2020.05.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.80.2020.1.NL
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) oraz art. 15zzs. ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 marca 2020 r. (data wpływu 09 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości opodatkowania 5% stawką dochodu osiągniętego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości opodatkowania 5% stawką dochodu osiągniętego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 14 sierpnia 2018 r., której przedmiotem jest działalność związana z projektowaniem oraz wytwarzaniem oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od dnia 15 sierpnia 2018 r.

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe (nowe algorytmy i kody w językach oprogramowania) są tworzone na podstawie analizy wymagań co do ostatecznej funkcjonalności programu komputerowego. Zleceniodawca określa jaką funkcjonalność powinien dostarczyć wytworzony przez Wnioskodawcę program komputerowy, a zadaniem Wnioskodawcy jest zaprojektowanie zasady działania danej funkcjonalności (architektura danego programu/ komponentu - wyższy poziom ogólności; oraz składających się na ten program algorytmów - niższy poziom ogólności) oraz zaimplementowanie jej w postaci kodu programu komputerowego w języku programowania Java. Jest to zatem proces twórczy, którego efektem jest powstanie nowego programu komputerowego (aplikacji), podlegającego ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Prawo autorskie do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego podlega ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz.1191 ze zm.; winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa polega w szczególności na wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów i usług; w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca tworzy aplikacje, które współpracując ze sobą jako jedna platforma komputerowa, mają na celu umożliwienie operatorom sieci komórkowych wprowadzenie oraz udostępnienie ich klientom powszechnego dostępu do sieci komórkowej piątej generacji (5G). Projektowane oraz implementowane przez Wnioskodawcę rozwiązania pozwolą na zwiększenie przepustowości Internetu, zapewnienie lepszej dostępności, oraz minimalizację opóźnień w przesyłaniu danych w zależności od wymagań konkretnej grupy użytkowników.

A zatem, celem tworzonych przez Wnioskodawcę aplikacji (kwalifikowanych IP będących programami komputerowymi podlegającymi ochronie na mocy art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych) jest poprawa użyteczności oraz funkcjonowania usług świadczonych przez klientów operatorów sieci komórkowych.

Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie obejmują rutynowych i okresowych zmian oprogramowania.

Jako twórca kwalifikowanego IP Wnioskodawca jest jego właścicielem do momentu przeniesienia praw autorskich na zlecającego za wynagrodzeniem. Przy czym, Wnioskodawca nie jest użytkownikiem wytworzonego przez siebie oprogramowania - nie posiada prawa do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

W związku z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r.

Uszczegółowiony opis wytwarzanego przez Wnioskodawcę oprogramowania

Wnioskodawca jest autorem szeregu aplikacji, które współpracując ze sobą jako jedna platforma komputerowa, mają na celu umożliwienie operatorom sieci komórkowych wprowadzenie oraz udostępnienie ich klientom powszechnego dostępu do sieci komórkowej piątej generacji (5G).

Projektowane oraz implementowane przez Wnioskodawcę rozwiązania pozwolą na zwiększenie przepustowości Internetu, zapewnienie lepszej dostępności, oraz minimalizację opóźnień w przesyłaniu danych w zależności od wymagań konkretnej grupy użytkowników. W powszechnym obecnie standardzie sieci komórkowej czwartej generacji (4G) nie ma łatwej możliwości przydzielania różnym użytkownikom zdywersyfikowanych usług. Przyszli użytkownicy sieci 5G będą mieli możliwość wykupienia usługi u operatora komórkowego, która to usługa będzie musiała spełniać specyficzne wymagania QoS (Quality of Service).

Można tutaj wymienić kilka odrębnych grup użytkowników, którzy mają swoiste oczekiwania np.:

Inteligentne miasta, nowoczesne rolnictwo (Massive Internet of Things) - gdzie istotna jest duża ilość czujników transmitujących regularnie nieznaczne ilości danych,
Autonomiczne pojazdy, telemedycyna (Mission-Critical Communications) - usługi sieci komórkowych powinny zapewniać minimalne opóźnienia pozwalające na niemal natychmiastowe przekazywanie informacji zebranych z otoczenia (czujniki/radary w samochodzie; sztuczne ramiona używane przy operacjach pozwalające na odczuwanie zwrotne ruchu skalpela chirurgowi operującemu na odległość),
Szybszy mobilny Internet (Enhanced Mobile Broadband) - gdzie najistotniejsza jest przepustowość umożliwiająca upowszechnienie rozszerzonej i wirtualnej rzeczywistości.

Operacja zapewnienia poszczególnym grupom dostępu do sieci komórkowej o różnej charakterystyce określana jest mianem NetWork Slicing i jest to nowatorskie rozwiązanie, które nie było do tej pory stosowane. W związku z tym wymaga stworzenia całkowicie nowych algorytmów i systemów komputerowych.

Tworzone przez Wnioskodawcę aplikacje umożliwiają również zarządzanie oraz monitorowanie fizycznych urządzeń używanych przez operatorów sieci komórkowych takich jak routery, anteny nadawczo-odbiorcze, modemy itp. i co ważniejsze ich wirtualizacje. Wirtualizacja ta polega na zastąpieniu dotychczas używanych fizycznych urządzeń, komputerami, które zaprogramowane w odpowiedni sposób będą pełniły tą samą funkcję. Przekłada się to na nieosiągalną do tej pory szybkość dostarczania usług końcowym użytkownikom. Przykładowo w razie potrzeby zapewnienia dostępu do Internetu bardzo dużej liczbie urządzeń mobilnych (telefonów) w konkretnym miejscu i czasie (koncert, mecz lub inna impreza masowa) operator będzie miał możliwość skonfigurowania takiej usługi zdalnie poprzez panel administracyjny, a nie jak do tej pory wysyłając na miejsce technika, który musiałby podłączać bądź konfigurować fizyczne urządzenia na miejscu.

Tworzenie rozwiązań dla przykładowych, wymienionych powyżej (oraz wielu innych) mechanizmów sieci 5G wymaga od Wnioskodawcy opracowania metod opisywania każdego z tych aspektów w standardowy sposób (deskryptory), przygotowania algorytmów potrafiących takie deskryptory odczytać i zinterpretować następnie na tej podstawie wykonać odpowiednie akcje w systemie (bądź delegować je do pozostałych podsystemów), jednocześnie umożliwiając operatorowi na śledzenie, monitorowanie, wprowadzanie modyfikacji czy też modelowanie nowych zachowań systemu (czyli tak naprawdę na manualną ingerencję w każdy aspekt systemu poprzez panel administracyjny).

Wynikiem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy, zapisany głownie w języku programowania Java.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiona wyżej sytuacja, w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, umożliwia zakwalifikowanie dochodów Wnioskodawcy do opodatkowania 5% stawką od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30 (winno być: art. 30ca) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane przez niego oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 1994 r. Nr 24 poz. 83; winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.)

Oprogramowanie to zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Napisane przez Wnioskodawcę programy komputerowe stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, gdyż są wyrazem jego własnej twórczości intelektualnej. Zagadnienia, nad którymi pracuje Wnioskodawca są na tyle innowacyjne, że wymagają od niego opracowania oraz zapisania w postaci kodu programu komputerowego, rozwiązań, które dotąd nie były opracowywane przez nikogo innego, a więc stanowią wyłącznie efekt jego pracy twórczej. Natomiast zapisany kod programu komputerowego może być uznany za utwór stanowiący podmiot polskiego prawa autorskiego.

Na podstawie zawartej umowy z klientem Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT.

Wnioskodawca nadmienia również, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozlicza się wg skali podatkowej i w związku z tym będzie wykazywał wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż wykonywana przez niego praca oraz jej efekt w postaci autorskiego kodu programu komputerowego, kwalifikuje dochody uzyskane z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, polegającej na wytwarzaniu oprogramowania oraz przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania, do opodatkowania stawką 5% od dochodu zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie dotyczącym opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, bowiem z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uzyskuje dochody wyłącznie ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od dnia 15 sierpnia 2018 r. w ramach której wytwarza nowe programy komputerowe (aplikacje), podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a ponadto Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób wskazany w art. 30cb ww. ustawy, tj. w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. to może on skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wg stawki 5%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin