2020.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.47.2020.2.IM
z 30 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), uzupełnionym 18 marca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez Wnioskodawcę działalność B+R stanowi działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, kosztów wynagrodzeń pracowników w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki, tzn. delegowanych do obliczeń MES, rozwoju programu E, wdrożenia programu do planowania produkcji,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, kosztów wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych faktycznie wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów materiałów i surowców wykorzystanych do realizacji działalności B+R Spółki,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT kosztów usług zewnętrznych, tj. uzyskania i utrzymania patentu, ochrony własności intelektualnej w związku z realizacją działalności B+R Spółki,
czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia kosztów działalności B+R, w szczególności kosztów wynagrodzeń, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania, kosztów wyposażenia laboratorium, przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, kosztów materiałów i surowców, poniesionych w ramach projektów B+R, w momencie zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT według limitu i kategorii obowiązujących w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ulgi B+R. Wniosek nie spełniał wymogów formalnym, dlatego pismem z 16 marca 2020 r. wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką inżynierską i prowadzi działalność produkcyjno-handlową w zakresie bezazbestowych uszczelnień przemysłowych mających zastosowanie w instalacjach i aparatach w przemyśle chemicznym, energetycznym, petrochemicznym itp. Firma uruchomiła również działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie rozwoju oferowanego produktu, a laboratorium badawczo - rozwojowe Spółki uzyskało uznanie II stopnia Urzędu Dozoru Technicznego. Działające w ramach firmy X. laboratorium badawcze rozpoczęło swoją działalność w 1997 r., jako samodzielna jednostka działająca głównie na potrzeby firmy macierzystej. Początkowo działalność badawcza opierała się na standardach ASTM i wyznaczaniu współczynników obliczeniowych m i y wg ASTM F586. Współczynniki te są stosowane w metodach obliczeniowych połączeń kołnierzowe śrubowych przepisów ASME Code s. VIII. Kolejne stanowiska badawcze powstawały sukcesywnie. Stanowisko do badań relaksacji i pełzania ASTM F38-00 B, stanowisko do badań ściśliwości i powrotu elastycznego ASTM F36, stanowisko do wyznaczania przecieku wg DIN 28090-2. Najnowszym stanowiskiem jest specjalne stanowisko badawcze stosowane do badań uszczelnień zgodnie z nomami EN 13555:2014. Norma ta jest obecnie najnowszym standardem badawczym odnoszącym się do wyznaczania współczynników obliczeniowych na potrzeby przeliczeń połączeń kołnierzowych wg EN 1591-1:2014 i .../2009. Korzystanie z opisów zawartych w obu tych normach pozwala w bardzo bezpieczny i efektywny sposób projektować połączenia kołnierzowe. Ponieważ norma EN 1591-1 jest normą zharmonizowaną nie jest konieczne zatwierdzanie toku obliczeniowego w jednostce notyfikowanej. Laboratorium Badań Materiałów Uszczelnieniowych od wielu lat posiada wdrożony, stosowany i aktualizowany system zarządzania jakością oparty na wymaganiach normy PN/EN ISO/IEC 17025:2005, specyfikacji technicznej DT-L/95 Urzędu Dozoru Technicznego i instrukcji LAB-WT-01 TUV R. Laboratorium posiada Świadectwo Uznania Laboratorium Urzędu Dozoru Technicznego – nr LBU-124/02-16. Laboratorium jest uznanym podwykonawcą TUV R - No.: 210/A13/5952. Laboratorium posiada niezbędne zaplecze badawcze i wykwalifikowany personel, realizujący, w ramach obowiązujących procedur, odpowiedni program badawczy. Z racji faktu, że firmą macierzystą L jest firma X, prowadzone badania koncentrują się głównie na uszczelnieniach produkowanych przez tę firmę. Wyniki tych badań mają odzwierciedlenie w publikacjach X, w szczególności, w podawanych przez firmę wielkościach charakterystycznych tych uszczelek. Większość danych wynikowych wykorzystywana jest w bazie danych oprogramowania E® oraz publikowana w oficjalnych folderach firmy X i na stronie internetowej Firmy. Wyniki badań uszczelnień oferowanych przez X publikowane są również na stronach Center of Sealing Technologies przy Munster University of Applied Science. Laboratorium Badań Materiałów Uszczelnienieniowych jest jednym z kilku laboratoriów w Europie i na świecie, zajmujących się badaniami konstrukcji i tworzyw używanych w technice uszczelnieniowej. Wieloletnie doświadczenie pracowników laboratorium oraz sprzęt badawczy jakim dysponujemy, stawia naszą placówkę w gronie najnowocześniejszych i opiniotwórczych laboratoriów w świecie. Spółka jest także aktywnym członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Uszczelnień (ESA). Równolegle z produkcją uszczelnień, Spółka prowadzi działalność komplementarną. Poprzez wykwalifikowanych konsultantów technicznych firma oferuje fachowe doradztwo, serwis posprzedażowy, nadzór montażowo - eksploatacyjny.

Aktualna specyfikacja rzeczowa działań B+R w S (dalej: „działalność B+R” lub „projekty B+R”) to:

Wyznaczanie wielkości charakterystycznych materiałów i konstrukcji uszczelnieniowych. Innowacją stosowanej metodyki będzie możliwość wyznaczania wspomnianych wielkości, a szczególnie wartości emisji w wysokich temperaturach. Jest to podejście dotąd nie stosowane w technikach badawczych.
Badanie i certyfikacja armatury wg. standardów szczelnościowych, wyznaczanie wielkości tribologicznych i mechanicznych uszczelnień armaturowych użytecznych w procesie ich konstruowania i eksploatacji.
Wyznaczanie jakościowe i ilościowe charakterystycznych wielkości mechanicznych uszczelnień dynamicznych zmierzające do ograniczenia emisji czynnika roboczego.
Badanie urządzeń i ich części pod kątem generowanych przez nie nieszczelności.
Wyznaczanie nowych parametrów uszczelnień niezbędnych z punktu widzenia bezpiecznego projektowania urządzeń ciśnieniowych. Wyznaczanie geometrycznych i naprężeniowych cech konstrukcyjnych połączeń kołnierzowych metodą numeryczną tj. Metodą Elementów Skończonych.
Wykonywanie analiz połączeń rozłącznych metodą MES.
Rozwijanie oprogramowania do obliczeń połączeń kołnierzowych metodą analityczną, modyfikowanie go zgodnie ze stanem techniki i zmieniającymi się normami, wymaganiami klientów, poszerzanie baz danych.
Wdrożenie oprogramowania do planowania produkcji, w szczególności obejmujące harmonogramowanie cyklu produkcyjno-logistycznego wraz z monitorowaniem jego przebiegu. Skuteczne wykorzystanie takiego narzędzia wymaga stworzenia, a następnie stałego uzupełniania bazy danych produkcyjnych takich jak czasy wykonywania operacji technologicznych, możliwości produkcyjnych poszczególnych maszyn, opisu technologii dla konkretnych wyrobów, dyspozycyjności poszczególnych pracowników produkcyjnych, dostępności materiałów.

Rezultatem działań jw. będzie odpowiednio:

I. Wyznaczenie liczbowo wartości parametrów (współczynników) pozwalających na taki montaż uszczelnienia, by zapewnić założoną i wymaganą szczelność wynikającą z przepisów dotyczących ochrony środowiska, ludzi, zwierząt domowych i mienia. Wielkości te są niezbędne do prawidłowego doboru uszczelnienia i przeliczenia wytrzymałościowego całego połączenia kołnierzowe - śrubowego. Cel końcowy: Dla każdej z badanych uszczelek powstanie dokumentacji składającej się ze stabelaryzowanych wielkości i wykresów opisujących zależności naprężenie - poziom emisji.

II. Klasyfikacja badanej armatury, zgodnie z normą PN-EN ISO 15848-1 do odpowiedniej grupy związanej z poziomem emisji zarówno przez uszczelnienie dławnicowe jak i przez korpus. Po spełnieniu narzuconych przez wyżej wymienioną normę warunków będzie wystawiany certyfikat na zgodność urządzenia z normami. Ten sposób sprawdzeń, klasyfikacji i certyfikacji armatury jest wymagany m.in. w branżach ciepłowniczej, chemicznej, spożywczej, wodociągowej.

III. Wyznaczenie zależności między założeniami szczelnościowymi, a parametrami pracy (szczelność, temperatura pracy, ciśnienie medium, prędkości wału, siły tarcia). Pozwoli to sformułować założenia konstrukcyjne dla nowych wysokojakościowych uszczelnień dynamicznych, a w kolejnym kroku, wdrożyć je do produkcji. Cele końcowe: wytyczne doboru uszczelnienia dławnicowego dynamicznego oraz wału zapewniające redukcję oporu tarcia dla konstruktorów i użytkowników; wytyczne sił i momentów dokręcania śrub dławika z uwzględnieniem sił potrzebnych do ruchu obrotowego trzpienia i zachowania szczelności.

IV. Badania detektorami wycieku metanu i mediów gazowych umożliwią gromadzenie wiedzy o zachowaniach uszczelnień w różnych warunkach pracy, w różnych urządzeniach. Pomiary wielkości geometrycznych uzupełnią tę wiedzę o pojawiające się często i potencjalnie możliwe przyczyny nieszczelności wynikające z utraty pierwotnych kształtów i wymiarów. To powinno przełożyć się na stosowną modyfikację produktów, zmierzającą do poprawy pracy aparatury ciśnieniowej i parametrów szczelnościowych tych wyrobów. Same badania, pomiary, jak i ich wyniki, pozwolą na gromadzenie wiedzy o występujących problemach, jakościowo i ilościowo, związanych z zachowaniem szczelności w urządzeniach ciśnieniowych. Pozwoli to na poszerzenie oferty składanej klientom nie tylko o element badawczy, ale również o analizę problemu i jego rozwiązanie.

V. Pojawia się tendencja w projektowaniu połączeń kołnierzowych, aby w procesie projektowania sprawdzać ich obciążalność na siły poprzeczne oraz moment skręcający. Aby te obciążalności wyznaczyć niezbędna jest wiedza na temat realnego współczynnika tarcia lub odporności na delaminację ( do obliczeń wprowadza się mniejszą z tych wartości). Parametry te należy wyznaczyć w specyficznej procedurze i na dedykowanym stanowisku pomiarowym.

VI. Kolejną aktywnością, która wykorzysta dane zebrane w trakcie pomiarów emisji i geometrii złącz, będzie zaawansowana analiza pracy złącz i komór dławnicowych wykonywana metodą elementów skończonych (MES). Duża część zwiększonych emisji wiąże się z źle zaprojektowaną konstrukcją złącz lub komór dławnicowych, błędnym doborem materiałów do ich wykonania. Przypadki te dotyczą zazwyczaj bardzo skomplikowanych pod względem technicznym konstrukcji, a analiza ich pracy pod wysokimi ciśnieniami i temperaturami jak i siłami zewnętrznymi za pomocą metod analitycznych jest niewystarczająca lub wręcz niemożliwa. Rozwiązaniem problemu jest zamodelowanie konstrukcji 3D i przeliczenia metodą MES. Pozwoli to zaproponować takie zmiany konstrukcyjne i/lub materiałowe w analizowanym złączu/komorze dławnicowej, aby emisje nie przekraczały tych założonych przez projektanta lub określonych przez normy i wytyczne techniczne.

VII. Wynikiem tych działań jest unikalny program ekspercki E, zawierający moduły obliczeniowe, ale także unikalne moduły graficzne, unikalne bazy danych materiałów metalowych, geometrycznych, moduł ekspercki doboru uszczelnień, zintegrowane z modułami obliczeniowymi. Program ten wymaga jednak stałego rozwoju związanego z dynamicznym rozwojem techniki uszczelnień z jednej strony, a poszerzaniem baz danych o coraz to nowe pozycje. Tak więc „dokładane „ są takie elementy do programu, jak obliczenia sił poprzecznych i momentu skręcającego połączenie, obliczenia z prognozowanym poziomem szczelności, procedury sprawdzające poprawność wprowadzanych danych, tabela odporności chemicznej itd.

VIII. Wynikiem powyższych działań ma być zdolność przewidywania terminu wykonania danego wyrobu z dokładnością do 1 godziny (aktualnie jest to 1 dniówka), możliwość obserwowania przebiegu procesu wytwarzania i związana z tym możliwość reagowania na jego zakłócenia ,możliwość dokładnego oceniania i rozliczania nakładów pracy i czasu pracy na poszczególnych gniazdach , a w przyszłości na poszczególnych stanowiskach.

W związku z następującymi w sposób ciągły zmianami technologii, materiałów, parku maszynowego, pracowników produkcyjnych, poszerzaniem palety wyrobów wymaga to stałego rozwoju zasobów wiedzy dotyczących procesów produkcji.

W ramach projektów B+R Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki, w tym wydatki o których mowa w art. 18d ust. 2 -3 ustawy o CIT (dalej: „koszty kwalifikowane”):

Koszty wynagrodzeń: kierownika laboratorium, laborantów, programistów, specjalistów obliczeń MES, specjalistów ds. wdrożenia programu do planowania produkcji.
Koszty amortyzacji urządzeń laboratoryjnych.
Koszty urządzeń i wyposażenia laboratorium oraz softwearu i techniki komputerowej delegowanej do obliczeń MES i rozwoju programu E oraz programu do planowania produkcji.
Koszty materiałów pobranych do badań laboratoryjnych.
Koszty usług zewnętrznych w tym rzecznika patentowego i koszty ochrony własności intelektualnej.

W szczególności, w celu realizacji działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: „pracownicy B+R”). W związku z tym, Spółka ponosi na rzecz poszczególnych pracowników B+R koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (dalej łącznie: „koszty wynagrodzeń”). W odniesieniu do ponoszonych kosztów wynagrodzeń w związku z działaniami B+R, Spółka zamierza skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. W tym celu Spółka zamierza odliczyć koszty wynagrodzeń poniesione na rzecz danego pracownika B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego pracownika B+R przeznaczony na faktyczną realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy tego pracownika B+R w miesiącu, za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu kosztów wynagrodzeń niezwiązanych z działalnością B+R Spółki), z uwzględnieniem także kosztów szkoleń i delegacji bezpośrednio związanych z działalnością B+R. Spółka w tym celu zaprowadzi ewidencję czasu pracy pozwalającą określić czas pracy pracownika poświęcony działalności B+R.

Ponadto, realizacja projektów B+R wymaga od Spółki poniesienia innych kosztów, tj.:

Koszty amortyzacji urządzeń laboratoryjnych.
Koszty wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych.
Koszty amortyzacji komputerów i oprogramowania delegowanych do obliczeń MES, rozwoju programu E, wdrożenia programu do planowania produkcji.
Koszty materiałów i surowców pobranych do badań laboratoryjnych.
Koszty usług zewnętrznych, tj. uzyskania i utrzymania patentu, ochrony własności intelektualnej Również w odniesieniu do tych kosztów Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT, zaliczając je do kosztów kwalifikowanych.

W odpowiedzi na wezwanie z 18 marca 2020 r. Spółka wskazała, że wynagrodzenia obejmują koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka zamierza odliczyć koszty wynagrodzeń poniesione na rzecz danego pracownika B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego pracownika B+R przeznaczony na faktyczną realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy tego pracownika B+R w miesiącu, za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu kosztów wynagrodzeń niezwiązanych z działalnością B+R Spółki), tj.

wynagrodzenie zasadnicze,
wynagrodzenie za godziny nadliczbowe,
nagrody,
premie (w tym uznaniowe lub miesięczne lub roczne),
świadczenia pieniężne,
wartość innych nieodpłatnych świadczeń, z uwzględnieniem także kosztów szkoleń i delegacji bezpośrednio związanych z działalnością B+R.

W zakresie pytania, czy Wnioskodawca wyodrębnia koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”) - Wnioskodawca podkreśla, że w sytuacji potwierdzenia możliwości zastosowania odliczenia poszczególnych kategorii wydatków w ramach ulgi B+R będzie prowadzić odrębną ewidencję rachunkową (za okresy miesięczne lub za rok podatkowy) pozwalającą na ich wyodrębnienie w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii kosztów.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402 ze zm.).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani w ramach Polskiej Strefy Inwestycji, tj. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 1 pkt 34a updop.

Koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez Wnioskodawcę działalność B+R stanowi działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, kosztów wynagrodzeń pracowników w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki, tzn. delegowanych do obliczeń MES, rozwoju programu E, wdrożenia programu do planowania produkcji?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2a (winno być art. 18d ust. 2 pkt 2a) ustawy o CIT, kosztów wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych faktycznie wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów materiałów i surowców wykorzystanych do realizacji działalności B+R Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT kosztów usług zewnętrznych, tj. uzyskania i utrzymania patentu, ochrony własności intelektualnej w związku z realizacją działalności B+R Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia kosztów działalności B+R, w szczególności kosztów wynagrodzeń, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania, kosztów wyposażenia laboratorium, przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, kosztów materiałów i surowców, poniesionych w ramach projektów B+R, w momencie zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT według limitu i kategorii obowiązujących w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez Wnioskodawcę Działalność B+R w ramach Projektów B+R stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Definicje dotyczące działalności badawczo-rozwojowej zawarte są odpowiednio w art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT. Definicje pojęć prac badawczych oraz rozwojowych, do których odwołują się przepisy Ustawy CIT to definicje zawarte w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W polskim wyróżnia się trzy główne obszary działalności, które mogą być uznane za działalność badawczo-rozwojową. Działalność badawczo-rozwojowa - oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badania naukowe to: badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Badania aplikacyjne to: prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe - rozumiane jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wnioskodawca zauważa, że ustawodawca nie wskazał przy tym, czy aby dana firma była uprawniona do skorzystania z ulgi B+R spełnione muszą zostać wszystkie powyższe definicje jednocześnie. Oznacza to, że co do zasady, aby skorzystać z przedmiotowej ulgi, wystarczy prowadzenie prac, które spełniają przynajmniej jedną z wyżej przytoczonych definicji. Ważnym czynnikiem wpływającym na kwalifikację działań podejmowanych przez przedsiębiorców, jako działalności badawczo-rozwojowej jest ich innowacyjność. Wnioskodawca podkreśla, że pojęcie innowacyjności nie zostało bezpośrednio zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, dlatego można je interpretować jako działania obejmujące prawie wszystkie czynności polegające na rozwoju, które nie są rutynowe bądź okresowe. W jednej z interpretacji indywidualnych organ podatkowy uznał, że innowacja „to każda zmiana, która coś ulepsza, daje nową jakość lub pozwala stworzyć nowy produkt, usługę bądź nową jakość.” Zdaniem Wnioskodawcy dla uznania, że mamy do czynienia z działalnością rozwojową, wystarczające jest wprowadzenie zmian/ulepszenia w istniejącym już w przedsiębiorstwie produkcie/usłudze. Tym samym, bezwzględnym warunkiem nie jest wprowadzenie zupełnie nowego produktu/usługi do portfolio przedsiębiorstwa. Takie stanowisko zostało przedstawione w jednej z interpretacji indywidualnych, w której organ podatkowy wskazał, że za działalność badawczo-rozwojową można uznać „działalność spółki polegającą na stałej pracy nad wprowadzaniem do systemu badania sygnałów EKG dodatkowych funkcjonalności, tj. zmian (ulepszeń) produktu, podnoszących jego funkcjonalność („zmiany funkcjonalne”) na tle rozwiązań podmiotów konkurencyjnych operujących na tym samym rynku.” W innej z interpretacji możemy przeczytać dodatkowo, że na działalność badawczo-rozwojową ma wpływ zarówno „zmiana radykalna, dająca zupełnie nowy produkt, ale również cząstkowa, prowadzona do udoskonalenia produktu.” Za działalność badawczo-rozwojową uznaje się również czynności polegające na wprowadzaniu zmian do istniejących już produktów w nawiązaniu do zlecenia klienta. Zostało to potwierdzone w jednej z interpretacji indywidualnych, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że realizowane na zlecenia klientów projekty spełniają definicje działalności badawczo-rozwojowej; „(...) Są to innowacyjne rozwiązania, których powstanie proponują, tworzą oraz testują pracownicy Działu Rozwoju Produktów oraz innych jednostek organizacyjnych Spółki na podstawie przeglądu otoczenia rynkowego i zidentyfikowanych potrzeb konsumentów oraz przedstawionych wymagań Klientów co do poszczególnych projektów." Podkreśla się znaczenie istnienia następujących cech: - Charakter twórczy działalności; Ustawy podatkowe nie definiują znaczenia słowa „twórczy”, co sprawia, że organy podatkowe i sądy administracyjne odwołują się do jego językowa znaczenia. Sądy definiują znaczenia słowa „twórczy” poprzez wskazanie, że „działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru.” W podobny sposób działalność „twórcza” definiowana jest przez organy podatkowe. Z jednej z interpretacji indywidualnych wynika, że podejmowane działania mają charakter twórczy, jeżeli ich „rezultaty mają indywidualny i oryginalny charakter nakierowany na wynalezienie, opracowanie nowych rozwiązań dla procesów biznesowych w różnych dziedzinach działalności klientów”. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy działalność ma charakter twórczy, wtedy kiedy wyróżnia się tym, że ma na celu stworzenie nowego produktu, bądź zmodyfikowanie już istniejącego, czy też wytworzenie nowego stanu rzeczy w postaci wiedzy lub technologii. - Działalność podejmowana w sposób systematyczny; Działalność polegająca na badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, która ma charakter twórczy, powinna być także prowadzona w sposób regularny, trwać przez pewien czas i nie być czynnością podejmowana jednorazowo. Takie podejście zostało zaprezentowane w jednej z interpretacji indywidualnych, w której wskazano, że „systematyczność odnieść należy także do pewnego zorganizowania procesu prac badawczo-rozwojowych, uniknięcie jego losowego i przypadkowego charakteru.” - Działalność nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy; To kryterium niejako zawiera się w dwóch powyższych i można odnieść wrażenie, że stanowi element „pomocniczy” w definiowaniu działalności badawczo-rozwojowej w ujęciu prawno-podatkowym. Związane jest ono zaś ze zwiększaniem zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań (w postaci nowego lub ulepszonego produktu). Powyższe znalazło uzasadnienie w jednej z interpretacji indywidualnych, w której organ podatkowy stwierdził, że za działalność badawczo-rozwojową należy uznać „badania, mające na celu pozyskanie nowej wiedzy w zakresie źródła skażenia mikrobiologicznego paliw przechowywanych w zbiornikach na terminalach paliw oraz skali występowania tego zjawiska, których wnioski i kryteria opracowane na ich podstawie pozwolą na ich bezpośrednie zastosowanie przez klientów w skali przemysłowej” Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez Spółkę działalności-projekty opisane w części G wniosku (punkty I-VIII) spełniają opisane powyższej warunki, gdyż mają charakter twórczy oraz mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy, a także wykorzystanie tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Ad. 2.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, kosztów wynagrodzeń pracowników B+R w części dotyczącej realizacji działalności B+R Spółki.

Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzenia pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Zatem, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo- rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności B+R. Wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: „updof”), jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.514.2017.1.MBD, wyjaśnił m.in., że w sytuacji gdy wydatki poniesione przez jednostkę na uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach, takie jak koszty dojazdu, koszty noclegów i wyżywienia, koszty delegacji dotyczących działalności badawczo-rozwojowej są zaliczane do przychodów ze stosunku pracy po stronie pracowników, to stanowią one koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Mając na uwadze, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową), należy przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany. Powyższy przepis odnosi się więc do czasu faktycznie poświęconego. Należy jednak wskazać, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zdaniem Wnioskodawcy, odliczeniu nie będą zatem podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika (np. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy). W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas choroby, a zatem za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad. 3.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania delegowanych do obliczeń MES, rozwoju programu E, wdrożenia programu do planowania produkcji.

Ad. 4.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2a (winno być art. 18d ust. 2 pkt 2a) ustawy o CIT, kosztów wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych faktycznie wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki. Ustawa o CIT nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem aparatury badawczo-rozwojowej. W świetle wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego, aparatura naukowo-badawcza, to zestawy urządzeń badawczych, pomiarowych lub laboratoryjnych o małym stopniu uniwersalności i wysokich parametrach technicznych (zazwyczaj wyższych o kilka rzędów dokładności pomiaru w stosunku do typowej aparatury stosowanej dla celów produkcyjnych lub eksploatacyjnych). Do aparatury naukowo-badawczej nie zalicza się sprzętu komputerowego i innych urządzeń nie wykorzystywanych bezpośrednio do realizacji prac B+R Oznacza, to możliwość dokonywania odliczeń kosztów wyposażenia laboratorium spełniającego przytoczoną definicję na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2a (winno być art. 18d ust. 2 pkt 2a) ustawy o CIT, w przypadku faktycznego ich wykorzystywania do realizacji działalności B+R przez Spółkę.

Ad. 5.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów materiałów i surowców wykorzystanych do realizacji działalności B+R Spółki. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN języka polskiego materiały to zbiór przedmiotów używanych przy wykonywaniu jakiejś pracy. Natomiast surowiec to materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii. W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 stycznia 2017 r. sygn. 0461-ITPB3.4510.724.2016.1.PS dokonano analizy zarówno samej definicji materiałów i surowców, jak i konkretnych typów wydatku. I tak organ podatkowy wskazał, iż cyt. „kosztami kwalifikowanymi będą wydatki na surowce i materiały, bez których niemożliwe byłoby nie tylko prowadzenie samych badań, wdrażania różnych procesów w ramach prac badawczo - rozwojowych, ale również bez których niemożliwym byłoby wprowadzenie i wykorzystanie odpowiednich narzędzi i oprzyrządowania dla prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej”. Wskazana powyżej ocena organu podatkowego potwierdza, iż katalog pod hasłem materiały i surowce może obejmować wiele pozycji. Ponadto, organ podatkowy wyraźnie zaznaczył, iż „jeśli Wnioskodawca wykorzystuje materiały, czy surowce nie tylko w Centrum BR, które stricte wykorzystuje je w pracach badawczo rozwojowych, ale również w innych jednostkach organizacyjnych Spółki, które mają inne założenia i inne cele, ale również współpracują w ramach prac BR i wykonują z tymi pracami konkretne zadania, to wydatki te w odpowiedniej części stosownie do prowadzonej dokumentacji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy, również będą kosztami kwalifikowanymi”. Wnioskodawca zamierza w ramach działań B+R testować własne wyroby - uszczelnienia przemysłowe, materiały wykorzystywane do produkcji wyrobów, które podlegają ewidencji magazynowej ilościowo-wartościowej. Wyroby te Wnioskodawca uznaje za materiał, bez którego niemożliwe byłoby przeprowadzenie samych testów, jak i niemożliwe byłoby wdrożenia innowacyjnych rozwiązań/procesów.

Ad. 6.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT kosztów usług zewnętrznych, tj. uzyskania i utrzymania patentu, ochrony własności intelektualnej w związku z realizacją działalności B+R Spółki. Poszczególne prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Spółkę mają mieć wymierne skutki. W przypadku zakończenia prac badawczo-rozwojowych wynikiem pozytywnym Spółka zamierza uzyskiwać patenty/ prawa ochronne na opracowane wynalazki. Koszty związane z uzyskaniem lub utrzymaniem patentów/praw ochronnych na wzory użytkowe/praw z rejestracji wzorów przemysłowych wpisują się w kategorie wydatków kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT.

Ad. 7.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia kosztów wynagrodzeń, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania, kosztów wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, kosztów materiałów i surowców, poniesionych w ramach projektów B+R, w momencie zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT według limitu i kategorii obowiązujących w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. W art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, sformułowania „mogą” (przy wskazaniu sposobu rozliczenia kosztów prac rozwojowych), przy jednoczesnym braku dodatkowych wskazań kiedy dany sposób ujęcia kosztów prac rozwojowych może być zastosowany, prowadzą do konkluzji, że podatnik posiada swobodę wyboru zastosowania poszczególnych sposobów podatkowego rozliczania kosztów prac rozwojowych. W powołanym powyżej przepisie, wskazując trzy różne sposoby rozliczenia kosztów prac rozwojowych, użyto ponadto spójnika „albo” (alternatywa rozłączna). Oznacza to, że Spółka, wg własnego uznania, może wybrać jeden z trzech sposobów rozliczania kosztów prac rozwojowych. Zatem, na podstawie powołanego wyżej przepisu, podatnicy mają wybór, co do sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów prac rozwojowych w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych. W rezultacie, zgodnie z wyborem podatnika, w przypadku prowadzenia prac rozwojowych ich koszty mogą być przez podatnika rozpoznawane jako koszty podatkowe w trakcie trwania tych prac bądź jednorazowo na moment ich zakończenia, albo też podatnik może rozpoznawać koszty tych prac poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1669, dalej: „Ustawa wprowadzająca”), znowelizowała definicję badań naukowych oraz prac rozwojowych zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią Ustawy wprowadzającej, nowelizacja powyższych pojęć weszła w życie z 1 października 2018 r.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić wyraźnie należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może się przejawiać opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących w praktyce gospodarczej podatnika i na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań funkcjonujących u podatnika. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Kryterium systematyczności jako prowadzenie działań w sposób stały, regularny, uporządkowany, zaplanowany, metodyczny ze wskazaniem harmonogramu i zasobów. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
2a. nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 i 4;
4a. nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 i 4;
koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione do momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Stosownie do art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.

W myśl art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 ustawy o CIT).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2018 r., który został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. 2018, poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 ustawy o CIT).

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W stosunku do kosztów prac rozwojowych ustawodawca zawarł w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, specyficzne regulacje normujące moment rozpoznania tych kosztów na cele podatkowe.

W myśl art. 15 ust. 4a updop, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w jeden z poniższych sposobów:

w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT,
ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r.) lub jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.),
w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W świetle powyższych przepisów:

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez Wnioskodawcę działalność B+R stanowi działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, kosztów wynagrodzeń pracowników w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania w części dotyczącej realizacji przedstawionych projektów B+R Spółki, tzn. delegowanych do obliczeń MES, rozwoju programu E, wdrożenia programu do planowania produkcji.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, kosztów wyposażenia laboratorium, w szczególności przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych faktycznie wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów materiałów i surowców wykorzystanych do realizacji działalności B+R Spółki.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT kosztów usług zewnętrznych, tj. uzyskania i utrzymania patentu, ochrony własności intelektualnej w związku z realizacją działalności B+R Spółki.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia kosztów działalności B+R, w szczególności kosztów wynagrodzeń, kosztów amortyzacji urządzeń laboratorium, w tym komputerów oraz oprogramowania, kosztów wyposażenia laboratorium, przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, kosztów materiałów i surowców, poniesionych w ramach projektów B+R, w momencie zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT według limitu i kategorii obowiązujących w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin