Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.66.2020.3.AD
z 30 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2020 r. (data wpływu – 17 lutego 2020 r.), uzupełnionym 20 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Austrii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Austrii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych (zawierał braki), w związku z czym, w piśmie z 19 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4014.66.2020.1.AD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 marca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podczas pobytu za granicą Wnioskodawca wraz z partnerką dowiedział się za pośrednictwem portalu społecznościowego o możliwości zakupu samochodu, który im się spodobał. Po kontakcie telefonicznym ze sprzedającą Wnioskodawca umówił się na oględziny samochodu w miejscu zamieszkania sprzedającej, tj. w W. w Austrii.

W dniu 1 lutego 2020 r. sprzedająca przyjęła ofertę w wysokości 16 000 euro za samochód i podpisała z Wnioskodawcą umowę kupna-sprzedaży. Samochód w momencie sprzedaży był już zarejestrowany w Polsce i posiadał polskie tablice rejestracyjne. Z informacji Wnioskodawcy wynika, że sprzedająca na stałe mieszka w Austrii.

Z pisma z 20 marca 2020 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku, wynika, że:

• samochód jest zarejestrowany w Polsce,
• żadna ze stron nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem od wartości dodanej,
• sprzedająca, od której Wnioskodawca kupił samochód mieszkała w Wielkiej Brytanii, w 2017 r. rozwiodła się i wróciła na krótki okres do Polski, wtedy też zarejestrowała samochód, który został zakupiony w Niemczech, krótko po tym wyjechała na stałe do Austrii. Wnioskodawca wskazał, że samochód był serwisowany w Austrii (u oficjalnego przedstawiciela marki) i był używany za granicą.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedmiot ww. umowy kupna – sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód przez niego nabyty nie podlega podatkowi pcc-3.

Wnioskodawca wskazał, że w urzędzie skarbowym odpowiednim dla swojego miejsca zamieszkania nie otrzymał wytycznej do zapłaty podatku, gdyż przedmiot umowy, jak i sama umowa zostały podpisane poza terytorium RP.

Wnioskodawca wskazał, że w jego rozumieniu przepisu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych samochód przez niego nabyty nie podlega podatkowi „Pcc-3”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym, określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

Stosownie do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży – przy umowie sprzedaży – na kupującym (art. 4 pkt 1 ustawy).

Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży – stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W myśl art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym z dnia 20 czerwca 1997 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 110), pojazd podlega wyrejestrowaniu przez organ właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, na wniosek jego właściciela, w przypadku wywozu pojazdu z kraju, jeżeli pojazd został zarejestrowany za granicą lub zbyty za granicę.

W przypadku otrzymania informacji od organu właściwego do rejestracji pojazdów państwa członkowskiego, innego niż Rzeczpospolita Polska, o zarejestrowaniu pojazdu, organ rejestrujący dokonuje wyrejestrowania pojazdu z urzędu (ust. 3a cyt. przepisu).

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnienia stanu faktycznego wynika, że podczas pobytu za granicą Wnioskodawca dowiedział się za pośrednictwem portalu społecznościowego o możliwości zakupu samochodu. Po kontakcie telefonicznym ze sprzedającą Wnioskodawca umówił się na oględziny samochodu w miejscu zamieszkania sprzedającej, tj. w W. w Austrii. W dniu 1 lutego 2020 r. sprzedająca przyjęła ofertę w wysokości 16 000 euro za samochód i podpisała z Wnioskodawcą umowę kupna-sprzedaży. Samochód w momencie sprzedaży był już zarejestrowany w Polsce i posiadał polskie tablice rejestracyjne. Z informacji Wnioskodawcy wynika, że sprzedająca na stałe mieszka w Austrii. Samochód jest zarejestrowany w Polsce.

W świetle powyższego, co do zasady (stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych), nie będzie podlegała opodatkowaniu sprzedaż rzeczy dokonana za granicą. Jednakże w myśl art. 79 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 3a ustawy Prawo o ruchu drogowym, należy przyjąć, że w przypadku, gdyby samochód został wywieziony z kraju, bo np. jego właściciel mieszka za granicą (zmienił miejsce zamieszkania), to takie wywiezienie wiąże się z wyrejestrowaniem pojazdu. Zatem w przypadku sprzedaży pojazdu zarejestrowanego w kraju trudno zaakceptować pogląd, że czasowe przemieszczenie samochodu – będącego ze swej istoty pojazdem mobilnym – za granicę jest równoznaczne z położeniem samochodu jako rzeczy za granicą, w szczególności, jeżeli jego nabywcą jest osoba zamieszkująca w kraju i samochód jest zarejestrowany w kraju oraz miałby zostać tu zarejestrowany na innego nabywcę (w kraju użytkowany). Przemieszczenie rzeczy ruchomej nie uprawnia bowiem do wyłączenia umowy sprzedaży z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż z uwagi na treść art. 1 ust. 4 ustawy, w zaistniałej sytuacji nie należy uiszczać podatku od czynności cywilnoprawnych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można bowiem uznać, iż umowa sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż spełniony został warunek położenia rzeczy za granicą.

Należy zauważyć, iż samochód będący przedmiotem umowy sprzedaży był zarejestrowany w Polsce i tym samym oznaczony był polskimi tablicami. Również kupujący, mający miejsce zamieszkania w Polsce, zarejestrował w kraju swój samochód. O jego miejscu położenia nie powinien zatem przesądzać charakter czynności polegającej na przemieszczeniu go czasowo za granicę. Gdyby bowiem miejsce użytkowania samochodu było przez dotychczasowego właściciela zmienione na teren Austrii, to samochód winien był być tam zarejestrowany. Trudno zatem podzielić pogląd, że przemieszczenie samochodu za granicę jest równoznaczne z położeniem samochodu jako rzeczy za granicą.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych oraz złożenia deklaracji w sprawie tego podatku (PCC-3) z tytułu zawarcia umowy sprzedaży samochodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.