Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.34.2020.2.SR
z 10 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 marca 2020 r. (data wpływu 15 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów na remont najmowanego lokalu:

• w części odpowiadającej poniesionym wydatkom – jest prawidłowe,

• w części odpowiadającej wartości pracy własnej Wnioskodawcy związanej z remontem – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na remont najmowanego lokalu.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 marca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.34.2020.1.SR, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 marca 2020 r.), zaś w dniu 15 marca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 15 marca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 8 lipca 2016 r., na podstawie skierowania nr … z dnia 4 lipca 2016 r., jest najemcą lokalu w … przy ul. … (dalej: lokal). W przedmiotowym lokalu przeprowadzony został remont generalny. Wymienione zostały instalacje wodno-kanalizacyjne, instalacja elektryczna, na ścianach położona została gładź gipsowa oraz nowa farba. Wymienione zostały również kafle w łazience, kuchni oraz przedpokoju. W łazience i kuchni wymienione zostały także sanitariaty. W zakresie remontu była również dokonana wymiana drzwi wewnętrznych w lokalu mieszkalnym oraz drzwi wejściowych. Cały remont został wykonany na koszt Wnioskodawcy i przy pomocy Jego nakładów pracy. Koszty, jakie zostały poniesione na remont generalny lokalu to kwota około 20 000 zł.

Wyremontowany lokal w najem obejmuje Pani …. Wnioskodawca podpisał porozumienie z Panią … (wstępującą w najem lokalu) o zwrocie poniesionych nakładów przez Wnioskodawcę, tj. zwrocie nakładów w wysokości 20 000 zł.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 2032, z późn. zm.) powstanie obowiązek podatkowy i będzie konieczność dokonania samoopodatkowania oraz odprowadzenia należnego podatku na rzecz Skarbu Państwa.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

• ustalenia pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem lokalu, w którym poniesione zostały nakłady: w lokalu mieszkalnym nakłady były dokonane za zgodą właściciela lokalu; dokonanie remontu lokalu było warunkiem jego objęcia; poniesione nakłady nie miały być zwracane przez właściciela lokalu, a właściciel lokalu nie partycypował w żadnym zakresie w ponoszonych kosztach, jak również nie ingerował w rodzaj użytych materiałów; dokonany remont był całkowicie indywidualną sprawą wnioskodawcy;
  

• data podpisania wskazanego we wniosku porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą a nowym najemcą – 30 grudnia 2019 r.; otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych tytułem zwrotu nakładów poniesionych na remont najmowanego lokalu – 31 grudnia 2019 r.; na podstawie ww. porozumienia nastąpi zbycie przez Wnioskodawcę ww. nakładów na najmowany lokal osobie trzeciej;
  

• podstawa prawna zawartego porozumienie: art. 353¹ Kodeksu cywilnego;
  

• wartość poniesionych nakładów ustalona została na podstawie dowodów zakupów użytych materiałów i własnej pracy jaką włożył w remont Wnioskodawca;
  

• wartość zwróconych porozumieniem poniesionych nakładów nie przekracza faktycznej wartości obliczonej zgodnie z ww. punktem;
  

• dokumenty potwierdzające zakupy materiałów to: faktury, paragony;
  

• prace w przedmiotowym lokalu rozpoczęły się w dniu 2 listopada 2015 r. i zakończyły w dniu 30 czerwca 2016 r.;
  

• Wnioskodawca sam przeprowadzał remont; właściciel lokalu nie żąda przywrócenia lokalu do stanu poprzedniego; właściciel lokalu nie ingerował w przeprowadzane prace remontowe;
  

• rozwiązanie umowy najmu z właścicielem nastąpi do końca kwietnia; data rozwiązania umowy najmu jest uzależniona od zakończenia kolejnego remontu mieszkania od Urzędu Miasta; ciężko określić dokładną datę, ale na pewno mieszkanie na ul. … zostanie opuszczone do końca kwietnia;
  

• Wnioskodawca za zgodą wynajmującego (właściciela lokalu) poszukiwał następnego najemcy; właściciela lokalu nie interesowało czy Wnioskodawca otrzyma zwrot nakładów ulepszających lokal; miał tylko znaleźć nowego najemcę; ustalenia kwotowe zostały zawarte w porozumieniu pomiędzy nowym najemcą a Wnioskodawcą; obie strony podpisując zgodziły się na warunki jakie zostały zawarte w porozumieniu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrot nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na remont lokalu mieszkalnego, a wypłaconych Wnioskodawcy przez następnego najemcę tego lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy nie powstanie. Wskazuje na to interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 8 maja 2012 r., nr IBPBII/2/415-392/12/JG: „Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 2032, z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Definicja ta, dla potrzeb opodatkowania dochodów uzyskiwanych z innych źródeł została uzupełniona w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, który stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. (...) Biorąc pod uwagę stan faktyczny i powyższe unormowania, kwota nakładów zwróconych za remont czyniony uprzednio w zajmowanym lokalu mieszkalnym, nie mieści się w pojęciu przychodów w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie powoduje przysporzenia majątkowego, a tym samym nie podlega opodatkowaniu”.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot nakładów nie stanowi po stronie otrzymującego żadnego przysporzenia. Stanowi jedynie rekompensatę za koszty poniesione w związku z pracami remontowymi. Tym samym zwrot nakładów na nieruchomość nie powoduje po stronie podatnika powstania przychodu. Stanowisko takie zajmował m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 sierpnia 2008 r., nr IPPB2/415-757/08-2/AZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2014 r., nr IPPB2/415-271/14-2/MK1, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2015 r., nr IPPB4/4511-225/15-2/JK3, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2006 r., nr BI/4117-0077/05, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.14.2017.2.MS1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać więc za prawidłowe. Do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwoty uzyskanej z tytułu zwrotu, tj. faktycznych nakładów poczynionych na remont lokalu mieszkalnego przez podatnika. Zatem kwota wypłacona Wnioskodawcy na podstawie zawartego porozumienia w części odpowiadającej kosztom faktycznie poniesionym przez Wnioskodawcę, nie stanowi po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania tej kwoty w zeznaniu rocznym i uiszczenia podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części odpowiadającej poniesionym wydatkom oraz nieprawidłowe w części odpowiadającej wartości pracy własnej Wnioskodawcy związanej z remontem.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy. Wobec tego do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwot uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot, pod warunkiem, że ów zwrot rzeczywiście odpowiada kwocie uprzednio poniesionych nakładów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 8 lipca 2016 r. jest najemcą lokalu mieszkalnego. W przedmiotowym lokalu przeprowadzony został remont generalny. Wymienione zostały instalacje wodno-kanalizacyjne, instalacja elektryczna, na ścianach położona została gładź gipsowa oraz nowa farba. Wymienione zostały również kafle w łazience, kuchni oraz przedpokoju. W łazience i kuchni wymienione zostały także sanitariaty. W zakresie remontu była również dokonana wymiana drzwi wewnętrznych w lokalu mieszkalnym oraz drzwi wejściowych. Cały remont został wykonany na koszt Wnioskodawcy i przy pomocy Jego nakładów pracy. Koszty, jakie zostały poniesione na remont generalny lokalu to kwota około 20 000 zł. Wyremontowany lokal w najem obejmuje Pani … (wstępującą w najem lokalu), z którą Wnioskodawca podpisał porozumienie o zwrocie poniesionych przez Niego nakładów, tj. zwrocie nakładów w wysokości 20 000 zł.

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Z zacytowanego przepisu wynikają trzy podstawowe przesłanki powstania roszczenia o zwrot wzbogacenia, a mianowicie wymaga się, aby:

1. doszło do wzbogacenia majątku jednej osoby, uzyskanego kosztem majątku innej osoby,
2. wzbogacenie i zubożenie pozostawały ze sobą w związku w tym rozumieniu, że wzbogacenie jest wynikiem zubożenia, a zatem by miały wspólne źródło oraz
3. aby wzbogacenie nastąpiło bez podstawy prawnej.
   
   

W literaturze przyjmuje się, że brak podstawy prawnej oznacza uzyskanie korzyści kosztem zubożonego, nieusprawiedliwione przez czynność prawną, przepis ustawy, orzeczenie sądu lub decyzję administracyjną. W tym kontekście za dokonane bez podstawy prawnej uznać należy świadczenie, rozumiane jako nakazane działanie lub zaniechanie dłużnika, będące przedmiotem stosunku obligacyjnego. Świadczenie takie pojawia się więc zawsze jako element istniejącego zobowiązania. Świadczenie jest przedmiotem prawa wierzyciela, sprowadza się do zachowania zgodnego z treścią zobowiązania i polega na zadośćuczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela, odpowiadającemu korzyści, jaką ma on odnieść.

Z art. 410 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika natomiast, że przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Definicja świadczenia nienależnego zawarta została w § 2 tego przepisu, zgodnie z którym świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Ponadto wskazać należy, że przepisy art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ust. 1 pkt 10 tego artykułu za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w najmowanym przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnym przeprowadzony został remont generalny. Cały remont został wykonany na koszt Wnioskodawcy i przy pomocy Jego nakładów pracy  sam przeprowadzał remont. Wnioskodawca podpisał porozumienie z nowym najemcą o zwrocie poniesionych przez Niego nakładów, tj. zwrocie nakładów w wysokości 20 000 zł. Wartość poniesionych nakładów ustalona została na podstawie dowodów zakupów użytych materiałów i własnej pracy jaką włożył w remont Wnioskodawca.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwoty uzyskanej z tytułu zwrotu, tj. faktycznych nakładów poczynionych na remont lokalu mieszkalnego przez podatnika. Zatem kwota wypłacona Wnioskodawcy na podstawie zawartego porozumienia w części odpowiadającej kosztom faktycznie poniesionym przez Wnioskodawcę, nie stanowi po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania tej kwoty w zeznaniu rocznym i uiszczenia podatku z tego tytułu.

Natomiast kwota wypłacona Wnioskodawcy na podstawie zawartego ze porozumienia w części odpowiadającej pracy własnej Wnioskodawcy, stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe z uwagi na fakt, że w tej części kwota ta stanowi zwrot Wnioskodawcy nakładów, których On nie ponosił. Tym samym u Wnioskodawcy powstanie z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy ciążył będzie obowiązek wykazania tej kwoty w zeznaniu rocznym i uiszczenia podatku z tego tytułu.

Wskazać należy, że zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 568)).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.