Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.126.2020.1.MP
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłat za przyjmowanie odpadów w ilościach ponad limit - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłat za przyjmowanie odpadów w ilościach ponad limit.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Związek (…) został utworzony na mocy art. 64 Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.) w celu wykonywania w imieniu i na rzecz Uczestników Związku tj. Gminy (…)A, Gminy (…)B, Gminy (…)C, Gminy (…)D oraz Gminy (…)E zadań związanych z gospodarowaniem odpadami komunalnymi zgodnie z art. 6c ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 z późn. zm.). W tym celu przez Zgromadzenie (…) (organ stanowiący Związku) zostały uchwalone stosowne akty prawa miejscowego tj.:(…)

Związek (…), zgodnie ze Statutem wykonuje obowiązki na rzecz celów publicznych związanych z utrzymaniem systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, w tym m. in.: odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, tworzenia i utrzymania X , obsługi administracyjnej systemu oraz edukacji ekologicznej. (…) utworzył na terenie Gmin członkowskich trzy Punkty Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych w (…) (Gm. …), (…) (Gm. …) oraz (…) (Gm. …). W X przyjmowane są odpady komunalne zbierane w sposób selektywny, w tym: metale, tekstylia, zużyte baterie i akumulatory, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, meble i inne odpady wielkogabarytowe, zużyte opony, szkło, papier, plastik, odpady zielone, odpady opakowaniowe ulegające biodegradacji, odpady problematyczne (np. świetlówki, gaśnice, puszki po farbach, lakierach i aerozolach, zużyte smary, oleje, kleje, przeterminowane leki i chemikalia), gruz, odpady budowlane i rozbiórkowe, popiół.

Na mocy art. 6r ust. 3a Ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 z późn. zm.), Związek ustalił ilość nieodpłatnie przyjmowanych w X odpadów (Uchwała Nr … z dnia 12 września 2017 r. Zgromadzenia (…) z późn. zm.). Wojewoda (…) Rozstrzygnięciem Nadzorczym Nr …z dnia 13 października 2017 r. ograniczył katalog odpadów limitowanych wskazanych przez Związek w ww. Uchwale do odpadów wielkogabarytowych, odpadów budowlano-remontowych i rozbiórkowych stanowiących odpady komunalne oraz zużytych opon (usuwając z katalogu odpady: przeterminowane leki i chemikalia - farby, rozpuszczalniki, oleje odpadowe, itd., zużyte baterie i akumulatory, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, tekstylia oraz powstające w gospodarstwach opakowania po środkach ochrony roślin). Odpady limitowane można dostarczać do bezpłatnie do 1 Mg (tona) na rok na jedną deklarację złożoną przez właściciela nieruchomości, a w przypadku budynków wielolokalowych na jeden adres zamieszkania, z tym, że w ramach limitu można dostarczyć do Punktu 4 sztuki zużytych opon. Limit ten liczony jest łącznie dla wszystkich wymienionych rodzajów odpadów.

Za ilość odpadów przekraczających limit 1 Mg dostawca odpadów zapłaci Związkowi wynagrodzenie zgodnie z obowiązującym cennikiem. Przyjmowanie przez (…) ww. odpadów ponad limit jest usługą dodatkową uzupełniającą usługę podstawową, zatem jest związane ze złożoną przez podatnika deklaracją. Usługa ta została zapisana w Uchwale Nr… Zgromadzenia (…) z dnia 26 lutego 2020 r. w sprawie dodatkowych usług świadczonych przez Związek (…) w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposobu ich świadczenia oraz wysokości cen za te usługi. Wprowadzenie dodatkowej usługi było następstwem zgromadzonych przez Związek doświadczeń w zakresie rodzajów i ilości dostarczanych odpadów do X. Zgodnie z ww. Uchwałą Związek ustalił cenę za usługę dodatkową w postaci przyjęcia odpadów wielkogabarytowych, opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych w wysokości 635,09 zł za każdą tonę dostarczonych odpadów ponad limit.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy ustaloną przez Związek opłatę za usługi dodatkowe w postaci przyjmowania określonych odpadów w ilościach ponad limitowanych należy opodatkować podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Czy opłata ta ma charakter daniny publicznej i nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Związek międzygminny jest jednostką powstałą na mocy art. 64 Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.). Powołany przepis stanowi, że w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związki wykonują swoje statutowe zadania w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6c ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 z późn. zm.), Gminy są zobowiązane do stworzenia systemu odbierania i gospodarowania odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, obowiązek ten Gminy członkowskie Związku (…) realizują poprzez utworzenie (…).

Związek na podstawie zadań przekazanych przez Gminy członkowskie prowadzi politykę gospodarki odpadami komunalnymi w ramach usługi podstawowej oraz usługi dodatkowej. Odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych są wykonywane w ramach zadań publicznych, które zostały nałożone na Związek. Natomiast właściciele nieruchomości na mocy art. 6h ww. ustawy zobowiązani są ponosić opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi zgodnie z miejscem zamieszkania. Daje więc to podstawę do stwierdzenia, że opłaty te nie mają charakteru umownego, nie wiążą się z dobrowolnością ani ekwiwalentnością świadczenia. Zdaniem Związku w ww. przypadku opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Jest natomiast opłatą publicznoprawną. Opłata zarówno podstawowa jak i dodatkowa, których obowiązek uiszczenia wynika z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ma charakter publicznoprawny - stanowi rodzaj daniny publicznej. Opłata ta pobierana przez Związek, występujący w tym przypadku jako organ, a nie jako podatnik od towarów i usług, według (…) nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo–przedmiotowego, w przypadku którego muszą zostać spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
  
  

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast – zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych – art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym – ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 z późn. zm.), w rozdziale 3a – „Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę” wskazano, że gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (art. 6c ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 6c ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

W myśl art. 6h tej ustawy – właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Na mocy art. 6d ust. 1 ww. ustawy – wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany udzielić zamówienia publicznego na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo zamówienia publicznego na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.

Rada gminy, zgodnie z art. 6k ust. 1 ww. ustawy, w drodze uchwały:

1. dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty; dopuszcza się stosowanie więcej niż jednej metody ustalenia opłat na obszarze gminy;
2. ustali stawkę opłaty za pojemnik lub worek o kreślonej pojemności, przeznaczony do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości.
   
   

W myśl art. 6l ust. 1 niniejszej ustawy – rada gminy określi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w tym wskazanie czy opłatę uiszcza się z dołu czy z góry.

Zgodnie z art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

Mocą art. 6r ust. 1 powołanej ustawy – opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Jak wynika z art. 6r ust. 2 ww. ustawy – z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

1. odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych;
2. tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych;
3. obsługi administracyjnej tego systemu;
4. edukacji ekologicznej w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami.
   
   

Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych (art. 6r ust. 3 niniejszej ustawy).

Art. 6r ust. 3a cyt. ustawy, dopuszcza ograniczenie przez radę gminy ilości odpadów zielonych, zużytych opon, odpadów wielkogabarytowych oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych stanowiących odpady komunalne odbieranych lub przyjmowanych przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Stosownie do art. 6r ust. 4 niniejszej ustawy – rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposób ich świadczenia oraz wysokość cen za te usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Związek (…) został utworzony na mocy art. 64 Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Powołany przepis w ust. 1 stanowi, że w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związki wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 65 ust. 1).

Związek został utworzony w celu wykonywania w imieniu i na rzecz Uczestników Związku tj. Gminy (…)A, Gminy (…)B, Gminy (…)C, Gminy (…)D oraz Gminy (…)E zadań związanych z gospodarowaniem odpadami komunalnymi zgodnie z art. 6c ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Związek (…), zgodnie ze Statutem wykonuje obowiązki na rzecz celów publicznych związanych z utrzymaniem systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, w tym m. in.: odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, tworzenia i utrzymania X, obsługi administracyjnej systemu oraz edukacji ekologicznej. (…) utworzył na terenie Gmin członkowskich trzy Punkty Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych w: (…)(Gm. …), (…) (Gm. …) oraz (…) (Gm. …). W X przyjmowane są odpady komunalne zbierane w sposób selektywny, w tym: metale, tekstylia, zużyte baterie i akumulatory, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, meble i inne odpady wielkogabarytowe, zużyte opony, szkło, papier, plastik, odpady zielone, odpady opakowaniowe ulegające biodegradacji, odpady problematyczne (np. świetlówki, gaśnice, puszki po farbach, lakierach i aerozolach, zużyte smary, oleje, kleje, przeterminowane leki i chemikalia), gruz, odpady budowlane i rozbiórkowe, popiół.

Na mocy art. 6r ust. 3a Ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Związek ustalił ilość nieodpłatnie przyjmowanych w X odpadów (Uchwała Nr … z dnia 12 września 2017 r. Zgromadzenia (…) z późn. zm.). Odpady limitowane można dostarczać do X bezpłatnie do 1 Mg (tona) na rok na jedną deklarację złożoną przez właściciela nieruchomości, a w przypadku budynków wielolokalowych na jeden adres zamieszkania, z tym, że w ramach limitu można dostarczyć do Punktu 4 sztuki zużytych opon. Limit ten liczony jest łącznie dla wszystkich wymienionych rodzajów odpadów.

Za ilość odpadów przekraczających limit 1 Mg dostawca odpadów zapłaci Związkowi wynagrodzenie zgodnie z obowiązującym cennikiem. Przyjmowanie przez (…) ww. odpadów ponad limit jest usługą dodatkową uzupełniającą usługę podstawową, zatem jest związane ze złożoną przez podatnika deklaracją. Usługa ta została zapisana w Uchwale Nr … Zgromadzenia (…) z dnia 26 lutego 2020 r. w sprawie dodatkowych usług świadczonych przez Związek (…) w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposobu ich świadczenia oraz wysokości cen za te usługi. Wprowadzenie dodatkowej usługi było następstwem zgromadzonych przez Związek doświadczeń w zakresie rodzajów i ilości dostarczanych odpadów do X. Zgodnie z ww. Uchwałą Związek ustalił cenę za usługę dodatkową w postaci przyjęcia odpadów wielkogabarytowych, opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych w wysokości 635,09 zł za każdą tonę dostarczonych odpadów ponad limit.

Przy tak postawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług ustalonej przez Związek opłaty za dodatkowe usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych w ilościach ponad limit.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opisane okoliczności sprawy należy stwierdzić, że usługi polegające na odbiorze dodatkowych odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości mają ten sam charakter przedmiotowy, tzn. polegają na odbiorze i zagospodarowaniu odpadów komunalnych oraz znajdują swoją podstawę w przepisach ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach i przepisach prawa miejscowego. Jak wskazał Wnioskodawca, usługa ta została zapisana w Uchwale Nr … Zgromadzenia (…) z dnia 26 lutego 2020 r. w sprawie dodatkowych usług świadczonych przez Związek (…) w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, sposobu ich świadczenia oraz wysokości cen za te usługi. Zatem usługi dodatkowe świadczone przez Gminy w ramach przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach są usługami w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, które stanowią zadanie własne gmin.

Ustalając stawkę opłaty za świadczenie usług dodatkowych i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, Wnioskodawca wykonuje zadania z zakresu władzy publicznej określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – art. 7 ust. 1 pkt 3, z którego wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Zatem dodatkowe usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych stanowią uzupełnienie podstawowego świadczenia Gmin dla mieszkańców. Określony w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach charakter opłaty wskazuje, że w istocie mamy do czynienia z „daniną publiczną” – opłata ustalana jest w sposób określony w ustawie i stanowi dochód gmin przeznaczony na działania wykonywane w interesie publicznym.

W konsekwencji, Wnioskodawca z tytułu realizacji świadczeń objętych wnioskiem wyłączony jest z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Z tytułu realizacji usług objętych wnioskiem, jako zadania własnego, Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług a pobierana opłata, której obowiązek uiszczenia wynika z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ma charakter publicznoprawny i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.