Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.52.2020.1.PB
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2012 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania 9% stawki podatkowej do opodatkowania dochodu uzyskanego w 2020 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania 9% stawki podatkowej do opodatkowania dochodu uzyskanego w 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. powstała w 2018 r. (data rejestracji w KRS 11 października 2018 r.). Pierwotnie kapitał zakładowy wynosił 6000,00 zł. Następnie, również w 2018 r., podniesiono kapitał zakładowy i wniesiono do spółki wkład niepieniężny w postaci zorganizowanego przedsiębiorstwa, prowadzonego dotychczas w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W momencie wniesienia przedsiębiorstwa do spółki dokonano wykreślenia działalności w CEIDG. Wartość wniesionego wkładu przekroczyła równowartość 10 000 euro przeliczonych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników obliczono stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop).

Stosownie do art. 19 ust. 1a updop w roku 2018 oraz 2019 spółka przyjęła stawkę podatku dochodowego w wysokości 19%.

Spółka w latach 2018 i 2019 osiągała, a w roku 2020 osiąga i będzie osiągała przychody (dochody) inne niż z zysków kapitałowych. Przychody osiągnięte w latach ubiegłych nie przekroczyły, a w roku 2020 nie przekroczą (rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym) wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wcześniej wskazano, wniesienia przedsiębiorstwa do spółki dokonano w 2018 r. Zmiany umowy spółki dokonano w formie aktu notarialnego, stosowne dokumenty niezwłocznie przekazano do Krajowego Rejestru Sądowego.

Krajowy Rejestr Sądowy dokonał zmian danych w rejestrze 5 marca 2019 r. (data dokonania wpisu w KRS).

W związku z tym spółka powzięła wątpliwości jak liczyć termin wskazany w art. 19 ust. 1a updop wykluczający stosowanie stawki podatku w wysokości 9%: „nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca ma prawo stosować stawkę podatku dochodowego określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. w wysokości 9% w roku 2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 19 ust. 1a updop jako okoliczność wykluczającą stosowanie stawki podatku dochodowego zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. w wysokości 9%, wskazuje w pkt 5): „przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14” (winno być: Podatnik, który został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 - nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym).

Wg Wnioskodawcy Ustawodawca w ww. przepisie wskazuje okoliczność, jaka wyklucza stosowanie stawki podatku dochodowego zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. w wysokości 9%, nie zaś fakt jej rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym (brak uzależnienia ww. okoliczności od jej wpisu w KRS, co Ustawodawca czyni w przypadku innych zdarzeń gospodarczych).

W konsekwencji Wnioskodawca mając na względzie fakt rozpoczęcia działalności w roku 2018 oraz wniesienia przedsiębiorstwa jako wkład również w roku 2018 oraz zapisy art. 19 ust. 1a updop mówiące, iż „nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym”, spełniając warunki dotyczące wielkości obrotów oraz rodzajów przychodu (dochodu), o których mowa art. 19 ust. 1 pkt 2, uważa, że w roku 2020 ma prawo stosować stawkę podatku zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. w wysokości 9%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W tym miejscu należy wskazać, że w art. 7b ust. 1 updop ustawodawca zawarł zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 updop, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
   
   

Na podstawie art. 19 ust. 1a updop, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Stosownie do art. 19 ust. 1b updop, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

W myśl art. 19 ust. 1c updop, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
   
2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
   
   1. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
   2. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
   -w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z art. 19 ust. 1e updop wynika, że warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.

Natomiast ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro (w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.); przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł (art. 4a pkt 10 updop).

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, podatek dochodowy od osób prawnych jest obliczany według stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 updop. Niektórzy podatnicy mogą jednak korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym według stawki 9%. Jest tak w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro (art. 19 ust. 1 pkt 2 updop), o ile podatnicy ci posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d updop) lub rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1e updop).

Z możliwości tej nie mogą jednak korzystać wszyscy podatnicy. Wyłączenia stosowania stawki 9% określa art. 19 ust. 1a-1d updop. Nie ma możliwości zastosowania przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 updop wprowadzającego obniżoną stawkę 9% podatku przez podatników utworzonych w wyniku działań restrukturyzacyjnych określonych w art. 19 ust. 1a pkt 1-5.

W niniejszej sprawie szczególną uwagę należy zwrócić na wyłączenie zawarte w art. 19 ust. 1a pkt 3 updop.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ww. ustawy). W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniają zatem sposób prawidłowego ustalenia pierwszego roku podatkowego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności. Przy czym, ustawa nie zawiera definicji tego pojęcia. Nie oznacza to jednak, że o rozpoczęciu prowadzenia tej działalności decyduje pierwsze zdarzenie gospodarcze wywołujące skutki podatkowe w podatku dochodowym, tj. uzyskanie pierwszego przychodu podatkowego lub poniesienie pierwszego wydatku, który może zostać uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu. „Rozpoczęcie działalności gospodarczej” należy bowiem rozpatrywać w sposób szeroki. Podmiot gospodarczy może bowiem dokonywać szeregu operacji gospodarczych, być podmiotem stosunków prawnych (np. stroną umów zawieranych z kontrahentami), czy też zdarzeń prawnych jeszcze przed uzyskaniem pierwszego przychodu podatkowego, bądź poniesieniem pierwszego kosztu. Wskazać także należy na regulacje wynikające z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 ze zm.), której art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi, że księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym – w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nie jest właściwe stwierdzenie, że spółka nie rozpoczęła działalności, jeżeli nie wystąpił u niej pierwszy przychód lub koszt podatkowy. Rozpoczęcie przez spółkę działalności skutkuje bowiem nie tylko uzyskiwaniem przychodów, bądź ponoszeniem kosztów rozpoznawanych podatkowo. Przejawem działalności jest również każde inne zdarzenie gospodarcze, które winno znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych. Zdarzeniem tym będzie np. zawarcie umowy wywierającej skutki o charakterze cywilnoprawnym, wniesienie przez wspólników, bądź to wkładów pieniężnych, bądź aportów na pokrycie kapitału zakładowego, zaciągnięcie pożyczki czy kredytu itp. Z tej też przyczyny, w ocenie tut. Organu, dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, tj. zawarcia umowy spółki z o.o. Zawarcie tej umowy powoduje bowiem powstanie spółki z o.o. w organizacji, która posiada podmiotowość prawną i może być podmiotem stosunków prawnych. Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 ze zm.), z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Spółki kapitałowe w organizacji, o których mowa w art. 161 i art. 323, mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane (art. 11 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w spółce, która powstała w 2018 r., a pierwotnie jej kapitał zakładowy wynosił 6000,00 zł, w tym samym roku podniesiono kapitał zakładowy i wniesiono do niej wkład niepieniężny w postaci zorganizowanego przedsiębiorstwa, prowadzonego dotychczas w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W momencie wniesienia przedsiębiorstwa do spółki dokonano wykreślenia działalności w CEIDG. Wartość wniesionego wkładu przekroczyła równowartość 10 000 euro przeliczonych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników obliczono stosując odpowiednio przepisy art. 14 updop. Stosownie do art. 19 ust. 1a updop w roku 2018 oraz 2019 spółka przyjęła stawkę podatku dochodowego w wysokości 19%. Spółka w latach 2018 i 2019 osiągała, a w roku 2020 r. osiąga i będzie osiągała przychody (dochody) inne niż z zysków kapitałowych. Przychody osiągnięte w latach ubiegłych nie przekroczyły, a w roku 2020 nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Zmiany umowy Spółki dokonano w formie aktu notarialnego, stosowne dokumenty niezwłocznie przekazano do Krajowego Rejestru Sądowego. Krajowy Rejestr Sądowy dokonał zmian danych w rejestrze 5 marca 2019 r. (data dokonania wpisu w KRS).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia terminu wskazanego w art. 19 ust. 1a updop wykluczającego stosowanie preferencyjnej stawki podatku a w konsekwencji czy Spółka ma prawo stosować preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 9% w roku 2020.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy należy zauważyć, że jedno z wyłączeń, o których wcześniej była mowa dotyczy podatników, którzy wnieśli na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo jego zorganizowaną część lub też składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10 000 euro (art. 19 ust. 1a pkt 3 updop). Natomiast wyłączenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1a pkt 5 updop dotyczy sytuacji wniesienia w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, na poczet kapitału uprzednio prowadzonego przedsiębiorstwa, zorganizowanej część przedsiębiorstwa albo składników majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku do Spółki powstałej w październiku 2018 r. wniesiono w tym samym roku wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa, prowadzonego dotychczas w formie jednoosobowej działalności gospodarczej osoby fizycznej. W konsekwencji z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1a updop, Wnioskodawca w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym nie mógł zastosować preferencyjnej stawki podatkowej. W opisanym stanie faktycznym, wniesienie wkładu do Wnioskodawcy w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej dokonano w formie aktu notarialnego zawartego w 2018 r., co zarazem oznacza, że to w tym roku dokonano tej czynności prawnej, o której jednocześnie stanowi art. 19 ust. 1a updop.

Zatem, w przedstawionej we wniosku sytuacji, zważywszy, że Wnioskodawca jest w 2020 r. małym podatnikiem, a jego przychody w tym roku podatkowym nie przekroczą równowartości 1.200.000 euro, jak również biorąc pod uwagę, iż rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy uznać należy, że o ile pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy rozpoczął się i zakończył w 2018 r. (a więc jeżeli Wnioskodawca nie skorzystał z możliwości określonej w art. 8 ust. 2a updop), to w roku 2020 uzyskane dochody inne niż z zysków kapitałowych będzie mógł opodatkować preferencyjną 9% stawką podatku dochodowego od osób prawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.