Od dnia 1 kwietnia 2011 r. na mocy art. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach został wprowadzony w życie przepis art. 8 ust. 2a, który określa, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, to sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z umów zawartych pomiędzy Teatrami wynika, że Teatry są pośrednikami w zakresie pobierania opłat za korzystanie z praw autorskich.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 i ust. 17 i 18 ustawy o VAT (od 2011 r.), zwolnieniem z opodatkowania VAT objęte są usługi kulturalne świadczone przez podmioty o charakterze kulturalnym wpisane do rejestru kultury. Teatr pobiera opłatę licencyjną, którą następnie przekazuje na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi, nie osiągając z tego tytułu zysku. Organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (np. ZAiKS) uzyskuje od wydawcy licencje, po to aby przekazać prawo do korzystania ostatecznym odbiorcom, pobierając z tego tytułu tantiemy, które rozdysponowuje na rzecz autora i wydawcy. Z uwagi na powyższe opłata za przeniesienie praw autorskich związanych z realizacją spektaklu teatralnego powinna być zwolniona od podatku VAT, ponieważ spełnia warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) oraz ust. 17 i 18 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca (podatnik VAT czynny) jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Miasto. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje sprzedaży spektakli teatralnych innej jednostce kulturalnej, która realizuje daną imprezę kulturalną we własnym imieniu i na własny rachunek oraz udostępnia publiczności prawa wstępu.

W związku ze sprzedażą spektaklu Teatr zawiera umowę z podmiotem kulturalnym, w której określa wysokość ryczałtowego wynagrodzenia za spektakl oraz sposób rozliczenia opłat licencyjnych za prawa autorskie. Przy czym, należność za prawa autorskie obliczana jest na podstawie wpływów netto ze sprzedaży biletów na spektakl oraz określonej stawki procentowej zgodnej z umową licencyjną z autorem, dlatego też wynagrodzenie za spektakl zgodnie z umową zostaje powiększone o kwotę wynikającą z licencji do praw autorskich. W związku z przedstawionym stanem Wnioskodawca wystawia 2 faktury stosując zwolnienie (pierwszą za ryczałtową sprzedaż spektaklu teatralnego a następnie za koszty dotyczące sprzedanego spektaklu związane z opłatami licencyjnymi.

Wnioskodawca prezentuje pogląd, zgodnie z którym dokonując sprzedaży spektaklu teatralnego za wynagrodzeniem ryczałtowym oraz pobierając opłaty za udzielenie licencji do praw autorskich, zgodnie z zawartą umową Teatr świadczy jedną usługę kulturalną. A zatem również opłata za przeniesienie praw autorskich związanych z realizacją spektaklu teatralnego powinna być zwolniona od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, iż zgodnie art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przy czym wskazać należy, iż obecnie powołany przepis, od dnia 1 kwietnia 2011 r. ma następujące brzmienie: podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w przedstawionej sytuacji.

Skoro z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż przedmiotem sprzedaży, na podstawie zawartej z innym podmiotem kultury, w ramach podpisanej umowy jest spektakl teatralny, a wynagrodzenie za spektakl zgodnie z umową zostaje powiększone o kwotę wynikającą z licencji do praw autorskich, a zatem świadczenie to będzie stanowić usługę złożoną. Wnioskodawca nie dokonuje zatem samej sprzedaży praw autorskich, bowiem czynność ta związana jest z wykonaniem świadczenia głównego w tym przypadku – sprzedaży spektaklu.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia do 31 marca 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Od 1 kwietnia 2011 r. ww. art. 43 ust. 17 – w myśl art. 1 pkt 13 lit. d) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) – otrzymał brzmienie: „zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.

Z kolei art. 43 ust. 17a ustawy obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:



1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;



3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

W przeciwieństwie do stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z którym wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU), w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Od 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.: podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanie w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne sprawy, stwierdzić należy, że skoro Teatr, jako instytucjia kultury wpisana do rejestru instytucji kultury, dokonując sprzedaży spektaklu teatralnego, dokonuje sprzedaży usług kulturalnych, to do całości wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu (tj. kwoty należnej z tytułu sprzedaży, na którą składa się wynagrodzenie ryczałtowe oraz koszty poniesionych opłat licencyjnych) znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy w związku z ust. 17a, 17 i 18.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.