Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.90.2020.2.DP
z 24 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2020 r., data nadania 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 8 kwietnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 marca 2020 r. nr 0114-KDIP4 1.4012.90.2020.1.DP (doręczone w dniu 26 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży gruntu. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2020 r., data nadania 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 8 kwietnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 marca 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.90.2020.1.DP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym działka_1 (o pow. (…) ha) położonej w miejscowości K., dla której założona jest księga wieczysta.

Opisaną powyżej nieruchomość Wnioskodawca nabył w dniu (…) 2002 r. na podstawie postanowienia z sądu o nabyciu spadku. W związku z jej nabyciem nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od dnia posiadania danej nieruchomości dokonano wydzielenia drogi, po wykonaniu danej czynności wyżej wymieniona działka została wydzielona na poszczególne numery ewidencyjne działka_2, działka_3, działka_4, działka_5, działka_6 oraz działka_7 w dniu (…) 2016 r. Wyżej wymienione nieruchomości zostały odziedziczone przez następujące osoby: HT, KM, BT w następujących procentowo udziałach 1/3.

Osobiście Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe nieruchomości (tj. działki o numerach działka_2, działka_3, działka_4, działka_5, działka_6 oraz działka_7) nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach działalności gospodarczej. Wyżej wymienione nieruchomości Wnioskodawca nabył do majątku własnego.

Działka położona jest na terenie, dla którego nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, natomiast jest sporządzany nowy miejscowy plan.

Wnioskodawca w niedalekiej przyszłości ma zamiar przystąpić do umowy sprzedaży w/w nieruchomości.

Wnioskodawca od dnia nabycia spadku nie wykorzystywał gruntu na cele działalności rolniczej, nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze.

Wnioskodawca dokonał podziału działek na wniosek wszystkich współwłaścicieli.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać daną nieruchomość we własnym zakresie.

Wnioskodawca nie wykonał żadnych czynności w celu przygotowania nieruchomości w wykonanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych, gazowych ani ogrodzenia terenu.

Na dzień dzisiejszy została wydana decyzja WZIZT, której właścicielem jest Przedsiębiorca BT w dniu (…) 2017 r., do wyżej wymienionych działek nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z wezwaniem tut. Organu Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Celem wydzielenia drogi i działek zawartych w pytaniu było przygotowanie działek pod wywłaszczenie decyzją ZRID dla Gminy – rozbudowa ulicy.
   
2. Wniosek o wydanie WZIZT został złożony we własnym imieniu przez Przedsiębiorcę BT.
   
3. Wydana decyzja obejmuje całość nieruchomości będących we współwłasnościach.
   
4. Transakcje sprzedaży poszczególnych działek nastąpią po ustąpieniu Pandemii COVID-19 – w dniu (…) 2020 r. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży, celem wykonania tej umowy jest przeprowadzenie Analizy Due Diligence.
   
5. Na dzień uzupełnienia wniosku nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego (jest w trakcie sporządzania) oraz nie zostały wydane odrębne decyzje WZIZT.
   
6. Na dzień transakcji nieruchomość pozostanie niezabudowana.
   
7. Wymienione działki przed dniem transakcji nie będą przedmiotem umowy dzierżawy, najmu, użyczenia lub innych umów o podobnym charakterze.
   
8. W celu zbycia udziału we współwłasności, Wnioskodawca podjął następujące czynności: została wykonana tablica informacyjna z numerem telefonu o zamiarze sprzedaży danej nieruchomości.
   
9. Wnioskodawca przed realizacją sprzedaży nie planuje wykonania czynności podnoszących wartość działek.
   
10. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu Synowi BT.
    11a) Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa BT w celu zbycia nieruchomości, ze względu na panującą Pandemię.
    11b) Pełnomocnik w imieniu Wnioskodawcy podpisał aneks do umowy sprzedaży nieruchomości, w celu przedłużenia terminu umowy.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca zastanawia się, czy od części należącej do niego, tzn. 1/3 tej transakcji kupna sprzedaży gruntu, będzie musiał naliczyć podatek VAT?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż od danej transakcji sprzedaży nie ma obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze nabycia spadku. Od nabycia tej nieruchomości minęło 16 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
   
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że – w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy – zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tego podatku.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – o czym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują one sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży lub wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ktoś, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych bądź okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot, sprzedając grunt, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, przybierające formę zorganizowaną, na przykład nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym działka_1 (o pow. (…) ha) położonej w miejscowości K., którą nabył w drodze postanowienia sądu o nabyciu spadku w dniu (…) 2002 r. Nieruchomość została odziedziczona przez trzy osoby w udziałach 1/3.

Na wniosek wszystkich współwłaścicieli w dniu (…) 2016 r. dokonano wydzielenia drogi oraz wydzielono działkę_2, działkę_3, działkę_4, działkę_5, działkę_6 oraz działkę_7. Celem podziału było przygotowanie działek pod wywłaszczenie decyzją ZRID dla Gminy – rozbudowa ulicy.

W związku z nabyciem nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nabył wymienione wyżej działki do majątku własnego. Działki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach działalności gospodarczej. Wnioskodawca od dnia nabycia spadku nie wykorzystywał gruntu na cele działalności rolniczej. Działki nie były ani nie będą przed dniem planowanej transakcji przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze.

Nieruchomość położona jest na terenie, dla którego nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, sporządzany jest nowy plan. W dniu 1 czerwca 2017 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o którą wystąpił Przedsiębiorca BT we własnym imieniu. Wydana decyzja obejmuje całość nieruchomości będących we współwłasnościach, nie zostały wydane odrębne dla każdej działki decyzje WZiZT.

Wnioskodawca nie wykonał żadnych czynności w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, nie wykonał przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych, gazowych, ani ogrodzenia terenu. Nie planuje także wykonania czynności podnoszących wartość działek przed realizacją sprzedaży. Ma zamiar sprzedać nieruchomość we własnym zakresie. W celu zbycia udziału we współwłasności nieruchomości została wykonana tablica informująca o zamiarze sprzedaży, z numerem telefonu.

Na dzień transakcji nieruchomość pozostanie niezabudowana. Transakcja zaplanowana jest po ustąpieniu pandemii COVID-19. W dniu (…) 2020 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży, której celem jest przeprowadzenie Analizy Due Diligence. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa synowi ze względu na panującą pandemię, w celu zbycia nieruchomości. Pełnomocnik w imieniu Wnioskodawcy podpisał aneks do umowy sprzedaży w celu przedłużenia terminu umowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy od części należącej do niego, tzn. 1/3 tej transakcji sprzedaży gruntu, będzie musiał naliczyć podatek VAT.

Analiza sprawy w kontekście przywołanych przepisów oraz wyroku TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie wystąpią przesłanki do uznania Wnioskodawcy w związku z tą transakcją za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość jako spadek. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki nie były ani nie będą przed dniem planowanej transakcji przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze, jak również działalności rolniczej. Wnioskodawca nie podejmował działań prowadzących do podniesienia atrakcyjności Nieruchomości dla potencjalnych nabywców, w szczególności nie grodził ani nie uzbrajał terenu, a także nie zamierza tego robić przed transakcją.

W celu zbycia udziału nieruchomości nie zostały podjęte działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, ograniczono się do wykonania tablicy z numerem telefonu, informującej o zamiarze sprzedaży.

Mimo, że dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie występował o nią Wnioskodawca, lecz inny współwłaściciel nieruchomości we własnym imieniu.

Zawarta umowa przedwstępna również nie świadczy o tym, by Wnioskodawca podejmował aktywność podobną do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, ponieważ we wniosku wskazano, że celem zawarcia umowy jest przeprowadzenie Analizy Due Diligence, co w ogólnym rozumieniu jest źródłem informacji w procesie podejmowania decyzji inwestycyjnych i obejmuje aktywność po stronie inwestora.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że z uwagi na panujący stan pandemii COVID-19 Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu synowi w celu zbycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że w jego imieniu Pełnomocnik podpisał aneks do umowy sprzedaży nieruchomości w celu przedłużenia jej terminu. Wnioskodawca nie poinformował o żadnych innych czynnościach Pełnomocnika, które mogłyby zmienić charakter nieruchomości lub jej atrakcyjność dla przyszłego nabywcy.

Podsumowując, z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że analizowana transakcja sprzedaży będzie sprzedażą części majątku osobistego osoby fizycznej. W konsekwencji, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie musiał naliczyć od niej podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w jej sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dostawie udziału w działkach o numerach działka_2, działka_3, działka_4, działka_5, działka_6 oraz działka_7.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.