2020.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.27.2020.5.WB
z 5 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 22 stycznia 2020 r.), uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług w sytuacji zwrotu przez Nabywcę Wnioskodawcy nieruchomości – jest prawidłowe,
obowiązku wystawienia faktury korygującej na rzecz Nabywcy nieruchomości – jest prawidłowe,
stwierdzenia, czy Wnioskodawca zobowiązany jest w dniu podpisania aktu notarialnego do wykazania faktury korygującej w ewidencji sprzedaży VAT dokumentującej dostawę opisanej we wniosku nieruchomości – jest nieprawidłowe,
stwierdzenia, czy na deklaracji VAT za dany okres sprawozdawczy Wnioskodawca powinien wykazać ww. dostawę nieruchomości w kwocie netto oraz wykazać nadwyżkę podatku VAT do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług w sytuacji zwrotu przez Nabywcę Wnioskodawcy nieruchomości; obowiązku wystawienia faktury korygującej na rzecz Nabywcy nieruchomości; stwierdzenia, czy Wnioskodawca zobowiązany jest w dniu podpisania aktu notarialnego do wykazania faktury korygującej w ewidencji sprzedaży VAT dokumentującej dostawę opisanej we wniosku nieruchomości oraz stwierdzenia, czy na deklaracji VAT za dany okres sprawozdawczy Wnioskodawca powinien wykazać ww. dostawę nieruchomości w kwocie netto oraz wykazać nadwyżkę podatku VAT do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy. Wniosek uzupełniono w dniu 27 marca 2020 r. m.in. o przeformułowanie pytań, doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podatek dochodowy z tego tytułu opłacała na zasadach ogólnych wyliczony na podstawie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polegała na budowie domów jednorodzinnych. Po wybudowaniu budynków Wnioskodawca sprzedawał je osobom fizycznym. Sprzedaż dokumentowana była aktem notarialnym, a na potrzeby rozliczenia podatku VAT Wnioskodawca wystawiał z tego tytułu faktury, które były odbierane przez kupującego nieruchomość.

Od 1 czerwca 2016 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą. Z uwagi na brak sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca otrzymał informacje z Urzędu Skarbowego, że został wyrejestrowany jako podatnik czynny VAT i przestał składać deklaracje VAT-7.

Na dzień pisania niniejszego wniosku:

Wnioskodawca posiada zawieszoną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG,
nie generuje przychodów i kosztów,
nie jest czynnym podatnikiem VAT.

W marcu 2015 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie osobie fizycznej. Sprzedaż została udokumentowana aktem notarialnym, a na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług Wnioskodawca wystawił fakturę. Wnioskodawca zastosował prawidłową 8% stawkę podatku od towarów i usług. Sprzedaż została zaewidencjonowana w ewidencji sprzedaży VAT i uwzględniona na deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. Wartość sprzedaży w kwocie netto została zaksięgowana do przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W 2019 r. nabywca złożył reklamacje dotyczącą nabytej nieruchomości. Wnioskodawca przypuszcza, że w 2020 r. zawrze ugodę i dojdzie do zwrotu nieruchomości. Zwrot nieruchomości zostanie potwierdzony aktem notarialnym.

Po usunięciu usterek Wnioskodawca będzie starał się sprzedać nieruchomość ponownie.

W piśmie z dnia 23 marca 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że w marcu 2015 r. Wnioskodawca sprzedał wybudowane w ramach działalności gospodarczej mieszkanie osobie fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, które zostało przez Kupującego pierwszy raz zasiedlone. Sprzedaż została udokumentowana aktem notarialnym, a na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług Wnioskodawca wystawił fakturę na rzecz Kupującego. Wnioskodawca zastosował prawidłową 8% stawkę podatku od towarów i usług. Sprzedaż została zaewidencjonowana w ewidencji sprzedaży VAT i uwzględniona na deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca zawrze ugodę z nabywcą nieruchomości – osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w wyniku której dojdzie do zwrotu nieruchomości. Zwrot nieruchomości zostanie potwierdzony aktem notarialnym. Po usunięciu usterek Wnioskodawca sprzeda nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 23 marca 2020 r.):

Czy najpóźniej w dniu poprzedzającym podpisanie aktu notarialnego w wyniku którego zostanie zwrócona Wnioskodawcy przez nabywcę nieruchomość Wnioskodawca powinien zrejestrować się jako czynny podatnik VAT (druk VAT-R)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
Czy w dniu podpisania aktu notarialnego w wyniku którego zostanie Wnioskodawcy zwrócona Nieruchomość Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą na rzecz nabywcy nieruchomości, która skoryguje kwotę netto sprzedaży i kwotę podatku należnego do wartości zerowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);
Czy Wnioskodawca powinien zaprezentować w ewidencji sprzedaży VAT w dniu podpisania aktu notarialnego fakturę korygującą zerującą ww. dostawę nieruchomości? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4);
Czy na deklaracji VAT za dany okres sprawozdawczy Wnioskodawca powinien wykazać dostawę towarów w kwocie netto ze znakiem (-) oraz podatek należny ze znakiem i wykazać nadwyżkę podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 23 marca 2020 r.), w oparciu o art. 70 ordynacji podatkowej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku co w przypadku Wnioskodawcy nie zachodzi) w dniu podpisania aktu notarialnego w wyniku którego dojdzie do zwrotu nieruchomości Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą zgodnie z art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późniejszymi zmianami umniejszającą sprzedaż Wnioskodawcy i zaewidencjonować ją w ewidencji sprzedaży VAT z wartością ujemną.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pdpkt 1c ustawy o podatku od towarów i usług sytuacja dotyczy dostawy budynków, budowli i ich części dokonywanych w ramach pierwszego zasiedlenia w związku z tym mam obowiązek zarejestrować się jako czynny podatnik VAT. W konsekwencji najpóźniej na dzień poprzedzający akt notarialny w wyniku którego dojdzie do zwrotu nieruchomości Wnioskodawca powinien zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą umniejszająca opisaną dostawę do wartości zerowej.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług faktura korygująca do wartości zerowej dostawę nieruchomości powinna być zaprezentowana w ewidencji sprzedaży prowadzonej na okoliczność rozliczenia podatku należnego w dniu podpisania aktu notarialnego w wyniku którego zostanie zwrócona nieruchomość.

Zgodnie z art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji VAT na podstawie której dokonuje się prezentacji VAT-u należnego na deklaracji . W opisanym przypadku VAT należny będzie miał wartość ujemną, a w konsekwencji zostanie zaprezentowany jako kwota do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług w sytuacji zwrotu przez Nabywcę Wnioskodawcy nieruchomości;
prawidłowe – w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej na rzecz Nabywcy nieruchomości;
nieprawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca zobowiązany jest w dniu podpisania aktu notarialnego do wykazania faktury korygującej w ewidencji sprzedaży VAT dokumentującej dostawę opisanej we wniosku nieruchomości;
prawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy na deklaracji VAT za dany okres sprawozdawczy Wnioskodawca powinien wykazać ww. dostawę nieruchomości w kwocie netto oraz wykazać nadwyżkę podatku VAT do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podatek dochodowy z tego tytułu opłacała na zasadach ogólnych wyliczony na podstawie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polegała na budowie domów jednorodzinnych. Po wybudowaniu budynków Wnioskodawca sprzedawał je osobom fizycznym. Sprzedaż dokumentowana była aktem notarialnym, a na potrzeby rozliczenia podatku VAT Wnioskodawca wystawiał z tego tytułu faktury, które były odbierane przez kupującego nieruchomość. Od 1 czerwca 2016 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą. Z uwagi na brak sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca otrzymał informacje z Urzędu Skarbowego, że został wyrejestrowany jako podatnik czynny VAT i przestał składać deklaracje VAT-7. Wnioskodawca posiada zawieszoną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG, nie generuje przychodów i kosztów oraz nie jest czynnym podatnikiem VAT. W marcu 2015 r. Wnioskodawca sprzedał wybudowane w ramach działalności gospodarczej mieszkanie osobie fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, które zostało przez Kupującego pierwszy raz zasiedlone. Sprzedaż została udokumentowana aktem notarialnym, a na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług Wnioskodawca wystawił fakturę na rzecz Kupującego. Wnioskodawca zastosował prawidłową 8% stawkę podatku od towarów i usług. Sprzedaż została zaewidencjonowana w ewidencji sprzedaży VAT i uwzględniona na deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca zawrze ugodę z nabywcą nieruchomości – osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w wyniku której dojdzie do zwrotu nieruchomości. Zwrot nieruchomości zostanie potwierdzony aktem notarialnym. Po usunięciu usterek Wnioskodawca sprzeda nieruchomość.

W analizowanej sprawie w pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług w sytuacji zwrotu przez Nabywcę Wnioskodawcy nieruchomości.

Regulacje dotyczące zgłoszenia rejestracyjnego zostały uregulowane w ustawie o podatku do towarów i usług w Dziale X Rozdziale 1 w art. 96 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15 – zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy – u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Wobec tego należy uznać, że nie każdy podmiot działający w charakterze podatnika VAT musi dokonywać podatkowej rejestracji.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy – naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego” a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

I tak jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 113 ust. 4 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

W myśl przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy, stwierdzić należy, iż zgodnie z ww. przepisem, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw: budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b, tj. w ramach pierwszego zasiedlenia lub gdy od tego zasiedlenia nie upłynął jeszcze okres 2 lat. W takim przypadku dostawa budynku, budowli lub ich części jest opodatkowana podatkiem VAT, a podatnik nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego zapisu wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy w przedmiotowej sprawie w marcu 2015 r. sprzedał on wybudowane w ramach działalności gospodarczej mieszkanie osobie fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, które zostało przez Kupującego pierwszy raz zasiedlone. Ponadto wskazać należy, że mając na uwadze całokształt przedstawionych we wniosku informacji od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym przedmiotowa dostawa będzie zwolniona od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto z przedstawionego opisu sprawy nie wynika żeby Wnioskodawca na nieruchomość będącą przedmiotem wniosku dokonał nakładów które przekraczałyby 30% wartości początkowej obiektu.

Tym samym oznacza to, że w przedmiotowej sprawie wyłącznie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy nie będzie mieć zatem zastosowania.

Jednocześnie kwota, jaką uzyska Wnioskodawca ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, wliczana jest do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Zachodzi bowiem przypadek, o którym mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy.

Jak już wskazano powyżej nie każdy podmiot działający w charakterze podatnika VAT musi dokonywać podatkowej rejestracji. Podmioty wymienione w art. 15 – w myśl ww. art. 96 ust. 3 ustawy – u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Przepis ten wskazuje zatem na prawo a nie obowiązek podmiotu do dokonania rejestracji w opisanych w tym przepisie przypadkach.

Zatem Wnioskodawca w związku ze sprzedażą nieruchomości, która zostanie mu zwrócona (w przypadku braku wykonania innych czynności) może dokonać rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy.

Jednakże wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii obowiązku zarejestrowania się jako czynnego podatnika podatku VAT w sytuacji zwrotu przez Nabywcę Wnioskodawcy nieruchomości. W celu rozstrzygnięcia tych wątpliwości organu wcześniej dokona odpowiedzi na kolejne pytania Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy jednak, iż zgodnie z treścią art. 106j ust. 1 w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

‒ podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca – zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy – powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Faktura korygująca powinna zawierać referencje do faktury korygowanej. Wystawiając kolejną fakturę korygującą, podatnik powinien zawrzeć poza danymi z faktury pierwotnej również dane z uprzednio wystawionych faktur korygujących.

Ponadto fakturę korygującą co do zasady powinien wystawić podatnik lub jego następca prawny. Jeżeli jednak podatnik, prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, zlikwidował działalność gospodarczą, a wystąpiły przesłanki wymagające wystawienia faktury korygującej, to osoba ta powinna mieć możliwość wystawienia takiej faktury.

Tym samym mając na uwadze całokształt informacji zawartych we wniosku w kontekście zadanych przez Zainteresowanego pytań wskazać należy, iż skoro Wnioskodawca w 2015 r. dokonał sprzedaży nieruchomości którą to czynność udokumentował fakturą VAT, to jej zwrot zobowiązuje Wnioskodawcę do wystawienia faktury VAT korygującej. Oznacza to, że Wnioskodawca w celu wystawienia faktury VAT korygującej jest zobowiązany uprzednio dokonać rejestracji jako podatnik od towarów i usług.

Odnosząc się wprost do pytania Wnioskodawcy wskazać należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca winien będzie najpóźniej w dniu poprzedzającym podpisanie aktu notarialnego w wyniku którego dojdzie do zwrócenia Wnioskodawcy przez Nabywcę Nieruchomości dokonać rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług, tj. przed zaistnieniem okoliczności które zobowiązują Wnioskodawcę do wystawienia faktury VAT korygującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało ocenić jako prawidłowe niemniej jednak na postawie innego uzasadnienia prawnego.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą obowiązku wystawienia faktury korygującej na rzecz Nabywcy nieruchomości.

Zasady wystawiania faktur i faktur korygujących regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W praktyce w obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument.

Jak już wskazano wyżej, na mocy art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

‒ podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź dokonano zwrotu podatnikowi towarów.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do uwzględnienia reklamacji (zawarcia ugody) i do zwrotu towaru (nieruchomości), to Wnioskodawca będzie miał podstawy do wystawienia faktury korygującej w związku z zaistniałą sytuacją.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W związku z powyższym należy przyjąć, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.

Biorąc zatem pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że korekty faktur powinny być dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca dokonał transakcji sprzedaży nieruchomości w marcu 2015 r. oraz przedmiotowa sprzedaż została zaewidencjonowana w ewidencji sprzedaży VAT i uwzględniona w deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. Tym samym mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie doszło jeszcze do przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby w dniu podpisania aktu notarialnego w wyniku którego zostanie Wnioskodawcy zwrócona nieruchomość wystawił On fakturę korygującą na rzecz Nabywcy Nieruchomości, w której w przedmiotowej sprawie Zainteresowany winien skorygować kwotę netto sprzedaży i kwotę podatku należnego do wartości zerowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku przez Wnioskodawcę nr 3 należało ocenić jako prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca zobowiązany jest w dniu podpisania aktu notarialnego przenoszącego na niego zwrotnie nieruchomości do wykazania faktury korygującej w ewidencji sprzedaży VAT dokumentującej zwrot opisanej we wniosku nieruchomości należy wskazać co następuje.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Stosownie do art. 29a ust. 15 ustawy – warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16).

Z literalnej wykładni cytowanego art. 29a ust. 13 ustawy wynika, że warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej, jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę (z zastrzeżeniem art. 29a ust. 15 ustawy).

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Przytoczone regulacje stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towarów i usług faktury korygującej może być dokonane w dowolnej formie, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odbioru wysłanej pocztą – w formie listu poleconego – przesyłki zawierającej fakturę korygującą, może to być odrębne pisemne potwierdzenie otrzymania faktury korygującej, również w formie elektronicznej, lub przesłana zwrotnie kopia podpisanej faktury korygującej. Żaden przepis nie określa specjalnej formy, w jakiej potwierdzenie odbioru faktury korygującej byłoby wymagane. Istotne jest, aby sprzedawca towarów lub usług, dla celów rozliczenia podatku należnego od sprzedaży posiadał informację, z której jednoznacznie wynika, że nabywca otrzymał fakturę korygującą sprzedaż.

Należy wskazać, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, gdy odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Innymi słowy faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, zwrotu sprzedawcy towarów i opakowań, a także zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, bowiem celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Natomiast przepisy odnośnie ewidencji zostały zawarte w art. 109 ustawy.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy – podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę oraz przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 13 ustawy, zgodnie z którym warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej, jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę (z zastrzeżeniem art. 29a ust. 15 ustawy). Przedmiotowe oznacza, iż w analizowanej sprawie aby Wnioskodawca miał m.in. możliwość obniżenia podatku należnego oraz zmniejszenia podstawy opodatkowania w związku wystawieniem przedmiotowej faktury korygującej musi posiadać potwierdzenie odbioru przez Nabywcę faktury korygującej. Tym samym dopiero w momencie dostarczenia przez Nabywcę faktury korygującej Wnioskodawca będzie mógł ująć przedmiotową fakturę korygująca w ewidencji sprzedaży VAT.

Reasumując w przedmiotowej sprawie – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – będzie on zobowiązany ująć przedmiotową fakturę korygującą w ewidencji sprzedaży VAT w okresie, w którym uzyska on od Nabywcy potwierdzenie otrzymania przez niego faktury korygującej dokumentującej przedmiotową transakcję, a nie w dniu podpisania aktu notarialnego dokumentującego zwrot przedmiotowej Nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego przez Wnioskodawcę nr 4 należało ocenić jako nieprawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy na deklaracji VAT za dany okres sprawozdawczy Wnioskodawca powinien wykazać ww. zwrot nieruchomości w kwocie netto oraz wykazać nadwyżkę podatku VAT do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy, w związku z powyższym należy wskazać co następuje.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na treść art. 88 ustawy zgodnie z którym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Tym samym obniżenia kwoty podatku należnego lub jego zwrotu nie może dokonać podmiot, który nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Kwestie deklaracji podatkowej zostały zwarte w Dziale X Rozdziale 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie art. 99 ust. 7 ustawy przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:

przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z załącznikiem nr 3 Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) zwartego w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 2104) w deklaracji w części C. ROZLICZENIE PODATKU NALEŻNEGO wskazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Ponadto w części C. ustęp 6 ww. załącznika nr 3 Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) wyjaśniono, że w wierszu 5 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 7% albo 8%” w poz. 17 wykazuje się podstawę opodatkowania transakcji opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. stawką 8%, a w poz. 18 – podatek należny od tych transakcji. W wierszu tym wykazuje się również transakcje opodatkowane wg stawki 7% (podstawa opodatkowania i podatek należny), jeżeli zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, wystąpił taki przypadek, a także uwzględniane są korekty takich transakcji, jeżeli mają wpływ na rozliczenie podatku należnego w okresie, za który składana jest deklaracja.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie objaśnieniami zawartymi w Części E. OBLICZENIE I WYSOKOŚĆ ZOBOWIĄZANIA PODATKOWGO LUB KWOTY ZWROTU (w zł) załącznika nr 3 ustęp 3 w poz. 56 wykazuje się również podatek naliczony, który w związku z brakiem czynności opodatkowanych podlega przeniesieniu na następny okres rozliczeniowy lub zwrotowi z urzędu skarbowego. W pozycji tej wykazuje się również kwotę ulgi z tytułu zakupu kas rejestrujących nieodliczoną od podatku należnego w danym okresie rozliczeniowym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że gdy w wyniku dokonania przez Wnioskodawcę korekty faktury dojdzie do wykazania skorygowanego podatku należnego (z minusem), to podatek ten w poz. 56 deklaracji zostanie wykazany do przeniesienia przez Wnioskodawcę na następny okres sprawozdawczy.

Reasumując w analizowanej sprawie skorygowany podatek należny od towarów i usług wykazany w ewidencji VAT winien mieć wartość ujemną, a w konsekwencji winien zostać zaprezentowany jako kwota do przeniesienia na następny okres sprawozdawczy.

Wobec powyższego stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku przez Wnioskodawcę nr 5 należało ocenić jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin