Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.72.2020.2.JM
z 5 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data nadania 27 marca 2020 r., data wpływu 30 marca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 17 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.72.2020.1.JM (data nadania 18 marca 2020 r., data doręczenia 20 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia należności pieniężnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia należności pieniężnych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.72.2020.1.JM (data nadania 18 marca 2020 r., data doręczenia 20 marca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data nadania 27 marca 2020 r., data wpływu 30 marca 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Umowa o umorzeniu zadłużenia wobec X. (ksero w załączeniu). Przedmiotem niniejszej umowy jest umorzenie pozostających do spłaty części należności pieniężnych, o których mowa w § 3 pkt 3 przysługujących wierzycielowi od dłużnika, związanych z lokalem mieszkalnym Nr B i jednocześnie zwolnienie dłużnika z obowiązku ich zapłaty wierzycielowi, zwane dalej umorzeniem. Strony zgodnie oświadczają, że należności wierzyciela z tytułu określonego w § 1 umowy ustalone według stanu z dnia 24 lipca 2017 r. stanowiły łączną kwotę 45.302,16 zł z czego:

1. kwota 38.897,62 zł stanowiła należność główną,
2. kwota 6.375,98 zł stanowiła odsetki ustawowe za opóźnienie,
   
3. kwota 28,56 zł stanowiła koszty dochodowych należności.
   
   

W sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 41 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy, co stanowiło podstawę umorzenia przez wierzyciela należności głównej w kwocie 17.316,79 zł powstałej w okresie od dnia 15 grudnia 2012 r. do dnia 14 maja 2014 r. stanowiących zadłużenie dłużnika wobec wierzyciela związane z lokalem mieszkalnym B. Umarzając w części należności pieniężne w przedmiotowej sprawie Prezes X wziął pod uwagę względy społeczne. Słusznym wydaje się bowiem pomoc dłużnikowi poprzez umorzenie części obciążającego go zadłużenia, które powstało w związku z bardzo trudną trwającą wiele lat sytuacją majątkową i finansową dłużniczki i w zaistniałej sytuacji jest niemożliwą do spłacenia. Według ustawy z dnia 27 lutego 2017 r. poz. 380 nie podlegają opodatkowaniu umorzone zaległe opłaty z tytułu czynszu najmu lokalu mieszkalnego.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że umorzone należności związane z lokalem mieszkalnym dotyczyły: opłat czynszowych, w tym opłaty za dostawę gazu, wody, odbioru ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, odszkodowania za bezumowne korzystania z lokalu mieszkalnego wraz z całością należności ubocznych z nią związanych i kosztami egzekucji, stanowiących zadłużenie dłużnika wobec wierzyciela związane z lokalem mieszkalnym B. Przedmiotowy lokal nie był wykorzystywany dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Lokal mieszkalnym położony B został przydzielony matce Wnioskodawczyni na podstawie decyzji Dyrektora … Nr Y z dnia 1 października 2008 r. o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, jako realizacja uprawnień po zmarłym mężu. W ww. lokalu wraz z główną najemczynią zamieszkiwała Wnioskodawczyni (córka) wraz z dwoma małoletnimi synami. Matka Wnioskodawczyni zmarła w dniu 8 maja 2012 r. W dniu śmierci matki tytuł prawny do przedmiotowego lokalu wygasł wobec czego lokal mieszkalny B był zamieszkiwany przez Wnioskodawczynię wraz z synami bez tytułu prawnego. Przedmiotowy lokal nie jest własnością Wnioskodawczyni. Umorzone należności dotyczą okresu od dnia 15 grudnia 2012 r. do dnia 14 maja 2014 r. Prezes X na podstawie zgromadzonych dokumentów uznał, że wobec Wnioskodawczyni zaistniała przesłanka art. 41 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy, tj. dłużnik będący osobą fizyczną posiada wyłącznie składniki majątkowe niepodlegające egzekucji sądowej lub administracyjnej na podstawie art. 829-833 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego lub art. 8-10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym administracji oraz przedmioty codziennego użytku domowego, albo egzekucja należności spowodowałaby istotne zagrożenie dla dalszej egzystencji osoby dłużnika lub członków jego rodziny oraz postepowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne, stanowiące postawę umorzenia. Było prowadzone postępowanie egzekucyjne i komornicze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy umorzone zaległości wobec X należy uwzględnić w zeznaniu podatkowym za 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, umorzone zadłużenie wobec X na podstawie umowy A według ustawy z dnia 27 lutego 2017 r. poz. 380 nie podlega opodatkowaniu. Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 lutego 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów z tytułu umorzenia należności pieniężnych związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni też stoi na stanowisku, że nie należy tej kwoty umorzenia zadłużenia uiścić w zeznaniu podatkowym za 2017 r. Jest to umowa umorzenia zadłużenia za lokal mieszkalny B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 9 tego artykułu, do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł.

Według brzmienia art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że X umorzyła Wnioskodawczyni część pozostającą do spłaty należności pieniężnych związanych z lokalem mieszkalnym. Umorzone należności dotyczyły: opłat czynszowych w tym opłaty za dostawę gazu, wody, odbioru ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego wraz z całością należności ubocznych z nią związanych: kosztami egzekucji stanowiących zadłużenie dłużnika wobec wierzyciela związane z lokalem mieszkalnym do którego Wnioskodawczyni nie przysługiwał tytuł prawny. Umorzone należności dotyczą okresu od dnia 15 grudnia 2012 r. do dnia 14 maja 2014 r.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy umorzone zaległości wobec X należało uwzględnić w zeznaniu podatkowym za 2017 r.

Rozpatrując powyższą kwestię należy w pierwszej kolejności wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że umorzenie należności pieniężnych takich jak: opłaty czynszowe, w tym należności z tytułu dostawy gazu, wody, odprowadzania ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego, odsetek ustawowych, czy też koszty postępowania egzekucyjnego i komorniczego, jest co do zasady tożsame ze spełnieniem na rzecz Wnioskodawczyni nieodpłatnego świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że w wyniku umorzenia należności z ww. tytułu Wnioskodawczyni odniosła rzeczywistą korzyść, nie wydatkując środków, które byłaby zobowiązana wydatkować regulując należności pieniężne przypadające ....

W efekcie zwolnienia Wnioskodawczyni z ponoszenia ww. wydatków następuje u niej trwały przyrost majątku. Zatem wartość umorzonych ww. zaległych należności pieniężnych stanowiło dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak należy mieć na uwadze rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 lutego 2017 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 380) w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia należności pieniężnych związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego. Dotyczy ono dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, zarządzono zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu (przychodu) z tytułu umorzenia, zgodnie z zasadami określonymi na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, 1948, 1984 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 191) lub uchwałą, o której mowa w art. 59 ust. 3 tej ustawy:

1. zaległej opłaty z tytułu czynszu najmu lokalu mieszkalnego;
2. zaległej opłaty za dostawy do lokalu mieszkalnego energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych;
3. odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego;
4. odsetek od należności, o których mowa w pkt 1-3;
5. nieregulowanych kosztów dochodzenia i egzekucji należności, o których mowa w pkt 1-4, w tym zasądzonych prawomocnym tytułem wykonawczym wraz z kosztami postępowania sądowego i egzekucyjnego.
   
   

Według art. 59 ust. 1-4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, 1948, 1984 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 191), w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom podległym, mogą być umarzane albo ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty, na zasadach określonych przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 4. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określi szczegółowe zasady, sposób i tryb udzielania ulg, o których mowa w ust. 1, warunki dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną, oraz wskaże organ lub osobę uprawnione do udzielania tych ulg. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, postanowić o stosowaniu z urzędu ulg, o których mowa w ust. 1, w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 56 ust. 1. Do należności cywilnoprawnych powstałych w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami stosuje się przepisy art. 55-58, z tym że uprawnienia kierownika państwowej jednostki budżetowej przysługują zarządowi jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem, jak wynika z powyższego ww. rozporządzenie dotyczy należności umorzonych przez jednostki samorządu terytorialnego lub ich jednostki organizacyjne.

Natomiast X to agencja wykonawcza …. Podstawowym aktem normującym jej status jest ustawa … Zgodnie z art. 41 ust. 1 tej ustawy, należności pieniężne przysługujące Xmogą być umarzane w całości lub w części w razie wystąpienia co najmniej jednego z następujących przypadków:

1. dłużnik, będący osobą fizyczną, zmarł i do dnia śmierci nie ustalono składników majątkowych lub ustalono składniki majątkowe, do których prawo ustało wraz ze śmiercią dłużnika lub posiadał wyłącznie składniki majątkowe niepodlegające egzekucji sądowej lub administracyjnej, na podstawie odpowiednio art. 829 – 833 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.) lub art. 8 – 10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.), oraz przedmioty codziennego użytku domowego;
2. dłużnik, będący osobą fizyczną, posiada wyłącznie składniki majątkowe niepodlegające egzekucji sądowej lub administracyjnej, na podstawie odpowiednio art. 829 – 833 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego lub art. 8 – 10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, oraz przedmioty codziennego użytku domowego albo egzekucja należności spowodowałaby istotne zagrożenie dla dalszej egzystencji osoby dłużnika lub członków jego rodziny;
3. dłużnik został wykreślony z właściwego rejestru, a odpowiedzialność za zobowiązania podmiotu wykreślonego ponosi Skarb Państwa;
4. w stosunku do dłużnika zapadło prawomocne orzeczenie w postępowaniu upadłościowym świadczące o braku majątku dłużnika, a do zapłaty należności nie są zobowiązane osoby trzecie;
5. zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne;
6. kwota należności związana z używaniem lokalu objęta egzekucją trwającą łącznie co najmniej 5 lat nie uległa zmniejszeniu, a lokal został przekazany do zasobu X.
   
   

Ponadto, należy wskazać, że X w imieniu … znacząco wspiera jednostki samorządu terytorialnego, jednakże sama w sobie jednostką samorządu terytorialnego nie jest. (…)

X nie jest jednostką samorządu terytorialnego, zatem rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 lutego 2017 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia należności pieniężnych związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W tej sytuacji należy stwierdzić, że umorzenie opisanych we wniosku należności stanowiło dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uwzględnieniu w składanym przez Nią zeznaniu podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.