Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.44.2020.2.JKU
z 24 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.) oraz pismem z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 10 lutego 2020 r. oraz w dniu 12 marca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z postawieniem w stan likwidacji z dniem 1 stycznia 2020 r., Spółdzielnia (dalej jako: Spółdzielnia, Wnioskodawca, Zainteresowany) będzie sprzedawać plac – działkę o pow. (...) m², zabudowaną budynkiem socjalno-administracyjnym i połową budynku z 4 pomieszczeniami, w których mieści się warsztat, część produkcyjna i magazyn.

Sama działka ma pow. (...) m² i poza powyższymi zabudowaniami mieści się na niej wieża podlegająca A. S.A. (umowa dzierżawy) oraz Spółdzielnia wynajmuje część placu na garażowanie samochodów (umowy najmu).

Jeżeli chodzi o budynki usytułowane na ww. działce to jest to:

1. Budynek socjalno-administracyjny, który został wybudowany w roku 1966 – przejęty przez Spółdzielnię w roku 1973, a następnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności modernizowany w roku 1984. Potem w związku z przeniesieniem do niego biur całej administracji został ulepszony w roku 2012 i w roku 2015. Wartości ulepszeń obejmowały ok. 20% i 8% wartości budynku.
2. Budynek, który obejmował jedno pomieszczenie i wybudowany był w roku 1970 – magazyn środków chemicznych. Przekazany został Spółdzielni w roku 1973 (kiedy powstała). W roku 1984 w ramach prowadzonej działalności Spółdzielnia dobudowała do niego szopowiatę wraz ze stolarnią – powstało łącznie 8 pomieszczeń na magazyny, działalność stolarską i garaże. W roku 2007 nastąpiła adaptacja garaży na warsztat, ulepszono 2 pomieszczenia, które cały czas Spółdzielnia wykorzystywała na działalność remontową i produkcyjną (produkcja siatki).
   Wartość obejmowała ok. 20% ogólnej wartości.
   W dniu dzisiejszym Spółdzielnia posiada połowę budynku – 4 pomieszczenia, z tego 3 dotyczyły działalności Spółdzielni remontowej i produkcyjnej, 1 wykorzystywane było na magazyn.
   
   

Wnioskodawca nadmienia, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W dniu 10 lutego 2020 r. wniosek został uzupełniony o informację, że pominięto w opisie budynku socjalno-administracyjnego, że prawie połowa tego budynku w roku 2012 została sprzedana.

W roku 2012 biura administracji zostały przeniesione i od tego czasu Spółdzielnia jest właścicielem i użytkownikiem tylko połowy całego budynku, która usytułowana jest na działce o pow. (...) m². Ponadto Wnioskodawca podaje, że cała działka to grunt w wieczystym użytkowaniu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2020 r. o następujące informacje:

1. Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość – plac – działka nr 1 o pow. (...) m² i jest to prawo wieczystego użytkowania gruntu. Działka ta zabudowana jest połową budynku socjalno-administracyjnego i połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (z 4 pomieszczeniami) oraz rampo-myjnią.
   
2. Prawo użytkowania wieczystego gruntu obejmuje resztę placu Wnioskodawcy i jest to jedna ostatnia działka o nr 1.
   Działka ta zabudowana jest ww. budynkami, czyli połową budynku socjalno-administracyjnego oraz połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (z 4 pomieszczeniami na działalność remontową, produkcyjną i magazyn) oraz budowlą, czyli rampo-myjnią.
   Jeżeli chodzi o wieżę, nie jest ona własnością Wnioskodawcy ani też Wnioskodawca jej nie wybudował. Wnioskodawca wydzierżawia jedynie pod nią część swojego placu. Przedmiot dzierżawy obejmuje powierzchnię (...) m² działki Wnioskodawcy, obecnie o nr 1 i przeznaczony jest do prowadzenia przez Dzierżawcę (A. S.A.) działalności telekomunikacyjnej w dziedzinie telefonii komórkowej. Z tytułu dzierżawy Zainteresowany otrzymuje miesięczny czynsz.
   
3. Przedmiotem sprzedaży będzie jedna działka nr 1 zabudowana:
   • połową budynku socjalno-administracyjnego,
   • połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia),
   • rampo-myjnią.
4. Budynek socjalno-administracyjny został wybudowany w roku 1966, a przejęty przez Spółdzielnię w roku 1973, następnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności modernizowany w roku 1984, czyli oddany był do używania w roku 1966.
   Budynek – szopowiata wraz ze stolarnią – obejmował najpierw 1 pomieszczenie, które wybudowane było w roku 1970, a przekazane Spółdzielni w roku 1973. W roku 1984 w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dobudował szopowiatę wraz ze stolarnią i powstało łącznie 8 pomieszczeń na magazyny, działalność stolarską i garaże.
   W roku 2007 nastąpiła adaptacja garaży na warsztat. Obecnie Wnioskodawca posiada połowę tego budynku – 4 pomieszczenia:
   • czyli oddany był do używania w roku 1970, a w całości w roku 1984,
   • rampo-myjnia – została wykonana w roku 1978 – czyli oddana do używania w roku 1978.
5. W obu przypadkach (budynkach) między pierwszym zasiedleniem, a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
   Tak samo jest w przypadku rampo-myjni.
   
6. Połowa budynku socjalno-administracyjnego najpierw wykorzystywana była na biura i część socjalną dla pracowników wewnętrznych zakładów a od roku 2012 mieszczą się w nim biura administracji, archiwum, świetlica, część gospodarcza i socjalna.
   W krótkim okresie w roku 2015 jedno biuro było wynajmowane.
   • Połowa budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią – wykorzystywana była najpierw na magazyny i garaże w ramach prowadzonej działalności, a następnie na działalność remontową Wnioskodawcy, produkcyjną i na magazyn Wnioskodawcy.
   • Rampo-myjnia wykorzystywana była do napraw i mycia pojazdów Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności.
7. Nabycie ww. budynków i budowli nastąpiło przed wprowadzeniem ustawy o podatku od towarów i usług.
   
8. rzy nabyciu ww. budynków i budowli nie było podatku od towarów i usług.
   Wnioskodawca odliczył podatek naliczony przy dokonywaniu ulepszeń:
   • w połowie budynku socjalno-administracyjnego w roku 2012 i w roku 2015,
   • w połowie budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią – w roku 2007.
9. Ww. budynki i rampo-myjnia nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.
   
10. Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do:
    Budynku socjalno-administracyjnego:
    • ulepszenia dokonywane były w roku 2012 i w roku 2015 – nie przekraczały 30% wartości,
    • po dokonaniu tych ulepszeń budynek ten oddany był do użytkowania na potrzeby własnej działalności,
    • w momencie jego dostawy minęły 2 lata licząc od momentu oddania tego obiektu do użytkowania po dokonaniu ulepszeń,
    • Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków,
    • jedno biuro było wynajmowane krótko – od 20 marca 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r. i otrzymywano czynsz najmu.
    Budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia):
    • ulepszenia dokonano w roku 2007 – nie przekroczyło ono 30% wartości,
    • po dokonaniu tych ulepszeń budynek ten oddany był do użytkowania na potrzeby własnej działalności,
    • w momencie jego dostawy minęły 2 lata licząc od momentu oddania tego obiektu do użytkowania po dokonaniu ulepszeń,
    • Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków,
    • nikomu nie udostępniano obiektu w stanie ulepszonym.
    Rampo-myjnia – od roku 1978 nie była zmieniana.
    
11. Przedmiotem sprzedaży jest działka zabudowana.
    
12. Wieża, która ustawiona jest na placu Wnioskodawcy nie jest jego własnością i nie była przez niego ani budowana ani ustawiana.
    Według Zainteresowanego jest to budowla – wysoka wieża metalowa osadzona na 3 słupach betonowych.
    
13. Właścicielem wieży jest A. S.A., (…). Właściciel poniósł wszystkie nakłady. Pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem nie dojdzie do żadnego rozliczenia nakładów poniesionych na budowę wieży.
    Wnioskodawca nadmienia także, że we wniosku nie opisywano rampo-myjni, gdyż miała być ona zlikwidowana.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy zwolniona?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki zabudowanej 2 budynkami, z wieżą i resztą placu – będzie zwolniona od podatku VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., z późn. zm.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego czy zabudowanego, dokonywane przez podatnika stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli albo części takich budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z postawieniem w stan likwidacji z dniem 1 stycznia 2020 r., Spółdzielnia będzie sprzedawać plac – działkę o pow. (...) m², zabudowaną budynkiem socjalno-administracyjnym i połową budynku z 4 pomieszczeniami, w których mieści się warsztat, część produkcyjna i magazyn. Sama działka ma pow. (...) m² i poza powyższymi zabudowaniami mieści się na niej wieża podlegająca A. S.A. (umowa dzierżawy) oraz Spółdzielnia wynajmuje część placu na garażowanie samochodów (umowy najmu).

Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość – plac – działka nr 1 o pow. (...) m² i jest to prawo wieczystego użytkowania gruntu. Działka ta zabudowana jest połową budynku socjalno-administracyjnego i połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (z 4 pomieszczeniami) oraz rampo-myjnią.

Prawo użytkowania wieczystego gruntu obejmuje resztę placu Wnioskodawcy i jest to jedna ostatnia działka o nr 1. Działka ta zabudowana jest ww. budynkami czyli połową budynku socjalno-administracyjnego oraz połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (z 4 pomieszczeniami na działalność remontową, produkcyjną i magazyn) oraz budowlą czyli rampo-myjnią.

Jeżeli chodzi o wieżę, nie jest ona własnością Wnioskodawcy ani też Wnioskodawca jej nie wybudował. Wnioskodawca wydzierżawia jedynie pod nią część swojego placu. Przedmiot dzierżawy obejmuje powierzchnię (...) m² działki Wnioskodawcy, obecnie o nr 1 i przeznaczony jest do prowadzenia przez Dzierżawcę działalności telekomunikacyjnej w dziedzinie telefonii komórkowej. Z tytułu dzierżawy Zainteresowany otrzymuje miesięczny czynsz.

Przedmiotem sprzedaży będzie jedna działka nr 1 zabudowana:

• połową budynku socjalno-administracyjnego;
• połową budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia);
• rampo-myjnią.
  
  

Budynki usytułowane na ww. działce to jest to: budynek socjalno-administracyjny, który został wybudowany w roku 1966 – przejęty przez Spółdzielnię w roku 1973, a następnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności modernizowany w roku 1984. Potem w związku z przeniesieniem do niego biur całej administracji został ulepszony w roku 2012 i w roku 2015. Wartości ulepszeń obejmowały ok. 20% i 8% wartości budynku oraz budynek, który obejmował jedno pomieszczenie i wybudowany był w roku 1970 – magazyn środków chemicznych. Przekazany został Spółdzielni w roku 1973 (kiedy powstała). W roku 1984 w ramach prowadzonej działalności Spółdzielnia dobudowała do niego szopowiatę wraz ze stolarnią – powstało łącznie 8 pomieszczeń na magazyny, działalność stolarską i garaże. W roku 2007 nastąpiła adaptacja garaży na warsztat, ulepszono 2 pomieszczenia, które cały czas Spółdzielnia wykorzystywała na działalność remontową i produkcyjną (produkcja siatki). Wartość obejmowała ok. 20% ogólnej wartości. W dniu dzisiejszym Spółdzielnia posiada połowę budynku – 4 pomieszczenia, z tego 3 dotyczyły działalności Spółdzielni remontowej i produkcyjnej, 1 wykorzystywane było na magazyn. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prawie połowa budynku socjalno-administracyjnego w roku 2012 została sprzedana. W roku 2012 biura administracji zostały przeniesione i od tego czasu Spółdzielnia jest właścicielem i użytkownikiem tylko połowy całego budynku, która usytułowana jest na działce o pow. (...) m². Ponadto Wnioskodawca podaje, że cała działka to grunt w wieczystym użytkowaniu.

Budynek socjalno-administracyjny został wybudowany w roku 1966, a przejęty przez Spółdzielnię w roku 1973, następnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności modernizowany w roku 1984, czyli oddany był do używania w roku 1966.

Budynek – szopowiata wraz ze stolarnią – obejmował najpierw 1 pomieszczenie, które wybudowane było w roku 1970, a przekazane Spółdzielni w roku 1973. W roku 1984 w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dobudował szopowiatę wraz ze stolarnią i powstało łącznie 8 pomieszczeń na magazyny, działalność stolarską i garaże.

W roku 2007 nastąpiła adaptacja garaży na warsztat. Obecnie Wnioskodawca posiada połowę tego budynku – 4 pomieszczenia:

• czyli oddany był do używania w roku 1970, a w całości w roku 1984;
  
  

Rampo-myjnia – została wykonana w roku 1978 – czyli oddana do używania w roku 1978.

W obu przypadkach (budynkach) między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tak samo jest w przypadku rampo-myjni.

Połowa budynku socjalno-administracyjnego najpierw wykorzystywana była na biura i część socjalną dla pracowników wewnętrznych zakładów, a od roku 2012 mieszczą się w nim biura administracji, archiwum, świetlica, część gospodarcza i socjalna.

W krótkim okresie w roku 2015 jedno biuro było wynajmowane.

Połowa budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią – wykorzystywana była najpierw na magazyny i garaże w ramach prowadzonej działalności, a następnie na działalność remontową Wnioskodawcy, produkcyjną i na magazyn Wnioskodawcy.

Rampo-myjnia wykorzystywana była do napraw i mycia naszych pojazdów w ramach prowadzonej działalności.

Nabycie ww. budynków i budowli nastąpiło przed wprowadzeniem ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy nabyciu ww. budynków i budowli nie było podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca odliczył podatek naliczony przy dokonywaniu ulepszeń:

• w połowie budynku socjalno-administracyjnego w roku 2012 i w roku 2015,
• w połowie budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią – w roku 2007.
  
  

Ww. budynki i rampo-myjnia nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, w odniesieniu do:

1. budynku socjalno-administracyjnego, że:
   • ulepszenia dokonywane były w roku 2012 i w roku 2015 – nie przekraczały 30% wartości,
   • po dokonaniu tych ulepszeń budynek ten oddany był do użytkowania na potrzeby własnej działalności,
   • w momencie jego dostawy minęły 2 lata licząc od momentu oddania tego obiektu do użytkowania po dokonaniu ulepszeń,
   • Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków,
   • jedno biuro było wynajmowane krótko – od 20 marca 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r. i otrzymywano czynsz najmu.
2. budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia), że:
   • ulepszenia dokonano w roku 2007 – nie przekroczyło ono 30% wartości,
   • po dokonaniu tych ulepszeń budynek ten oddany był do użytkowania na potrzeby własnej działalności,
   • w momencie jego dostawy minęły 2 lata licząc od momentu oddania tego obiektu do użytkowania po dokonaniu ulepszeń,
   • Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków,
   • nikomu nie udostępniano obiektu w stanie ulepszonym.
3. rampo-myjni, że od roku 1978 nie była zmieniana.
   
   

Przedmiotem sprzedaży jest działka zabudowana.

Wieża, która ustawiona jest na placu Wnioskodawcy nie jest jego własnością i nie była przez niego ani budowana ani ustawiana. Według Wnioskodawcy jest to budowla – wysoka wieża metalowa osadzona na 3 słupach betonowych. Właścicielem wieży jest Dzierżawca. Właściciel poniósł wszystkie nakłady. Pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem nie dojdzie do żadnego rozliczenia nakładów poniesionych na budowę wieży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku dostawy ww. nieruchomości zabudowanej.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem ww. budynków i budowli lub ich części znajdujących się na działce nr 1 o pow. (...) m², tj. połowy budynku socjalno-administracyjnego, połowy budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia) oraz rampo-myjni nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dostawa połowy budynku socjalno-administracyjnego, połowy budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia) oraz rampo-myjni posadowionych na działce nr 1 o pow. (...) m² będącej przedmiotem sprzedaży nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jak bowiem wynika z wniosku w odniesieniu do ww. budynków, budowli lub ich części miało miejsce ich pierwsze zasiedlenie, a od pierwszego zasiedlenia ww. obiektów do dnia ich sprzedaży minie ponad 2 lata. Ponadto, Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie ww. budynków, jednakże wartość ulepszeń nie przekroczyła 30% wartości tych budynków.

Zatem zostały spełnione warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu (działki nr 1 o pow. (...) m²), na którym posadowione są te budynki, budowle lub ich części, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy dla sprzedaży opisanej nieruchomości bezzasadne jest badanie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, dostawa połowy budynku socjalno-administracyjnego, połowy budynku – szopowiaty wraz ze stolarnią (4 pomieszczenia) oraz rampo-myjni posadowionych na działce nr 1 o pow. (...) m² będącej przedmiotem sprzedaży korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na informacji, że wieża, która ustawiona jest na placu Wnioskodawcy nie jest jego własnością i nie była przez niego ani budowana, ani ustawiana oraz, że właścicielem wieży jest Dzierżawca, który poniósł wszystkie nakłady, a pomiędzy Wnioskodawcą i właścicielem nie dojdzie do żadnego rozliczenia nakładów poniesionych na budowę wieży. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego i w konsekwencji powyższego nie analizowano, czy przedmiotem sprzedaży będzie również ww. wieża, jak i możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku jej ewentualnej dostawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.