Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.50.2020.3.LS
z 6 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismami z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 20 marca 2020 r.), z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.) oraz z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej usług wykonywanych na rzecz innych podmiotów gospodarczych, tj. innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
• zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług ww. zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 20 marca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, w dniu 14 kwietnia 2020 r. o podpis pod uzupełnieniem do wniosku oraz w dniu 24 kwietnia 2020 r. o własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z wpisem do CEIDG pod PKD 56.30.Z. Wykonywane usługi są sklasyfikowane jako usługi przygotowania i podawania napojów nr PKWiU 56.30.10.0. Usługi te polegają na przygotowaniu napojów bezalkoholowych, jak i zawierających alkohol. Są one serwowane na przyjęciach typu spotkania firmowe, jubileusze, szkolenia itp. Zadanie podatnika polega na przygotowaniu, mieszaniu napojów z różnych składników dostarczanych przez organizatora imprezy, czyli zamawiającego.

Wnioskodawca do wykonania powierzonej usługi posiada własny sprzęt, tzw. stół barmański wraz z niezbędnym wyposażeniem, kostkarką do lodu, shakerami, szklankami i kieliszkami. Usługi są wykonywane w miejscach wskazanych przez zamawiającego.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 lipca 2019 roku i nie prowadził działalności gospodarczej przed 1 stycznia 2019 roku. Do chwili obecnej nie prowadził sprzedaży, nie prowadzi i nie będzie prowadził sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych towarów i usług wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, do których nie stosuje się zwolnień z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość osiąganych obrotów.

Wnioskodawca nie świadczył, nie świadczy i nie będzie świadczył:

• usług związanych z wyżywieniem jako stacjonarna placówka gastronomiczna (w tym również sezonowo),
• usług cateringu.
  
  

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że przygotowywane przez niego napoje mogą być bezalkoholowe jak i alkoholowe zawierające powyżej 1,2% alkoholu.

W każdym przypadku surowce, z których są przygotowywane ww. napoje są dostarczane przez zamawiającego usługę – klienta, zaś czynność Wnioskodawcy obejmuje jedynie usługę odpowiedniego wymieszania składników wg receptur, przepisów itp., oraz serwowania ich uczestnikom przyjęcia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 marca 2020 r.).

1. Czy wykonując usługi polegające na mieszaniu napojów na rzecz innych podmiotów gospodarczych podatnik ma obowiązek instalacji kasy rejestrującej z uwagi na przedmiot świadczonych usług?
2. Czy jeśli podatnik w przyszłości wykona usługi (wesela, imprezy urodzinowe) na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych to będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania ich sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej dla sprzedaży do wysokości limitu 20 000 zł przychodu, proporcjonalnie do okresu wykonywania tych usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu na rzecz osób fizycznych do osiągnięcia limitu 20 000 zł gdyż przewidywany przychód w proporcji do okresu ich wykonywania w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 20 000 zł. Ponadto Wnioskodawca nie wykonuje swoich usług jako stacjonarna placówka gastronomiczna (w tym sezonowo) jak również nie świadczy usług cateringowych.

W uzupełnieniu z dnia 23 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie wykonując usługi na rzecz podmiotów innych, niż osoby fizyczne nie ma on obowiązku instalowania kasy rejestrującej, ponieważ nie dokonuje sprzedaży napojów alkoholowych, a jedynie wykonuje usługę polegającą na mieszaniu i serwowaniu napojów zawierających alkohol oraz bezalkoholowych dostarczanych przez zamawiającego usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (§ 2 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczą przedmiotu działalności.

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powołane wyżej przepisy dotyczą zwolnienia podmiotowego – uwarunkowanego wysokością osiągniętego obrotu.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 rozporządzenia.

Jak wynika z zapisu § 4 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się w przypadku :

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      1. świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      2. usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
   11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
   12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 4 rozporządzenia).

W przypadku gdy przepisy ust. 1-7 przewidują różne terminy utraty mocy zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienia te tracą moc w terminie najwcześniejszym (§ 5 ust. 7 rozporządzenia).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 lipca 2019 roku. Wykonywane usługi są sklasyfikowane jako usługi przygotowania i podawania napojów nr PKWiU 56.30.10.0. Usługi te polegają na przygotowaniu napojów bezalkoholowych, jak i zawierających alkohol. Są one serwowane na przyjęciach typu spotkania firmowe, jubileusze, szkolenia itp. Zadanie podatnika polega na przygotowaniu, mieszaniu napojów z różnych składników dostarczanych przez organizatora imprezy, czyli zamawiającego. Wnioskodawca do wykonania powierzonej usługi posiada własny sprzęt, tzw. stół barmański wraz z niezbędnym wyposażeniem, kostkarką do lodu, shakerami, szklankami i kieliszkami. Usługi są wykonywane w miejscach wskazanych przez zamawiającego. Przygotowywane przez Wnioskodawcę napoje mogą być bezalkoholowe jak i alkoholowe zawierające powyżej 1,2% alkoholu. W każdym przypadku surowce, z których są przygotowywane ww. napoje są dostarczane przez zamawiającego usługę – klienta, zaś czynność Wnioskodawcy obejmuje jedynie usługę odpowiedniego wymieszania składników wg receptur, przepisów itp., oraz serwowania ich uczestnikom przyjęcia.

Wnioskodawca nie prowadził/nie prowadzi i nie będzie prowadził sprzedaży towarów/usług wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia. Wnioskodawca nie świadczył/nie świadczy i nie będzie świadczył: usług związanych z wyżywieniem jako stacjonarna placówka gastronomiczna (w tym również sezonowo) oraz usług cateringu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej usług wykonywanych na rzecz innych podmiotów gospodarczych, tj. innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i rolnicy ryczałtowi.

W tym miejscu jeszcze raz należy powtórzyć, że zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy i zgodnie z tym przepisem do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zobowiązani są podatnicy, którzy dokonują sprzedaży tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Tym samym, obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i rolnicy ryczałtowi bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązku zainstalowania kasy rejestrującej do ewidencjonowania sprzedaży usług na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na inne uzasadnienie niż wskazane przez Zainteresowanego.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.30.10.0 usługi przygotowania i podawania napojów. Usługi te polegają na przygotowaniu napojów bezalkoholowych, jak i zawierających alkohol. Są one serwowane na przyjęciach typu spotkania firmowe, jubileusze, szkolenia itp. Zadaniem Wnioskodawcy jest przygotowanie, mieszanie napojów z różnych składników dostarczanych przez organizatora imprezy, czyli zamawiającego.

Ww. usługi nie zostały ujęte przez ustawodawcę w § 4 rozporządzenia.

Z powyższych okoliczności wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mieszczą się w pojęciu usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
• usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

o którym mowa w § 4 ust. 2 lit. i rozporządzenia.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie zawierają się wśród usług wyłączonych z zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, to Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej wykonując ww. usługi, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych do momentu przekroczenia kwoty 20.000 zł w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. – zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie, stosownie do § 5 ust. 2 rozporządzenia, traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym Wnioskodawca przekroczy obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.