Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.70.2020.2.PS
z 22 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 20 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest:

• prawidłowe w zakresie uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 38 ustawy, jak również uznania uzyskiwanych dochodów za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ust. 1 oraz możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania ww. dochodów w zeznaniu za 2019 r.;
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą działającą pod firmą „X” (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność usługowa w zakresie tworzenia oraz modyfikacji oprogramowania komputerowego na indywidualne zamówienia klientów. W ramach tej działalności Wnioskodawca podejmuje współprace z klientami, na zlecenie których tworzy oprogramowanie komputerowe (dalej: „Kontrahenci”). Wnioskodawca bierze udział w realizowanych przez Kontrahentów projektach polegających w szczególności na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego zarówno na potrzeby Kontrahentów, jak i indywidualne zamówienia klientów Kontrahentów (dalej: „Projekty”). Wnioskodawca tworzy kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci kompletnych systemów jak i poszczególnych modułów stanowiących elementy składowe kompletnego oprogramowania. W toku prac polegających na rozwijaniu i ulepszaniu istniejącego oprogramowania Wnioskodawca tworzy nowy kod źródłowy, a także, w przypadku gdy zaimplementowana wcześniej funkcjonalność nie działa poprawnie, dokonuje poprawek w istniejącym kodzie. Bezpośrednim rezultatem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac w zakresie tworzenia kompletnego oprogramowania są zawsze nowe kody źródłowe programów komputerowych. Zdarza się że w procesie tworzenia nowych aplikacji Wnioskodawca korzysta z gotowych stylów/szablonów graficznych zapewnionych przez klientów, które następnie modyfikuje, tak aby dopasować je do oczekiwanych przez Kontrahentów rezultatów. Każdorazowo Projekt rozpoczyna się od ustalenia jego celów, odpowiadającym potrzebom zgłoszonym przez Kontrahenta lub jego klienta. Wnioskodawca przygotowuje nowe oprogramowanie lub wprowadza ulepszenia i modyfikacje w już istniejącym oprogramowaniu, w celu dopasowania go do aktualnych potrzeb oraz według określonych przez klienta wytycznych dotyczących pożądanego efektu w szczególności w zakresie funkcjonalności, jakie powinien mieć program. Dobór algorytmów, ciągów komend i instrukcji zawsze jest zależny od indywidualnej inwencji Wnioskodawcy. Ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością także spoczywa w pełni na Wnioskodawcy. Czynności zlecone Wnioskodawcy przez Kontrahentów są wykonywane wedle wyboru i swobody Wnioskodawcy, w miejscu i czasie przez Niego wybranym. Dla każdego Projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego) i, jeśli jest taka potrzeba, również zasoby ludzkie (podwykonawcy) niezbędne w toku prac. Wnioskodawca może realizować Projekt samodzielnie lub w zespole programistów będąc odpowiedzialnym za stworzenie uzgodnionej części kodu, która po połączeniu z pozostałymi częściami stworzy docelowy, finalny, zamówiony przez Kontrahenta produkt. Tematyka tworzonego oprogramowania jest zróżnicowana. Cechą wspólną wszystkich Projektów realizowanych przez Wnioskodawcę jest jego twórcze działanie polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych, w oparciu o wiedzę i doświadczenie wypracowane i zdobyte w branży IT. Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności. Każdy Projekt prowadzony jest w sposób pozwalający na przegląd określonych celów, zaplanowanych zadań i stopnia ich realizacji przy poszczególnych Projektach. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę projektowane jest stosownie do indywidualnych i specyficznych potrzeb poszczególnych zamawiających, zatem każdy z Projektów odróżnia się od pozostałych, a w szczególności w efekcie każdego z nich powstaje nowy, niepowtarzalny kod źródłowy. Podobnie różnią się od siebie powstałe w ramach poszczególnych Projektów unikatowe rozwiązania informatyczne. Oprogramowanie Wnioskodawcy, w zależności od Projektu, może być przeznaczone do użytku na komputerze, telewizorze, smartfonie, tablecie lub innym urządzeniu mobilnym. Poniżej Wnioskodawca scharakteryzował współpracę podejmowaną z Kontrahentami w 2019 roku.

Kontrahent nr 1, na zlecenie którego Wnioskodawca tworzy oprogramowanie, działa na zasadzie pośrednika, delegując współpracujących z nim programistów do pracy nad projektami swoich klientów. W ramach tej współpracy Wnioskodawca bierze udział w kilku Projektach. Główny Projekt to system do łączenia osób oferujących wynajem miejsca parkingowego z potencjalnymi najemcami. Właściciel miejsca postojowego rejestruje konto i dodaje miejsca parkingowe, inni użytkownicy widzą je na mapie, mogą obejrzeć szczegóły, zdjęcia i zarezerwować miejsce (na dzień, miesiąc lub na czas nieokreślony). System wspiera m.in. płatności online i geolokalizację. Aplikacja jest stale rozwijana i ulepszana. Wnioskodawca, wspólnie z klientem opracowuje nowe koncepcje oraz tworzy nowe funkcjonalności. Przykładowo pod koniec 2019 roku Wnioskodawca rozpoczął prace nad stworzeniem funkcjonalności pozwalającej na wynajem przestrzeni do przechowywania (jako alternatywa dla usługi głównej, w ramach której użytkownicy mogli oferować jedynie przestrzeń parkingową). Wnioskodawca, w ramach Współpracy z Kontrahentem 1 realizuje równocześnie kilka Projektów. W ramach każdego z nich Wnioskodawca tworzy zamówione przez klienta kompletne oprogramowanie lub ulepszenia, poprawki i nowe funkcjonalności istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca i Kontrahent 1 umówili się, że zakres prac Wnioskodawcy ustalany będzie raz na dwa tygodnie. Ustalenia te dotyczą w szczególności wyboru Projektów i określenia (wspólnie z klientem) listy funkcji, które powinny powstać. Następnie Wnioskodawca realizuje zaplanowane zadania, pod koniec okresu następuje podsumowanie wykonanych prac i planowane są kolejne.

Kontrahent nr 2 działa na zasadzie pośrednika, delegując współpracujących z nim programistów do pracy nad projektami swoich klientów. Klient Kontrahenta 2, dla którego Wnioskodawca tworzy oprogramowanie to jeden z wiodących w Europie producentów samochodów. Na jego zlecenie Wnioskodawca stworzył kompletną aplikację pozwalająca przyspieszyć proces zamawiania materiałów promocyjnych przez oddziały firmy. Projekt zrealizowany został na podstawie przedstawionego przez Kontrahenta 2 opisu potrzeb i wyceny sporządzonej przez Wnioskodawcę. W ramach Projektu. Wnioskodawca od podstaw stworzył aplikację jak i bazę danych, w której trzymane są wszelkie dane aplikacji. Oprogramowanie dostępne jest w przeglądarce na komputerze a także, w okrojonej wersji, na niektórych przeglądarkach na smartfonach.

Kontrahent nr 3, w oparciu o własny pomysł i koncepcję, zlecił Wnioskodawcy stworzenie zupełnie nowej aplikacji społecznościowej umożliwiającej użytkownikom w szczególności zamawianie spersonalizowanych nagrań wideo, które użytkownicy mogą udostępniać następnie w mediach społecznościowych. Projekt prowadzony jest w oparciu o system informatyczny, w którym zadawane są zadania realizowane przez Wnioskodawcę podlegające następnie weryfikacji w środowisku testowym przez Kontrahenta 3 lub przydzielonych przez niego, dedykowanych testerów. Wnioskodawca samodzielnie stworzył aplikację, a obecnie sukcesywnie ją ulepsza poprzez dodawanie nowych funkcjonalności takich jak np. kody promocyjne czy nowe metody płatności.

Kontrahent nr 4 zlecił Wnioskodawcy kompleksową obsługę własnego systemu informatycznego. Obsługa ta polega w szczególności na dodawaniu nowych funkcji automatyzujących pracę, takich jak np. system automatycznego pobierania danych z zewnętrznych systemów czy system automatycznego odbierania poczty. Część prac to min. naprawa błędów, zmiany w systemie wynikające ze zmian przepisów prawa czy zmian w kadrze klienta. Każdy etap prac poprzedzony jest spotkaniem z klientem i wyceną uzgodnionego zakresu prac.

Wnioskodawca jest właścicielem praw autorskich do:

• stworzonych przez siebie kompletnych programów,
• stworzonych przez siebie funkcjonalności, modyfikacji, poprawek i ulepszeń programów, których Wnioskodawca jest autorem,
• stworzonych przez siebie funkcjonalności modyfikacji poprawek t ulepszeń programów Kontrahentów lub klientów Kontrahentów.

Wnioskodawca przenosi na Kontrahentów całość przysługujących mu autorskich praw majątkowych, otrzymując w zamian wynagrodzenie ustalane wg przyjętych między stronami zasad.

Wnioskodawca wprowadził odrębną ewidencję do prowadzonej przez siebie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, o której mowa w art. 30cb ustawy i wyodrębnił w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca rozważa coroczne korzystacie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych w ramach Projektów na podstawie przepisów o IP Box, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawca planuje kontynuować współpracę z Kontrahentem na dotychczasowych warunkach w ramach trwających Projektów, jak i rozpocząć nowe Projekty polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego. Przytoczony we wniosku charakter prowadzonej działalności pozostanie niezmienny. Bezpośrednim rezultatem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac będzie nowy, niepowtarzany kod źródłowy programu komputerowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) Wnioskodawca nadmienia, że zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Kwestia, czy działalność Wnioskodawcy spełnia warunki ustawowe działalności badawczo-rozwojowej, jest przedmiotem wniosku, a nie elementem stanu faktycznego. Gdyby Wnioskodawca był w stanie samodzielnie zakwalifikować swoją działalność jako badawczo-rozwojową, to przedmiotowy wniosek w dużej części byłby bezzasadny. Wnioskodawca pragnie wskazać, że działalność w zakresie tworzenia i modyfikacji oprogramowania ma charakter ciągły i zorganizowany. Każdy realizowany przez Wnioskodawcę projekt ma za zadanie wykorzystać istniejącą lub nabywaną wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań w postaci innowacyjnych, szytych na miarę programów komputerowych. Działalność Wnioskodawcy ma w tym zakresie swoje oparcie metodyczne. Uzyskana w ten sposób nowa wiedza służy do tworzenia nowych zastosowań (funkcjonalności). Tworzone oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny i oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony.

Podkreślenia wymaga fakt, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach indywidualnych dokonywał już oceny działalności podatników pod kątem spełnienia przesłanek warunkujących uznanie działalności za badawczo-rozwojową. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2019 roku, nr 0112-KDIL3-2.4011.348.2019.2.JK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (...) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania działalności polegającej na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części za działalność badawczo-rozwojową oraz opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe. Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2019 roku, nr 0112-KDIL3-3.4011.299.2019.1.TW: „Reasumując - prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ww. ustawy i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%” oraz interpretacji z dnia 4 marca 2020 roku, w której organ uznał, iż: „Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, te przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań."

Jak już wskazano w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku:

• „Cechą wspólną wszystkich Projektów realizowanych przez Wnioskodawcę jest jego twórcze działanie polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych, w oparciu o wiedzę i doświadczenie wypracowane i zdobyte w branży IT."
• „Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów bezpieczeństwa czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności."
• „Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących."
• „Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.”

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia, niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących, nowych lub ulepszonych produktów, procesów, usług. Wnioskodawca pragnie jednakże podkreślić, że kwestia uznania prowadzonych przez Wnioskodawcę prac, za prace rozwojowe stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy jest pośrednio przedmiotem wniosku a nie elementu stanu faktycznego.

Jak jednoznacznie wskazano w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku:

• „Dla każdego Projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego) i, jeśli jest taka potrzeba, również zasoby ludzkie (podwykonawcy) niezbędne w toku prac.”
• „Każdy Projekt prowadzony jest w sposób pozwalający na przegląd określonych celów, zaplanowanych zadań i stopnia ich realizacji przy poszczególnych Projektach.”

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany i metodyczny.

Wnioskodawca nie wie czy prowadzi działalność badawczo - rozwojową, z tego powodu zadaje pytanie (oznaczone we wniosku nr 1), czy działalność przez niego prowadzona jest działalnością badawczo-rozwojową. Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi On działalność o charakterze twórczym obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób uporządkowany, zaplanowany i metodyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, niemniej jednak, jak już wskazano, kwestia, czy działalność Wnioskodawcy spełnia warunki ustawowe działalności badawczo-rozwojowej jest przedmiotem wniosku, a nie elementem stanu faktycznego.

Działalność ta prowadzona jest od 2015 roku.

Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r.: „Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy poza podatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnymi stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawdo do programu komputerowego". W konsekwencji, podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS). Ze względu bowiem na wspominaną powyżej dynamikę ewolucji budowy i funkcjonowania programów komputerowych oraz brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią najbardziej adekwatnej instytucji prawnej zapewnianiającej ochronę prawnopodatkową dla podatnika.”

Występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, intencją Wnioskodawcy było w szczególności uzyskanie ochrony prawnopodatkowej w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, tj. potwierdzenie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodów z ustawy, które to dochody będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką (5%) podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2.).

Wnioskodawca jest twórcą kompletnych aplikacji, jak i oprogramowania komputerowego stanowiącego moduły (segmenty) istniejącego oprogramowania Kontrahentów pozwalającego na uzyskanie nowych funkcjonalności, czy nowych zastosowań istniejącego oprogramowania. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów (przy czym pojęcie „komputer" nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony) w zależności od Projektu, może być przeznaczone do użytku na komputerze, telewizorze, smartfonie, tablecie lub innym urządzeniu mobilnym. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę podlega ochronie jako utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest rezultatem działalności człowieka i ma charakter utrwalony, a założenia programów, ich układ oraz kompozycja mają kreatywny charakter. Rezultat w postaci innowacyjnych rozwiązań nie jest wynikiem pracy rutynowej lub szablonowej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, iż w jego ocenie uzyskuje On dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych). Mając jednak na uwadze przytoczony powyżej fragment Objaśnień oraz wskazaną intencję Wnioskodawcy wyrażoną w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2, kwestia osiągania przez Wnioskodawcę dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest przedmiotem wniosku, a nie elementem stanu faktycznego.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę i definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wy znaczonych celów, podlega ochronie jako utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca nie osiąga dochodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich programów komputerowych) uwzględnionych w cenie sprzedaży produktów lub usług. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, w tym kompletnych aplikacji, poprawek, ulepszeń i nowych funkcjonalności.

Wnioskodawca nie świadczył w 2019 roku usług wsparcia i nie uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenia. W ramach czynności modyfikacji, poprawek i ulepszeń powstaje nowe oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, przy czym pojęcie „ komputer” nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony.

Właścicielami ulepszanego oprogramowania są Kontrahenci Wnioskodawcy lub ich klienci. Oprogramowanie, które Wnioskodawca modyfikuje i ulepsza udostępniane jest przez Kontrahentów, dla których świadczy usługi na podstawie zawartych umów. Wnioskodawcy nie przysługują prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku dalszego ulepszania stworzonego przez siebie oprogramowania. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem oprogramowania, które rozwija/ulepsza/rozszerza. ani nie posiada w stosunku do tego oprogramowania licencji (wyłącznej lub niewyłącznej). Wnioskodawca jest natomiast właścicielem stworzonych przez siebie modyfikacji takich jak poprawki, ulepszenia, nowe funkcjonalności (stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) do momentu przeniesienia na rzecz Kontrahentów autorskich praw majątkowych do tych modyfikacji. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do tych utworów, otrzymując w zamian stosowne wynagrodzenie za sprzedaż tego prawa.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnił koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca wskazuje, że ewidencję prowadzi „na bieżąco" od początku 2019 r., kiedy to pojawiła się możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej w podatku dochodowym, tzw. IP Box.

Wnioskodawca wskazuje, że przedstawiony opis dotyczy roku podatkowego 2019, przy czym w kolejnych latach będzie On prowadził (kontynuował) tożsamą działalność i osiągał z tego tytułu dochody takiego samego rodzaju, jak miało to miejsce w roku 2019. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wyczerpująco opisał sytuację, która jest zarówno stanem faktycznym (w roku 2019) jak i zdarzeniem przyszłym (w roku 2020 i kolejnych). W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca zamierza rozpocząć rozliczanie podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozliczając w ten sposób po raz pierwszy dochody za 2019 r. Przedmiotem wniosku są rozliczenia podatkowe, które zostaną dokonane przez Wnioskodawcę w roku 2020 i kolejnych, czyli dotyczące roku podatkowego 2019 i kolejnych, naturalnie z zastrzeżeniem, że istotny stan prawny i sytuacja Wnioskodawcy w kolejnych latach pozostaną niezmienione.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie stworzone przez Wnioskodawcę funkcjonalności, poprawki, modyfikacje i ulepszenia spełniają definicję programu komputerowego rozumianego jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów (przy czym pojęcie „komputer” nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony). W przypadku gdy Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie (którego właścicielem jest Kontrahent lub klient Kontrahenta), to w wyniku podjętych przez niego czynności powstają nowe utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest właścicielem praw autorskich do tworzonych przez siebie poprawek, ulepszeń i nowych funkcjonalności do momentu, w którym prawa te są przez niego zbywane zgodnie z umowami, jakie wiążą Wnioskodawcę z Kontrahentami.

Wnioskodawca nadmienia, że w jego ocenie prawo autorskie do oprogramowania komputerowego w postaci stworzonych modyfikacji, poprawek i ulepszeń jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o który m mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy w związku z powyższym przedmiotem pytania nr 2 jest możliwość skorzystania z przepisów art. 30ca i opodatkowania 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach kwalifikowanych dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych (w tym opisanych we wniosku: kompletnych aplikacji. poprawek, funkcjonalności i ulepszeń) zbywanych na rzecz Kontrahentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej o której mowa w art. 5a ust 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a której prowadzenie jest warunkiem przewidzianym dla skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 30ca tej ustawy?
   
2. Czy Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7, ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
3. Jeśli odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2 będzie pozytywna, to czy wówczas Wnioskodawca będzie mógł:
   
   
   
   1. skorzystać z preferencji w zeznaniu rocznym za rok 2019, a następnie
      
   2. od początku roku 2020 na bieżąco, uwzględniając preferencję przy odprowadzaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
      

Zdaniem Wnioskodawcy opisane we wniosku prace realizowane przez Wnioskodawcę w ramach Projektów spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a której prowadzenie jest warunkiem przewidzianym dla skorzystania z ulgi o której mowa w art. 30ca tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskuje On kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7, ust. 3 i 4 ustawy, które będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku ze spełnieniem wszystkich ustawowych przesłanek Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencji w zeznaniu rocznym za rok 2019, a następnie od początku roku 2020 na bieżąco, uwzględniając preferencję przy odprowadzaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osuniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności nieaktualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

• patent,
• prawo ochronne na wzór użytkowy,
• prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
• prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
• dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
• prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
• wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),
• autorskie prawo do programu komputerowego
  
  
  – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych omów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez mego działalności badawczo-rozwojowej.
  

Z powyższego wynika, że kwalifikowane prawa własności intelektualnej mają dotyczyć przedmiotu ochrony, który został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z art. 5a piet 38 omawianej ustawy działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika lub wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Co do zasady, „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy odnosi się do „tworzenia nowych zastosowań” do prac rozwojowych. Pojęcie prac rozwojowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez odesłanie do definicji zawartej w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zgodnie z którą prace rozwojowe to działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych łub nowych produktów, procesów lub usług - z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Mając na względzie powyższe definicje wyróżnia się 3 kryteria działalności badawczo-rozwojowej: (1) twórczość; (2) systematyczność; (3) zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Kryteria te muszą być spełnione kumulatywnie, aby uznać daną działalność za działalność badawczo-rozwojową.

Przesłanka działalności twórczej w doktrynie i orzecznictwie jest określana najczęściej mianem oryginalności lub nowości utworu. W wyroku z dnia 7 listopada 2007 r. (sygn. 1 ACa 800/07) Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyraził na jej temat następujący pogląd: stwierdzenie, że utwór stanowi przejaw działalności twórczej, oznacza, iż utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Zdaniem sądu, przesłanka ta zostanie zrealizowana wówczas, gdy powstanie subiektywnie nowy wytwór intelektu. W doktrynie podkreśla się, że wymóg kreatywnego charakteru działalności oznacza, że za chroniony utwór nie może zostać uznany wynik działalności wyłącznie rutynowej, szablonowej, zdeterminowanej, która odbiera twórcy swobodę podejmowania wyborów. Uważa się, że sformułowanie działalność twórcza, którym posługuje się art. 1 ustawy o PAIP wskazuje na to, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a więc cechuję się nowością. Uznaje się, że cechę oryginalności (nowości) utworu należy rozumieć w ten sposób, że dany wytwór intelektu powinien stanowić efekt pracy człowieka, przy której wykonywaniu osoba ta miała choć w pewnym stopniu zapewnioną swobodę tworzenia, a praca tej osoby nie polegała wyłącznie na kopiowaniu istniejącego już utworu. Cecha nowości w znaczeniu subiektywnym oznacza, że utwór powinien stanowić coś wcześniej nieznanego jego twórcy. Ponadto, zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. do preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej: „Objaśnienia”), na potrzeby działalności B+R wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności B+R może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika łub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, opisana we wniosku działalność ma charakter twórczy. Oprogramowanie powstaje w wyniku działalności intelektualnej Wnioskodawcy i ma indywidualny, unikatowy charakter, a rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony. Wnioskodawca tworzy nowe aplikacje i kształtuje nowe funkcjonalności w tworzonych narzędziach informatycznych, które odzwierciedlają potrzeby rynku i klientów. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę ma charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Charakter twórczy takiej działalności Wnioskodawcy będzie zatem spełniony.

Istotnym kryterium działalności B+R jest prowadzenie działalności w sposób systematyczny. Zgodnie z Objaśnieniami „spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia piana co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził choćby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego działalność spełnia przesłanki uznania jej za działalność o charakterze systematycznym. Wnioskodawca prowadzi Projekty w sposób metodyczny i uporządkowany - przed rozpoczęciem prac nad projektem ustalane są jego cele, odpowiadające potrzebom zgłoszonym przez klienta, określany jego harmonogram oraz zapewniane są zasoby techniczne niezbędne w toku prac. Realizacja Projektów stanowi trzon działalności Wnioskodawcy. Działalność ta nie ma charakteru sporadycznego czy jednorazowego.

W ocenie Wnioskodawcy, również ostatnia przesłanka uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową została spełniona. Działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Przy czym, zgodnie z Objaśnieniami „Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów łub usług. Wnioskodawca zwiększając zasoby wiedzy oraz wykorzystując dostępną już wiedzę, tworzy nowe lub ulepszone rozwiązania. W interpretacji z 4 lipca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.243.2019.1.BO Dyrektor KIS uznał, że prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania spełniają przesłankę wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań: (...) definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca wykorzystuje zasoby wiedzy w celu tworzenia nowego oprogramowania, objętego ochroną prawnoautorską w postaci autorskich praw do programów komputerowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy prowadzi On działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zdaniem Wnioskodawcy dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 omawianej ustawy, a w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Program komputerowy został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W ramach tego warunku, kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Oznacza to. że:

1. podatnik musi prowadzić działalność badawczo-rozwojową:
2. podatnik musi wytwarzać, rozwijać lub ulepszać kwalifikowane prawo własności intelektualnej (prowadzić kwalifikowaną działalność badawczo-rozwojową).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 1.

Katalog kwalifikowanych IP jest katalogiem enumeratywnym. Do tego katalogu włączono m.in. patenty, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Z punktu widzenia Wnioskodawcy istotnym kwalifikowanym IP wymienionym w katalogu jest autorskie prawo do programu komputerowego, przyznawane na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Ustawy o PAIPP”).

Jak wskazano w Objaśnieniach wydanych przez Ministra Finansów :

77. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP Box.

78. O ocenie charakteru indywidualną pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. W konsekwencji, decydujące jest autentyczne podejście transakcyjne, gdzie należy brać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo- rozwojowej, skutkującej wdrożeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem programu komputerowego. Formalne postanowienia umowne, które nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistych działaniach podatnika, nie zapewniają zatem akceptowalnej ochrony prawnopodatkowej podatnikowi w zakresie preferencji IP Box.

79. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejście do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem (formę (ekspresji) utworu) jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w postaci kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia "autorskie prawo do programu komputerowego* w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy.

Wytwarzane, ulepszane lub rozwijane wytwory prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę w ramach Projektów spełniają powyżej wskazaną w Objaśnieniach Ministra Finansów definicję programu komputerowego. Wnioskodawca jest twórcą kompletnych aplikacji, jak i oprogramowania komputerowego stanowiącego moduły (segmenty) istniejącego oprogramowania Kontrahentów pozwalającego na uzyskanie nowych funkcjonalności, czy nowych zastosowań istniejącego oprogramowania. W ocenie Wnioskodawcy, zasadnym staje się wniosek, w świetle którego zarówno w odniesieniu do stworzonych od podstaw (a następnie rozwijanych i ulepszanych) programów komputerowych jak i w odniesieniu do wytwarzanego przez niego jako twórcę oprogramowania w postaci modułów implementowanych do istniejących systemów Kontrahentów Wnioskodawca jest uznawany za twórcę tego oprogramowania w rozumieniu Ustawy o PAIPP. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest chronione prawem autorskim ponieważ można uznać je za utwór w rozumieniu Ustawy o PAIPP. Art. 1 ust I Ustawy o PAIPP stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Powyższe oznacza, że aby przejaw myśli ludzkiej uznać za utwór, musi on spełnić następujące kryteria:

• musi być rezultatem działalności człowieka,
• wymagane jest tzw. utrwalenie dzieła,
• musi się w nim przejawiać działalność twórcza,
• konieczne jest, aby ta działalność miała indywidualny charakter.

W ocenie Wnioskodawcy, tworzone przez Niego oprogramowanie nosi wszelkie cechy utworu. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest rezultatem działalności człowieka i ma charakter utrwalony, a założenia programów, ich układ oraz kompozycja mają kreatywny charakter. Rezultat w postaci innowacyjnych rozwiązań nie jest wynikiem pracy rutynowej lub szablonowej. Zatem programy komputerowe wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę będą podlegały ochronie z tytułu praw autorskich na podstawie przepisów art. 74 Ustawy o PAIPP.

Tym samym zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki uznania, że Wnioskodawca wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego.

Niezbędne jest również ustalenie, czy Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust 7 omawianej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu łub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej dochody osiągane z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego do programów komputerowych. Ogół autorskich praw majątkowych do tworzonych w ramach Projektów programów komputerowych Wnioskodawcy każdorazowo przenoszony jest na Kontrahentów.

Finalnie należy ustalić, w jaki sposób kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powinny być opodatkowane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 3 tej ustawy, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

W myśl art. 30ca ust 4 ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a + b)*1.3 / a+ b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ustawy, do kosztów, o których mowa w ust 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust 4 jest większa od „1”, przyjmuje się, że wartość ta wynosi „1” (art. 30ca ust. 6 ustawy).

W ocenie Wnioskodawcy, uzyskuje On dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych). Dochody te, skorygowane o tzw. wskaźnik nexus, z zastosowaniem reguł określonych w art. 30ca ust 4-6 ustawy stanowią podstawę opodatkowania preferencyjną stawką podatku na podstawie art. 30ca ust 1 ustawy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie On mógł opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 omawianej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnił (w roku 2019) i spełni (w roku 2020) On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 1. Wnioskodawca zamierza kontynuować w 2020 roku rozpoczęte w 2019 roku Projekty. Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza zaangażowania się w nowe Projekty. W przypadku podjęcia się realizacji nowych Projektów, których przedmiotem będzie tworzenie, rozwijanie lub ulepszanie innych niż wskazanych we wniosku programów komputerowych, Wnioskodawca niezmiennie prowadzić będzie działalność w sposób twórczy i systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca uważa również, że uzyskuje On kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1, ust. 2 w zw. z ust. 7, ust. 3 i 4 ustawy, które będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 2.

Ponadto, Wnioskodawca prowadził w 2019 r. ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy, obejmującą okres od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej i kontynuuje jej prowadzenie w roku 2020.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności przedstawione we wniosku, zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 30ca omawianej ustawy, a tym samym będzie mógł:

• w zeznaniu rocznym za 2019 r. rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, a następnie
• od początku roku 2020 odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 38 ustawy, jak również uznania uzyskiwanych dochodów za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ust. 1 oraz możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania ww. dochodów w zeznaniu za 2019 r. i nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

• badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
• badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ww. art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność usługowa w zakresie tworzenia oraz modyfikacji oprogramowania komputerowego na indywidualne zamówienia klientów. W ramach tej działalności Wnioskodawca podejmuje współprace z klientami, na zlecenie których tworzy oprogramowanie komputerowe (dalej: „Kontrahenci”). Wnioskodawca tworzy kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci kompletnych systemów jak i poszczególnych modułów stanowiących elementy składowe kompletnego oprogramowania. Cechą wspólną wszystkich Projektów realizowanych przez Wnioskodawcę jest jego twórcze działanie polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych, w oparciu o wiedzę i doświadczenie wypracowane i zdobyte w branży IT. Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę projektowane jest stosownie do indywidualnych i specyficznych potrzeb poszczególnych zamawiających, zatem każdy z Projektów odróżnia się od pozostałych, a w szczególności w efekcie każdego z nich powstaje nowy, niepowtarzalny kod źródłowy.

Jak wskazał Wnioskodawca dla każdego Projektu przyjmuje harmonogram, według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego) i, jeśli jest taka potrzeba, również zasoby ludzkie (podwykonawcy) niezbędne w toku prac. Każdy Projekt prowadzony jest w sposób pozwalający na przegląd określonych celów, zaplanowanych zadań i stopnia ich realizacji przy poszczególnych Projektach.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest rezultatem działalności człowieka i ma charakter utrwalony, a założenia programów, ich układ oraz kompozycja mają kreatywny charakter. Rezultat w postaci innowacyjnych rozwiązań nie jest wynikiem pracy rutynowej lub szablonowej.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika zatem, że zostały spełnione podstawowe kryteria uznania prowadzonych prac w ramach opisanych projektów za działalność badawczo-rozwojową. Przede wszystkim działalność w zakresie omawianych projektów ma charakter twórczy i podejmowana jest niewątpliwie w sposób systematyczny, uporządkowany i metodyczny. Co istotne spełnione zostanie również i trzecie kryterium związane z prowadzeniem takiej aktywności podatnika w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, bowiem jak wskazał Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności, a w konsekwencji opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zgodzić należy się wiec z Wnioskodawcą, że prowadzi On działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Dodać trzeba również, że stosownie do art. 30ca ust. 11 ustawy podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53) oraz że nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości (art. 41 ust. 3).

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w ramach omawianych projektów na rzecz wskazanych kontrahentów Wnioskodawca uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody z autorskich praw do programów komputerowych podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca jest twórcą kompletnych aplikacji, jak i oprogramowania komputerowego stanowiącego moduły (segmenty) istniejącego oprogramowania Kontrahentów pozwalającego na uzyskanie nowych funkcjonalności, czy nowych zastosowań istniejącego oprogramowania.

Wnioskodawca zaznaczył, że osiąga dochody ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, w tym kompletnych aplikacji, poprawek, ulepszeń i nowych funkcjonalności. Wnioskodawca nie świadczył w 2019 roku usług wsparcia i nie uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenia. W ramach czynności modyfikacji, poprawek i ulepszeń powstaje zawsze nowe oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów.

Z treści wniosku wynika wiec jednoznacznie, że Wnioskodawca uzyskuje dochody, o których mowa w art. 30ca ust.7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodzić należy się zatem z twierdzeniem Wnioskodawcy, że dochody uzyskiwane przez Niego z tytułu zbycia autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 omawianej ustawy, a w konsekwencji korzystają co do zasady z preferencyjnego opodatkowania.

Co istotne, Wnioskodawca wskazał, że od początku 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnił koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Rację ma zatem Wnioskodawca, że uzyskuje On dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych), które „skorygowane” o tzw. wskaźnik nexus, z zastosowaniem reguł określonych w art. 30ca ust 4-6 ustawy stanowią podstawę opodatkowania preferencyjną stawką podatku na podstawie art. 30ca ust 1 ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie mógł co do zasady skorzystać z 5% preferencyjnej stawki podatku od dochodu uzyskanego z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego.

Zauważyć należy w tym miejscu, że jak już uprzednio wskazano art. 30ca ust. 1 ustawy stanowi, że podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP BOX) wynosi 5% podstawy opodatkowania ale podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy). Ponadto stosownie do ust. 11 omawianej regulacji, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Dodatkowo nadmienić wypada, że z art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnoszącym się sposobu ustalania się zaliczek na podatek dochodowy przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, wynika między innymi, że zaliczkę za dany miesiąc stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b.

Powyższe uzasadnia twierdzenie, że wysokość zaliczek na podatek dochodowy nie można ustalić co do zasady w oparciu o przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że ulga IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać co do zasady wyłącznie po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym. Podatnicy, co do zasady nie mają zatem możliwości skorzystania z tej preferencji w trakcie roku podatkowego, poprzez pomniejszanie zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik osiągając dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w ciągu roku podatkowego jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od takich dochodów na zasadach stosowanych dla prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej. Pamiętać należy zatem, że niniejszą preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% stosuje się wyłącznie do kwalifikowanych dochodów, wykazując je dopiero w zeznaniu rocznym, a różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek traktuje się jako nadpłatę podatku. Jest to istotą omawianej ulgi.

Wyjątek od tej zasady uregulowany został w nowo dodanym art. 52u ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzonym na mocy art. 4 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 568), w myśl którego, podatnicy, o których mowa w art. 30ca, osiągający w 2020 r. kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które wykorzystywane są do przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, mogą stosować w trakcie roku podatkowego do opodatkowania tych dochodów stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.

W sytuacji opisanej we wniosku wyżej cytowany art. 52u ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania ponieważ Wnioskodawca nie wskazał aby kwalifikowane prawa własności intelektualnej były wykorzystywane do przeciwdziałania COVID-19.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego i drugiego jest prawidłowe.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego, w świetle którego:

• w zeznaniu rocznym za 2019 r. będzie mógł rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% - jest prawidłowe,
• od początku roku 2020 odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% - uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.)

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.