INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27.06.2011 r. (data wpływu 14.07.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 21.09.2011 r. (data nadania 21.09.2011 r., data wpływu 26.09.2011 r.) złożonym na wezwanie z dnia 09.09.2011 r. Nr IPPB1/415-628/11-2/JB (data nadania 09.09.2011 r., data doręczenia 14.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wykonawcy testamentu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wykonawcy testamentu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 31.12.2009 r. zmarł syn Wnioskodawcy. W chwili śmierci syn był kawalerem. Pozostawił własnoręczny testament, w którym powołał Wnioskodawcę na wykonawcę testamentu, a do udziału w spadku powołał dwie siostry oraz kobietę, z którą był w nieformalnym związku i z którą miał dziecko. W lutym 2010 r. odbyło się posiedzenie sądu, w wyniku którego Sąd odebrał postanowienie spadkowe od spadkobierców. Siostry przyjęły spadek z dobrodziejstwem inwentarza, natomiast konkubina reprezentująca małoletnie dziecko nie zajęła stanowiska, stąd Sąd rozprawę odroczył. Do chwili obecnej sprawa toczy się w sądzie.

Wnioskodawca powołany na wykonawcę testamentu jest zobowiązany do wykazania dbałości o masę spadkową. Syn Wnioskodawcy prowadził do 31.12.2009 r. działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i nieruchomości jako osoba fizyczna. Był podatnikiem VAT i opłacał podatek dochodowy w formie liniowej. Z działalności tej uzyskiwane są po jego śmierci przychody z tytułu najmu na podstawie aneksów do umów zawartych z Wnioskodawcą jako wykonawcą testamentu. Pieniądze uzyskane z tego tytułu Wnioskodawca gromadzi na odrębnym rachunku bankowym otwartym dla tych celów. Jest prowadzona ewidencja przychodów i kosztów związanych z najmem. Przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tytułu kontynuacji umów najmu Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie rejestracyjne VAT, ponieważ firmy, z którymi zawarte są umowy są podmiotami VAT.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna uzyskuje od 01.01.2010 r. przychody z najmu i z tego tytułu nie płaci podatku VAT a w podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca jest opodatkowany ryczałtem z tytułu najmu. Urzędnik po analizie zgłoszenia w bezpośredniej rozmowie z Wnioskodawcą stwierdził, iż nie ma podstaw prawnych do złożenia zgłoszenia VAT-R i w związku z tym Wnioskodawca stwierdził, iż nie ma podstaw prawnych do złożenia zgłoszenia VAT-R i w związku z tym Wnioskodawca je wycofał. W związku z powyższym z najemcami Wnioskodawca zawarł odpowiednie aneksy do umów.

W związku z pismem z dnia 09.09.2011 r. Nr IPPB1/415-628/11-2/JB Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 21.09.2011 r. Wnioskodawca oraz uiścił stosowną opłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako wykonawca testamentu powinien być podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów osiąganych przez majątek spadkowy (masę spadkową)...

Zdaniem Wnioskodawcy jako wykonawca testamentu nie powinien być podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem podatnikami są tylko spadkobiercy (wykonawca testamentu nie należy do grona spadkobierców) a w chwili obecnej nie można ustalić jeszcze kręgu spadkobierców z uwagi na toczące się postępowanie o stwierdzenia nabycia spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przy czym z treści art. 4 ww. ustawy wynika, iż obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz, U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały wyszczególnione rodzaje źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Wśród nich wyszczególnione są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca został powołany na wykonawcę testamentu syna i zobowiązany do wykazania dbałości o masę spadkową. Syn Wnioskodawcy prowadził do 31.12.2009 r. działalność gospodarczą i z działalności tej uzyskiwane są po Jego śmierci przychody z tytułu najmu. Pieniądze te Wnioskodawca gromadzi na odrębnym rachunku bankowym, otwartym dla tych celów. Wnioskodawca uzyskuje od 01.01.2010 r. przychody z najmu opodatkowane ryczałtem ewidencjonowanym.

Zgodnie z treścią art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Mimo że spadkobiercy nabywają prawo do spadku już z chwilą otwarcia spadku, to dopiero stwierdzenie nabycia spadku dokonane przez sąd pozwala bez żadnych wątpliwości stwierdzić, kto jest spadkobiercą zmarłego oraz, jaki udział w spadku przypadł każdemu ze spadkobierców.

W przypadku, gdy prawa i obowiązki wchodzące w skład spadku przechodzą na kilku spadkobierców, to powstaje wspólność praw, w której poszczególni spadkobiercy posiadają udziały określane ułamkowo.

Zgodnie natomiast z treścią art. 986 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może w testamencie powołać wykonawcę testamentu. Stosownie do art. 988 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadkodawca nie postanowił inaczej, wykonawca testamentu powinien zarządzać majątkiem spadkowym, spłacić długi spadkowe, w szczególności wykonać zapisy i polecenia, a następnie wydać spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy i z ustawą.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż wykonawca testamentu nie jest niczyim przedstawicielem – ani spadkodawcy, ani spadkobiercy lub zapisobiercy. Działa on we własnym imieniu, lecz nie we własnym interesie i nie na swój rachunek.

Wykonawca testamentu zarządza majątkiem spadkowym, spłaca długi spadkowe, realizuje wierzytelności spadkowe, a w szczególności wykonuje zapisy i polecenie, a następnie wydaje spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy.

Reasumując, powyższe oznacza, że ustanowienie wykonawcy testamentu – Wnioskodawcy - nie pociąga za sobą konieczności odprowadzania przez Niego podatku dochodowego z tytułu dochodów osiąganych w ramach majątku spadkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.