Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.107.2020.2.AK
z 7 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 11 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wpłata zaliczki na dostawę/rozbudowę środków trwałych dokonana 30 grudnia 2019 r. na rachunek Kontrahenta nie będący na „białej liście” będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych po oddaniu środka trwałego do użytkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wpłata zaliczki na dostawę/rozbudowę środków trwałych dokonana 30 grudnia 2019 r. na rachunek Kontrahenta nie będący na „białej liście” będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych po oddaniu środka trwałego do użytkowania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT i zarejestrowany jako podatnik VAT UE podpisał umowę z firmą niemiecką X GmbH w Niemczech na dostawę maszyn, urządzeń oraz rozbudowę systemu sterowania dla 4-szt. zbiorników stalowych do załadunku mąki luzem.

Zgodnie z umową sprzedający sprzedaje a kupujący kupuje wyłącznie wyposażenie.

Zgodnie z umową Sprzedający wykona ponadto nadzór nad montażem i pracą zakładu dla wykonania prób i pomiarów oraz wsparcie przy uruchomieniu wyposażenia, jak również instruktaż dla personelu obsługi Kupującego w ramach pracy w celu wykonania prób i pomiarów.

Zgodnie z umową Sprzedający zobowiązany jest przekazać Kupującemu takie informacje, jak instrukcje i rysunki, które są konieczne do tego, aby Kupujący mógł dokonać montażu, uruchomić, użytkować i konserwować wyposażenie.

Kupujący ma zapewnić wykwalifikowanych pracowników do montażu i uruchomienia.

Nabyte maszyny i urządzenia będą służyć sprzedaży opodatkowanej.

Cena umowy z Dostawcą obejmuje też wynagrodzenie za nadzór i uczestnictwo w uruchomieniu tych maszyn (nie określono osobnego wynagrodzenia).

Kontrahent Wnioskodawcy - X GmbH z siedzibą … nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik Vat w Polsce pod numerem NIP (…).

Zgodnie z umową zostały ustalone następujące warunki płatności:

• 30% ceny umowy będzie płatne w dniu wejścia w życie umowy jako zaliczka,
• 60% ceny umowy będzie płatne przy zgłoszeniu gotowości do wysyłki,
• 10% ceny umowy będzie płatne po podpisaniu bezusterkowego protokołu odbioru.

Zaliczkę Wnioskodawca przelał w dniu 30 grudnia 2019 r. na konto Kontrahenta w Banku (…).

Sprzedający zgłosi Wnioskodawcy we właściwym czasie i w formie pisemnej gotowość do wysyłki każdej części dostawy maszyn i urządzeń na warunkach (…) (czyli miejsce zakładu Wnioskodawcy (…)): to znaczy, że Sprzedający jest odpowiedzialny za transport i koszty transportu towaru oraz do zawarcia umowy ubezpieczenia wraz z jego zapłatą.

Termin dostawy wynosi łącznie 6 miesięcy i rozpoczyna się wraz z:

• podpisaniem umowy,
• otrzymaniem zaliczki w wysokości 30% ceny umowy, która jest warunkiem rozpoczęcia produkcji maszyn i urządzeń.

Po dostarczeniu towarów do zakładu Wnioskodawcy będzie dokonywany ich montaż/instalacja w zakładzie produkcyjnym.

Czynności te będą realizowane przez podmiot trzeci działający na zlecenie Spółki (firma specjalistyczna zajmująca się montażem urządzeń dla przemysłu spożywczego), z którym Wnioskodawca podpisze umowę na montaż tych maszyn.

Prace montażowe będą odbierane przez pracowników Wnioskodawcy i pracowników firmy montującej na podstawie protokołu odbioru robót.

Aby proces montażu przebiegał prawidłowo (specjalistyczne maszyny, urządzenia i wyposażenie) nadzór nad tym montażem jest prowadzony przez pracowników firmy X.

Zgodnie z umową Firma X ma oddelegować do firmy Wnioskodawcy trzech pracowników:

• szefa montażu na okres 4 tygodni który nadzoruje i koordynuje montaż mechaniczny i uruchomienie,
• technologa na okres 2 tygodni do wsparcia przy uruchomieniu i poinstruowaniu załogi,
• specjalistę od PLC na okres 2 tygodni do uruchomienia sterowania i testu.
  
  

Kontrahent nie udziela Wnioskodawcy informacji gdzie znajdować się będą maszyny w chwili transportu do zakładu Wnioskodawcy czy na terenie Niemiec (lub innego kraju) czy na terenie Polski.

Firma X dnia 19 grudnia 2019 r. wystawiła Wnioskodawcy natomiast fakturę proforma (Anzahlungsrechnung) na 30% ceny umowy posługując się NIP polskim (…) i wykazując podatek VAT wg stawki 23% w Euro.

Zgodnie z umową 30% ceny umowy Wnioskodawca zapłacił 30 grudnia 2019 r. bez wykazanego podatku VAT uznając, że transakcja ta powinna być zakwalifikowana jako WNT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli dokonano przelewu zaliczki w grudniu 2019 r. na rachunek bankowy zagraniczny nie będący na białej liście to czy nakład ten będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w postaci amortyzacji po oddaniu maszyn do użytkowania? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacja w całości będzie mogła być uznana za koszt uzyskania przychodu ponieważ przepisy obowiązują od 01.01.2020 r.

Zaliczka była przekazana 30 grudnia 2019 r., a więc przed wejściem obowiązku zawiadomienia właściwego US o przelewie środków na inny rachunek spoza „białej listy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Przepisy updop dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem ale także rozbudową/ulepszeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne. Wynika to z art. 15 ust. 6 updop, który stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia;

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, którą – w zależności od sposobu nabycia – ustala się na podstawie ceny nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 updop), kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 1 pkt 2 updop), a w przypadku ich rozbudowy (ulepszenia) jako sumę wydatków na ich ulepszenie (art. 16g ust. 13 updop).

Art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018 – dalej: „ustawa nowelizująca”) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. i art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. ww. przepisy wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak, zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 updop, obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
   
   

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo ustawą nowelizującą został wprowadzony art. 15d ust. 4 updop, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106, dalej jako: „ustawa VAT”) – w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
   
   

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT i zarejestrowany jako podatnik VAT UE podpisał umowę z firmą niemiecką X GmbH w Niemczech na dostawę maszyn, urządzeń oraz rozbudowę. Kontrahent Wnioskodawcy - X GmbH nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Zgodnie z umową zostały ustalone następujące warunki płatności:

• 30% ceny umowy będzie płatne w dniu wejścia w życie umowy jako zaliczka,
• 60% ceny umowy będzie płatne przy zgłoszeniu gotowości do wysyłki,
• 10% ceny umowy będzie płatne po podpisaniu bezusterkowego protokołu odbioru.

Zaliczkę Wnioskodawca przelał w dniu 30 grudnia 2019 r. na konto Kontrahenta w Banku (…).

W tym miejscu wskazać należy, że w związku z tym, że zmienione przepisy updop mogą mieć związek z wcześniejszymi zdarzeniami, dodano przepis przejściowy. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r. Przepisów art. 15d ust. 1, 2 i 4 updop, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. ustawy nowelizującej.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy stwierdzić należy, że do płatności (przelewu zaliczki) dokonanej w grudniu 2019 r. nie mają zastosowania przepisy art. 15d ust. 1, 2 i 4 updop.

Zatem nakład (zaliczka) tj. 30% ceny umowy na dostawę maszyn, urządzeń oraz rozbudowę, przelany na konto Kontrahenta 30 grudnia 2019 r. będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych po oddaniu maszyn do użytkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.). Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.