2020.04.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.42.2020.2.APO
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 7 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte i ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej i planowanej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi „kwalifikowane prawo własności intelektualnej”, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, i w konsekwencji dochód z jego komercjalizacji może zostać opodatkowany preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte i ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej i planowanej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi „kwalifikowane prawo własności intelektualnej”, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, i w konsekwencji dochód z jego komercjalizacji może zostać opodatkowany preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.42.2020.1.APO wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 7 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Prowadzi działalność gospodarczą, w której na rzecz swoich klientów świadczy usługi programistyczne. W ramach oferowanych usług, Wnioskodawca świadczy usługi wytworzenia, utrzymania i rozwoju oprogramowania informatycznego.

Prace realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności mają charakter twórczy i są ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych produktów informatycznych (dalej jako: „Oprogramowanie”). Stworzenie takiego Oprogramowania wymaga połączenia specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, w których programy tworzone przez Spółkę znajdują zastosowanie. W ramach podejmowanych prac, osoby współpracujące ze Spółką, a niewykluczone, że w przyszłości także pracownicy, współpracownicy czy zleceniobiorcy, realizują i będą realizować zadania mające na celu zdobycie i wykorzystanie wiedzy oraz umiejętności w celu opracowania ulepszeń produktów i usług lub całkiem nowych rozwiązań. W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej wytworzone i rozwijane zostaje prawo własności intelektualnej: autorskie prawo do programu komputerowego, jakim jest Oprogramowanie w zakresie m.in. kodu źródłowego, kodu wynikowego itp. Autorskie prawo majątkowe przysługuje i będzie przysługiwać Wnioskodawcy. Współpracownicy Wnioskodawcy w wyniku wykonywania swoich obowiązków przenoszą wszelkie autorskie prawa majątkowe na Wnioskodawcę. W związku z tym, to wyłącznie Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe oraz ewentualne prawa własności przemysłowej/intelektualnej do Oprogramowania. Wyłącznie Wnioskodawca, ponadto, jest uprawniony do wprowadzania Oprogramowania do obrotu oraz do udzielania licencji na korzystanie z Oprogramowania.

Ww. usługi obejmują wytwarzanie m.in. następującego Oprogramowania:

Tworzenie i utrzymywanie następujących aplikacji:
1. F. (dalej jako: „Aplikacja 1”) - Aplikacja pozwalająca użytkownikowi tworzyć zestaw kart, w którym określa swoje preferencje dotyczące dań. Kategoryzacja każdego dania odbywa się poprzez zautomatyzowany system pobierający dane z restauracyjnych stron internetowych zawierających informacje dotyczące rodzaje kuchni, składników itp. Na tej bazie kategoryzuje danie w kilku płaszczyznach np. dish type, course type, cuisine type itp. Każdą z kategorii użytkownik może skonfigurować wedle własnych preferencji. Skonfigurowany przez użytkownika zestaw preferencji umożliwia przeglądanie dań oraz restauracji, które wpasowują się w ustalone preferencje. Całość karty preferencji jest przedstawiona na mapie oraz w specjalnie zaprojektowanym designie dla sprawnego przeszukiwania dań. Użytkownik ma również możliwość udostępniania swojej karty preferencji innym użytkownikom, a nawet może stworzyć kombinacje kart kilku użytkowników, co umożliwia znalezienie restauracji podających dania, które odpowiadają preferencjom wszystkich użytkowników.
2. D (dalej jako: „Aplikacja 2”) - Aplikacja z kategorii no-code, pozwalająca na budowanie kompletnego interfejsu aplikacji mobilnej bez jakiejkolwiek wiedzy programistycznej - wymagana jest jedynie znajomość obsługi programu, podobnie jak w przypadku pakietu MS Office. Budowane aplikacje są w całości natywne oraz możliwe do uruchomienia na różnych platformach takich jak iOS czy Android. Funkcjonalnie aplikacja pozwala zbudować pełen interfejs od procesu logowania i rejestracji, aż do wyświetlenia danych z serwera. Jako stronę serwerową możemy używać własnych serwerów lub stworzyć prosty serwer bazujący na integracji z AirTable czy Excel.
3. Projekt badawczy natywnych aplikacji desktopowych (dalej jako: „Projekt 1”) - Projekt, który ma za zadanie pomóc rozwiązać istniejące braki w technologiach do tworzenia aplikacji desktopowych. Aktualne rozwiązania bazują na użyciu przeglądarek internetowych, co czyni je źle zoptymalizowanymi pod kątem wydajności. Rozwiązania, które opracowuje Spółka pozwalają, przy użyciu podobnej składni języka, jaka używana jest w bardzo popularnej technologii webowej, stworzyć aplikacje w całości natywną na platformach takich jak Linux, MacOS czy Windows - pisząc jeden kod.
4. Projekt badawczy budowania infrastruktury serwerowej opartej na Ocaml (dalej jako: „Projekt 2”) - Projekt ma na celu stworzenie narzędzi do tworzenia infrastruktury serwerów w oparciu o język programowania OCaml. Przyspieszy to budowanie serwerów oraz pozwoli na tworzenie infrastruktury, która może zostać uruchomiona na każdym urządzeniu - bez konieczności instalowania dodatkowego oprogramowania - wystarczy uruchomić skrypt. Umożliwi to skrócenie czasu potrzebnego do stworzenia infrastruktury serwerów oraz usprawni samo wdrożenie, poprzez wykorzystanie jednego języka programowania do ich implementacji oraz uruchomienia.
Tworzenie i utrzymywanie następujących stron internetowych:

Portal Q (dalej jako: „Portal społecznościowy”) - Portal społecznościowy bazujący wyłącznie na społeczności, bez administratorów. System będzie posiadał jedynie kilku moderatorów, którzy będą wyznaczani automatycznie, poprzez algorytmy na serwerze. Założeniem tego portalu jest zebranie społeczności lubiącej kawę oraz chcącej poznać w swojej okolicy kawiarnie, które mogę przypaść im do gustu. Portal w pełni będzie tworzony przez użytkowników społeczności, a algorytmy odpowiadające za moderatorów, automatyzację weryfikacji kawiarni oraz ich produktów będą kategoryzować dodane produkty i miejsca. Automatyczna kategoryzacja umożliwi sprawne przeszukiwanie kawiarni oraz ich produktów.

Cześć z projektów, tj. Aplikacja 1 i Aplikacja 2, są produktami tworzonymi na rzecz konkretnych kontrahentów Spółki. Kontrahenci Spółki zlecają Spółce usługi programistyczne, których efektem mają być ustalone Aplikacje.

Świadczone usługi programistyczne w całości (100%) skupiają się na tworzeniu nowatorskiego Oprogramowania. Tworzone Oprogramowanie jest zindywidualizowane dla realizacji potrzeb konkretnego klienta Spółki. Zawarte z kontrahentami umowy zakładają, że wszelkie majątkowe prawa autorskie należące do Spółki w odniesieniu do tworzonych programów komputerowych, zostają przeniesione na nabywcę tych produktów. Rozliczenie tych projektów odbywa się kilkukrotnie (w oparciu o etapy) lub też w oparciu o regularne transze (np. miesięczne). Tym samym, dochodzi więc do komercjalizacji prawa własności intelektualnej, jakim jest w przypadku Spółki autorskie prawo do programu komputerowego. W ramach należnego wynagrodzenia za wykonane usługi programistyczne, na kontrahenta przenoszone się wszelkie majątkowe prawa autorskie do wytworzonego Oprogramowania.

Pozostałe produkty są tworzone na potrzeby wewnętrzne i na ten moment nie podlegają komercjalizacji, ale w momencie ich ukończenia mogą podlegać licencjonowaniu bądź sprzedaży. Praca nad nimi ma zwiększać zasoby wiedzy i umiejętności programistów współpracujących ze Spółką, co ostatecznie ma przełożyć się na poszerzenie zakresu działalności Spółki i zwiększenie jej konkurencyjności na rynku usług i produktów programistycznych.

Podane projekty są przykładami prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej. W związku z poszerzaniem swojej działalności Spółka planuje kontynuacje tych projektów oraz rozpoczęcie kolejnych w celu zarówno zwiększania konkurencyjności i oferty, jak i komercjalizacji takich projektów.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa jest podejmowana w sposób systematyczny, a jej celem jest wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, w tym przypadku stworzenia dedykowanej aplikacji, programu bądź portalu dla klienta. Tworzenie nowych zastosowań na miejsce również po trafieniu nowego bądź ulepszonego oprogramowania na rynek. Wówczas często nadal zachodzi konieczność rozwiązywania pojawiających się problemów technicznych, przy czym, niektóre z nich mogą wymagać dalszych prac rozwojowych.

Wnioskodawca w ramach opisanych wyżej prac poniósł, ponosi oraz będzie ponosić szereg różnego rodzajów wydatków, m.in. zakup licencji czy oprogramowania, koszty wynagrodzeń dla osób współpracujących, pracowników Spółki itp.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że tworzone Oprogramowanie stanowi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę cechuje się bowiem indywidualnością i stanowi utwór oryginalny. Powstałe Oprogramowanie, czyli m.in. Aplikacje i Programy komputerowe składające się z kodów źródłowych czy wynikowych, są wytworem procesów intelektualnych programistów, będących specjalistami w dziedzinie programowania, i są wynikiem zdolności kreacyjnych tych osób. Tworzone Oprogramowanie stanowi utwór, podlegający ochronie prawnoautorskiej i to Wnioskodawca posiada majątkowe prawa autorskie do tego Oprogramowania.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję rachunkową spełniającą wymogi wynikające z art. 24e ust. 1 ustawy o CIT, w celu skorzystania z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 5%. Ewidencja ta jest prowadzona w arkuszu kalkulacyjnym Excel. Ewidencja jest prowadzona na każdy miesiąc działalności Wnioskodawcy. Wyodrębnione w niej zostało każde wytwarzane prawo własności intelektualnej i przyporządkowane do niego są konkretne przychody i koszty. Na podstawie tej ewidencji można wyliczyć dochód (stratę) z konkretnego prawa własności intelektualnej. Możliwe jest również zsumowanie tych wartości w zestawieniu miesięcznym oraz rocznym. Prowadzona ewidencja umożliwia także wyliczenie wskaźnika nexus niezbędnego do ustalenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podlegającego preferencyjnemu opodatkowaniu.

Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 24d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT). Wnioskodawca, kontynuując rozpoczęte projekty, będzie uzyskiwał dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a przy tworzeniu kolejnych projektów mogą to być dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej bądź dochody z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 24d ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT), w zależności od rodzaju ustaleń przyjętych z kontrahentami.

Wnioskodawca potwierdza, że zadane pytanie dotyczy wszelkiego Oprogramowania, które Wnioskodawca tworzy aktualnie lub wytworzy w przyszłości. Podane w opisie stanu faktycznego (winno być: oraz zdarzenia przyszłego) Oprogramowanie, tj. wskazane Aplikacje, Projekty i Portal społecznościowy, są bowiem tylko przykładami mającymi wskazać na ogólny profil działalności Spółki. Wnioskodawca podkreśla, że ze względu na przyjęty profil działalności, projekty tworzone obecnie i te, które będą podjęte na zlecenie kontrahentów w przyszłości, zawsze będą skoncentrowane na tworzeniu Oprogramowania, które spełnia cechy oryginalności, twórczości i innowacyjności. Projekty przyszłe, nieopisane w stanie faktycznym (winno być: oraz zdarzeniu przyszłym), oparte będą o ten sam schemat działania - tworzone będą unikatowe kody źródłowe, wynikowe, które mają doprowadzić do powstania zupełnie nowego programu komputerowego. Prace nad takimi projektami będą prowadzone w sposób systematyczny, metodyczny w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy. Spółka będzie zajmować się tworzeniem Oprogramowania, które będzie utworem korzystającym z ochrony prawnoautorskiej, tzn. Wnioskodawcy będzie przysługiwało autorskie prawo majątkowe do powstałych programów komputerowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte i ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej i planowanej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi „kwalifikowane prawo własności intelektualnej”, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, i w konsekwencji dochód z jego komercjalizacji może zostać opodatkowany preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box?

Zdaniem Wnioskodawcy, Oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte i ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, i które stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej jest „kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”, w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, i dochód z jego komercjalizacji może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box, zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie.

Wytworzone i ulepszone Oprogramowanie przez Wnioskodawcę stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, które podlega ochronie autorskiej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. z Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Indywidualna działalność badawczo-rozwojowa prowadzona jest w ramach działalności gospodarczej Spółki. Autorskie prawa majątkowe do Oprogramowania oraz prawa własności przemysłowej (w tym prawa do wszelkich znaków graficznych, towarowych, logo, obrazów, fotografii, utworów audiowizualnych, tekstu, zastosowanych rozwiązań technologicznych, układu i doboru elementów na stronie, kompozycji stron, wszystkich opisów Oprogramowania, struktur katalogów, wszystkich struktur baz danych, jak również do załączonych drukowanych materiałów), w tym prawa zależne oraz prawa do wykonywania i zezwalania na wykonywanie praw zależnych, przysługują wyłącznie Wnioskodawcy, który jest uprawniony do wprowadzania Oprogramowania do obrotu oraz do udzielania licencji na korzystanie z niego.

Oprogramowanie zostało wytworzone w wyniku prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę, a także jest na bieżąco zmieniane. Zmiany dokonywane w Oprogramowaniu przez Wnioskodawcę obejmują nowe rozwiązania oraz ulepszenia istniejących rozwiązań. W celu zapewnienia rozwoju i ulepszenia Oprogramowania Wnioskodawca podejmuje działania badawczo-rozwojowe polegające na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług (dalej jako: „Prace B+R”). Rozwój i ulepszanie Oprogramowania następuje w szczególności poprzez: rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego Oprogramowania.

Stosownie do art. 4a pkt 26 Ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jednocześnie, według art. 4a pkt 28 Ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przepisy art. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, stanowią, że:

działalność naukowa obejmuje badania naukowe, prace rozwojowe oraz twórczość artystyczną (ust. 1),
badania naukowe są działalnością obejmującą:
1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (ust. 2),

-prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (ust. 3).

Według pkt 43 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP-Box (zwanych dalej: „Objaśnieniami”), działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Stosownie do pkt 50 - 52 i 54 Objaśnień, wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP (skrót od: intellectual property, z ang. własność intelektualna) od podstaw. Pojęcie to odnosi się do najbardziej oczywistej sytuacji, w której do tej pory dane kwalifikowane IP w ogóle nie istniało i podatnik w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytworzył to kwalifikowane IP. Natomiast, rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Takie rozumienie wynika wprost z użycia słowa „ulepszonego”: ulepszać zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”. Podobnie do terminu „ulepszenie” należy rozumieć sformułowanie „rozwinięcie” kwalifikowanego IP. Wobec rozwinięcia kwalifikowanego IP decydujące znaczenie ma więc fakt poszerzenia zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, bez względu na uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego w tym zakresie. Nieracjonalnym byłoby stymulowanie przez ustawodawcę działań podatników polegających na rozwijaniu kwalifikowanego IP tak, że w efekcie tego rozwinięcia kwalifikowane IP stało się mniej użyteczne, funkcjonalne lub też jego użyteczność czy też funkcjonalność pozostałaby bez zmian. 54. Z tych względów, „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP, co może dalej skutkować, między innymi, możliwością wdrożenia lub znalezienia nowych zastosowań dla kwalifikowanego IP.

Zgodnie z pkt 73 i nast. Objaśnień, autorskie prawo do programu komputerowego - przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP-Box.

Tym samym, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa oraz opisane zdarzenia przyszłe spełniają przesłanki określone w art. 24d ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 8 Ustawy o CIT:

Wytworzone oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. z Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).
Przedmiot ochrony został lub będzie wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności.
Przedmiot ochrony stanowi Oprogramowanie będące programem komputerowym.
Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej.
Kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest komercjalizowane, tzn. Wnioskodawca uzyskuje dochód z jego sprzedaży, a dokładniej poprzez uzyskanie dochodu z tytułu świadczenia usług programistycznych na rzecz kontrahentów, na których przeniesione zostają w całości majątkowe prawa autorskie do wytworzonych programów komputerowych, a w przyszłości także w ramach innych transakcji, np. sprzedaży produktów, udzielania licencji.
Prowadzona jest na bieżąco ewidencja rachunkowa, spełniającą wymogi wynikające z art. 24e ust. 1 ustawy o CIT, w celu skorzystania z preferencyjnej stawki podatku.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, opisane wyżej Oprogramowanie, jak również Oprogramowanie, którego wytworzenia podejmie się Spółka w przyszłości, wytwarzane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej, stanowić będzie „autorskie prawo do programu komputerowego”, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy o CIT, oraz w Objaśnieniach i dochody uzyskane z jego sprzedaży (czy w przyszłości ze sprzedaży bądź licencjonowania) kwalifikować się będzie do objęcia jej preferencją IP-Box.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 24d ust. 1 updop, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 2 updop, są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 4 updop, przez podmioty powiązane należy rozumieć:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Natomiast, przez podmioty niepowiązane należy rozumieć podmioty inne niż podmioty powiązane (art. 11a ust. 1 pkt 3 updop).

Stosownie do art. 24d ust. 5 updop, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Natomiast, zgodnie z art. 24d ust. 7 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop. Art. 24e ust. 1 updop, stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej;
prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, dalej: „Ustawa o prawie autorskim”):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego” które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 24d ust. 5 updop.

W myśl bowiem art. 24d ust. 5 updop, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej wytworzone i rozwijane zostaje prawo własności intelektualnej tj. autorskie prawo do programu komputerowego, jakim jest Oprogramowanie w zakresie m.in. kodu źródłowego, kodu wynikowego itp. Wytworzone Oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję rachunkową, spełniającą wymogi wynikające z art. 24e ust. 1 updop, w celu skorzystania z preferencyjnej stawki podatku. Wnioskodawca, kontynuując rozpoczęte projekty, będzie uzyskiwał dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a przy tworzeniu kolejnych projektów mogą to być dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej bądź dochody z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 24d ust.7 pkt 1 updop), w zależności od rodzaju ustaleń przyjętych z kontrahentami.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, warunkiem koniecznym dla korzystania z preferencji IP Box jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP, co jest wyrazem zgodności tej preferencji z podejściem nexus z Raporu OECD BEPS Plan Działania nr 5.

W akapicie nr 54 ww. objaśnień, Ministerstwo Finansów wskazało, że: „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP”. Natomiast, w akapicie nr 51 wskazano, że: „rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP.”

Należy zatem stwierdzić, że oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem będzie spełniało definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, i tym samym dochód uzyskany jego sprzedaży oraz z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 7 pkt 1 i 2 updop, będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%, zgodnie z art. 24d ust. 1 updop.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte i ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, i które stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej jest „kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”, w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, i dochód z jego komercjalizacji może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box, zgodnie z art. 24d ust. 1 updop – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin