2020.04.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.113.2020.1.JŚ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.113.2020.1.JŚ
z 24 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty nagród rzeczowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty nagród rzeczowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą działającą w branży (….), zajmującą się m.in. produkcją oraz sprzedażą w szczególności następujących produktów (dalej: „Produkty”):

produktów leczniczych (dalej: „Produkty Lecznicze”) w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 499, z późn. zm., dalej: „PF”), wydawanych zarówno na podstawie recepty (Rp) i bez recepty (OTC),

suplementów diety (dalej: „Suplementy” w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2019 r., poz. 1252, z późn. zm., dalej: „UBŹ”),

środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (dalej: „ŚSSPŻ) w rozumieniu UBŻ,

środków spożywczych powszechnie używanych (dalej: „ŚS”),

kosmetyków (dalej: „Kosmetyki”) w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o produktach kosmetycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2227, dalej: „UK”),

wyrobów medycznych (dalej: „Wyroby”) w rozumieniu ustawy z dnia 30 marca 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 175, dalej: „UWM”).

Suplementy, ŚSSPŻ, ŚS, Kosmetyki oraz Wyroby będą dalej określane łącznie jako „Produkty Nielecznicze”.

Wnioskodawca zamierza stworzyć Platformę skierowaną do magistrów farmacji zwanych dalej „Farmaceutami” oraz techników farmacji zwanych dalej „Technikami”, dokonujących czynności w związku z działalnością gospodarczą lub zatrudnionych w aptece na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, określanymi łącznie jako „Użytkownicy”. Celem Platformy będzie edukacja i szkolenie Farmaceutów i Techników, a w rezultacie również rozpowszechnianie informacji o Produktach znajdujących się w ofercie sprzedaży Wnioskodawcy. Platforma będzie typowym narzędziem o charakterze reklamowym i szkoleniowym, którego celem będzie informowanie Użytkowników o posiadanej w sprzedaży gamie Produktów oraz zwiększanie ich świadomości i wiedzy odnośnie tych Produktów, a także umożliwienie Użytkownikom podnoszenie kompetencji zawodowych i zdobywanie punktów w ramach procesu kształcenia ustawicznego oraz odbywanie szkoleń produktowych. Przedkłada się to na budowanie zaufania do Wnioskodawcy i Jego Produktów, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Wnioskodawcę Produktów.

Platforma tworzy:

system szkoleniowy dla Farmaceutów, służący podnoszeniu kompetencji zawodowych i zdobywaniu punktów w ramach procesu kształcenia ustawicznego (szkolenia ciągle), mających na celu doskonalenie wiedzy w zakresie nauk farmaceutycznych. Szkolenia są akredytowane przez Centrum Kształcenia w …. Za udział w szkoleniu za pośrednictwem Platformy i uzyskanie pozytywnego wyniku testu jednokrotnego wyboru dostępnego w ramach Platformy, Użytkownik uzyskuje punkty edukacyjne zgodnie z obowiązującymi przepisami. Platforma umożliwia wydruk certyfikatu wystawionego przez Okręgową Izbę Aptekarską w …, potwierdzającego uczestnictwo w szkoleniu i wskazującego na liczbę i rodzaj uzyskanych przez Użytkownika punktów edukacyjnych. Udostępnione szkolenia pozostają w synergii z oferowanymi przez Spółkę produktami i towarami,
szkolenia produktowe dające możliwość zdobycia punktów za aktywność na Platformie poprzez udział w szkoleniach, które to punkty można następnie wymienić na Nagrody wskazane w katalogu przypisanym dla rodzaju szkolenia i kategorii Użytkownika. System automatycznie nalicza Użytkownikowi punkty za odbyte szkolenie i zaliczony test. Zasady wymiany punktów na Nagrody oraz rodzaj możliwych do uzyskania Nagród różnią się w zależności od tego, czy szkolenie dotyczy Produktów Leczniczych czy Produktów Nieleczniczych oraz od tego, czy Użytkownik korzysta z Programu (Programu był przedmiotem interpretacji indywidualnej nr IPTPB3/4510-38/15-4/PM oraz nr IPTPB3/4510-38/15-5/PM) czy też nie. Wartość Nagrody w przypadku szkoleń dotyczących Produktów Leczniczych nie przekracza 100 zł. Związane są one z praktyką farmaceutyczną i opatrzone znakiem reklamującym Wnioskodawcę lub Produkt Leczniczy co pozostaje w zgodzie z przepisami PF. Wartość Nagrody w przypadku szkoleń dotyczących Produktów Nieleczniczych nie przekracza 200 zł. Każda Nagroda opatrzona jest logo Spółki lub Produktu Spółki poprzez jego umieszczenie na opakowaniu Nagrody.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z regulaminem Platformy, ciąży na Nim obowiązek dostarczenia Nagrody pod wskazany przez Użytkownika adres dostawy. Użytkownik dysponuje Nagrodą dopiero po jej odbiorze i właśnie moment odbioru Nagrody kwalifikowany jest jako moment wykonania ciążących na Spółce zobowiązań (wydania Nagrody na rzecz Użytkownika). Zgodnie z polityką rachunkowości Spółki, Nagrody nabywane na potrzeby Platformy podlegają ewidencji ilościowo-wartościowej i ujmowane są na kontach bilansowych zapasów materiałów (nie są księgowane jako koszty). W przypadku wydania Nagród z magazynu, Spółka wystawia dokument dostawy. Po otrzymaniu potwierdzenia otrzymania Nagrody przez Użytkownika, Spółka wystawia dokument wewnętrzny i dokonuje księgowania wartości wydanej Nagrody na kontach kosztowych w miesiącu otrzymania Nagrody przez Użytkownika.

Spółka w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.382.2019.2.MBD uzyskała potwierdzenie, że wydatki poniesione na zakup Nagród wydawanych w ramach funkcjonowania Platformy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z w/w interpretacją są to wydatki o charakterze reklamowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydanie Nagrody Użytkownikowi w ramach prowadzonej Platformy o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 200 zł, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy założeniu, że:

Użytkownik nie prowadzi działalności gospodarczej,

nie jest pracownikiem Wnioskodawcy,

nie jest osobą pozostającą z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych m.in. w art. 21 oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei art. 20 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że za przychody z innych źródeł uważa się m.in. w szczególności nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, zwolniona z podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą, jeżeli jednorazowa wartość świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł – pod warunkiem, że świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

A zatem, aby przy przekazaniu świadczenia można było skorzystać z tego zwolnienia, konieczne jest spełnienie następujących warunków:

świadczenie przekazywane jest nieodpłatnie,

przekazanie świadczenia ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,

wartość świadczenia przekazywanego jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł,

między świadczeniodawcą i obdarowanym nie istnieje stosunek cywilnoprawny lub umowa o pracę,

świadczenie musi zaliczać się do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Nagrody wydawane w ramach Platformy należy zaliczyć do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności m.in. nagrody pod warunkiem, że nie należą do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Ponadto, wniosek dotyczy Nagród, których wartość nie przekracza 200 zł i jest przekazywana Użytkownikom, którzy łącznie spełniają następujące warunki:

nie prowadzą działalności gospodarczej,

nie są pracownikami Wnioskodawcy,

nie są osobami pozostającymi z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Uzyskana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna z dnia 28 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.382.2019.2.MBD potwierdza, że wydatki poniesione na zakup Nagród wydawanych w ramach funkcjonowania Platformy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów i mają charakter reklamowy.

Kluczowe w przedstawionym stanie faktycznym będzie spełnienie warunku, jakim jest nieodpłatne świadczenie związane z reklamą Spółki.

Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Należy zatem odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Mając powyższe na uwadze, nieodpłatne świadczenie to takie zdarzenie, którego skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku jednego podmiotu kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Aby mówić o nieodpłatnym świadczeniu, powinno ono stanowić przysporzenie tylko po stronie „obdarowanego”, nie związane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz przekazującego świadczenie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 grudnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3246/15) potwierdził powyższe podejście, wskazując, że: „(...) na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych za nieodpłatne świadczenie przyjęło się uważać nie tylko świadczenia w cywilistycznym znaczeniu, ale także wszystkie inne zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści, mających konkretny wymiar finansowy, kosztem innego podmiotu”.

Jak podkreślił WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 5 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Bk 488/17, definicja nieodpłatnego świadczenia nie wyklucza tego, że otrzymujący świadczenie musi podjąć jakieś działania, aby świadczenie otrzymać. Istotne jest, aby w zamian za to świadczenie (kwalifikowane jako nieodpłatne) nie wykonywał żadnego świadczenia wzajemnego.

Korzystanie przez Użytkowników z Platformy szkoleniowej nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów, jak również Użytkownicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania ekwiwalentnego świadczenia wobec Spółki.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że wydawanie Nagród w ramach Platformy szkoleniowej, których wartość jednorazowa nie przekracza kwoty 200 zł, osobom fizycznym, które nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są pracownikami Spółki, nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym, korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, a zatem po stronie tych osób nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną z dnia 8 stycznia 2015 r., nr IBPBII/1/415-840/14/AŻ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,

pobranie,

wpłacenie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 11387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Z kolei art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wynika, że źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Spośród źródeł przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, ustawodawca wymienił tzw. „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zatem, dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest spełnienie łącznie następujących warunków, tj.:

świadczenie musi stanowić przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy,

świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,

świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,

jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,

świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Rozwijając poszczególne przesłanki należy zauważyć, że przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji „nieodpłatnego świadczenia”. Niemniej jednak zagadnienie to było wielokrotnie omawiane w piśmiennictwie (por. Podatek dochodowy od osób prawnych – 2009, pod red. Janusza Marciniuka, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009 str. 228-231, Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz 2003 – L. Błystek, B. Dauter, B. Gruszczyński, B. Hnatiuk, H. Łysiakowska, E. Madej, A. Murdecki, M. Niezgódka –Medek, R. Pek, K. Wujek, J. Zubrzucki, str. 199-202). Znajduje również ugruntowane stanowisko w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07 pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawe, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy.

Także w literaturze przedmiotu podnosi się, że „świadczenia nieodpłatne” to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex 2009).

W świetle powyższego kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, ażeby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Kolejnym warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest przekazanie nieodpłatnych świadczeń w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Przy czym podobnie jak pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” również „promocja” i „reklama” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego należy poszukiwać rozumienia tych pojęć w znaczeniu potocznym postępując zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów, uznając nadrzędność gramatycznej (językowej) wykładni prawa. I tak, zgodnie z definicją zawartą w „Nowym Słowniku Języka Polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r., „reklama” to „rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i w telewizji”. Z kolei „promocja” to „reklamowanie, upowszechnianie, propagowanie czegoś” np. promocja książki, filmu. „Promocja” to również „sprzedaż po obniżonej cenie lansująca nowy towar” np. promocja ozdób choinkowych do końca grudnia.

Następnymi warunkami zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby między świadczeniodawcą a świadczeniobiorcą nie istniał stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy oraz aby jednorazowa wartość nie przekraczała 200 zł. Skupiając się na ostatniej z wymienionych kwestii należy zauważyć, że według „Nowego Słownika Języka Polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r., „jednorazowy” to „raz jeden dany, uczyniony, zachodzący; jednokrotny”. W konsekwencji dla potrzeb zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każde świadczenie należy rozpatrywać oddzielnie, a nie jako sumę pojedynczych świadczeń otrzymanych w roku podatkowym, gdyż jednorazowa wartość odnosi się do pojedynczego świadczenia przyznanego w danym okresie lub za wykonanie określonego zadania, a nie do sumy świadczeń przyznanych w roku podatkowym. Stąd zwolnienie przysługuje jeśli pojedyncza wartość świadczenia nie jest wyższa niż 200 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza stworzyć Platformę skierowaną do magistrów farmacji zwanych dalej „Farmaceutami” oraz techników farmacji zwanych dalej „Technikami”, dokonujących czynności w związku z działalnością gospodarczą lub zatrudnionych w aptece na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, określanymi łącznie jako „Użytkownicy”. Celem Platformy będzie edukacja i szkolenie Farmaceutów i Techników, a w rezultacie również rozpowszechnianie informacji o Produktach znajdujących się w ofercie sprzedaży Wnioskodawcy. Platforma będzie typowym narzędziem o charakterze reklamowym i szkoleniowym, którego celem będzie informowanie Użytkowników o posiadanej w sprzedaży gamie Produktów oraz zwiększanie ich świadomości i wiedzy odnośnie tych Produktów, a także umożliwienie Użytkownikom podnoszenie kompetencji zawodowych i zdobywanie punktów w ramach procesu kształcenia ustawicznego oraz odbywanie szkoleń produktowych. Przedkłada się to na budowanie zaufania do Wnioskodawcy i jej Produktów, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Wnioskodawcę Produktów. Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z regulaminem Platformy, ciąży na Niej obowiązek dostarczenia Nagrody pod wskazany przez Użytkownika adres dostawy. Użytkownik dysponuje Nagrodą dopiero po jej odbiorze i właśnie moment odbioru Nagrody kwalifikowany jest jako moment wykonania ciążących na Spółce zobowiązań (wydania Nagrody na rzecz Użytkownika). Zgodnie z polityką rachunkowości Spółki, Nagrody nabywane na potrzeby Platformy podlegają ewidencji ilościowo-wartościowej i ujmowane są na kontach bilansowych zapasów materiałów (nie są księgowane jako koszty). W przypadku wydania Nagród z magazynu, Spółka wystawia dokument dostawy. Po otrzymaniu potwierdzenia otrzymania Nagrody przez Użytkownika, Spółka wystawia dokument wewnętrzny i dokonuje księgowania wartości wydanej Nagrody na kontach kosztowych w miesiącu otrzymania Nagrody przez Użytkownika.

Zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, że korzystanie przez Użytkowników z Platformy szkoleniowej nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów, jak również Użytkownicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania ekwiwalentnego świadczenia wobec Spółki.

W związku z powyższym, jeżeli nieodpłatne świadczenie w postaci nagród o niskiej wartości nieprzekraczającej 200 zł zostanie wręczone osobom, które nie są z Wnioskodawcą związane żadnym stosunkiem prawnym oraz otrzymane świadczenie nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy – Wnioskodawcy oraz przyznane jest w związku z jego promocją (reklamą) – co wynika z treści wniosku – wówczas równowartość świadczeń otrzymanych przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, objęta będzie przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin