Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.251.2020.2.KP
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na czynsz – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 19 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na czynsz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X prowadzi od 19.12.2006 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Y.

Faktycznym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest Z. Przedmiotowa działka stanowi własność męża Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z (…) dnia (…) września 2002 r.

Małżonkowie pozostają w ustroju ustawowej wspólności majątkowej.

Wnioskodawczyni dnia 01.03.2013 r. podpisała z mężem umowę użyczenia w celu możliwości prowadzenia na przedmiotowej działce działalności gospodarczej.

Mąż Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości podjąć się na w/w nieruchomości gruntowej inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowo-magazynowo-produkcyjnej o pow. ok. 800 m2.

Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości wydzierżawić od męża w/w budynek biurowo- magazynowo-produkcyjny (dopiero zostanie oddany do użytku) wraz z utwardzeniem terenu (ok. 800 m2) wraz z całym terenem wokół (nie sposób na ten moment sprecyzować powierzchni gruntu).

Co istotne, nieruchomość gruntowa, o której mowa powyżej, stanowi majątek osobisty męża, nabyty na mocy umowy sprzedaży z dnia 18.07.2000 r. przed zawarciem związku małżeńskiego.

Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, zatrudniony jest na podstawie stosunku pracy.

Wnioskodawczyni wybrała jako formę opodatkowania – podatek liniowy.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni rzeczywiście poniesie koszty związane z czynszem za wydzierżawienie od męża nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem i utwardzeniem terenu i całego pozostałego terenu?
   
   Tak, jak zostało już podkreślone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zostanie zawarta przez Wnioskodawczynię X prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą Y z Mężem, umowa dzierżawy, na mocy której Wydzierżawiający (Mąż Wnioskodawczyni) zobowiąże się oddać Dzierżawcy (Wnioskodawczyni) ww. nieruchomości do używania i pobierania pożytków, a Dzierżawca zobowiąże się zapłacić Wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W przedmiotowej umowie zostanie zatem określony szczegółowo czynsz – jego wysokość, termin płatności i zasady jego regulowania na rzecz Wydzierżawiającego. Do ustalenia między Stronami pozostanie kwestia sposobu wpłacania czynszu, tj. gotówką czy na rachunek bankowy należący do Wydzierżawiającego. Bynajmniej czynsz będzie faktycznie wpłacany przez Wnioskodawczynię na rzecz Wydzierżawiającego, co zostanie w sposób odpowiednio udokumentowane.
   
   
2. Czy planowana budowa na gruncie stanowiącym majątek odrębny męża Wnioskodawczyni nastąpi ze środków finansowych męża Wnioskodawczyni, czy ze środków wspólnych małżonków?
   
   Pierwszorzędnie wskazać należy, iż nieruchomość gruntowa, na której powstanie budynek wraz z utwardzeniem terenu (tj. przedmiot umowy dzierżawy), należy do majątku osobistego Męża Wnioskodawczyni. Wydzierżawiający jest 100 % właścicielem przedmiotowej nieruchomości gruntowej, może swobodnie ją rozporządzać bez zgody i wiedzy swojej współmałżonki (Wnioskodawczym). Przedmiotowe okoliczności znajdują poparcie w poniżej przywołanej podstawie prawnej.
   Zgodnie z art. 140 kc „W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.
   Zgodnie z art. 33 kro „Do majątku osobistego każdego z małżonków należą: 1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (…)”, tj. w stanie faktycznym Wnioskodawczyni nabyte przez zawarciem związku małżeńskiego między Stronami.
   Ustosunkowując się ściśle do zadanego przez Państwa pytania, istotne jest podkreślenie, iż zgodnie z art. 31 kro z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa. Powyższe oznacza, iż zgodnie z zasadami prawa rodzinnego, mimo iż własność gruntu należy do męża, zaplanowana budowa będzie prowadzona ze środków wspólnych małżonków. Nie ma bowiem innej możliwości z uwagi na to, iż Strony nie zawarły umowy majątkowej, na mocy której powstałaby między Stronami rozdzielność majątkowa, a poza tym Mąż Wnioskodawczym nie posiada środków pieniężnych wchodzących tylko i wyłącznie do majątku osobistego (np. pochodzących z darowizny bądź spadku).
   Powyższa okoliczność nie ma jednakże żadnego wpływu na prawo do zaliczenia przez Wnioskodawczynię wydatków związanych z czynszem do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Istotne jest bowiem w tym zakresie, iż nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem Umowy nie stanowi własności Wnioskodawczyni i nadal nie będzie jej stanowić mimo faktu prowadzenia budowy co do zasady ze środków wspólnych małżonków.
   
   
3. Czy w stosunku do nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem wraz z utwardzeniem terenu nastąpi włączenie jej do współwłasności gruntowej?
   
   W tym miejscu należy powołać obowiązującą w polskim Kodeksie Cywilnym zasadę Superficies solo cedit – rzymska zasada prawna odnosząca się do związania własności budynków oraz innych rzeczy połączonych z gruntem wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, tj. co do zasady częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy, a także rośliny, trwale złączone z tą nieruchomością ziemską.
   W polskim porządku prawnym zasada uregulowana jest w art. 48 i 191 k.c., aczkolwiek ta nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego – w pewnych warunkach nieruchomości wzniesione na cudzym gruncie nie są związane z własnością gruntu (np. obiekty wybudowane na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, rodzinne ogrody działkowe). Wyjątek od przedmiotowej zasady nie ma natomiast miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.
   Reasumując, mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, iż budynek wraz z utwardzeniem terenu, które powstaną na nieruchomości gruntowej Męża Wnioskodawczyni, będą stanowić wyłączną własność Męża. Wnioskodawczyni przysługiwać będzie ewentualnie w przypadku ustania małżeństwa uprawnienie do żądania nakładów poniesionych z majątku wspólnego na majątek osobisty Męża. Podkreślić należy, iż jest to tylko i wyłącznie uprawnienie Wnioskodawczyni. Nie mamy w tym przypadku do czynienia z jakimkolwiek zobowiązaniem.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może wydzierżawić od męża nieruchomość gruntową zabudowaną, jak i niezabudowaną i czynsz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, przy założeniu że nieruchomość gruntowa mająca być przedmiotem umowy dzierżawy należy do majątku osobistego męża?

Zdaniem Wnioskodawcy dopuszczalnym jest, aby małżonkowie zawarli między sobą umowę dzierżawy.

W świetle art. 693 k.c. poprzez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 31 § 1 kro z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Na płaszczyźnie prawa podatkowego (nie tylko w VAT, ale i w podatkach dochodowych), obserwuje się w praktyce, że czynności cywilnoprawne pomiędzy małżonkami mogą być dokonywane.

Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach z dnia 14 grudnia 2005 r., US. III-415/36/192/05, www mf.gov.pl, w którym stwierdzone zostało: „Wobec tego należy uznać, iż w przypadku małżonków, którzy są odrębnymi podmiotami gospodarczymi nie ma przeszkód by świadczyli sobie wzajemnie usługi, a wartość faktycznie wykonanej usługi dla firmy jednego z małżonków przez firmę drugiego małżonka będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej”. Biorąc pod uwagę fakt, iż w opisanym przypadku nieruchomość gruntowa mająca być przedmiotem przyszłej umowy dzierżawy stanowi odrębną własność męża, nie powinno budzić wątpliwości to, iż dopuszczalnym jest zawiązanie przez małżonków umowy dzierżawy.

Jeżeli umowa zostanie skutecznie zawarta, a nieruchomość wykorzystywana będzie do prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, to czynsz dzierżawny oraz inne wydatki związane z dzierżawą gruntu będą mogły być ujęte przez Wnioskodawczynię w rachunku podatkowym po stronie kosztów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: a) pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, b) nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, c) być właściwie udokumentowany.

Czynsz za dzierżawę działki nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek wyłączony z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Opłaty za ww. czynsz trudno jest przypisać konkretnym przychodom z działalności gospodarczej, ponieważ wpływają na całokształt działalności przedsiębiorcy. Niemniej jednak są one kosztem poniesionym racjonalnie i pozostają w związku z funkcjonowaniem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami.

Należy również zwrócić uwagę, że poniesione wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem prawidłowego ich udokumentowania.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów czynsz za przedmiotową dzierżawę

Wydatek w związku z czynszem dzierżawnym będzie zatem kosztem Wnioskodawczyni, a Mąż opodatkuje przychód ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5 % pod warunkiem nieprzekroczenia wskazanego w ustawie limitu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy: z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. kodeksu. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 pkt 1 ww. Kodeksu).

W myśl art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.): w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stąd przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy podatkowej i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Faktycznym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest nieruchomość gruntowa, która stanowi majątek osobisty męża Wnioskodawczyni nabyty w drodze umowy sprzedaży przed zawarciem związku małżeńskiego. Wnioskodawczyni podpisała z mężem umowę użyczenia ww. nieruchomości gruntowej. Mąż Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości podjąć na tej nieruchomości gruntowej inwestycję polegającą na wybudowaniu budynku biurowo-magazynowo-produkcyjnego wraz z utwardzeniem terenu oraz całym terenem wokół. Wnioskodawczyni w przyszłości również zamierza wydzierżawić od męża ww. budynek oraz pozostały teren. Wnioskodawczyni w uzupełnieniu doprecyzowała, że zostanie zawarta między nią a mężem umowa dzierżawy, na mocy której Wydzierżawiający – mąż Wnioskodawczyni zobowiąże się oddać Dzierżawcy – Wnioskodawczyni ww. nieruchomości do używania i pobierania pożytków, a Dzierżawca zobowiąże się zapłacić Wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W niniejszej umowie zostanie zatem określony szczegółowo czynsz – jego wysokość, termin płatności i zasady jego regulowania na rzecz Wydzierżawiającego. Czynsz będzie faktycznie wpłacany przez Wnioskodawczynię na rzecz Wydzierżawiającego, co zostanie w sposób odpowiednio udokumentowane. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że budynek wraz z utwardzeniem terenu, które powstaną na nieruchomości gruntowej męża Wnioskodawczyni, będą stanowić jego wyłączną własność.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wydatki, jakie Wnioskodawczyni będzie ponosiła za wydzierżawienie od swojego męża nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem biurowo-magazynowo-produkcyjnym oraz pozostałego terenu, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Reasumując – Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów czynsz płacony za wydzierżawienie nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem biurowo-magazynowo-produkcyjnym i pozostałym terenem, która stanowi własność męża (jego majątek osobisty).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.