2020.04.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP2-2.4011.12.2020.3.AS/RK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4011.12.2020.3.AS/RK
z 28 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2020 r. (data nadania 8 kwietnia 2020 r., data wpływu 14 kwietnia 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-2.4011.12.2020.1.AS z dnia 27 marca 2020 r. (data nadania 30 marca 2020 r., data odbioru 1 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z praw własności intelektualnej (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z praw własności intelektualnej (IP BOX).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018, poz. 1509, z późn. zm.; dalej jako „Ustawa”). Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w tym prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, pozwalającą na ustalenie m.in. przychodów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Informacje dotyczące działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą, jest podwykonawcą (na podstawie umowy współpracy) spółki działającej pod firmą X Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”), w której to wnioskodawca posiada 24 udziały o łącznej wartości 12.000,00 zł. Spółka zawarła umowy ze spółką Z spółka jawna. Pierwsza umowa dotyczyła aplikacji mobilnej, druga zaś oprogramowania tzw. „(…)”.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przy udziale współpracujących programistów, „wytwarza” na rzecz Spółki oprogramowanie (w ramach dwóch wyżej wymienionych umów) dotyczące:

implementacji wieloplatformowych algorytmów nawigacyjnych w centrach handlowych;
oprogramowanie systemów (…) wspomagających działanie centrum handlowego;
tworzenia wieloplatformowych aplikacji mobilnych.

Wnioskodawca, jako podwykonawca (w ramach pierwszej z wyżej wymienionych umów) m.in. wykonuje następujące czynności:

zaprojektowanie, zaprogramowanie i opublikowanie w (…) i (…) aplikacji mobilnej bazującej na stronie internetowej centrum handlowego, działającej na systemach (…) i (…);

zaprojektowania i zaprogramowania modułu nawigacji po centrum handlowym, z uwzględnieniem algorytmu liczącego wszystkie możliwe wzajemne połączenia między 250 punktami;

integracji aplikacji mobilnej z zewnętrznymi modułami;

przygotowaniu (…) aplikacji mobilnej, zintegrowanego z (…) strony internetowej centrum handlowego;

przygotowanie modułu administracyjnego, umożliwiającego analizę danych behawioralnych i personalnych użytkowników. Wnioskodawca zobowiązany jest przekazać Spółce kod aplikacji mobilnej wraz z instrukcją kodu źródłowego.

W ramach drugiej umowy, Wnioskodawca jako podwykonawca, wykonuje m.in. następujące czynności:

zaprojektowanie, zaprogramowanie i wgranie aplikacji do (…);

zaprojektowania i zaprogramowania modułu nawigacji po centrum handlowym, z uwzględnieniem algorytmu liczącego wszystkie możliwe połączenia między każdym, (…) a innymi 250 punktami;

integracji aplikacji z aplikacją mobilną i stroną internetową centrum handlowego;

przygotowanie (…) aplikacji itp.

Programiści współpracujący z Wnioskodawcą w oparciu o umowę współpracy wykonują swoje czynności w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy. Prace nad oprogramowaniami wykonywane są zdalnie, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Prace nad tworzeniem oprogramowania, jako prace badawczo-rozwojowe realizowane są przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i trwają od kilku do kilkunastu miesięcy. Prace realizowane są według określonych harmonogramów przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje, doświadczenie i wykształcenie.

Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie stanowi skopiowania bądź odwzorowania istniejącego na rynku produktu.

Wyżej wymienione oprogramowanie/programy komputerowe podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca bowiem z chwilą „stworzenia” danego oprogramowania w ramach przysługującego mu wynagrodzenia przenosi na Spółkę majątkowe prawa autorskie do oprogramowania, zezwala Spółce na wykonywanie praw zależnych względem każdego oprogramowania oraz przenosi na Spółkę wyłączne prawo do dalszego zezwalania na wykonywanie praw zależnych do każdego oprogramowania na inne podmioty na polach eksploatacji.

Wnioskodawca przenosi (cyklicznie - co miesiąc) prawa autorskie do „wytworzonego” przez siebie oprogramowania na Spółkę.

Pismem z dnia 7 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego o następujące informacje:

Pytanie: Czy Wnioskodawca tworzy całość oprogramowania, czy jego część, czy też inne programy/moduły/aplikacje itp.;

Odpowiedź: Wnioskodawca tworzy zarówno całość, jak i część, w zależności od elementu. Niektóre elementy oprogramowania stanowią całość modułową, ale w połączeniu z innymi modułami, tworzą jeszcze większą całość (złożoną), czego przykładem jest aplikacja.

W ślad za złożonym wnioskiem Wnioskodawca wskazał, że przy udziale współpracujących programistów, „wytwarza” na rzecz spółki X (dalej: „Spółka”), a w zasadzie na rzecz klienta Spółki (t.j. Z Spółka jawna) - oprogramowania (w ramach dwóch umów współpracy) dotyczące:

implementacji wieloplatformowych algorytmów nawigacyjnych w centrach handlowych;
oprogramowanie systemów (…) wspomagających działanie centrum handlowego;
tworzenia wieloplatformowych aplikacji mobilnych. Wnioskodawca, jako podwykonawca (w ramach pierwszej z wyżej wymienionych umów) m.in. wykonuje następujące czynności:
- zaprojektowanie, zaprogramowanie i opublikowanie w sklepach (…) i (…) aplikacji mobilnej bazującej na stronie internetowej centrum handlowego, działającej na systemach (…) i (…);
- zaprojektowania i zaprogramowania modułu nawigacji po centrum handlowym, z uwzględnieniem algorytmu liczącego wszystkie możliwe wzajemne połączenia między 250 punktami;
- integracji aplikacji mobilnej z zewnętrznymi modułami;
- przygotowaniu (…) aplikacji mobilnej, zintegrowanego z (…) strony internetowej centrum handlowego;
- przygotowanie modułu administracyjnego, umożliwiającego analizę danych behawioralnych i personalnych użytkowników.

Wnioskodawca zobowiązany jest przekazać Spółce kod aplikacji mobilnej wraz z instrukcją kodu źródłowego.

W ramach drugiej umowy, Wnioskodawca jako podwykonawca, wykonuje m.in. następujące czynności:

zaprojektowanie, zaprogramowanie i wgranie aplikacji do (…);

zaprojektowania i zaprogramowania modułu nawigacji po centrum handlowym, z uwzględnieniem algorytmu liczącego wszystkie możliwe połączenia między każdym (…) a innymi 250 punktami;

integracji aplikacji z aplikacją mobilną i stroną internetową centrum handlowego;

przygotowanie (…) aplikacji.

W zakresie zaś definicji „programu komputerowego” wskazać należy na opublikowane 16 lipca 2019 r. objaśnienia podatkowe dotyczą preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: „Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP Box.

O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. W konsekwencji, decydujące jest autentyczne podejście, gdzie należy badać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, skutkującej wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem programu komputerowego.

Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że częścią chronioną prawem (formą (ekspresji) utworu) jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.

Ze specjalistycznej literatury i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, można również wywnioskować, że za program komputerowy często uważany jest zestaw instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Zbiór wspomnianych instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: i) forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie: ii) interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony.

Biorąc pod uwagę powyższe, podstawowym efektem usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klienta Spółki są utwory w postaci programów komputerowych.

Wniosek dotyczy wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawca nie rozwija, ani nie ulepsza oprogramowania istniejącego. Oprogramowanie jest tworzone od „zera” na podstawie dwóch umów zawartych ze Spółką. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie przy współpracy z programistami, zatrudnionymi na podstawie umów współpracy.

Pytanie: Czy wytworzenie, ulepszenie i modyfikacja prawa własności intelektualnej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej;

Odpowiedź: Tak. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę, przy udziale programistów polegające na tworzeniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowego i unikatowego rozwiązania, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży m.in. po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia nowoczesnego systemu (oprogramowania), przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) i nierutynowy, z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Uszczegóławiając, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Spójnik lub wskazuje, że w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe.

Badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów:

badania naukowe są działalnością obejmującą:
- badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, uznanie prowadzonych działań za prace rozwojowe uwarunkowane jest spełnieniem łącznie następujących kryteriów:

działalność stanowi działalność twórczą,

działalność podejmowana jest w sposób systematyczny,

celem działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

działalność polega na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług,

działalność nie stanowi rutynowych i okresowych zmian.

W opinii Wnioskodawcy, realizowane przez niego prace stanowią prace rozwojowe, o których mowa powyżej, ponieważ stanowią działalność twórczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność ma charakter twórczy. W celu zdefiniowania pojęcia „twórczości” można posłużyć się definicją utworu zawartą w art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych, który stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W opinii Wnioskodawcy, wszystkie tworzone narzędzia informatyczne/aplikacje/funkcjonalności stanowić mogą utwory. Dotyczyć to będzie zarówno samodzielnych elementów składowych ww. oprogramowania, takich jak interfejs,, moduły itp. jak i całości oprogramowania - działalność ta jest podejmowana w sposób systematyczny. Wnioskodawca prowadzi prace w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany (według ustalonego schematu działania) - celem działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zdaniem Wnioskodawcy cel prowadzonej działalności spełnia definicję prac rozwojowych.

Podsumowując zatem, prace prowadzone przez Wnioskodawcę przy udziale innych programistów, mają charakter twórczy, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązać leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę w ramach umów ze Spółką, na rzecz klienta Spółki stanowi więc oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca stale rozwija i poszerza swoją wiedzę z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania i wykorzystuję tę wiedzę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, odbywają się w cyklach, są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Dla podatnika istotne jest bowiem, by prowadzona przez niego działalność gospodarcza - działalność badawczo-rozwojowa, doprowadziła do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, tak jak jest to w przypadku Wnioskodawcy, który w ramach umów ze Spółką wytwarza na rzecz klienta Spółki dwa oprogramowania. Pierwsza umowa dotyczyła aplikacji mobilnej, druga zaś oprogramowania, tzw. „(…)”.

Tak jak to zostało wcześniej wskazane, autorskie oprogramowania, które zostały stworzone przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług na rzecz klienta Spółki, stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie oprogramowania, opisane w stanie faktycznym złożonego wniosku, wytworzone zostało zatem w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on (od marca 2019 r.) działalność badawczo-rozwojową, w tym prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od daty zawarcia umowy z X Sp. z o.o. („Spółka”), tj. od marca 2019 r.

Pytanie: Czy autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania/lub jego części podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, ze zm.);

Odpowiedź: Tak, wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie na podstawie ww. przepisu. Jako że oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę cechuje się oryginalnością, stanowi przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze, spełnia zatem przesłanki wskazane w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, tym samym więc przysługuje mu ochrona na podstawie przepisów prawa autorskiego. Zgodnie z zawartymi umowami ze Spółką, „wytwarzane” przez Wnioskodawcę oprogramowanie/programy komputerowe podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. (Dz. U. z 1994 r. nr 24, poz. 83). Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca bowiem przenosi na Spółkę prawa majątkowe do wszelkich dóbr niematerialnych, objętych ochroną ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stworzonych lub opracowanych przez Wnioskodawcę w wyniku wykonywania obowiązków wynikających z zawartych ze Spółką umów.

Pytanie: Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), w szczególności czy jest to działalność o charakterze twórczym obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

Odpowiedź: Tak, zgodnie z informacjami przekazanymi przez Wnioskodawcę prowadzi on działalność badawczo- rozwojową, w tym prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Szczegółowa odpowiedź na powyższe pytanie została zawarta powyżej (w odpowiedzi na pytanie nr 3).

Wnioskodawca, przy udziale współpracujących programistów, opracowuje całkowicie nowe oprogramowanie, które odróżnia się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki stanowi, według Wnioskodawcy, przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Oprogramowanie jest charakterystyczne i „tworzone” przez Wnioskodawcę na żądanie klienta Spółki (tj. Z Spółka jawna) z uwagi na jego indywidualne i specyficzne zapotrzebowanie. Czynności Wnioskodawcy prowadzą do wytworzenia całkiem nowego oprogramowania, dedykowanego pod działalność gospodarczą klienta Spółki.

Pytanie: Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter twórczy, obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe, i czynności te są podejmowane w sposób systematyczny (zaplanowany, metodyczny) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

Odpowiedź: Tak, czynności mają charakter twórczy, są wykonywane w sposób systematyczny i zaplanowany, również w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pytanie: Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku;

Odpowiedź: Tak, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę są związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności (narzędzi informatycznych lub oprogramowania) do tworzenia i projektowania nowych produktów lub procesów (tj. wytworzenia aplikacji) i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Pytanie: Czy wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania lub jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej);

Odpowiedź: Tak, zdaniem Wnioskodawcy oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę przy współudziale innych programistów stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę dotyczą wyłącznie prac w zakresie projektowania i tworzenia nowych produktów-oprogramowania (na rzecz klienta Spółki) w ramach zawartych ze Spółką umów. Nie dotyczą serwisowania ani wdrożenia, a jedynie wytworzenie oprogramowania. Wdrożeniem i serwisowaniem zajmuje się Spółka u klienta Spółki.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie przy współudziale programistów (ma podpisane z programistami umowy współpracy - B2B), którzy przenoszą prawa autorskiego do wytworzonej części oprogramowania na Wnioskodawcę). Wnioskodawca jest zatem właścicielem tego oprogramowania, w momencie stworzenia oprogramowania i przenosi prawa autorskie do tego oprogramowania (całościowo) na rzecz Spółki. Wnioskodawca przestaje nim być po odpłatnym przeniesieniu autorskiego prawa majątkowego do wytworzonego oprogramowania na rzecz Spółki.

Pytanie: Jeśli Wnioskodawca jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej to czy z umowy wynika, że zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z tej licencji;

Odpowiedź: Wnioskodawca nie jest użytkownikiem. Wnioskodawca jest właścicielem i w ramach ustalonego wynagrodzenia przenosi prawa autorskie do oprogramowania na rzecz Spółki. Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania Spółce Wnioskodawca przekazuje na jej rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania i z tą chwilą Wnioskodawcy nie będą przysługiwały prawa do oprogramowania wytworzonego w ramach pierwszej jak i drugiej umowy, do którego prawa autorskie już przeniesiono. Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem całość praw autorskich do tego oprogramowania. Stanowi to realizację umów łączących Wnioskodawcę ze Spółką.

Wnioskodawca, przy udziale programistów, wytwarza oprogramowanie od „zera”, nie dokonuje ulepszeń ani nie rozwija oprogramowania należącego do Spółki (zlecającego), czy do klienta Spółki. Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania Spółce Wnioskodawca przekazuje na jej rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania i z tą chwilą Wnioskodawcy nie będą przysługiwały prawa do oprogramowania wytworzonego w ramach pierwszej jak i drugiej umowy, do którego prawa autorskie już przeniesiono. Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem całość praw autorskich do tego oprogramowania. Stanowi to realizację umów łączących Wnioskodawcę ze Spółką.

Wnioskodawca osiąga dochód w ramach sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% z uzyskanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za rok 2019 r., a dokładnie za okres od kwietnia 2019 do grudnia 2019 r., w rozliczeniu rocznym w 2020 r.

Pytanie: Czy odrębna ewidencja, którą Wnioskodawca prowadzi, pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

Odpowiedź: Tak, odrębna ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Pytanie: Czy Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, spełniającą warunki przedstawione w punkcie wyżej, od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP tj. od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

Odpowiedź: Tak, prowadzona jest od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich, nie Spółka - Zleceniodawca. Umowy łączące Wnioskodawcę ze Spółką mają charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Zleceniodawca - Spółka nie ingeruje w sposób, w jaki Wnioskodawca ma wytworzyć oprogramowanie. Inwencja w zakresie tego, jakie rozwiązania zastosować leży po stronie Wnioskodawcy.

Pytanie: Czy zlecone Wnioskodawcy czynności na podstawie umowy o świadczenie usług są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Odpowiedź: Nie. Wnioskodawca sam ustala, gdzie wytwarza oprogramowanie i kiedy.

Pytanie: Czy Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością;

Odpowiedź: Tak.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej powyżej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, wobec wskazanego powyżej stanu faktycznego, stoi na stanowisku, że może zastosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, do dochodów z opisanych wyżej prac badawczo-rozwojowych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi badawczo-rozwojowe w przedmiocie wytwarzania unikatowego oprogramowania (które jest specyficzne pod wymagania i profil firmy) spełniają warunki określone w art. 30ca ust. 2 pkt 8 w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018, poz. 1509, z późn. zm.; dalej jako „Ustawa”).

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy - podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 Ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego,

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 Ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 Ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony - zgodnie z art. 9 ust. 2 - dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 38 Ustawy działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Spójnik lub wskazuje, że w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi - wydanymi przez Ministerstwo Finansów w dniu 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, kryteria uznania działalności podatnika, za działalność badawczo-rozwojową są następujące:

twórczy charakter działalności, który przejawiać się może opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań;
możliwość jej wyodrębnienia/ustalenia (innymi słowy: jej uzewnętrznienie);
indywidualny charakter;
oryginalny charakter.

Podsumowując zatem, dla podatnika istotne jest, by prowadzona przez niego działalność gospodarcza - działalność badawczo-rozwojowa, doprowadziła do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP.

Ministerstwo Finansów w przytoczonych wyżej objaśnieniach wskazało, że podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania, zaś o ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy twórcy programu komputerowego.

OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 Ustawy podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w i produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 Ustawy). Podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają zatem obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami umowy współpracy ze Spółką, przy udziale współpracujących programistów, opracowuje autorskie oprogramowanie, które stanowią przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Ww. oprogramowanie/programy komputerowe są „wytwarzane” na indywidualne zapotrzebowanie Spółki. Autorskie prawo do programu komputerowego przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że spełnił wszystkie warunki uprawniające do zastosowania stawki 5% określonej w Ustawie i może skorzystać z ww. preferencyjnego opodatkowania, tj.:

Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, wytwarza oprogramowanie /programy w ramach działalności gospodarczej;
oprogramowanie/programy Wnioskodawca ”wytwarza” w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, tym samym stanowią one przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze;
oprogramowanie/programy komputerowe „wytworzone” przez Wnioskodawcę podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych; ponadto, zgodnie z zawartą umową ze Spółką - Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do ww. oprogramowania/programów komputerowych - bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych i terytorialnych w pełnym zakresie;
Wnioskodawca prowadzi także odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Zatem Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych wytwarza kwalifikowane IP, które może opodatkować preferencyjną stawką 5%. Zgodnie ponadto z art. 30cb Ustawy Wnioskodawca wyodrębnił ewidencję dotyczącą prowadzonych prac badawczo-rozwojowych, zaliczki na podatek dochodowy będą przez Wnioskodawcę opłacane do właściwego Urzędu Skarbowego na dotychczasowych zasadach, zaś dopiero w zeznaniu podatkowym za rok poprzedni Wnioskodawca wskaże 5% stawkę podatkową wobec dochodu uzyskanego z kwalifikowanych IP.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów w odniesieniu do przedstawionego przez niego pytania, jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do
obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin
(Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 -13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 5% od dochodu uzyskanego z wytwarzania autorskiego prawa do programu komputerowego ujętego w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz w latach kolejnych .

Odnosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo – rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo – rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z przeniesienia autorskich praw do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca zgodnie z postanowieniami umowy współpracy ze Spółką, przy udziale współpracujących programistów wytwarza oprogramowania stanowiące utwory podlegające ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według stawki 5%

Z wniosku wynika, że:

Wnioskodawca tworzy oprogramowania (utwory) podlegające ochronie wynikającej z art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych;
wytworzenie ww. oprogramowania następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej;
działania te następują w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, tj. w szczególności działalności o charakterze twórczym podejmowanej w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), której celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, a więc spełniającej definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami innowacyjnymi z uwagi na indywidualne i specyficzne zapotrzebowanie klienta Spółki, które odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących;
Wnioskodawca osiąga dochód w ramach sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde ww. prawo zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę praw autorskich do wytwarzanego oprogramowania/programu komputerowego kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku do osiągniętego dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin