Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.247.2020.MS
z 5 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Następnie pismem z dnia 25 lutego 2020 r. oraz z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o pełnomocnictwo na druku PPS-1 oraz o opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą uprawnienia a (dalej: „Wnioskodawca”).

Jest On wspólnikiem osobowej spółki prawa handlowego – wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: „Spółka”). Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie kompleksowego doradztwa prawnego (pomoc prawna). Wspólnikami Spółki są a (dalej: „Wspólnicy”). W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa prawnego na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych (obsługa merytoryczna klientów Spółki) Spółka nabywa profesjonalne usługi w zakresie doradztwa prawnego od kilku p , z którymi Spółka zawiera odrębne umowy o pracę lub cywilnoprawne umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca prowadzi również indywidualną działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której świadczy usługi pomocy prawnej. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę o świadczenie usług/umowę o współpracy, na podstawie której jako podmiot prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, będzie świadczył na rzecz Spółki usługi pomocy prawnej (dalej: „Usługi”). Spółka w ramach umów o świadczenie usług zawieranych z klientami zobowiązuje się do świadczenia na ich rzecz pomocy prawnej, a Wnioskodawca będzie działał w ramach tych umów jako podwykonawca Spółki. Z tytułu świadczenia Usług, Wnioskodawca będzie wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT, stanowiące podstawę do wypłaty wynagrodzenia (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie Wnioskodawca będzie wykazywał dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy, zgodnie z umową Spółki, przysługiwać będzie stosowny udział w zysku osiągniętym przez Spółkę. Pozostali Wspólnicy, którzy będą prowadzić indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, również zamierzają zawrzeć ze Spółką analogiczne umowy o współpracy. Pozostali Wspólnicy z tego tytułu także będą wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz innych Wspólników z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującemu każdemu ze Wspólników na zasadach określonych (w stosunku procentowym) w umowie Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawcy Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Wspólnika, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
2. Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Wspólnikom wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich usług pomocy prawnej, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Wspólnika koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawcy Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Niego jako Wspólnika, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2, poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Wspólnikom wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich usług pomocy prawnej, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Wspólnika koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki.

UZASADNIENIE

Ad 1 i Ad 2

Spółka jawna jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej. Podatnikami, są zatem poszczególni wspólnicy spółki a nie spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów .

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej ,,Ustawy o PIT”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, wskazane zasady stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl, art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem, wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo – skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie być kosztem nieuznawanym za koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 Ustawy o PIT,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

W przytoczonym przepisie art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, nie wskazano enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów. W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki, stanowi koszt uzyskania przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Usługi, w sposób bezpośredni są związane z usługami jakie Spółka świadczy swoim klientom, występuje bezpośredni związek pomiędzy poniesionym wydatkiem z tytułu wypłaty Wynagrodzenia, a przychodami osiąganymi przez Spółkę. Wskazany koszt uzyskania przychodu, zastanie również właściwie udokumentowany wystawioną na rzecz Spółki fakturą VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek z tytułu wypłaty Wynagrodzenia za świadczone Usługi nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, w zaistniałej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Wykonywanie przez Wnioskodawcę Usług następuje w oparciu o stosunek prawny (umowę o współpracy) łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze – Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą oraz Spółkę. Dlatego też, wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stwierdza, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług prawnych od Wspólników, prowadzących także jednoosobowe działalności gospodarcze, będą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie wydatek ten będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wspólnika, który wykonał usługę, na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, tj. proporcjonalnie do prawa wspólnika do udziału w zysku Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro uczestniczy On w przychodach i kosztach Spółki, zgodnie z proporcją przysługującego Mu udziału w zysku, brak jest podstaw, aby wyłączyć z tego podziału koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu wypłacanego Wnioskodawcy oraz innym Wspólnikom wynagrodzenia za usługi świadczone przez nich na rzecz Spółki, na podstawie umów o świadczenie usług.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko jest zgodne z wykładnią prezentowaną przez Organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych w innych sprawach w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo można wskazać interpretację indywidualną:

• z dnia 10 listopada 2015 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1075/15-2/ES, z dnia 11 października 2013 r., znak IPPB1/415-830/ 13-2/IF, z dnia 15 października 2013 r., znak IPPB1/415-827/13-2/MT oraz z dnia 10 listopada 2015 r., znak IPPB1 /4511-1074/15-2/ES,
  

• z dnia 17 maja 2010 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPBI/1/415-237/10/ZK oraz z dnia 21 czerwca 2011 r., znak IBPBI/1/415-352/11/AB,
  

• z dnia 10 maja 2013 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak ITPB1/415-468a/13/WM,
  

• z dnia 8 stycznia 2018 r., wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak 0114-KDIP3-1.4011.469.2017.1.EC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy koszt poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną ‒ także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną ‒ także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem osobowej spółki prawa handlowego – wspólnikiem w spółce jawnej (Spółka). Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie kompleksowego doradztwa prawnego (pomoc prawna). W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa prawnego na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych (obsługa merytoryczna klientów Spółki), Spółka nabywa profesjonalne usługi w zakresie doradztwa prawnego od kilku p , z którymi Spółka zawiera odrębne umowy o pracę lub cywilnoprawne umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca prowadzi również indywidualną działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której świadczy usługi pomocy prawnej. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę o świadczenie usług/umowę o współpracy, na podstawie której jako podmiot prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, będzie świadczył na rzecz Spółki usługi pomocy prawnej. Spółka w ramach umów o świadczenie usług zawieranych z klientami zobowiązuje się do świadczenia na ich rzecz pomocy prawnej, a Wnioskodawca będzie działał w ramach tych umów jako podwykonawca Spółki. Z tytułu świadczenia Usług, Wnioskodawca będzie wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT, stanowiące podstawę do wypłaty Wynagrodzenia. Wynagrodzenie Wnioskodawca będzie wykazywał dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy, zgodnie z umową Spółki, przysługiwać będzie stosowny udział w zysku osiągniętym przez Spółkę. Wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz innych Wspólników z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującemu każdemu ze Wspólników na zasadach określonych (w stosunku procentowym) w umowie Spółki.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy wspólnik spółki jawnej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z tą spółką następują na podstawie stosunku prawnego łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki jawnej, w której jest również wspólnikiem. Sam fakt, że wspólnikiem spółki jawnej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki jawnej wydatków na nabycie usług od wspólnika, świadczonych przez Niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie świadczenie przez Wnioskodawcę usług nastąpi na podstawie umowy o świadczenie usług – umowy o współpracy łączącej dwa odrębne podmioty gospodarcze − Wspólnika (jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą) oraz Spółkę. Dlatego też wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że wydatki Spółki na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawcę i pozostałych Wspólników w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile w istocie wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki jawnej, w której jest również wspólnikiem. Jednak zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom uregulowanym w rozdziale 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem, do treści art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. c ww. ustawy, ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych ‒ oznacza to spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników.

Natomiast, w myśl art. 23o ust. 2 powoływanej ustawy, jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zatem sam fakt, że wspólnikiem spółki jawnej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej spółki wydatków na nabycie usług wspólnika − świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednak ustalając warunki ww. usług, należy uwzględniać zapisy wskazanego powyżej art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując − wydatki poniesione przez Spółkę zarówno na wypłatę Wnioskodawcy Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, jak i na wypłatę pozostałym Wspólnikom wynagrodzeń z tytułu świadczonych Usług spełniające warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiednio udokumentowane, będą stanowiły dla Wnioskodawcy − jako Wspólnika Spółki − koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do jego udziału w zysku określonego w umowie Spółki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.