2020.04.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.73.2020.2.JM
z 27 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2020 r. (data nadania 30 marca 2020 r., data wpływu 31 marca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.73.2020.1.JM (data nadania 23 marca 2020 r., data doręczenia 25 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności otrzymanych z Komisji Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności otrzymanych z Komisji Europejskiej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.73.2020.1.JM (data nadania 23 marca 2020 r., data doręczenia 25 marca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku a także przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego odnośnie przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 30 marca 2020 r. (data nadania 30 marca 2020 r., data wpływu 31 marca 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni była profesorem genetyki (profesor zwyczajny). Od dnia 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni jest na emeryturze. W 2019 r. wykonywała pracę eksperta Komisji Europejskiej w zakresie oceniania i opiniowania rocznego sprawozdania grantu międzynarodowego (…) dotyczącego nowatorskiego podejścia do diagnozowania i terapii choroby Alzheimera; grant określony jest skrótem ArrestAD.

W celu oceny sprawozdania została powołana 3-osobowa komisja, w której skład wchodziły następujące osoby: prof. A (Czechy), prof. B (Wielka Brytania) i Wnioskodawczyni (Polska). Czynności członków komisji były sprecyzowane w umowie (…) (numer umowy), stronami umowy były Unia Europejska (reprezentowana przez Komisję Europejską) i Wnioskodawczyni. Praca polegała na wzięciu udziału w jednym spotkaniu w Brukseli oraz na wykonaniu pracy w miejscu zamieszkania eksperta.

Umowa przewidywała spotkanie w siedzibie Komisji (liczone jako 1 dzień pracy) oraz 2 dni pracy eksperta w miejscu zamieszkania. Za każdy dzień pracy przewidziane było honorarium 450 euro, które zostało wypłacone (450 x 3 dni = 1350 euro); ponadto Wnioskodawczyni uzyskała zwrot kosztów podróży do i z Brukseli i 2 diety hotelowe (po 100 euro) i 2 diety pobytowe (po 92 euro, które miały też posłużyć do pokrycia kosztów transportu lotnisko – Bruksela z powrotem). Ze względu na czas trwania posiedzenia (9-17:30) konieczne były dwa noclegi w Brukseli. Spotkanie w siedzibie Komisji Europejskiej w Brukseli odbyło się dnia 24 stycznia 2019 r. z udziałem przedstawicieli grup badawczych biorących udział w realizacji grantu; przed spotkaniem członkowie komisji musieli wypełnić formularz oceny sprawozdania (po zapoznaniu się z dokumentami udostępnionymi w Internecie), które dotyczyły szczegółowych części sprawozdania. Na długim zebraniu (od 9:00 do 17:30) członkowie komisji mogli zadawać pytania dotyczące grantu i sprawozdania. Na spotkaniu zostały przedstawione sprawozdania w formie prezentacji ustnych przez członków zespołu badawczego, i członkowie komisji mogli zadawać pytania, prosić o dodatkowe informacje itp. Uzyskane informacje posłużyły do modyfikacji formularza oceny sprawozdania, bo np. niektóre z uwag Wnioskodawczyni podanych w raporcie wstępnym zostały uwzględnione w tych prezentacjach. Formularze były przygotowane niezależnie przez 3 członków komisji oceniającej (w tym przez Wnioskodawczynię). Termin złożenia raportu końcowego był dzień 30 marca 2019 r. Cały czas zebraniem i pracą poza siedzibą Komisji kierowała osoba odpowiedzialna za grant ze strony Komisji Europejskiej Dr (…)

W uzupełnieniu z dnia 30 marca 2020 r. (data nadania 30 marca 2020 r., data wpływu 31 marca 2020 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że Jej zdaniem w Jej przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Nr 260/68. Wyżej wymienione rozporządzenie dotyczy opodatkowania wynagrodzeń urzędników i innych pracowników Wspólnoty Europejskiej. Na podstawie wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można uznać, że Wnioskodawczyni pozostawała w stosunku pracy z Instytucją Unii Europejskiej ponieważ:

świadczyła pracę na rzecz innej osoby (a dokładnie Komisji Europejskiej),

była podporządkowana w hierarchii służbowej (pracami komisji kierowała osoba zajmująca się grantem ocenianym przez grupę ekspertów z udziałem Wnioskodawczyni ze strony Komisji Europejskiej) oraz wymagana była od Wnioskodawczyni dyspozycyjność (termin szkolenia i zebrania z Brukseli były z góry ustalone, a okres, w którym Wnioskodawczyni musiała pracować nad sprawozdaniami był Jej narzucony przez podane w kontrakcie terminy),

za otrzymaną pracę Wnioskodawczyni uzyskała wynagrodzenie (oprócz zwrotu kosztów podróży i diet). Warunki wykonywania pracy regulował podpisany przez Wnioskodawczynię i przedstawiciela Komisji Europejskiej kontrakt (jego początek został załączony przez Wnioskodawczynię).

Nie ma natomiast, zdaniem Wnioskodawczyni zastosowania Decyzja Komisji Europejskiej z dnia 12 listopada 2008 r., ponieważ dotyczy ona ekspertów oddelegowanych przez instytucje publiczne, jak podane jest w tej decyzji w Artykule 1 (Zakres stosowania i definicja) – „Oddelegowani eksperci krajowi to osoby oddane do dyspozycji Komisji przez organ administracji publicznej szczebla krajowego, regionalnego lub lokalnego, lub przez publiczną organizację międzyrządową, do której Komisja zwraca się w celu wykorzystania ich wiedzy specjalistycznej w danej dziedzinie”.

Wnioskodawczyni nie była oddana do dyspozycji Komisji, Komisja zwróciła się bezpośrednio do Wnioskodawczyni, zresztą po raz trzeci, aby zaprosić Ją do udziału w niewielkiej 3-osobowej grupie ekspertów oceniającej wykonanie finansowanego przez Komisję grantu międzynarodowego dotyczącego nowych metod zwalczania choroby Alzheimera. Uniwersytet …Warsznie ponosił żadnych kosztów w związku z pracą Wnioskodawczyni w Brukseli, a także nie było żadnej wymiany pism pomiędzy uczelnią a Komisją. Co więcej, jak wynika z Decyzji z dnia 12 listopada 2008 r. sytuacja oddelegowania przez uczelnię nie byłaby typowa i wymagałaby zezwolenia Dyrektora do Spraw Personelu i Administracji (akapit 2 Artykułu 1 (Zakres stosowania i definicja), a tu ponieważ uczelnia nie była zaangażowana w kontakty Brukseli z Wnioskodawczynią, to też nie miało miejsca.

Warto dodać, że w podpisanym przez Wnioskodawczynię dokumencie są rubryki „work to be provided” (praca, która ma być dostarczona) – m.in. ekspert musi pomóc stronie kontraktującej w kilku wymienionych zadaniach; przygotować raport i rekomendacje. W treści podpisanego dokumentu użyto też słowa praca, i dokument ten zawiera też zobowiązania obu stron, odpowiednie prawa stosujące się do zawartej umowy; podpisanie dokumentu było warunkiem przystąpienia przez Wnioskodawczynię do pracy.

Poniżej przedstawiono szczegółowo opis pracy Wnioskodawczyni jako eksperta.

Wnioskodawczyni jest emerytowanym profesorem genetyki. W sumie trzykrotnie wykonywała pracę eksperta Komisji Europejskiej, w tym dwukrotnie (w 2018 i 2019 r.) w zakresie oceniania i opiniowania kolejnych rocznych sprawozdań grantu międzynarodowego -Fetopen-1-2016-2017-77930 dotyczącego nowatorskiego podejścia do diagnozowania i terapii choroby Alzheimera; grant określony jest skrótem ArrestAD. W celu oceny sprawozdania została powołana 3-osobowa komisja, w której skład wchodziły następujące osoby: prof. A (Czechy), prof. B (Wielka Brytania) i Wnioskodawczyni (Polska). Czynności członków komisji były sprecyzowane w umowie Expert CT-EX2O16D278339-103 (numer umowy), stronami umowy były Unia Europejska (reprezentowana przez Komisję Europejską) i Wnioskodawczyni. Praca polegała na wzięciu udziału w 1 spotkaniu w B. (25 stycznia 2019 r.) oraz na wykonaniu pracy w miejscu zamieszkania eksperta. Umowa przewidywała oprócz spotkania w B. w siedzibie Komisji (za które Komisja Europejska zwracała koszty podróży) 2 dni pracy eksperta w miejscu zamieszkania. Za każdy z dni pracy przewidziane było honorarium 450 euro, które zostało wypłacone; ponadto Wnioskodawczyni uzyskała zwrot kosztów podróży do i z B. i 2 diety hotelowe (po 100 euro) i 2 diety pobytowe (po 92 euro, które miały też posłużyć do pokrycia kosztów transportu lotnisko – B. i z powrotem).

Przed spotkaniem w B. członkowie komisji uczestniczyli w internetowym zebraniu z omówieniem wymaganych od nich czynności. Następnie przekazano członkom sposób dostępu do ocenianego sprawozdania, było to kilkadziesiąt dokumentów – sam grant, sprawozdania dotyczące poszczególnych jego części, sprawozdania z już odbytych spotkań w obrębie grupy wykonującej grant. Ponieważ to było sprawozdanie z wykonywania grantu po dwóch latach jego finansowania, dodatkowo do sprawozdania załączone były publikacje międzynarodowej grupy badawczej, które już się ukazały w czasopismach naukowych.

Spotkanie w siedzibie Komisji Europejskiej w B. odbyło się z udziałem przedstawicieli grup badawczych biorących udział w realizacji grantu; przed spotkaniem członkowie komisji musieli wypełnić formularz oceny sprawozdania, który dotyczył szczegółowych części sprawozdania. Na długim zebraniu (9-17) członkowie komisji mogli zadawać pytania dotyczące grantu i sprawozdania i następnie to posłużyło do modyfikacji formularza oceny sprawozdania. Formularze były przygotowane niezależnie przez 3 członków komisji oceniającej, następnie osoba raportująca (w 2019 r. prof. B, Wnioskodawczyni pełniła tę funkcję w 2018 r.) przygotowała końcowy raport oceniający, który został zaakceptowany przez pozostałych członków komisji. Cały czas zebraniem i pracą członków poza siedzibą Komisji kierowała osoba odpowiedzialna za grant ze strony Komisji Dr Y.

W obecnym momencie (od dnia 1 stycznia 2020 r., ponieważ w grudniu 2019 r. Wnioskodawczyni skończyła 70 lat) Wnioskodawczyni jest niezatrudnionym emerytem. W okresie opisanym powyżej Wnioskodawczyni świadczyła pracę na rzecz Komisji Europejskiej na podstawie Umowy o pracę której stronami była Komisja Europejska i Wnioskodawczyni. W omawianej sytuacji, zdaniem Wnioskodawczyni, była zatrudniona przez Komisję Europejską na podstawie umowy o pracę, co zostało przedstawione powyżej wraz z uzasadnieniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskane przez Wnioskodawczynię za pracę na rzecz Komisji Europejskiej w 2019 r. dochody są zwolnione od podatku dochodowego w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 46a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Banku Europejskiego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z dnia 4 marca 1968 r., z późn. zm.). Przepisy te dotyczą pracowników instytucji Europejskich. Według interpretacji Wnioskodawczyni, czynności przez Nią wykonywane w podanym okresie kwalifikują się jako czynności wykonywane przez pracownika. Interpretację taką popiera przytoczona powyżej argumentacja dotycząca podpisanej przez Wnioskodawczynię z Komisją Europejską umowy dotyczącej Jej obowiązków i ich zakresu, fakt, że w ich wykonywaniu podlegała przewodniczącemu Komisji (Dr Y) i musiała być dyspozycyjna i za pracę Wnioskodawczyni uzyskała wynagrodzenie wypłacone przez Komisję Europejską. W przypadku Wnioskodawczyni nie ma zastosowania Decyzja Komisji Europejskiej z dnia 12 listopada 2008 r., ponieważ dotyczy ona ekspertów oddelegowanych przez instytucje publiczne. Wnioskodawczyni nie była oddelegowana i Komisja Europejska kontaktowała się bezpośrednio z Wnioskodawczynią, a nie z instytucją publiczną.

Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, że polskie prawo nie działa na zasadzie precedensów, ale wydano szereg decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w odpowiedzi na wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej, które dotyczą tożsamych sytuacji – praca w komisji ekspertów na rzecz Komisji Europejskiej, na podstawie podpisanej umowy, zarówno w siedzibie Komisji Europejskiej jak i poza, i były one pozytywne – tzn. Wnioskodawcy uzyskiwali decyzję zwalniającą od płacenia podatków za uzyskane od Komisji Europejskiej wynagrodzenie (np. Nr IPPB4/4511-831/15-4/JK z dnia 12 października 2015 r., Nr IBPB2/415-834/08/HK z dnia 30 lipca 2008 r.) po stwierdzeniu, że do ich dochodów ma zastosowanie rozporządzenie Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.). Wnioskodawczyni udało się także uzyskać pozytywną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie Jej poprzedniego działania jako Ekspert dla Komisji Europejskiej Nr 1462-IPPB4.4511.1255. 2016.l.JM oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0114-KDIP3-3.4011.241. 2018.2.JM dotyczącej udziału Wnioskodawczyni w ocenie sprawozdania z grantu ARRESTAD w 2018 r. Ten udział był dokładnie taki sam jak opisywany w obecnym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z dnia 4 marca 1968 r., z późn. zm.).

W myśl art. 1 wymienionego powyżej rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) Nr 260/68, podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w niniejszym rozporządzeniu. Stosownie natomiast do art. 2 ww. rozporządzenia, opodatkowaniu podlegają m.in. osoby podlegające regulaminowi pracowniczemu urzędników lub warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, w tym korzystające ze świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby, z wyłączeniem jednak personelu miejscowego.

Przytoczone zwolnienie ma wąski zakres i dotyczy wynagrodzenia i dodatków urzędników i innych pracowników Wspólnot oraz osób, wobec których również znajduje zastosowanie art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, którego odpowiednikiem jest aktualnie art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/4, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4, z późn. zm.), urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określonymi przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące w drodze rozporządzenia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z zainteresowanymi instytucjami. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Zatem, w art. 12 dodano, że niniejsze rozporządzenie znajduje także zastosowanie w odniesieniu do:

członków Komisji,

sędziów, rzeczników generalnych, sekretarzy i ich zastępców w Trybunale sprawiedliwości,

członków Komisji Kontroli Obrachunkowej.

Z kolei według art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, Urzędnicy i inni pracownicy Wspólnot objęci są podatkiem na rzecz Wspólnot od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Wspólnoty, zgodnie z warunkami i procedurą określoną przez Radę, stanowiącą na wniosek Komisji. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnoty.

W literaturze wskazuje się, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od polskiego podatku dochodowego zwolnione są dochody urzędników oraz innych pracowników Wspólnoty. Dotyczy to oczywiście dochodów uzyskiwanych w związku z pracą w strukturach administracyjnych Wspólnoty (por. Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT. Komentarz, wyd. V).

Tożsame wioski wynikają z uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r., Nr 93, poz. 894) wprowadzającego do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych omawiane zwolnienie. W uzasadnieniu tym wskazano m.in., że w art. 21 w ust. 1 w pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proponuje się wprowadzenie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów osób fizycznych uzyskiwanych w związku z pracą wykonywaną w charakterze urzędnika lub innego członka personelu instytucji Unii Europejskiej lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego. (…) Z wyżej wymienionych aktów prawa Unii Europejskiej wynika obowiązek państwa członkowskiego zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych przez osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, jeżeli dochody te są uzyskiwane w związku z pracą wykonywaną na rzecz instytucji Unii Europejskiej lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego (art. 13 (2) Protokołu oraz art. 4 rozporządzenia Rady Nr 260/68).

Z przedstawionego stanu faktycznego i uzupełnienia wynika, że do dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni była profesorem genetyki. W 2019 r. Wnioskodawczyni wykonywała pracę eksperta Komisji Europejskiej w zakresie oceniania i opiniowania rocznego sprawozdania grantu międzynarodowego (…) dotyczącego nowatorskiego podejścia do diagnozowania i terapii choroby Alzheimera; grant określony jest skrótem ArrestAD. W celu oceny sprawozdania została powołana 3 – osobowa komisja. Czynności członków komisji były sprecyzowane w umowie Expert CT-EX2016D278339-103. Stronami umowy były Unia Europejska (reprezentowana przez Komisję Europejską) i Wnioskodawczyni. Praca polegała na wzięciu udziału w jednym spotkaniu w B. oraz na wykonaniu pracy w miejscu zamieszkania eksperta. Umowa przewidywała spotkanie w B. w siedzibie Komisji (liczone jako 1 dzień pracy) oraz 2 dni pracy eksperta w miejscu zamieszkania. Za każdy dzień pracy przewidziane było honorarium 450 euro, które zostało wypłacone (450 x 3 dni = 1350 euro); ponadto Wnioskodawczyni uzyskała zwrot kosztów podróży do i z B. i dwie diety hotelowe (po 100 euro) i dwie diety pobytowe (po 92 euro, które miały też posłużyć do pokrycia kosztów transportu lotnisko – B. i z powrotem).

Zdaniem Wnioskodawczyni w Jej przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Nr 260/68. Wyżej wymienione rozporządzenie dotyczy opodatkowania wynagrodzeń urzędników i innych pracowników Wspólnoty Europejskiej. Na podstawie wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można uznać, że Wnioskodawczyni pozostawała w stosunku pracy z Instytucją Unii Europejskiej ponieważ:

świadczyła pracę na rzecz innej osoby (a dokładnie Komisji Europejskiej),

była podporządkowana w hierarchii służbowej (pracami komisji kierowała osoba zajmująca się grantem ocenianym przez grupę ekspertów z udziałem Wnioskodawczyni ze strony Komisji Europejskiej) oraz wymagana była od Wnioskodawczyni dyspozycyjność (termin szkolenia i zebrania z B. były z góry ustalone, a okres, w którym Wnioskodawczyni musiała pracować nad sprawozdaniami był Jej narzucony przez podane w kontrakcie terminy),

za otrzymaną pracę Wnioskodawczyni uzyskała wynagrodzenie (oprócz zwrotu kosztów podróży i diet). Warunki wykonywania pracy regulował podpisany przez Wnioskodawczynię i przedstawiciela Komisji Europejskiej kontrakt (jego początek został załączony przez Wnioskodawczynię).
0114-KDIP3-2.4011.73.2020.2.JM

Nie ma natomiast, zdaniem Wnioskodawczyni zastosowania Decyzja Komisji Europejskiej z dnia 12 listopada 2008 r., ponieważ dotyczy ona ekspertów oddelegowanych przez instytucje publiczne. Wnioskodawczyni nie była oddana do dyspozycji Komisji, Komisja zwróciła się bezpośrednio do Wnioskodawczyni, aby zaprosić Ją do udziału w niewielkiej 3-osobowej grupie ekspertów oceniającej wykonanie finansowanego przez Komisję grantu międzynarodowego dotyczącego nowych metod zwalczania choroby Alzheimera. Pracodawca nie ponosił żadnych kosztów w związku z pracą Wnioskodawczyni w B., a także nie było żadnej wymiany pism pomiędzy uczelnią a Komisją. Co więcej, jak wynika z Decyzji z dnia 12 listopada 2008 r. sytuacja oddelegowania przez uczelnię nie byłaby typowa i wymagałaby zezwolenia Dyrektora do Spraw Personelu i Administracji (akapit 2 Artykułu 1 (Zakres stosowania i definicja), a tu ponieważ uczelnia nie była zaangażowana w kontakty B. z Wnioskodawczynią, to też nie miało miejsca. W obecnym momencie (od dnia 1 stycznia 2020 r., ponieważ w grudniu 2019 r. Wnioskodawczyni skończyła 70 lat) Wnioskodawczyni jest niezatrudnionym emerytem. W okresie opisanym powyżej Wnioskodawczyni świadczyła pracę na rzecz Komisji Europejskiej na podstawie Umowy o pracę, której stronami była Komisja Europejska i Wnioskodawczyni. W omawianej sytuacji, zdaniem Wnioskodawczyni, była zatrudniona przez Komisję Europejską na podstawie umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę omówione powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w szczególności fakt, że do przychodu uzyskanego w związku z wykonywaniem pracy w zakresie oceny merytorycznej projektów mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z dnia 4 marca 1968 r., z późn. zm.), stwierdzić należy, że zostały spełnione warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wskazane we wniosku dochody uzyskane w 2019 r. korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Jednocześnie jednak w przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, że zgodnie z linią orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości decyzja instytucji wspólnotowej określająca status członka jej personelu i warunki, na jakich jest zatrudniony, ma charakter wiążący wobec krajowych władz administracyjnych i sądowych, tak że w związku z tym nie mogą one przystąpić do samodzielnej kwalifikacji rozpatrywanego stosunku zatrudnienia. Oznacza to, że w niniejszej interpretacji przedmiotem oceny organu interpretacyjnego nie mogła być i nie była ocena, czy praca Wnioskodawczyni w charakterze eksperta, z tytułu której Wnioskodawczyni otrzymywała wypłaty wynagrodzeń, odbywała się w charakterze „innego pracownika Wspólnot”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady (EWG, EURATON, EWWIS) nr 260/68. Powyższe stanowiło wyłącznie okoliczność faktyczną podaną przez Wnioskodawczynię.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że potwierdzają stanowisko zawarte w ww. interpretacji, jednakże zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin