Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.57.2020.1.JKU
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu poniesienia pierwszych wydatków inwestycyjnych w związku z uzyskaniem prawa do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej, określonej w decyzji o wsparciu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu poniesienia pierwszych wydatków inwestycyjnych w związku z uzyskaniem prawa do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej, określonej w decyzji o wsparciu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą produkcyjną, oferującą gotowe wyroby metalowe dla przemysłu motoryzacyjnego oraz innych odbiorców branży metalowej. Specjalizuje się w produkcji klap (...) dla przemysłu środków transportu. Proces produkcyjny w całości odbywa się na wyspecjalizowanych liniach w wydzierżawianych od innego podatnika halach produkcyjnych, w których dokonywane będą ulepszenia (inwestycje w obcych środkach trwałych), jak również w halach własnych, których budowę Wnioskodawca przewiduje w kolejnych latach, począwszy od 2020 r.

W dniu 20 listopada 2019 r., działając w imieniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii, Zarząd SSE wydał decyzję o wsparciu na prowadzenie działalności gospodarczej w szczegółowo ustalonym w tej decyzji zakresie (dalej: „decyzja” lub „decyzja o wsparciu”). Decyzja została wydana na czas określony - 12 lat, licząc od dnia jej wydania. Zgodnie z warunkami ustalonymi w decyzji (zgodnymi ze złożonym wnioskiem) inwestycja zostanie zrealizowana na nieruchomości składającej się z konkretnie wymienionych w decyzji działek.

W decyzji ustalono następujące warunki skorzystania ze wsparcia:

1. poniesienie na terenie realizacji inwestycji kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w rozumieniu odrębnych przepisów o łącznej wartości co najmniej 9.120 tys. zł, w terminie od dnia wydania decyzji do 31 grudnia 2026 r.,
2. zatrudnienie po dniu wydania decyzji na terenie nowej inwestycji co najmniej 7 pracowników do końca 2026 r. i utrzymanie tego zatrudnienia na tym terenie do końca 2028 r.,
3. termin zakończenia realizacji inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji nie będą uznawane za koszty kwalifikowane, to 31 grudnia 2026 r.
   
   

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych zgodnie z decyzją to 11.856 tys. zł, zaś minimalna wysokość tych kosztów to 2.000 tys. zł. Ponadto zostały ustalone szczegółowe wymagania dotyczące kryteriów jakościowych, w zakresie wsparcia w branży zgodnej z aktualną polityką rozwojową kraju, posiadania statusu mikroprzedsiębiorcy, małego przedsiębiorcy lub średniego przedsiębiorcy, utworzenia wyspecjalizowanych miejsc pracy i oferowania stabilnego zatrudnienia, prowadzenia działalności gospodarczej o niskim negatywnym wpływie na środowisko naturalne, wreszcie zlokalizowania inwestycji na terenie gminy sąsiadującej ze średnim miastem tracącym funkcje społeczno-gospodarcze.

We wniosku o wydanie decyzji o wsparciu Wnioskodawca wskazał, że ze względu na komplementarność planowanych na terenie hali objętej wnioskiem procesów lakierniczych z dotychczasową działalnością (która w ramach projektu będzie rozwinięta i zmodernizowana), stanowią one jeden spójny i zależny od siebie organizm gospodarczy. Zarówno bowiem samodzielna realizacja procesów lakierniczych w nowej hali lakierni, jak też realizacja dotychczasowego procesu produkcyjnego bez procesów lakierniczych, nie mają żadnego uzasadnienia biznesowego i nie pozwoliłyby na kontynuację działalności spółki bez dokonania całkowitej zmiany charakteru tej działalności. Lakiernia będzie wykorzystywana w procesie produkcyjnym do malowania elementów wytworzonych z wykorzystaniem dotychczasowej oraz nowej infrastruktury produkcyjnej zlokalizowanej w obecnej siedzibie spółki. Inaczej mówiąc, środki trwałe w obu docelowych lokalizacjach będą zaangażowane w jeden spójny i nierozerwalny proces produkcyjny.

Ponadto, we wniosku wskazał, że oprócz budowy i wyposażenia hali lakierni inwestycja obejmuje także rozbudowę istniejącego w dotychczasowej lokalizacji budynku biurowo-usługowego (dobudowa piętra dla kadry inżynierskiej) wraz z wyposażeniem dla prac inżynierskich oraz modernizację istniejącego parku maszynowego i procesów technologicznych w przedsiębiorstwie. Także te elementy inwestycji stanowić będą element kompleksowego i nierozerwalnego procesu technologicznego.

Z uwagi na planowane korzystanie przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej, na podstawie decyzji o wsparciu, działalność upoważniająca do korzystania z tej pomocy będzie wyodrębniona w księgach rachunkowych oraz ewidencjach podatkowych w taki sposób, aby możliwe było wyodrębnienie dochodów uzyskanych z tej działalności.

Pierwsze wydatki inwestycyjne uprawniające do korzystania z ulgi podatkowej po uzyskaniu decyzji o wsparciu zostały poniesione 29 listopada 2019 r. W tym dniu aktem notarialnym zostało nabyte prawo własności działek niezabudowanych przeznaczonych pod budowę nowej hali lakierni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uzyskaniem prawa do zwolnienia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej, określonej w decyzji o wsparciu Wnioskodawca z prawa tego może skorzystać od momentu poniesienia pierwszych wydatków inwestycyjnych, tj. od 29 listopada 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), wolne od podatku dochodowego są co do zasady dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Jak stanowi natomiast § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „rozporządzenie”), wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej. Interpretacja obu tych przepisów traktowanych łącznie nakazuje stwierdzić, że dla uzyskania zwolnienia konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

1. dochód musi być uzyskany z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu,
2. zwolnienie może dotyczyć najwcześniej dochodu za miesiąc poniesienia pierwszych kosztów kwalifikowanych.
   
   

Jak stwierdziliśmy wcześniej, realizacja nowej inwestycji następuje w sposób angażujący aktywa już przez nas posiadane a nowa inwestycja stanowi nieodłączny i zależnie funkcjonalny element w odniesieniu do już istniejącego zespołu składników majątku. Powyższe oznacza w przekonaniu Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, zwolnienie od podatku uzyskanego z działalności gospodarczej wskazanej w decyzji o wsparciu przysługuje już za okres poniesienia pierwszych kosztów kwalifikowanych, także przed oddaniem inwestycji do użytku. Takie stanowisko zostało zawarte m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 kwietnia 2019 r., Znak 0113-KDIPT2-1.4011.57.2019.2.MM. W interpretacji tej wskazano, że nieprawidłowe jest wprawdzie stanowisko podatnika, ale dlatego tylko, że uważał on, iż z ulgi może korzystać za cały rok podatkowy, czyli także za okres sprzed poniesienia kosztów kwalifikowanych. Wyraźnie natomiast Dyrektor KIS stwierdził, że ulga przysługuje od dnia poniesienia dokonanych po dniu wydania decyzji o wsparciu wydatków na nabycie maszyn, mimo że podatnik zamierzał te maszyny zainstalować w kolejnych okresach, przypadających w następnym roku podatkowym. Innymi słowy, w tym kontekście, zdaniem Dyrektora KIS, decydujące jest poniesienie wydatków kwalifikowanych, a nie uzyskanie dochodu dzięki tym wydatkom. Potwierdzenie tego stanowiska znajdujemy także w interpretacji ogólnej Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 25 października 2019 r., Znak DD5.8201.10.2019, w której stwierdzono, że jeżeli realizacja nowej inwestycji następuje w sposób angażujący aktywa posiadane już przez podatnika oraz gdy nowa inwestycja stanowi nieodłączny i zależnie funkcjonalny element w odniesieniu do już istniejącego zespołu składników majątku (ścisłe powiązania), dochód podlegający zwolnieniu z opodatkowania ustala się z uwzględnieniem tego istniejącego przed wydaniem decyzji o wsparciu majątku. Oznacza to zdaniem Wnioskodawcy, że może korzystać ze zwolnienia od podatku od momentu poniesienia pierwszych wydatków kwalifikowanych (po dniu uzyskania decyzji o wsparciu). Sytuacja taka jest, zgodnie z tą interpretacją, możliwa jedynie wówczas, gdy sposób zintegrowania nowej i istniejącej inwestycji, położonych na tym samym terenie, nie pozwala na określenie dochodu (przychodu) wyłącznie z nowej inwestycji, bez uwzględnienia zintegrowanej z nią części istniejącej inwestycji. A taka właśnie sytuacja występuje w naszym przypadku. W tym zakresie dochód nie podlega wydzieleniu ze względu na ścisłe ekonomiczne i funkcjonalne powiązania między inwestycją istniejącą i nową, gdyż takie wydzielenie musiałoby opierać się na metodach, których ustawa o CIT i ustawa o PIT nie przewidują dla celów ustalenia dochodu

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162, dalej: „ustawa o WNI”), wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Jednak jak wynika z cytowanych powyżej przepisów mających zastosowanie w sprawie, dla ustalenia momentu od którego Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania zwolnienia istotne znaczenie ma moment uzyskania przez Spółkę dochodu z realizowanej Inwestycji. Należy bowiem zauważyć, że jedynie dochody uzyskane w związku z realizacją nowej inwestycji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Zatem, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, zwolnienie od podatku uzyskanego z działalności gospodarczej wskazanej w decyzji o wsparciu przysługuje już za okres poniesienia pierwszych kosztów kwalifikowanych, także przed oddaniem inwestycji do użytku.

Z wniosku wynika również, że pierwsze wydatki inwestycyjne uprawniające do korzystania z ulgi podatkowej po uzyskaniu decyzji o wsparciu zostały poniesione 29 listopada 2019 r. W tym dniu aktem notarialnym zostało nabyte prawo własności działek niezabudowanych przeznaczonych pod budowę nowej hali lakierni.

W tym miejscu wskazać należy na treść objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

W pkt 3.3 zostało wskazane „Brak możliwości korzystania z dostępnego limitu pomocy określonego w decyzji o wsparciu w sytuacji, gdy inwestycja nie jest realizowana, ma zastosowanie również do takich działań przedsiębiorcy, które nie spowodowały rozpoczęcia realizacji inwestycji określonej w decyzji (art. 13 ust. 8 ustawy o WNI). ). Przez rozpoczęcie realizacji inwestycji należy rozumieć takie działania jak rozpoczęcie prac budowlanych związanych z inwestycją, pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń lub inne zobowiązanie, które sprawiają, że inwestycja staje się nieodwracalna. Zakupu gruntu ani prac przygotowawczych takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności nie uznaje się za rozpoczęcie prac. W takiej sytuacji przedsiębiorca - mimo że poniósł już koszty, które są uznane za koszty kwalifikowane, to jeszcze nie jest uprawniony do skorzystania z możliwości zwolnienia dochodów w ramach tej decyzji.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Jednocześnie wskazać należy, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Na podstawie art. 14e § 1pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ponadto, wskazać należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.