Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.46.2020.1.AG
z 16 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z ograniczeń na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z ograniczeń na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka”) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na handlu (…) uzyskała prawo do korzystania z części nazwy handlowej spółki prawa litewskiego B. z siedzibą w (…), tj. wyrazu: „(…)”. Przedmiotowa część nazwy jest wykorzystywana przez Spółkę do identyfikacji świadczonych przez nią usług oraz w nazwie wykorzystywanej przez nią domeny. Za prawo do korzystania z ww. części nazwy Spółka płaci na rzecz spółki prawa litewskiego (…) wynagrodzenie. Umowa została zawarta na okres 3 lat, a zgodnie z jej postanowieniami, Spółka jest uprawniona do zawarcia z (…) nowej umowy, gdy obowiązująca wygaśnie.

Spółka B. jest podmiotem powiązanym kapitałowo ze Spółką w ten sposób, iż B. posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki.

Udzielone Spółce prawo do korzystania z części nazwy, o której mowa powyżej, jest przez nią wykorzystywane w celu promowania i sprzedaży oferowanych przez nią towarów, które są analogiczne do tych, których handlem zajmuje się B. Przedmiotowa część nazwy znajduje się także w nazwie domeny, którą posługuje się Spółka w celu prowadzenia przez siebie działalności handlowej. Jednocześnie w zawartej umowie wskazano, iż w interesie spółki litewskiej leży rozpowszechnianie jej nazwy handlowej i identyfikowanych za jej pomocą usług, a tym samym rozwój własnej działalności handlowej i zwiększanie jej skali.

Należy także zauważyć, iż w ramach wiążącej strony umowy w przedmiocie korzystania z prawa do części nazwy handlowej Spółka jest zobowiązana do wypełnienia określonych obowiązków umownych, w tym:

• prowadzenia działań marketingowych zgodnie z koncepcją marketingową B oraz prowadzenie tych działań i akcji promocyjnych zgodnie z polityką rynkową litewskiego podmiotu, a także związany z tym obowiązek konsultacji,
  

• przekazywania spółce B danych na temat polityki sprzedaży danych produktów i usług na terytorium Polski,
  

• gromadzenia informacji o sytuacji rynkowej i konkurencji na rynku,
  

• przekazania informacji o przypadku, gdy osoby trzecie podjęły działania marketingowe na terytorium Polski które mogłyby wpłynąć negatywnie na dobre imię, nazwę handlową, koncepcje biznesowe Spółki lub B.
  
  
  

Z kolei spółka B. zobowiązała się w szczególności do:

• zapewniania Spółce zasobów na koordynację i rozwój sieci,
  

• zapewniania wsparcia handlowego, takiego jak know-how, szkolenia, dokumentacja techniczna, wskazówki cenowe, rozwój systemu komunikacji i konsultacji,
  

• w razie potrzeby organizuje szkolenia pracowników Spółki, jak również w inny sposób dostarcza informacji na temat know-how niezbędnego do prowadzenia działalności.
  
  
  

Jednocześnie tytułem udzielenia jej prawa do korzystania z ww. części nazwy handlowej Spółka zobowiązana jest to zapłaty na rzecz B. określonego wynagrodzenia w wysokości stawki procentowej liczonej od rocznego obrotu handlowego. Koszt ten jest wkalkulowany w cenę świadczonych przez Spółkę usług i sprzedawanych przez nią towarów w sposób proporcjonalny do wielkości obrotu handlowego, w związku z czym należy uznać, iż wpływa on na wysokość obowiązujących w Spółce cen.

Jednocześnie należy zauważyć, iż Spółka posiadając prawo do korzystania z przedmiotowej części nazwy handlowej ma tym samym wyłączne prawo do korzystania z tego prawa na terytorium Polski.

Z uwagi na powyższe, ponoszone koszty wynagrodzenia Spółka traktuje jako koszty uzyskania przychodów, ponieważ spełniają warunki do uznania ich za koszt podatkowy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej nie podlegają ograniczeniom jako koszty podatkowe na podstawie art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka ponosi koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej spółki prawa litewskiego B., tj. słowa „(…)”, które to koszty stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż spełniają warunek do uznania ich za koszt podatkowy w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

Jak wynika z treści art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów m.in. koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust 1 pkt 4 ustawy o CIT w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Z powyższego wynika, że podatnik ma obowiązek wyłączyć z kosztów podatkowych wszelkiego rodzaju opłaty i należności jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

• są to opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości określonych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, a więc: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej, know-how oraz
  

• zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego bezpośrednio lub pośrednio w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
  
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że ponoszone koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej spełniają ww. warunki.

Warunek 1

Zdaniem Spółki prawo do korzystania z części nazwy handlowej stanowi prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej, tj. znak usługowy, który jest traktowany jak znak towarowy.

Jak wynika z art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk. Natomiast jak wynika z art. 120 ust. 3 tej ustawy znak towarowy to także znak usługowy. Towary to także usługi.

Zatem, prawo do korzystania z części nazwy handlowej to prawo do korzystania ze znaku towarowego w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej.

Warunek 2

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka płaci wynagrodzenie na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, tj. podmiot litewski w świetle tego przepisu wywiera znaczący wpływ na podmiot Polski poprzez posiadanie bezpośrednio udziałów w wysokości powyżej 25%. W związku z tym drugi warunek do zastosowania przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT jest spełniony.

Reasumując, ponoszone koszty za prawo do znaku usługowego mieszczą się w zakresie przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Jednak ustawodawca wyłączył stosowanie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w określonych przypadkach. Jak wynika z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie co do limitowania kosztów podatkowych nie ma zastosowania m.in. do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi.

Jak należy rozumieć ww. pojęcie „kosztów bezpośrednio związanych” np. ze świadczeniem przez podatnika usługi, zostało wyjaśnione przez Ministerstwo Finansów.

Z wyjaśnień Ministerstwa Finansów odnośnie art. 15e ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT opublikowanych w dniu 25.04.2018 r. wynika, że: „(...) Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi”.

W związku z powyższym, jeżeli koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług, to Spółka będzie miała prawo do zastosowania wyłączenia art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki ponoszone koszty wynagrodzenia za znak usługowy stanowią koszy bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi w rozumieniu wyjaśnień Ministerstwa Finansów. Spółka w przedstawionym stanie faktycznym nabywa prawo do korzystania ze znaku towarowego (usługowego) w celu sprzedaży towarów i usług, które są promowane i sprzedawane pod tym znakiem. Efektem tego jest identyfikowanie usługi o odpowiedniej jakości. Poza tym Spółka uwzględnia ten koszt w cenie swoich usług.

W ramach korzystania ze znaku towarowego Spółka otrzymuje również wsparcie handlowe, know-how, szkolenia, dokumentacje techniczne i wskazówki cenowe, co powoduje rozwój działalności gospodarczej Spółki.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, ponoszone koszty za korzystanie z części nazwy handlowej podlegają wyłączeniu z ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, ze względu na fakt, iż stanowią one koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej uzyskał od podmiotu powiązanego prawo do korzystania z części nazwy handlowej. Udzielone Spółce prawo do korzystania z części nazwy, o której mowa powyżej, jest przez nią wykorzystywane w celu promowania i sprzedaży oferowanych przez nią towarów, które są analogiczne do tych, których handlem zajmuje się podmiot powiązany. Tytułem udzielenia Spółce prawa do korzystania z ww. części nazwy handlowej Spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz podmiotu powiązanego określonego wynagrodzenia w wysokości stawki procentowej liczonej od rocznego obrotu handlowego. Koszt ten jest wkalkulowany w cenę świadczonych przez Spółkę usług i sprzedawanych przez nią towarów w sposób proporcjonalny do wielkości obrotu handlowego, w związku z czym należy uznać, iż wpływa on na wysokość obowiązujących w Spółce cen. Jednocześnie, Spółka posiadając prawo do korzystania z przedmiotowej części nazwy handlowej ma wyłączne prawo do korzystania z tego prawa na terytorium Polski.

Zgłoszona przez Wnioskodawcę wątpliwość dotyczy ustalenia, czy koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej podlegają ograniczeniom jako koszty podatkowe na podstawie art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 pkt 1 updop.

W odniesieniu do powyższego należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15e ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
   
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
   
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop wskazano:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  

• licencje,
  

• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
  

• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  
  

Na podstawie art. 120 § 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2020 r., poz. 286), znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk (art. 120 § 2 ustawy – Prawo własności przemysłowej). Przez pojęcie „znaki towarowe” rozumie się także znaki usługowe (art. 120 § 3 pkt 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 163 ustawy – Prawo własności przemysłowej, uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że odesłanie w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 tej ustawy służy do określenia rodzaju praw i wartości, od których opłaty podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym, wskazane we wniosku koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej spełniają definicję kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop.

Dodać jednocześnie należy, że stosownie do art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, że chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą.

Z tego względu należy stwierdzić, że koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

Na podstawie powyższego uznać należy, że koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej, o których mowa w pytaniu Spółki, stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, w związku z czym nie podlegają w niniejszej sprawie ograniczeniom na podstawie art. 15e ust. 1 updop.

Na powyższe traktowanie przedmiotowych kosztów wskazuje wynikający z opisu stanu faktycznego sposób ich kalkulacji – są bowiem wliczone w cenę świadczonych przez Spółkę usług i sprzedawanych towarów. Jednocześnie, prawo do korzystania z części nazwy handlowej jest bezpośrednio wykorzystywane w celu promowania i sprzedaży oferowanych towarów.

Podsumowując, koszty wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej nie są objęte ograniczeniami określonymi w art. 15e ust. 1 updop z uwagi na bezpośredni związek tych kosztów z wytworzeniem lub nabyciem przez Spółkę towaru albo świadczeniem usługi, o czym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 updop.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczenia wymaga, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z pytaniem wyznaczającym zakres wniosku, jest wyłącznie kwestia zastosowania przepisów art. 15e w odniesieniu do kosztów wynagrodzenia za prawo do korzystania z części nazwy handlowej, stąd nie są przedmiotem niniejszej interpretacji inne kwestie, nieporuszone w zadanym pytaniu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.