2020.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.207.2020.1.KF
z 16 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), uzupełnionego pismami z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu: 18 lutego 2020 r. oraz 25 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej – jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej – jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej – jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca (dalej zwany również „Zainteresowaną” lub „Spółką”) jest krajowym zakładem ubezpieczeń, prowadzącym działalność w zakresie przedmiotowym działu II określonego w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 381 ze zm.), tj. m.in. w zakresie ubezpieczeń majątkowych. W szczególności zawiera ubezpieczenia dotyczące samochodów osobowych (ubezpieczenia casco pojazdów samochodowych obejmujące szkody w tych pojazdach oraz ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych; dalej: „ubezpieczenia komunikacyjne”), a także ubezpieczenia mieszkania lub domu w zakresie określonych w umowie ubezpieczenia zdarzeń („ubezpieczenie mieszkania”).

W związku z ubezpieczeniami komunikacyjnymi oraz ubezpieczeniami mieszkania Zainteresowana oferuje różnej wysokości zniżki, w zależności w szczególności od kanału dystrybucji (m.in. sprzedaż przez Internet lub za pośrednictwem agentów ubezpieczeniowych), a także w przypadku tzw. odnowienia, czyli zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia przez tego samego klienta obejmującej następny okres ochrony ubezpieczeniowej. Zasadniczo są one wyrażane w stawkach procentowych, jednakże w przypadku sprzedaży za pośrednictwem agentów ubezpieczeniowych stosowane są również pule kwotowe zniżek przyznawanych poszczególnym agentom albo ich grupom do wykorzystania w sposób uznaniowy przez tych agentów (grupy agentów).

W celu zwiększenia sprzedaży ubezpieczeń znajdujących się w ofercie Spółki i dotarcia do możliwie szerokiego kręgu osób potencjalnie zainteresowanych tego rodzaju produktami ubezpieczeniowymi, a przy okazji również w celu zwiększenia identyfikacji pracowników ze Spółką, Wnioskodawca wdrożył opisany niżej program udzielania zniżek osobom potencjalnie zainteresowanym zawarciem umów ubezpieczenia w ramach określonych kategorii produktów ubezpieczeniowych („Program”). W ramach tego Programu pracownicy Spółki lub innych spółek grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca („Grupa Kapitałowa” lub „Grupa”) poprzez dostęp do odpowiedniego narzędzia informatycznego mają możliwość wygenerowania kodów zniżkowych („Kod” lub „Kod zniżkowy”), które mogą być przekazywane osobom należącym do niesprecyzowanego kręgu osób, przyjaciół lub rodziny wymienionych pracowników („Rodzina i Przyjaciele”). Pojęcie członków rodziny i przyjaciół nie zostało w ramach Programu zdefiniowane, co pozwala na zaliczenie do niego szerokiego kręgu osób związanych z pracownikiem dalekimi nawet więzami pokrewieństwa, czy też wszelkich osób, które pracownik – według przyjętych przez siebie kryteriów – uzna za swoich przyjaciół (znajomych). Oznacza to, że wystarczającą przesłanką zaliczenia danej osoby do kategorii Rodzina i Przyjaciele jest zaliczenia do niej takiej osoby przez pracownika Spółki generującego Kod Zniżkowy, a okoliczność ta nie jest i nie będzie przez Spółkę dodatkowo weryfikowana. Jak bowiem była mowa, wygenerowanie Kodu i jego przekazanie przez pracownika osobie trzeciej realizować będzie założony przez Zainteresowaną cel Programu. Tym samym, odpowiednio pracownik Spółki lub pracownik innej spółki Grupy może w praktyce wybrać dowolną osobę, której zaoferuje Kod Zniżkowy, a w konsekwencji skorzystania przez taką dowolną osobę z tego Kodu dojdzie do udzielenia przez Spółkę zniżki wynikającej z tego Kodu (dalej: „Zniżka”).

Pracownik Spółki lub pracownik innej spółki z Grupy Kapitałowej może w okresie zdefiniowanym w Programie (obecnie jest to rok kalendarzowy) wygenerować dwa Kody Zniżkowe dotyczące ubezpieczeń komunikacyjnych oraz dwa Kody Zniżkowe dotyczące ubezpieczenia domu lub mieszkania. Jednakże nie można wykluczyć, że w przyszłości wspomniany okres realizacji Kodu lub liczba Kodów możliwych do wygenerowania przez pracownika, może ulec zmianie. Programem objęte są ubezpieczenia komunikacyjne, a także ubezpieczenie mieszkania, a Kod Zniżkowy uprawniać będzie do zawarcia danej umowy ubezpieczenia za zapłatą składki ubezpieczeniowej obniżonej o określony procent („Stawka Procentowa Zniżki”). W celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości Zainteresowana wyjaśnia, że udział pracownika w Programie jest dobrowolny.

Ponadto, pracownikom Spółki lub pracownikom innych spółek Grupy przysługują od Wnioskodawcy i przysługiwać będą w przyszłości zniżki na ubezpieczenia komunikacyjne oraz ubezpieczenie mieszkania lub domu oferowane przez Spółkę („Zniżka Pracownicza”). Zniżka Pracownicza uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika w Spółce lub innej spółce Grupy ustalanego na podstawie odpowiedniego regulaminu, a jej warunkiem jest zawarcie umowy ubezpieczenia przez pracownika, nawet wówczas, gdy właścicielem lub posiadaczem przedmiotu ubezpieczenia jest małżonek lub partner życiowy tego pracownika.

W zależności od okresu zatrudnienia Zniżka Pracownicza obliczana jest według trzech stawek procentowych, z których pierwsza i zarazem najniższa odpowiada Stawce Procentowej Zniżki oferowanej w ramach opisanego wyżej Programu („Pierwsza Stawka Procentowa Zniżki Pracowniczej”). Dwie kolejne Stawki Procentowe Zniżki Pracowniczej (zwane dalej łącznie „Wyższą Stawką Procentową Zniżki Pracowniczej”) przewyższają stawkę procentową Zniżki udzielanej w ramach Programu (tj. na podstawie Kodów Zniżkowych). Ze Zniżki Pracowniczej można skorzystać w trakcie każdego 12-miesięcznego okresu: dwukrotnie w zakresie ubezpieczeń komunikacyjnych oraz jednokrotnie w przypadku ubezpieczenia mieszkania, choć w przyszłości okres ten może ulec zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Zniżka Pracownicza udzielona przez Zainteresowaną pracownikowi Spółki z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej stanowić będzie dla niego przychód, który powinien zostać uwzględniony przez Zainteresowaną jako płatnika przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
Czy udzielenie Zniżki Pracowniczej przez Zainteresowaną pracownikowi innej spółki Grupy Kapitałowej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej skutkować będzie obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, z wykazaniem w niej kwoty Zniżki Pracowniczej jako przychodu z innych źródeł?
Czy Zniżka Pracownicza udzielona przez Zainteresowaną pracownikowi Spółki z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej stanowić będzie dla niego przychód odpowiadający nadwyżce ponad kwotę Zniżki Pracowniczej obliczonej przy zastosowaniu Pierwszej Stawki Procentowej, który w tej wysokości powinien zostać uwzględniony przez Zainteresowaną jako płatnika przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
Czy udzielenie Zniżki Pracowniczej przez Zainteresowaną pracownikowi innej spółki Grupy Kapitałowej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej skutkować będzie obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, z wykazaniem w niej przychodu z innych źródeł odpowiadającego nadwyżce ponad kwotę Zniżki Pracowniczej obliczonej przy zastosowaniu Pierwszej Stawki Procentowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, Zniżka Pracownicza udzielona przez Zainteresowaną pracownikowi Spółki z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej nie będzie stanowić dla niego przychodu, a tym samym udzielenie takiej zniżki nie będzie mieć znaczenia przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dokonywanym przez Zainteresowaną jako płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, udzielenie Zniżki Pracowniczej przez Zainteresowaną pracownikowi innej spółki Grupy Kapitałowej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej nie będzie skutkować osiągnięciem przez niego przychodu, a tym samym nie będzie skutkować obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, Zniżka Pracownicza udzielona przez Zainteresowaną pracownikowi Spółki z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej stanowić będzie dla niego przychód odpowiadający nadwyżce ponad kwotę Zniżki Pracowniczej obliczonej przy zastosowaniu Pierwszej Stawki Procentowej, który w tej wysokości powinien zostać uwzględniony przez Zainteresowaną jako płatnika przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, Udzielenie Zniżki Pracowniczej przez Zainteresowaną pracownikowi innej spółki Grupy Kapitałowej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej skutkować będzie obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, z wykazaniem w niej przychodu z innych źródeł odpowiadającego nadwyżce ponad kwotę Zniżki Pracowniczej obliczonej przy zastosowaniu Pierwszej Stawki Procentowej.

UZASADNIENIE

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da, art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do ust. 2a powołanego artykułu 11, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku [co jednak w sprawie niniejszej nie ma znaczenia – przyp. autora wniosku];
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak z kolei stanowi ust. 2b ww. art. 11 ustawy PIT, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o PIT źródłami przychodów są m.in. stosunek pracy (pkt 1) oraz inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak zaś stanowi art. 42a ust. 1 ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy 2 § 1 pkt 3 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2397) określono wzór informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11), stanowiący załącznik nr 8 do tego rozporządzenia, będącej informacją, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, która dalej zwana jest również „informacją PIT-11”.

Podsumowując, z treści powołanego art. 12 ust. 1 ustawy PIT wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy zasadniczo wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik, w tym m.in. wartość świadczeń częściowo odpłatnych. Podobnie, w myśl art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł uważane będą w szczególności nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jednakże analiza art. 11 ust. 2a-2b ustawy PIT w powiązaniu z ust. 2 tego artykułu prowadzi do wniosku, że nie może być mowy o nieodpłatnym ani też o częściowo odpłatnym świadczeniu w sytuacji, gdy cena oferowanej usługi nie odbiega od jej ceny rynkowej. Częściowo nieodpłatne świadczenie ma miejsce dopiero wówczas, gdy wartość świadczeń (ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a artykułu 11) jest wyższa niż odpłatność ponoszona przez podatnika. Wówczas, w przypadku świadczenia częściowo odpłatnego, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zainteresowana podziela i przyjmuje za własny pogląd Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) wyrażony w interpretacji indywidualnej z 17 maja 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.218.2019.1.JG1, zgodnie z którym „w przypadku (...) udzielania rabatu [nie ma wątpliwości, że rabat to „zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru (...)” – Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1981 – przyp. pełnomocnika Zainteresowanej] szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie”.

Tożsamy pogląd zaprezentował tenże organ podatkowy m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB4.4511.13.2017.1.JK3, wyjaśniając, że „o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą” a „w przypadku udzielenia rabatu szerokiemu gronie beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie”.

Analogicznie przyjął DKIS w interpretacji z dnia 27 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.100.2019.2.MZ. Pogląd taki był prezentowany przez organy podatkowe również we wcześniej wydawanych interpretacjach indywidualnych (por. m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1025/16-2/MS oraz z dnia 26 sierpnia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1009/16-2/MS).

Należy także zauważyć, że w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., o sygn. K 7/13 (opubl. OTK-A 2014/7/69) wskazano m.in., że przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne stanowi przychód podatkowy konieczne jest wystąpienie po stronie określonego podmiotu realnego przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nadto, zdaniem Trybunału, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

Jak rozwinął to Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 2 lutego 2016 r., (sygn. akt II FSK 3469/13, zob. pkt 4.4. uzasadnienia; wszystkie powoływane w niniejszym wniosku orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są w CBOSA na stronie http://orzeczenia.nsa.goy.pl/) korzyść majątkowa ma konkretny wymiar finansowy, a zatem świadczenie nieodpłatne stanowiące przychód podatkowy nie może być więc dostępne dla wszystkich, bowiem charakter nieodpłatnego świadczenia powoduje, że powinno mieć ono charakter wyjątkowy, dostępny tylko dla określonego kręgu podmiotów.

Nadto, jak wskazuje się w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeżeli spółka stosuje względem swoich pracowników rabaty nieodbiegające od stosowanych wobec innych klientów, pracownicy spółki nie uzyskują jakiejkolwiek dodatkowej korzyści, a tym samym nie może być mowy o występowaniu jakiegokolwiek „częściowo nieodpłatnego świadczenia” ze strony spółki na rzecz pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy PIT, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przeciwne stanowisko powodowałoby traktowanie pracowników w mniej korzystny sposób z punktu widzenia obciążeń finansowych niż pozostałych osób korzystających z akcji promocyjnych (tak m.in. w wyroku NSA z 30 października 2014 r., sygn. II FSK 2451/12).

Podsumowując, jak z powyższego wynika, aby określony przychód jako „wartość pieniężna” w ogóle wystąpił świadczenie powinno mieć charakter wyjątkowy, tj. być skierowane tylko dla określonego kręgu podmiotów. Jeśli bowiem określone świadczenie jest powszechnie dostępne lub możliwe do uzyskania dla wszystkich, to tym samym nie reprezentuje ono żadnej wartości rynkowej (tak NSA w wyroku z 9 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2478/17).

Należy więc przypomnieć, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Zainteresowana poprzez wdrożenie Programu dokonuje obniżenia wysokości składek ubezpieczeniowych z tytułu opisanych wyżej ubezpieczeń komunikacyjnych oraz ubezpieczenia mieszkania, a krąg potencjalnych beneficjentów Zniżki otrzymanej wskutek zastosowaniu Kodu Zniżkowego, nie jest ograniczony. Oznacza to, że wskutek zaoferowania przez Spółkę nieograniczonemu kręgowi adresatów zniżki składki ubezpieczeniowej (ceny usługi polegającej na udzieleniu ochrony ubezpieczeniowej) w zakresie wymienionych ubezpieczeń, pracownicy Spółki oraz pracownicy innych spółek Grupy Kapitałowej korzystający z analogicznych zniżek znajdują się w takiej samej sytuacji jak wymienione osoby trzecie będące potencjalnymi klientami Spółki i niebędące jej pracownikami.

Przekładając to na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, że nie można mówić o cenie odbiegającej od wartości rynkowej w sytuacji, gdy Spółka udziela zniżek swoim pracownikom (pracownikom innych spółek Grupy) i jednocześnie udziela analogicznych Zniżek osobom trzecim niebędącym jej pracownikami. A taka właśnie sytuacja, zdaniem Zainteresowanej, ma miejsce w niniejszej sprawie. W przypadku bowiem Podstawowej Stawki Zniżki Pracowniczej pracownicy Spółki oraz pracownicy innych spółek Grupy Kapitałowej korzystają ze zniżek analogicznych do Zniżek oferowanych osobom trzecim w odniesieniu do tych samych ubezpieczeń (ubezpieczeń komunikacyjnych i ubezpieczenia mieszkania) i przy zastosowaniu tej samej stawki procentowej stosowanej wobec osób trzecich niebędących pracownikami. Podstawowa Stawka Zniżki Pracowniczej odpowiada bowiem Stawce Procentowej Zniżki stosowanej wobec wspomnianego kręgu osób innych niż pracownicy Spółki i pracownicy innych spółek Grupy.

W związku z powyższym udzielenie przez Zainteresowaną Zniżki Pracowniczej pracownikowi Spółki z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej (odpowiadającej Stawce Procentowej Zniżki oferowanej osobom trzecim w ramach Programu) nie będzie stanowić dla niego przychodu. Tym samym udzielenie takiej zniżki nie będzie mieć znaczenia przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dokonywanym względem swoich pracowników przez Zainteresowaną.

Analogicznie, udzielenie przez Zainteresowaną Zniżki Pracowniczej pracownikowi innej spółki Grupy Kapitałowej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej nie będzie stanowić dla niego przychodu, a tym samym nie będzie skutkować obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, tj. informacji PIT-11.

Nieco inaczej natomiast rzecz się ma w przypadku udzielenia przez Spółkę Zniżki Pracowniczej pracownikowi Spółki z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej, tj. w sytuacji, gdy taka zniżka będzie udzielana na warunkach korzystniejszych niż Zniżki stosowane wobec osób trzecich (uzyskiwanych w ramach Programu przez osoby trzecie). W takim przypadku nadwyżka tak udzielonej zniżki ponad Zniżkę, która w takiej samej sytuacji zostałaby zastosowana wobec osób trzecich uczestniczących w Programie, będzie przychodem, który Zainteresowana będzie obowiązana uwzględnić przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Analogicznie rzecz się ma w przypadku udzielenia przez Spółkę Zniżki Pracowniczej pracownikowi innej spółki Grupy z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej, kiedy to również nadwyżka tak udzielonej zniżki ponad Zniżkę, która w takiej samej sytuacji zostałaby zastosowana wobec osób trzecich uczestniczących w Programie, będzie przychodem beneficjenta takiej zniżki. Jednakże w tym ostatnim przypadku okoliczność ta skutkować będzie obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT (informacji PIT-11), bowiem beneficjenci takiej zniżki nie są pracownikami Spółki, a zatem źródłem rzeczonego przychodu będą inne źródła, a nie stosunek pracy.

Mając to wszystko na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko w sprawie oceny prawnej zaprezentowanego wyżej stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Dla porządku Zainteresowana wskazuje, że choć powołane w niniejszym wniosku interpretacje indywidualne są wiążące jedynie w sprawach, w których zostały wydane, zostały one przywołane z uwagi na zawarte w nich cenne wskazówki interpretacyjne, które w ocenie Spółki znajdują zastosowanie również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych w zakresie:

powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi Spółki Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej jest prawidłowe,
powstania przychodu oraz obowiązków płatnika w związku z udzieleniem pracownikowi innej spółki z Grupy Zniżki Pracowniczej z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy (pkt 1),
inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Również katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła, o czym świadczy użycie słowa w „szczególności”. Wobec tego przychodem z innych źródeł będzie dla podatnika każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Płatnikiem – zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) – jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

‒ podatku, zaliczki lub raty.

Na podmiotach dokonujących świadczeń ze stosunku pracy ciążą obowiązki płatnika wynikające z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podmiotach dokonujących świadczeń z innych źródeł ciążą natomiast obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie pracowników Spółki i pracowników innych spółek z Grupy oraz ciążące na niej obowiązki płatnika w związku z udzielaniem im Zniżek Pracowniczych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Co do zasady, rabat jest neutralny podatkowo dla korzystającego z niego podmiotu. Niemniej jednak istnieją sytuacje, w których przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznają po stronie osoby, wobec której zastosowano ulgę, powstanie przychodu w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Dzieje się tak, gdy pracodawca wobec swoich pracowników stosuje inne, korzystniejsze ceny niż wobec innych odbiorców. W takim przypadku powstaje nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Innymi słowy, w przypadku rabatów dla pracowników, których wartość nie odbiega od rabatów dostępnych dla klientów firmy, nie można mówić o świadczeniu nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym. W takim przypadku usługa, towar są bowiem oferowane pracownikowi po cenie dostępnej dla wszystkich klientów. Pracownik nie odnosi zatem żadnej korzyści, żadnego przysporzenia majątkowego, które można byłoby uznać za jego przychód. Przychód z tytułu rabatu powstanie zatem tylko wówczas, gdy w żadnym z oferowanych programów rabatowych nie można kupić towaru lub usługi w cenie oferowanej pracownikowi. W takim przypadku przychodem pracownika będzie różnica pomiędzy ceną dostępną dla klientów firmy a ceną zapłaconą przez pracownika.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca poprzez wdrożenie Programu dokonuje obniżenia wysokości składek ubezpieczeniowych z tytułu ubezpieczeń komunikacyjnych oraz ubezpieczenia mieszkania. Pracownikom Spółki oraz pracownikom innych spółek Grupy przysługuje od Wnioskodawcy i przysługiwać będzie w przyszłości Zniżka Pracownicza. Zniżka Pracownicza uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika w Spółce lub innej spółce Grupy ustalanego na podstawie odpowiedniego regulaminu, a jej warunkiem jest zawarcie umowy ubezpieczenia przez pracownika, nawet wówczas, gdy właścicielem lub posiadaczem przedmiotu ubezpieczenia jest małżonek lub partner życiowy tego pracownika. W zależności od okresu zatrudnienia Zniżka Pracownicza obliczana jest według trzech stawek procentowych, z których pierwsza i zarazem najniższa odpowiada Stawce Procentowej Zniżki oferowanej w ramach opisanego we wniosku Programu. Dwie kolejne Stawki Procentowe Zniżki Pracowniczej przewyższają natomiast stawkę procentową Zniżki udzielanej w ramach Programu.

W przypadku Podstawowej Stawki Zniżki Pracowniczej pracownicy Spółki oraz pracownicy innych spółek Grupy korzystają ze zniżek analogicznych do Zniżek oferowanych osobom trzecim w odniesieniu do tych samych ubezpieczeń (ubezpieczeń komunikacyjnych i ubezpieczenia mieszkania) i przy zastosowaniu tej samej stawki procentowej stosowanej wobec osób trzecich niebędących pracownikami. Podstawowa Stawka Zniżki Pracowniczej odpowiada bowiem Stawce Procentowej Zniżki stosowanej wobec wspomnianego kręgu osób innych niż pracownicy Spółki i pracownicy innych spółek Grupy. Oznacza to, że pracownicy Spółki oraz pracownicy innych spółek Grupy korzystający z analogicznych zniżek znajdują się w takiej samej sytuacji jak osoby trzecie będące potencjalnymi klientami Spółki i niebędące jej pracownikami. Zatem nie można mówić o cenie odbiegającej od wartości rynkowej w sytuacji, gdy Spółka udziela zniżek swoim pracownikom (pracownikom innych spółek Grupy) i jednocześnie udziela analogicznych Zniżek osobom trzecim niebędącym jej pracownikami. W praktyce bowiem „korzyści” otrzymywane przez poszczególnych adresatów promocji są analogiczne. W konsekwencji nie można mówić o jakimkolwiek uprzywilejowaniu którejkolwiek z grup.

Jak wyraźnie wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Zniżka Pracownicza udzielona z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej odpowiada Stawce Procentowej Zniżki oferowanej w ramach Programu innym klientom Spółki. Tym samym pracownicy Spółki oraz pracownicy innych spółek Grupy nie uzyskują jakiejkolwiek dodatkowej korzyści względem osób korzystających z Programu.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że udzielenie przez Zainteresowaną Zniżki Pracowniczej pracownikowi Spółki z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej (odpowiadającej Stawce Procentowej Zniżki oferowanej osobom trzecim w ramach Programu) nie będzie stanowić dla niego przychodu. Tym samym udzielenie takiej zniżki nie będzie mieć znaczenia przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dokonywanym względem swoich pracowników przez Zainteresowaną.

Podobnie, udzielenie przez Zainteresowaną Zniżki Pracowniczej pracownikowi innej spółki z Grupy z zastosowaniem Pierwszej Stawki Procentowej nie będzie stanowić dla niego przychodu. Tym samym nie będzie również skutkować obowiązkiem sporządzenia i przesłania przez Zainteresowaną informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy PIT, tj. informacji PIT-11.

Odmienne będą natomiast skutki udzielenia przez Spółkę Zniżki Pracowniczej pracownikowi Spółki oraz pracownikowi innej spółki Grupy z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej, czyli w sytuacji, gdy taka zniżka będzie udzielana na warunkach korzystniejszych niż Zniżki stosowane wobec osób trzecich (uzyskiwanych w ramach Programu przez osoby trzecie). W takim przypadku nadwyżka tak udzielonej zniżki ponad Zniżkę, która w takiej samej sytuacji zostałaby zastosowana wobec osób trzecich uczestniczących w Programie, będzie przychodem dla tych osób podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, udzielenie przez Zainteresowaną Zniżki Pracowniczej pracownikowi Spółki z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej będzie stanowić dla niego przychód ze stosunku pracy, odpowiadający nadwyżce ponad kwotę Zniżki Pracowniczej obliczonej przy zastosowaniu Pierwszej Stawki Procentowej, który Zainteresowana będzie obowiązana uwzględnić przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Analogicznie, w przypadku udzielenia przez Spółkę Zniżki Pracowniczej pracownikowi innej spółki z Grupy z zastosowaniem Wyższej Stawki Procentowej, nadwyżka tak udzielonej zniżki ponad Zniżkę, która w takiej samej sytuacji zostałaby zastosowana wobec osób trzecich uczestniczących w Programie, będzie przychodem pracownika innej spółki z Grupy z innych źródeł podlegającym opodatkowaniu. Jednocześnie Zainteresowana nie będzie w tym przypadku pełnić obowiązków płatnika, Spółka będzie zobowiązana jednak do sporządzenia i przesłania do podatnika oraz właściwego urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. informacji PIT-11), w której wykaże wysokość tego przychodu.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto odnosząc się do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych, należy podkreślić, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin