Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.29.2020.2.JS
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lutego 2020 r. (data wpływu do Organu 18 lutego 2020 r.) uzupełnionego pismem z 31 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 17 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie dokumentowania wniosku o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek Spółki z 7 lutego 2020 r., przekazany przez Naczelnika (…) Urzędu Celno-Skarbowego w (…) za pismem przewodnim z dnia 11 lutego 2020 r., znak: (…). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 marca2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 16 marca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.29.2020.1.JS oraz pismem z 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 17 kwietnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu):

A. Sp. z o. o. jest podatnikiem podatku akcyzowego nr (…). Posiada status zarejestrowanego wysyłającego. Spółka zajmuje się importem z krajów trzecich produktów ropopochodnych oraz ich sprzedażą na terenie krajów Unii Europejskiej. Zarząd Spółki zachowuje należytą staranność w przygotowaniu przyszłych procesów sprzedaży.

Przedstawiona poniżej sytuacja będzie miała miejsce w przyszłości.

Spółka planuje realizować cykliczne transakcję sprzedaży oraz dostaw produktu ropopochodnego do klienta w Niemczech. Sprzedaże będą miały charakter wewnątrzwspólnotowych dostaw. Przedmiotem sprzedaży będzie produkt ropopochodny w postaci oleju bazowego klasyfikowany do CN 2710 19 99.

Olej bazowy jest produktem akcyzowym na terenie Polski. Kod CN 2710 wskazany jest w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym (źródło: Dz.U z 2009 r., nr 3, poz. 11 oraz zmiany).

Dla zrealizowania transakcji Spółka będzie korzystać z procedury celnej „4200”. Procedura przewiduje „jednoczesne dopuszczenie do swobodnego obrotu i wprowadzenie do obrotu krajowego towarów, które podlegają dostawie zwolnionej z podatku VAT do innego państwa członkowskiego oraz w stosownych przypadkach podlegają procedurze zawieszenia poboru akcyzy” (źródło: Instrukcja wypełniania zgłoszeń celnych, wersja 2.0)

Procedura celna „4200” dopuszcza możliwość zawieszenia poboru akcyzy. Zawieszenie poboru akcyzy może nastąpić wyłącznie w przypadkach wymienionych w dziale III, rozdziale 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Planowane transakcje oraz dostawy nie spełniają ustawowych kryteriów upoważniających Spółkę do skorzystania z zawieszenia poboru akcyzy w trakcie realizacji procedury celnej. Mając to na uwadze, Spółka zobligowana będzie do zapłaty każdorazowo podatku akcyzowego wyliczonego w zgłoszeniu celnym przywozowym.

U podstawy braku możliwości skorzystania z zawieszenia poboru podatku akcyzowego w trakcie realizowania procedury celnej stoi potwierdzony charakter towaru na terenie Niemiec.

Spółka wystąpiła w dniu 09.12.2019 r. z oficjalnym zapytaniem do urzędu celnego w Niemczech. Charakter przeprowadzonej komunikacji z wspomnianym urzędem celnym w (…) miał wskazać wymagalność akcyzy lub brak wymagalności akcyzy dla oleju bazowego na terenie Niemiec w trybie przewidzianym przez tamtejszy urząd.

Informacja, którą spółka pozyskała w dniu 12.12.2019 r. od urzędu celnego w Niemczech wskazuje, iż produkt klasyfikowany pod CN 2710 19 99 nie jest produktem akcyzowym na terenie Niemiec.

Po zrealizowaniu zaplanowanej dostaw spółka będzie ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku akcyzowego w oparciu o regulacje rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych – Dz. U. z dnia 16.01.2018 r., poz. 125; § 2 ust. 1 oraz ustawy o podatku akcyzowym, tj. art. 82 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 82 ust. 3 pkt od 1 do 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jaki podmiot ze strony państwa członkowskiego, na rzecz którego dokonano dostawy powinien wydać „dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana”?
2. Czy pisemna informacja urzędu celnego w Niemczech kierowana do umocowanego w KRS przedstawiciela Spółki jest w świetle zapisów art. 83 ust. 3 pkt 3 (ustawy o podatku akcyzowym) wystarczającym dokumentem potwierdzającym fakt niewymagalności akcyzy w tym państwie?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż dokument jaki jest jej posiadaniu (informacja urzędu celnego) spełnia wymogi informacyjne wymagane w art. 83 ust. 3 pkt 3.

W ocenie zarządu Spółki przepisy krajowe nie wskazują wzoru dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 3. Nie wskazują podmiotów lub instytucji w kraju przywozu do którego realizowana będzie dostawa, a które zobowiązane są do sporządzenia i wydania stosownego oświadczenia lub zaświadczenia na wniosek Spółki.

Spółka uważa, iż urząd celny w Niemczech jest uprawioną instytucją do potwierdzania faktu braku wymagalności podatku akcyzowego na terenie Niemiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722), zwanej dalej „ustawą”, „ustawą o podatku akcyzowym”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

W poz. 27 załącznika nr 1 do ustawy wymieniono pod pozycją CN 2710 oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Jednocześnie, wyroby akcyzowe oznaczone kodem CN 2710 19 99 nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym „Wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG”.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;

2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;

6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu wyrobów akcyzowych powstaje z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego (art. 10 ust. 2 ustawy).

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący zarejestrowanym wysyłającym, jeżeli wysyła z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy wyroby akcyzowe z miejsca importu.

Na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo
2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej

-na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 82 ust. 3 ustawy, podatnik lub podmiot, o których mowa w art. 82 ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

1. dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;

2. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 77 ust. 2, w przypadku wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy;

2a. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na dokumencie handlowym, w przypadku wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa;

3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Zwrotowi nie podlega akcyza w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej i eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy, a także kwota akcyzy niższa od minimalnej kwoty zwrotu (art. 82 ust. 5 ustawy).

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 3-4a (art. 82 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 82 ust. 7 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, minimalną kwotę zwrotu oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy, uwzględniając:

1. konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości dostarczanych wewnątrzwspólnotowo lub eksportowanych wyrobów akcyzowych;
2. konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy;
3. ekonomiczną opłacalność dokonania zwrotu akcyzy.
   
   

Zgodnie z powyższą delegacją ustawową wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych, zwane dalej „rozporządzeniem” (Dz. U. z 2018 r., poz. 125), w którym, zgodnie z § 1, określono tryb zwrotu akcyzy, terminy zwrotu akcyzy, minimalną kwotę zwrotu akcyzy oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy w przypadkach dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, eksportu wyrobów akcyzowych oraz gdy w wyniku stwierdzenia powstania nieprawidłowości akcyza zostanie pobrana na terytorium kraju, a przed upływem 3 lat od daty nabycia wyrobów akcyzowych przez odbiorcę zostanie ustalone, że nieprawidłowość powstała na terytorium państwa członkowskiego i akcyza zostanie tam pobrana.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, Spółka zajmuje się importem produktów ropopochodnych z krajów trzecich oraz ich sprzedażą do krajów Unii Europejskiej. Spółka planuje cykliczne dostawy wewnątrzwspólnotowe oleju bazowego klasyfikowanego do pozycji CN 2710 19 99 na terytorium Niemiec. Do zrealizowania tych transakcji Spółka będzie korzystać z procedury celnej 4200. Jak wskazuje Wnioskodawca, planowane w zdarzeniu przyszłym transakcje nie spełniają kryteriów upoważniających Wnioskodawcę do skorzystania z procedury zawieszenia poboru akcyzy, a tym samym Spółka będzie zobligowana każdorazowo do zapłaty podatku akcyzowego od olejów bazowych na podstawie zgłoszenia celnego przywozowego. Spółka wystąpiła z zapytaniem do urzędu celnego w Niemczech oraz uzyskała informację, że produkt klasyfikowany pod kodem CN 2710 19 99 nie jest produktem akcyzowym na terytorium Niemiec. Po zrealizowaniu zaplanowanych dostaw, Wnioskodawca ma zamiar ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku akcyzowego w oparciu o regulacje rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych oraz art. 82 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 82 ust. 3 pkt od 1-3 ustawy o podatku akcyzowym.

Wątpliwości Spółki dotyczą dokumentu, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 stawy, tj. dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy, złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana. Przedmiotem zapytania jest kwestia, jaki podmiot ze strony państwa członkowskiego do którego dokonano dostawy winien wydać ww. dokument, a także czy wystarczającym potwierdzeniem faktu niewymagalności akcyzy w tym państwie jest pisemna informacja urzędu celnego w Niemczech, kierowana do umocowanego w KRS przedstawiciela Spółki.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy podkreślić, że na podstawie art. 82 ustawy zwrot akcyzy może być dokonany jedynie od tego wyrobu akcyzowego, od którego została ona zapłacona na terytorium kraju i który był przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu. Tym samym, zwrot akcyzy może dotyczyć jedynie takich wyrobów, dla których jednoznacznie można ustalić kiedy i przez kogo została ona zapłacona. Jednocześnie, w przepisach ustawy oraz rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy wskazano dokumenty, jakie należy złożyć w celu ubiegania się o zwrot akcyzy. Jednym z obowiązkowych dokumentów, który należy dołączyć do wniosku jest dokument potwierdzający zapłatę akcyzy bądź złożenie deklaracji, bądź też złożenie zabezpieczenia w państwie członkowskim Unii Europejskiej albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Zauważyć należy, że dokument, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy potwierdzający, że akcyza w państwie dostawy nie jest wymagana, nie posiada określonego formatu (wzoru). W interesie występującego z wnioskiem w sprawie zwrotu akcyzy jest zatem, aby ten dokument, potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie członkowskim został zweryfikowany pozytywnie przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego i nie budził konieczności dodatkowego sprawdzenia.

W tym miejscu odnieść się należy do językowego znaczenia pojęcia „dokumentu”. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 2005 r., str. 145), „dokumentem” jest m.in. przedmiot stwierdzający określone okoliczności, fakty, stany itp. (np. umowa, świadectwo, zaświadczenie); dowód, akt prawny. Z kolei „potwierdzać” to poświadczyć coś, stwierdzić prawdziwość, wiarygodność, tożsamość czegoś, zgodzić się na coś, z czymś, przytaknąć czemuś (tenże słownik, str. 738).

W sytuacji zatem, jeżeli przepisy nie precyzują, jakie dokumenty winny stanowić potwierdzenie, że akcyza w państwie dostawy nie jest wymagana, Wnioskodawca może przedstawić wszelkie dowody, które mają walor rzetelnego dokumentu. Jednakże należy mieć na uwadze, że ocena oraz weryfikacja tych dokumentów leży w gestii naczelnika właściwego urzędu skarbowego, który to naczelnik na podstawie przedłożonych dowodów (dokumentów) wydaje autonomiczną decyzję o uznaniu kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu.

Zatem w ocenie Organu, za dokument potwierdzający, że akcyza w danym państwie członkowskim nie jest wymagana, należy uznać każdy dokument, który będzie potwierdzał powyższy fakt. Przy czym, najbardziej pożądanym dokumentem byłby dokument sporządzony przez organ administracji danego państwa właściwy do poboru podatku akcyzowego lub wydania interpretacji prawa podatkowego w zakresie akcyzy, niemniej jednak przepisy nie stanowią, by musiał on zostać sporządzony w tej formie, tj. przez organy państwa członkowskiego.

Zatem brak jest przeszkód by zgodzić się z Wnioskodawcą, że posiadany przez Spółkę dokument, jakim jest pisemna informacja z urzędu celnego w Niemczech kierowana do umocowanego w KRS przedstawiciela Spółki, zgodnie z którą produkt klasyfikowany do kodu CN 2710 19 99 mający być przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej nie jest wyrobem akcyzowym na terenie Niemiec – spełnia wymogi informacyjne wymagane w art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Przy czym, należy mieć na uwadze, że fakt, czy posiadany przez Wnioskodawcę dokument rzeczywiście potwierdza brak obowiązku zapłaty akcyzy od dostarczanych przez Spółkę wyrobów akcyzowych, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej. To bowiem właściwy naczelnik urzędu skarbowego, w trakcie prowadzonego postępowania o zwrot podatku akcyzowego, uprawniony jest do weryfikacji dokumentów załączonych do wniosku, w tym dokumentu (pisemnej informacji) będącej przedmiotem niniejszej interpretacji, który wystawiony został przez organ celny z państwa członkowskiego, do którego dokonano dostawy. Tym samym, ostateczne rozstrzygnięcie o tym, czy Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie przysługiwał zwrot podatku akcyzowego oraz w jakiej wysokości jest on należny, może zostać dokonane jedynie w decyzji właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postepowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.