2020.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.75.2020.2.MU
z 7 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego i zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego i zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie przed upływem 5 lat. Mieszkanie zakupiła wraz mężem w 2015 r., za kwotę 157.000 zł. Małżonkowie zaciągnęli dwa kredyty hipoteczne pierwszy na kwotę 132.964,01 zł na zakup mieszkania oraz drugi na kwotę 25.704 zł na remont mieszkania i uzyskali dofinansowanie MDM na rynku wtórnym. Wnioskodawczyni wskazuje, że kredyt na zakup mieszkania i jego remont były zaciągnięte przez nią i jej małżonka w takim samym stopniu więc była zobowiązana solidarnie z byłym mężem do spłaty kredytów.

Wnioskodawczyni zakupu mieszkania dokonała wraz z mężem do majątku wspólnego małżonków (gdzie wspólność majątkowa trwała od 11 lipca 2015 r. do 24 października 2018 r., natomiast od 25 października 2018 r. rozdzielność majątkowa - akt notarialny - umowa majątkowa małżeńska). Na okoliczność zakupu ww. mieszkania został sporządzony akt notarialny w dniu 30 września 2015 r., zgodnie z którym wydanie lokalu, przez poprzednią właścicielkę miało nastąpić do 23 października 2015 r.

Lokal został przez Wnioskodawczynię i jej męża całkowicie wyremontowany, remont wykonał małżonek z pomocą teścia.

Wydatki na remont np. gładź szpachlowa, zaprawy, kafelki, panele, łączniki, wiertła, farby, drzwi wewnętrzne, klamki, lampy, kabina prysznicowa, kaloryfery zostały udokumentowane paragonami.

Natomiast faktury VAT wystawione na małżonka obejmują zakup np. drzwi wejściowych wraz z ich wymianą, zabudowę mebli kuchennych, materac, łóżko, szafę, lodówkę, narożnik, meblościankę. Faktury były wystawione tylko na małżonka, małżonkowie mieli wówczas wspólność majątkową. Wydatki na remont oraz wykończenie i wyposażenie lokalu zwiększyły wartość ww. lokalu mieszkalnego.

Mieszkanie sprzedano w 2019 r. za kwotę 272.000 zł. W umowie przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego określono cenę sprzedaży wraz z wyposażeniem wykonanym i nabytym w trakcie remontu. Elementy wyposażenia i wykończenia nie były zbyte na podstawie odrębnej umowy. W umowie sprzedaży lokalu mieszkalnego zbytego w czerwcu 2019 r. nie określono odrębnie ceny sprzedaży tego lokalu i odrębnie ceny wyposażenia wykonanego i nabytego w trakcie remontu.

Zakupione sprzęty, to: piec elektryczny, płyta gazowa, zmywarka, okap, umywalka z baterią stanowiące wyposażenie lokalu mieszkalnego sprzedanego w 2019 r. zamontowane były w stałej zabudowie. Lodówka wolnostojąca. Stała zabudowa w kuchni zawierała elementy konstrukcyjne zamontowane trwale do ściany oraz wnęki wykorzystując ściany w ww. lokalu mieszkalnym jako boczną i tylną konstrukcję szafek. Dodatkowo kabina prysznicowa wraz z baterią prysznicową, umywalka z szafką i baterią, muszla klozetowa, piecyk gazowy do podgrzewania wody, lustro w łazience (nie było trwale przymocowane do ściany), oświetlenie natynkowe jak i podtynkowe, szafka i półka wisząca w salonie, pawlacz w przedpokoju były przymontowane do ścian.

Przy zakupie mieszkania w 2015 r. oraz przy jego sprzedaży Wnioskodawczyni wraz mężem korzystali z usług pośrednika.

Na zakup i remont mieszkania nabytego w 2015 r. zostały zaciągnięte kredyty hipoteczne. W dniu 23 września 2015 r. zawarto umowę kredytową, której stronami byli Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oraz Bank, na kwotę 132.964,01 zł. - na zakup mieszkania. W dniu 19 października 2015 r. została zawarta umowa kredytowa, której stronami byli także Wnioskodawczyni z małżonkiem oraz Bank, na kwotę 23.867,16 zł. - na remont mieszkania. Kredyty hipoteczne w łącznej kwocie 147.118,15 zł zostały spłacone do 26 czerwca 2019 r. Spłacone zostały zarówno kredyty jak i odsetki od tych kredytów. Spłata kredytów hipotecznych zaciągniętych w 2015 r. na zakup i remont mieszkania została dokonana po połowie z przysługujących części przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni i byłego męża.

Dofinansowanie MDM Wnioskodawczyni i jej małżonek zwrócili każdy z nich po 2.712,19 zł. Akt notarialny - umowa sprzedaży oraz oświadczenie o ustaniu hipoteki został odczytany, przyjęty i podpisany w dniu 12 czerwca 2019 r.

Dokonana w czerwcu 2019 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawczyni wskazuje, że przychód uzyskany (połowa przypadająca na Wnioskodawczynię, zgodnie z rozdzielnością małżeńską) ze sprzedaży mieszkania został wydatkowany w całości na własne cele mieszkaniowe, w okresie nie później niż trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Kwota 73.559,08 zł została przez kupującego przelana na konto w banku do 26 czerwca 2019 r. celem spłaty kredytów hipotecznych. Kwota 62.440,92 zł została przeznaczona na spłatę MDM, pośrednictwo (mieszkanie sprzedane w czerwcu 2019 r.), a także na koszty notariusza, remont i wyposażenie własnego mieszkania, w którym zamieszkuje wraz z córką i realizuje własne cele (potrzeby) mieszkaniowe. Wnioskodawczyni lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość nabyła poprzez akt notarialny - umowa darowizny z dnia 19 lipca 2019 r.

Zakupione sprzęty do lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie, to: lodówka, piec elektryczny, płyta indukcyjna, zmywarka, okap, umywalka z baterią stanowiące wyposażenie, zamontowane w stałej zabudowie. Stała zabudowa w kuchni zawierała elementy konstrukcyjne zamontowane trwale do ściany oraz wnęki wykorzystujące ściany w ww. lokalu mieszkalnym jako boczną i tylną konstrukcję szafek. Zabudowa mebli łazienkowych oraz szafy w przedpokoju jest trwale połączona z elementami konstrukcyjnymi lokalu (łazienka - ściany, sufit, przedpokój - ściany, sufit, podłoga).

W związku z wydatkami na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni posiada faktury VAT na wszystkie wydatki związane z remontem. Wydatki ponosiła ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w czerwcu 2019 r. Faktury VAT wystawione są na Wnioskodawczynię np. na: materiały potrzebne do remontu (np. farby, tapeta, klej gipsowy, gładź, wałki, gips, knauf, zawory, profile, płyty kartonowo-gipsowe), zabudowę mebli kuchennych, zabudowę szafy w przedpokoju, zabudowę mebli łazienkowych, panele oraz listwy, kafelki, parapety wewnętrzne, wannę wraz z baterią oraz parawanem, umywalkę wraz z baterią, muszlę klozetowa, piecyk gazowy do podgrzewania wody, pralkę, lodówkę, płytę indukcyjną, okap, zmywarkę, piec gazowy, szafy, kanapę, stół, stolik kawowy, komodę, krzesła, lustra trwale przymocowane do ściany, oświetlenie natynkowe (lampy, żarówki), wymianę drzwi zewnętrznych oraz drzwi wewnętrznych wraz z ościeżnicami i klamkami, kaloryfery, łóżka, rolety wewnętrzne (rzymskie), zasłony, półki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Które wydatki poniesione ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w czerwcu 2019 r. Wnioskodawczyni może uznać za wydatki na własne cele mieszkaniowe (spłata kredytów hipotecznych kapitał i odsetki, zwrot części MDM, wynagrodzenie dla pośrednika, opisane wydatki na remont i wyposażenie nowego mieszkania oraz opłata notariusza). Co wpływa na zmniejszenie należnego podatku związanego ze sprzedażą mieszkania przed upływem 5 lat?
Czy remont mieszkania zakupionego w 20l5 r. oraz fakt, że Wnioskodawczyni posiada paragony i faktury imienne na męża potwierdzające wykonanie generalnego remontu w tym mieszkaniu i zwiększenie jego wartości wpływa na zmniejszenie należnego podatku do Urzędu Skarbowego? Czy także przy zakupie mieszkania można odliczyć korzystanie z usług pośrednika? Jeśli tak, to jak prawidłowo Wnioskodawczyni powinna to policzyć skoro mają rozdzielność majątkową, rozwodzą się, małżonek zakupił nowe mieszkanie i rozliczają się z podatku osobno?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że wszystkie pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania zostały przeznaczone na spłatę kredytów hipotecznych, zwrot MDM, pośrednictwo, opłatę notariusza oraz opisane wyżej wydatki na remont i wyposażenie nowego mieszkania (wszystkie wydatki związane są tylko i wyłącznie z celami/potrzebami mieszkaniowymi), wszystkie opisane wydatki i zwroty powinny wypłynąć na zmniejszenie należnego podatku.

Wnioskodawczyni uważa, że w związku z tym, że w 2015 r. z mężem posiadali wspólność majątkową posiadane faktury powinna dzielić na pół. Wnioskodawczyni nie jest pewna, czy także może uwzględnić posiadane paragony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie przed upływem 5 lat. Mieszkanie zakupiła wraz mężem w 2015 r., za kwotę 157.000 zł. Małżonkowie zaciągnęli dwa kredyty hipoteczne pierwszy na kwotę 132.964,01 zł na zakup mieszkania oraz drugi na kwotę 25.704 zł na remont mieszkania i uzyskali dofinansowanie MDM na rynku wtórnym. Wnioskodawczyni wskazuje, że kredyt na zakup mieszkania i jego remont były zaciągnięte przez nią i jej małżonka w takim samym stopniu więc była zobowiązana solidarnie z byłym mężem do spłaty kredytów.

Lokal został przez Wnioskodawczynię i jej męża całkowicie wyremontowany, remont wykonał małżonek z pomocą teścia.

Wydatki na remont np. gładź szpachlowa, zaprawy, kafelki, panele, łączniki, wiertła, farby, drzwi wewnętrzne, klamki, lampy, kabina prysznicowa, kaloryfery zostały udokumentowane paragonami.

Przy zakupie mieszkania w 2015 r. oraz przy jego sprzedaży Wnioskodawczyni wraz mężem korzystali z usług pośrednika.

Dokonana w czerwcu 2019 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Należy stwierdzić, że skoro w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości podstawą obliczenia podatku jest dochód, to podatnik zobowiązany jest w pierwszej kolejności pomniejszyć uzyskany przychód o poniesione koszty jego uzyskania. Ustawowo określone ustalenie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości powinno wyglądać w ten sposób, że przychód z odpłatnego zbycia (ustalony stosownie do art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy pomniejszyć o koszty jego uzyskania ustalone według zasad, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c i ust. 6d ww. ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zatem w kwestii opodatkowania dochodu istotne znaczenie posiadają koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia jak również koszty odpłatnego zbycia. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Koszty te - jako koszty odpłatnego zbycia - pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zatem, wskazaną przez Wnioskodawczynię prowizję za usługę pośrednictwa sprzedaży lokalu mieszkalnego można zaliczyć do kosztów odpłatnego zbycia tego lokalu - w części przypadającej na Wnioskodawczynię jako współwłaściciela zbywanego lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 6f cyt. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Definicję kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, iż koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty ich nabycia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, niezależnie od tego, czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodziły z oszczędności nabywcy, koszty wytworzenia i koszty nakładów. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. prowizję pośrednika przy zakupie lokalu mieszkalnego, wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto, do katalogu kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 6c ww. ustawy, należy również zaliczyć udokumentowane koszty wytworzenia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania. Jednakże wysokość tych nakładów musi być udokumentowana fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

Z powyższego wynika zatem, że nakłady na nieruchomość mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pod warunkiem, że:

zwiększyły jej wartość,
poniesione zostały w czasie jej posiadania,
zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym. Ponadto ustawa przewiduje, że wysokość nakładów zwiększających wartość nieruchomości poniesionych w czasie jej posiadania ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Ustawa nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186) jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego lokalu. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu.

Powyższe oznacza, że wydatki na remont, jako nakłady ponoszone w czasie posiadania nieruchomości, jeżeli zwiększyły one wartość nieruchomości, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu przy sprzedaży tej nieruchomości. Jednakże wysokość tych nakładów musi być udokumentowana fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem w przedmiotowej sprawie, wydatki poniesione na: drzwi wejściowe wraz z usługą ich wymiany oraz zabudowę mebli kuchennych zawierającą elementy konstrukcyjne zamontowane trwale do ściany oraz wnęki wykorzystujące ściany w ww. lokalu mieszkaniowym jako boczną i tylną konstrukcję szafek udokumentowane fakturami VAT stanowią nakłady poniesione przez Wnioskodawczynię na remont lokalu mieszkalnego nabytego w 2015 r. można je zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesione na: gładź szpachlową, zaprawy, kafelki, panele, łączniki, farby, drzwi wewnętrzne, klamki, kabinę prysznicową, kaloryfery, których zakup jest udokumentowany paragonem, nie spełniają wymogu zawartego w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesione na wiertła i lampy, nawet gdyby ich zakup był udokumentowany fakturami VAT, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są to bowiem wydatki na narzędzia i wyposażenie tego lokalu.

Do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą zostać także zaliczone wydatki poniesione na materac, łóżko, szafę, lodówkę, narożnik, meblościankę, pomimo, że ich zakup udokumentowany jest fakturami VAT, są to bowiem również wydatki na wyposażenie tego lokalu.

Ponadto wydatki poniesione na piec elektryczny, płytę gazową, okap, umywalkę z baterią, kabinę prysznicową wraz z baterią prysznicową, umywalkę z szafką i baterią (o ile szafka stanowiła element mocowania umywalki), muszlę klozetową, piecyk gazowy do podgrzewania wody, oświetlenie podtynkowe można również zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o ile Wnioskodawczyni udokumentuje ich poniesienie fakturami VAT.

Natomiast lodówka, zmywarka, lustro w łazience (nie przymocowane trwale do ściany) oświetlenie natynkowe, szafka i półka wisząca, pawlacz, nawet gdyby Wnioskodawczyni posiadałaby na ich zakup faktury VAT to wydatków poniesionych na ich zakup nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, są to również wydatki na wyposażenie lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do kwestii dokumentowania poniesionych wydatków na remont mieszkania zwiększający jego wartość, w sytuacji gdy faktury VAT wystawione są na małżonka należy wyjaśnić, że skoro wydatki na remont nowego mieszkania pochodzą ze środków wspólnych małżonków, bez znaczenia jest w tej sytuacji fakt, że faktury wystawione zostały wyłącznie na nazwisko małżonka. Wskazać należy, że skoro przedmiotowe wydatki ponoszone są w okresie, gdy Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim, w którym istniał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, to ww. faktury mogą stanowić dowód poniesienia wydatku zarówno przez małżonka, jak i Wnioskodawczynię, bez względu na którego z małżonków zostały wystawione. Na tym polega ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, że nie ma potrzeby aby faktury dokumentujące wydatki ponoszone z majątku wspólnego małżonków były wystawiane na nazwisko zarówno jednego, jak i drugiego z małżonków, skoro środki na te wydatki pochodzą z majątku wspólnego małżonków. Powyższe oznacza, że oboje małżonkowie mają równe prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków.

Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, że z tytułu sprzedaży małżonkowie są odrębnymi podatnikami, i każdy z nich powinien samodzielnie rozliczyć przychód uzyskany ze sprzedaży należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni ma prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu z tytułu opłatnego zbycia lokalu mieszkalnego połowy nakładów udokumentowanych fakturami VAT a poniesionych na remont lokalu mieszkalnego nabytego w 2015 r.

Zgodnie natomiast z art. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie obejmuje więc taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
1. położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
1. w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie (art. 21 ust. 25a ww. ustawy).

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Natomiast, stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Z przytoczonych wyżej regulacji wynika zatem, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika, w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a˗c na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Zastrzec jednak należy, że wszelkiego rodzaju ulgi, czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi, czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości (oraz praw majątkowych) – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Dyspozycją art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono do przedmiotowej materii ograniczenie korzystania z omawianego zwolnienia, zgodnie z którym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przepis ten ma na celu zapobieganie sytuacjom, w których dany podatnik odliczałby dwukrotnie ten sam wydatek – przykładowo ˗ raz jako poniesiony na nabycie nieruchomości, za drugim zaś razem, jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten cel.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie sprzedanego w 2019 r. lokalu mieszkalnego, wskazać należy, że spłata ta ˗ do wysokości uwzględnionej przez Wnioskodawczynię w kosztach uzyskania przychodów ˗ nie może zostać uznana za realizację własnego celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przeciwne rozumowanie przeczyłoby istocie zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła, do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach podatkowych stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty.

Dopuszczenie wliczania kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na jej nabycie, do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność – jaką jest nabycie nieruchomości (cena nabycia danej nieruchomości) – byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem cena nabycia, a drugi raz spłata kwoty kredytu finansującego tę właśnie cenę nabycia.

Wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicowałaby sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość skredytowaną i tych, którzy nie sfinansowali rzeczonego nabycia kredytem bankowym; nabycie sfinansowali własnymi środkami. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty – raz jako kosztu, drugi raz jako zwolnienia od podatku. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje żadnego uzasadnienia w przepisach.

Odnosząc się natomiast do kwestii przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego na remont sprzedanego w 2019 r. lokalu mieszkalnego, wskazać należy, że analogicznie jak w sytuacji przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie, spłata ta ˗ do wysokości uwzględnionej przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów ˗ nie może zostać uznana za realizację własnego celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie przedmiotowe znajdzie jednak zastosowanie w stosunku do spłacanych przez Wnioskodawczynię odsetek od wspominanych kredytów. Spłacane odsetki ˗ które nie są ujmowane jako koszt uzyskania przychodu ˗ mogą zostać uznane jako wydatek na własne cele mieszkaniowe. Możliwość ta dotyczy jednakże spłat odsetek dokonywanych od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. w przypadku Wnioskodawczyni od czerwca 2019 r.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić zatem należy, że spłata kredytów zaciągniętych na zakup oraz remont sprzedanej nieruchomości do wysokości uwzględnionej w kosztach uzyskania przychodów, tj. stanowiącej cenę nabycia zbytego lokalu mieszkalnego oraz nakłady zwiększające jego wartość, nie stanowi dla Wnioskodawczyni realizacji celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnieniu temu podlegać mogą jedynie odsetki od tych kredytów, lecz wyłącznie w tej części, która zapłacona została począwszy od dnia sprzedaży tj. od 12 czerwca 2019 r.

Odnosząc się natomiast do kwestii przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych ze sprzedaży w 2019 r. lokalu mieszkalnego na pokrycie częściowego zwrotu dofinansowania MDM należy stwierdzić, że wydatki te nie będą korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy. Wydatkiem na własne cele mieszkaniowe podatnika, w świetle art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) jest bowiem jedynie spłata kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupu nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe, czyli należność główna i odsetki. Natomiast dofinansowanie MDM stanowi w istocie wsparcie finansowe udzielane w postaci dofinansowania do wkładu własnego przy zaciąganiu kredytu hipotecznego, nie stanowi jednak ani należności głównej kredytowej, ani jej odsetek. Ponadto, wskazane dofinansowanie jest udzielane beneficjentom przez Bank Gospodarstwa Krajowego na podstawie odrębnego od umowy kredytu hipotecznego wniosku. Wobec powyższego, wydatek związany ze zwrotem tego dofinansowania nie mieści się w katalogu wydatków przewidzianym w art. 21 ust. 25 cyt. ustawy.

Dla oceny skutków podatkowych wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na wskazane we wniosku rodzaje wydatków, dotyczących lokalu mieszkalnego nabytego w darowiźnie, należy odnieść się do regulacji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wśród wydatków na własne cele mieszkaniowe wymieniono w nim wydatki poniesione na remont własnego lokalu mieszkalnego. Przez „własny” lokal mieszkalny rozumie się zarówno lokal mieszkalny, do którego przysługuje podatnikowi prawo własności (tj. nieruchomość lokalową), jak również lokal mieszkalny do którego przysługuje podatnikowi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało. Natomiast zagadnienie „remontu” zostało już wyjaśnione powyżej.

Wobec powyższego, należy uznać, że wydatki związane z remontem lokalu otrzymanego w darowiźnie poniesione przez Wnioskodawczynię na: farby, tapety, kleje gipsowe, gładź, gips, knauf, zawory, profile, płyty kartonowo-gipsowe, panele oraz listwy, kafelki, parapety wewnętrzne, wannę wraz z baterią oraz parawanem, umywalkę wraz z baterią, muszlę klozetową, piecyk gazowy do podgrzewania wody, lustra trwale przymocowane do ściany, drzwi zewnętrzne oraz wewnętrzne wraz z ościeżnicami i klamkami, kaloryfery - mieszczą się w kategorii wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego. Tym samym wydatki te uprawniają Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Za wydatki uprawniające do zwolnienia przedmiotowego należy również uznać zakup sprzętów do stałej zabudowy w postaci pieca elektrycznego, płyty indukcyjnej, okapu, jak również wydatki poniesione na zabudowę mebli kuchennych i łazienkowych oraz szafy w przedpokoju trwale połączonej z elementami konstrukcyjnymi lokalu (ścianami, sufitem, podłogą).

Za wydatki poniesione na realizację celów mieszkaniowych, o których mowa w art. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można natomiast uznać wydatków związanych z zakupem oświetlenia natynkowego (lamp i żarówek) bowiem co do zasady tego rodzaju wydatki nie stanowią wydatku na własne cele mieszkaniowe chyba, że oświetlenie to zostało trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi/budowlanymi budynku/lokalu.

Również – wbrew stanowisku Wnioskodawczyni - wydatków poniesionych na zakup pozostałych mebli, tj. szaf, kanapy, stołu, stolika kawowego, komody, krzeseł, łóżka, zasłon, półek jak również rolet wewnętrznych (rzymskich), lodówki, zmywarki nie sposób zakwalifikować do wydatków na remont lokalu mieszkalnego, są to bowiem wydatki na wyposażenie tego lokalu. Nie sposób również zakwalifikować do wydatków na własne cele mieszkaniowe wałków, są to bowiem wydatki na materiały pomocnicze jak narzędzia. Wobec powyższego wydatki poniesione na te cele nie mieszczą się w katalogu wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie uprawniają do zastosowania ww. zwolnienia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin