2020.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.83.2020.2.MT
z 5 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2020 r. (data wpływu 13 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem, który wpłynął do Organu 24 kwietnia 2020 r. w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 14 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.83.2020.1.MT (doręczone Stronie w dniu 16 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej w terminie późniejszym w przypadku, kiedy nie ma możliwości zarejestrowania tej sprzedaży w dniu wpływu zapłaty na rachunek Wnioskodawcy na podstawie:

§ 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) – jest prawidłowe,

§ 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r.
w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej w terminie późniejszym w przypadku, kiedy nie ma możliwości zarejestrowania tej sprzedaży w dniu wpływu zapłaty na rachunek Wnioskodawcy. Złożony wniosek został uzupełniony pismem, który wpłynął do Organu 24 kwietnia 2020 r. w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 14 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.83.2020.1.MT (skutecznie doręczone Stronie w dniu 16 kwietnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

… (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) należy do międzynarodowego koncernu … zajmującego się zarządzaniem parkami rozrywki w Państwach Unii Europejskiej. W Polsce, począwszy od 2018 roku Spółka prowadzi rodzinny park rozrywki „…” w … (dalej „Park”). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce.

Spółka udostępnia za pomocą platformy internetowej możliwość nabycia przez klientów biletów wstępu do parku rozrywki oraz dokonania opłat parkingowych. O dokonanych zapłatach Spółka uzyskuje informacje z banku, po ich uznaniu na rachunku bankowym Spółki. Spółka ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim około godziny 9 rano dnia następnego tj. w dniu odczytu płatności w banku. Dotyczy to również płatności dokonywanych na przełomie miesięcy. W przypadku uznania zapłaty na rachunku Spółki ostatniego dnia miesiąca, zapłata ta zostanie zaewidencjonowana na kasie rejestrującej dopiero następnego dnia tj. w następnym miesiącu. Paragon fiskalny zostanie wystawiony do każdej sprzedaży osobno tj. każdej płatności indywidulanie.

Bilety są wysyłane automatycznie pocztą na skrzynkę pocztową klientów po opłaceniu biletu drogą elektroniczną za pośrednictwem …. . … to platforma płatnicza, z której korzysta Spółka i jest powiązana z oprogramowaniem do sprzedaży biletów … (sklep internetowy). Spółka nie jest uprawniona do stosowania zwolnień określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), zarówno z uwagi na wysokość obrotu oraz rodzaj świadczonych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka postępuje prawidłowo ewidencjonując za pomocą kasy rejestrującej zapłaty uznane na rachunku Spółki w dniu następującym po dniu uznania zapłaty na gruncie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących?
Czy Spółka postępować będzie prawidłowo ewidencjonując za pomocą kasy rejestrującej zapłaty uznane na rachunku Spółki w dniu następującym po dniu uznania zapłaty na gruncie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony w opisie stanu faktycznego sposób i moment ewidencjonowania na kasie rejestrującej opisanej sprzedaży w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowy na gruncie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony sposób i moment ewidencjonowania na kasie rejestrującej opisanej sprzedaży w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowy na gruncie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej „ustawą VAT”.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy VAT, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519) zwane dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

W kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej - ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

świadczenia usług:

przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
doradztwa podatkowego,
związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Należy jednak zwrócić uwagę, że w ww. rozporządzeniu przy identyfikowaniu usług, które nie są zwolnione z ewidencjonowania na kasie rejestrującej bez względu na osiągane obroty, nie ma odwołania do klasyfikacji statystycznych. Należy zatem dokonać wykładni językowej terminów wyżej przytoczonych.

Słownik Języka Polskiego definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, zaś Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. Brak jest też jednoznacznej definicji „parku rozrywki”, jak również wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje.

Tak więc pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Mając na uwadze powyższe definicje, należy uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu. Natomiast definicja „rozrywki” zawarta w Słowniku Języka Polskiego, brzmi „to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi”. Słownik Języka Polskiego definiuje również pojęcie „wstępu” wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu).

Zdaniem Wnioskodawcy charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, wymienionych w opisie sprawy, wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako „usługi związane z rozrywką i rekreacją”.

W związku z powyższym wskazać należy, że w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych - zastosowanie znajdzie przepis § 4 ust. 1 pkt 2 lit. k rozporządzenia.

W drugiej kolejności należy przeanalizować moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży biletów. W ocenie Wnioskodawcy bilety wstępu do parku oraz bilety parkingowe nie stanowią bonów jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy VAT.

Zgodnie z punktem 5 Preambuły do Dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usług: Przepisy dotyczące bonów nie powinny wywoływać zmian w opodatkowaniu podatkiem VAT biletów za transport, biletów wstępu do kin, muzeów, znaczków pocztowych i tym podobnych.

Zatem w przypadku płatności dokonanej przed wykonaniem usługi zastosowanie znajdzie art. 19a ust. 8 ustawy VAT. Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy VAT otrzymanie przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi całości lub części zapłaty (m.in. przedpłaty, zaliczki, zadatku lub raty) powoduje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zatem taka zapłata dokonana przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (lub rolnika ryczałtowego) powinna być zaewidencjonowana przez Wnioskodawcę w kasie rejestrującej, bowiem Wnioskodawca nie korzysta w takim przypadku z żadnych przewidzianych w rozporządzeniu zwolnień.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy przypadku zapłaty zaliczki przed wykonaniem usługi dokonywanej za pośrednictwem platformy płatniczej, o otrzymaniu której podatnik dowiaduje się zazwyczaj z informacji udostępnionych przez bank, tj. z pewnym opóźnieniem.

Ad 1

Stanowisko dotyczące stanu prawnego przed dniem 1 maja 2019 r.

Do 30 kwietnia 2019 r., stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia ministra finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Należy zauważyć, że w wydawanych interpretacjach podatkowych organy podatkowe dopuszczały możliwość ewidencjonowania takiej zapłaty w pierwszym możliwym terminie po powstaniu tego obowiązku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2017 r. (znak: 0461-ITPP1.4512.994.2016.1.AJ) organ podatkowy wskazał, że:

,,Uwzględniając jednak fakt, że o dokonanych wpłatach Wnioskodawca dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku (z chwilą otrzymania wyciągu) należy przyjąć za dopuszczalne zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej tych wpłat bezpośrednio po uzyskaniu informacji o ich otrzymaniu, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach wolnych od pracy.

Trzeba jednak zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania dokonywanych transakcji w urządzeniach księgowych tak, by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg, wobec czego, może on w opisanych okolicznościach dokonywać odpowiednich zapisów w prowadzonych ewidencjach celem ułatwienia powiązania dokonanych przez klienta wpłat z odpowiednimi dokumentami fiskalnymi.

Należy podkreślić, że techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych transakcji, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie zobowiązania podatkowego. Podatnik jest obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia obowiązku podatkowego. Stąd też, gdy opisane okoliczności mają miejsce na przełomie miesiąca, co mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego, podatnik powinien dokonać prawidłowego rozliczenia obrotu i kwot podatku należnego z tej wpłaty za miesiąc, w którym ta płatność miała miejsce (miesiąc powstania obowiązku podatkowego) pomniejszając o te wartości dane wynikające z raportu okresowego za miesiąc, w którym podatnik pozyskał informację o dokonanej wpłacie. Tym samym, stanowisko Spółki w tym zakresie uznano za prawidłowe.”

Potwierdza to również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 marca 2017 r., znak: 3063-ILPP2-2.4512.261.2016.1.AD. Organ podatkowy wskazał, że: „uwzględniając jednak fakt, że o dokonanych wpłatach Wnioskodawca dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku (z chwilą otrzymania wyciągu bankowego), należy przyjąć za dopuszczalne zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej wpłaty, dokonanej przez klienta w dniu, w którym podatnik pozyskał taką informację, również wtedy gdy sytuacja taka ma miejsce na przełomie miesiąca rozliczeniowego”. W tej samej interpretacji organ podatkowy wskazał, że: „stąd też, gdy opisane okoliczności mają miejsce na przełomie miesiąca, co mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego, podatnik powinien dokonać prawidłowego rozliczenia obrotu i kwot podatku należnego z tej wpłaty za miesiąc, w którym ta płatność miała miejsce (miesiąc powstania obowiązku podatkowego) pomniejszając o te wartości dane wynikające z raportu okresowego za miesiąc, w którym podatnik pozyskał informację o dokonanej wpłacie”.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy na gruncie tych przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, przyjęty przez Wnioskodawcę sposób i moment ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej należy uznać za prawidłowy.

Ad 2

Stanowisko dotyczące stanu prawnego od 1 maja 2019 r.

Zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących zwanej dalej „rozporządzeniem w sprawie kas” w przypadku otrzymania przed dokonaniem sprzedaży całości albo części należności (zapłaty):

w gotówce - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny z chwilą jej otrzymania,
za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny niezwłocznie po jej uznaniu na rachunku podatnika, nie później niż z końcem miesiąca, w którym została uznana na rachunku podatnika, a jeżeli przed końcem tego miesiąca dokonano sprzedaży, nie później niż z chwilą jej dokonania.

W opinii Wnioskodawcy przepis § 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia w sprawie kas należy rozumieć jako obowiązek zaewidencjonowania niezwłocznie - nie później niż do końca miesiąca - co oznacza konieczność wystawienia paragonu jak najszybciej po dokonaniu płatności, nie później niż z końcem miesiąca, w którym płatność wpłynęła na konto. Zatem w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest ewidencjonowanie takich płatności następnego dnia po uznaniu płatności na rachunku Wnioskodawcy.

Wnioskodawca opisany sposób i moment ewidencjonowania zapłaty zamierza stosować również w przypadku tzw. zapłaty na przełomie miesięcy. Przykładowo jeśli zaplata będzie uznana na rachunku Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca zostanie to ona zaewidencjonowana dopiero następnego dnia, czyli już w kolejnym miesiącu. Przy czym opisany model dotyczy wyłącznie momentu zaewidencjonowania na kasie rejestrującej, a nie rozliczenia podatku VAT należnego. Co oznacza, że Wnioskodawca zamierza rozliczyć te podatek we właściwym okresie rozliczeniowym, tj. zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy opisany przez niego moment ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą o VAT”, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowego koncernu zajmującego się zarządzaniem parkami rozrywki w Państwach Unii Europejskiej. Od 2018 roku Wnioskodawca prowadzi rodzinny park rozrywki i jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca udostępnia za pomocą platformy internetowej możliwość nabycia przez klientów biletów wstępu do parku rozrywki oraz dokonania opłat parkingowych. O dokonanych zapłatach Wnioskodawca uzyskuje informacje z banku, po ich uznaniu na rachunku bankowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim około godziny 9 rano dnia następnego, tj. w dniu odczytu płatności w banku. Dotyczy to również płatności dokonywanych na przełomie miesięcy. W przypadku uznania zapłaty na rachunku Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca, zapłata ta zostanie zaewidencjonowana na kasie rejestrującej dopiero następnego dnia, tj. w następnym miesiącu. Paragon fiskalny zostanie wystawiony do każdej sprzedaży osobno, tj. każdej płatności indywidulanie. Bilety są wysyłane automatycznie pocztą na skrzynkę pocztową klientów po opłaceniu biletu drogą elektroniczną za pośrednictwem platformy płatniczej, z której korzysta Wnioskodawca i jest powiązana z oprogramowaniem do sprzedaży biletów (sklep internetowy). Wnioskodawca nie jest uprawniony do stosowania zwolnień określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zarówno z uwagi na wysokość obrotu oraz rodzaj świadczonych usług.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 30 kwietnia 2019 r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);

paragonie fiskalnym – rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (pkt 12);

raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących).

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 8 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję:

wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny;

sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;

dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej;

przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330).

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
łączną kwotę podatku;
łączną kwotę sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

Natomiast od 1 maja 2019 r. podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu z 29 kwietnia 2019 r. Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816).

Stosownie do § 6 ust. 1 rozporządzenia z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących podatnicy, prowadząc ewidencję:

wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12;
w przypadku otrzymania przed dokonaniem sprzedaży całości albo części należności (zapłaty):
1. w gotówce - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny z chwilą jej otrzymania,
2. za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny niezwłocznie po jej uznaniu na rachunku podatnika, nie później niż z końcem miesiąca, w którym została uznana na rachunku podatnika, a jeżeli przed końcem tego miesiąca dokonano sprzedaży, nie później niż z chwilą jej dokonania.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących z dnia 29 kwietnia 2019 r. w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
łączną wysokość podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy.

Ad 1

Ze wskazanego wyżej § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących wynika, że podatnik jest zobowiązany ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej każdą sprzedaż, w tym także otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży całość lub części należności (zapłaty) w momencie jej otrzymania.

Wnioskodawca wskazał, że o dokonanych wpłatach na rachunek bankowy dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku i ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim około godziny 9 rano dnia następnego (w dniu odczytu płatności w banku).

Należy stwierdzić, że dopuszczalne jest zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej tych wpłat bezpośrednio po uzyskaniu informacji o ich otrzymaniu, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach wolnych od pracy.

Ad 2

Analizując przepis § 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej z chwilą jej otrzymania lub bezpośrednio po uzyskaniu informacji o otrzymaniu zaliczki, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach wolnych o pracy. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt w jakiej formie dokonano zapłaty.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że otrzymane zapłaty na rachunek bankowy powinien zaewidencjonować przy użyciu kasy rejestrującej niezwłocznie, jak najszybciej po otrzymaniu informacji z banku o dokonanej wpłacie, tj. w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach wolnych od pracy.

Należy zauważyć, że to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania dokonywanych transakcji w urządzeniach księgowych tak, by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg, wobec czego, może on w opisanych okolicznościach dokonywać odpowiednich zapisów w prowadzonych ewidencjach celem ułatwienia powiązania dokonanych przez klienta wpłat z odpowiednimi dokumentami fiskalnymi.

Należy podkreślić, że techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych transakcji, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie zobowiązania podatkowego. Wnioskodawca jest zobowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia obowiązku podatkowego. Dlatego, gdy opisane okoliczności mają miejsce na przełomie miesiąca, co mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego, Wnioskodawca powinien dokonać prawidłowego rozliczenia obrotu i kwot podatku należnego z tej wpłaty za miesiąc, w którym ta płatność miała miejsce (miesiąc powstania obowiązku podatkowego) pomniejszając o te wartości dane wynikające z raportu okresowego za miesiąc, w którym Wnioskodawca pozyskał informację o dokonanej wpłacie.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w całości należy uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanych przez Wnioskodawcę pytań i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanych pytań. Inne kwestie, nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. W szczególności istotna dla przyjętego rozstrzygnięcia była informacja, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do stosowania zwolnień określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zarówno z uwagi na wysokość obrotu oraz rodzaj świadczonych usług. Jednakże kwestia wymienionych zwolnień nie była przedmiotem analizy niniejszej interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;<
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568).

Stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin