2020.04.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.63.2020.1.MC
z 28 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 3 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku rozliczenia importu usług,

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ww. importu usług,

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2020 r wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku rozliczenia importu usług,

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ww. importu usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 7 listopada 2016 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wyłącznie w formie Spółki cywilnej. Posiadał w niej 50% udziałów. Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami zamiennymi do samochodów. Była podmiotem VAT czynnym oraz zarejestrowanym do transakcji unijnych. Dokonywała sprzedaży wystawiając aukcje internetowe na portalu … . Konto na portalu … zostało zarejestrowane na Wspólników działających wspólnie jako Wspólnicy w Spółce cywilnej. W ramach wykonywanej działalności Spółka nabywała odpłatnie usługi pośrednictwa w sprzedaży od firmy … prowadzącą działalność gospodarczą, nie posiadającej jednak siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Miejscem świadczenia nabywanych usług była Polska w trybie importu usług. Nabywane usługi były wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Dnia 10 stycznia 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej również w zakresie handlu częściami zamiennymi do samochodów. Dokonał rejestracji do VAT oraz VAT UE.

Z dniem 28 lutego 2019 r. Spółka cywilna została rozwiązana. Od dnia 01.03.2019 r., w porozumieniu z drugim wspólnikiem, Wnioskodawca przejął konto na portalu … , gdyż rozpoczęta przez niego działalność gospodarcza adekwatnie opierała się na takim samym profilu działalności. Na istniejącym koncie posiadali stworzoną bazę stałych klientów, którzy nadal chcieli współpracować z Wnioskodawcą.

Zmiany danych użytkownika na koncie … Wnioskodawca dokonał edytując informacje podane na koncie, gdyż w oparciu o nie system … wystawia użytkownikom zautomatyzowane faktury. Po dokonaniu ww. czynności rozpoczął prowadzenie aukcji internetowych na portalu … . Od zrealizowanych sprzedaży Wnioskodawca wykazał i odprowadził VAT należny.

Po miesięcznym okresie rozliczeniowym portal … wystawił fakturę z NIP-em nieistniejącej już Spółki cywilnej. Po wysłaniu wiadomości z prośbą o skorygowanie błędnych danych, Wnioskodawca otrzymał wiadomość zwrotną o braku możliwości ręcznego poprawienia danych na wystawionej fakturze, ponieważ została ona automatycznie wygenerowana przez system. W celu dokonania należytej staranności Wnioskodawca próbował dokonać dalszych zmian na koncie. Po długiej analizie zorientował się, że poza edytowaniem danych na koncie powinien usunąć również NIP Spółki w zakładce VAT UE. W związku z tym usunął NIP Spółki z zakładki VAT UE, dodając jednocześnie NIP prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, czekając na akceptację systemu, która nie następowała.

Wnioskodawca skierował bezpośrednio wiadomość do portalu … z prośbą o akceptację zmienionego NIP-u do VAT UE. Wystawiona faktura dotyczyła usługi, którą faktycznie zakupił od portalu … . Faktura została przez Wnioskodawcę opłacona i rozliczona jako import usług. W celu skorygowania faktury Zainteresowany podjął kolejne czynności, tj. wystawił notę korygującą wraz z pismem przewodnim, dokument wysłał pocztą tradycyjną do wystawcy faktury. Elektronicznie otrzymał odpowiedź odmowną opierającą się na braku możliwości skorygowania danych na wystawionej już fakturze.

Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Kiedy została wystawiona faktura, o której mowa we wniosku? Proszę wskazać dzień, miesiąc i rok.

Jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy ww. faktura?

Na kogo wystawiono fakturę, o której mowa we wniosku, tj. na Wnioskodawcę czy na Spółkę? Który z podmiotów widnieje na ww. fakturze jako nabywca?

Którego z podmiotów NIP widnieje na fakturze, o której mowa we wniosku?

Jakich danych dotyczy nota korygująca, którą Wnioskodawca wystawił w celu skorygowania faktury, o której mowa we wniosku? Proszę opisać szczegółowo wszystkie dane korygowane ww. notą korygującą.

Do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystuje nabywane usługi, o których mowa we wniosku?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca był uprawniony do rozliczenia importu usług z faktury, która została wystawiona na nieistniejącą Spółkę cywilną?

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ww. importu usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca miał obowiązek rozliczenia importu usług z tytułu wykonanej usługi na rzecz jego działalności, pomimo błędnie wystawionej faktury. Faktura została opłacona przez Wnioskodawcę z konta jego jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 u.p.t.u., zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) u.p.t.u.). Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku, gdy podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10b pkt 3 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) u.p.t.u.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca od dnia 10 stycznia 2019 r. prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami zamiennymi do samochodów wystawiając aukcje internetowe na portalu … .

W okresie od dnia 7 listopada 2016 r. do dnia 28 lutego 2019r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej. Posiadał w niej 50% udziałów. Spółka prowadziła również działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami zamiennymi do samochodów. Także dokonywała sprzedaży wystawiając aukcje internetowe na portalu … . Konto na portalu … zostało zarejestrowane na Wspólników działających wspólnie jako Wspólnicy w Spółce cywilnej. W ramach wykonywanej działalności Spółka nabywała odpłatnie usługi pośrednictwa w sprzedaży od firmy … . A od dnia 01.03.2019 r., w porozumieniu z drugim wspólnikiem, Wnioskodawca przejął konto na portalu …, gdyż rozpoczęta przez niego działalność gospodarcza adekwatnie opierała się na takim samym profilu działalności. Na istniejącym koncie posiadali stworzoną bazę stałych klientów, którzy nadal chcieli współpracować z Wnioskodawcą.

Zmiany danych użytkownika na koncie … Wnioskodawca dokonał edytując informacje podane na koncie, bez zmiany nr NIP. W oparciu o te dane system … wystawia użytkownikom zautomatyzowane faktury. Po dokonaniu ww. czynności Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie aukcji internetowych na portalu … .

Po miesięcznym okresie rozliczeniowym portal … wystawił w dniu 31 marca 2019 r. fakturę z NIP-em nieistniejącej już Spółki cywilnej. Wnioskodawca podjął różne działania celem skorygowania błędnych danych, jednakże ostatecznie otrzymał odpowiedź co do braku możliwości skorygowania danych na wystawionej już fakturze.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, z których wynika, że Wnioskodawca faktycznie za pośrednictwem portalu … realizował aukcje internetowe, dokonał zapłaty na rzecz ww. pośrednika za czynności wykonywane przez ten podmiot w miesiącu marcu 2019 r., to jest w okresie, kiedy spółka cywilna już nie istniała, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest usługobiorcą usług wykonanych przez podmiot … .

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w przedmiotowej sprawie, okoliczność wystawienia faktury na Spółkę, a nie na Wnioskodawcę nie zwalnia nabywcy z obowiązku rozliczenia podatku należnego z tego tytułu, nie stanowi ona również przeszkody w odliczeniu podatku naliczonego w sytuacji gdy zakupione usługi są wykorzystywane przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym skoro Wnioskodawca spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, a ponadto w niniejszej sprawie nie mają zastosowania zastrzeżenia wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy, to miejscem świadczenia i opodatkowania usług, o których mowa we wniosku, świadczonych przez firmę … – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski.

Jednocześnie Wnioskodawca - z tytułu nabycia usługi pośrednictwa świadczonej w marcu 2019 roku, przez firmę … , która nie ma siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju - stał się podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług w ramach importu usług, w myśl art. 2 pkt 9 ustawy.

W świetle powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług należało uznać je za prawidłowe.

Odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ww. importu usług, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że określony przez Wnioskodawcę jako nabywcę usług, o których mowa we wniosku, podatek należny stanowi kwotę podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy. Jednocześnie skoro - jak wynika z okoliczności sprawy - Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nabywane usługi są wykorzystywane przez Zainteresowanego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu ww. usług, o których mowa we wniosku. Przy czym prawo to powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług, o których mowa we wniosku, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności kwestia możliwości skorygowania przez Wnioskodawcę otrzymanej faktury od portalu … notą korygującą, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin