INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 01.08.2011 r. (data wpływu 03.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej odsetek od kredytu oraz sposobu udokumentowania wydatków z tego tytułu- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej odsetek od kredytu oraz sposobu udokumentowania wydatków z tego tytułu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od czerwca 2011 r. Przedmiotem tej działalności jest świadczenie usług między innymi w zakresie projektowania specjalistycznego, projektowania logotypów, promowanie marek własnych, reklama, działalność agencji reklamowych itp. Głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest miejsce, w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje. Do tego celu Wnioskodawczyni wyodrębniła część mieszkania i przystosowała do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyodrębnienie przede wszystkim polegało na zakupieniu odpowiednich mebli, sprzętu oraz stworzeniu miejsca w którym podatnik może swobodnie wykonywać swoją działalność i przyjmować potencjalnych klientów firmy.

W związku z powyższym, iż Wnioskodawczyni do prowadzonej działalności wykorzystuje mieszkanie, niniejszą część mieszkania przypadającą na działalność gospodarczą określiła, iż zawiera się w 70 % jego użytkowania. Dlatego też w 70% wykorzystuje koszty związanych z utrzymaniem mieszkania jako koszty uzyskania przychodu działalności gospodarczej tj. media, czynsz.

Na podstawie rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 252, poz. 1691) art. 14 ust. 2 pkt 7. tj. „7) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;”

Wnioskodawczyni wydatki za media, czynsz księguje w części odpowiadającej prowadzeniu działalności gospodarczej jako koszt podatkowy, ponieważ pracuje w miejscu zamieszania i osiąga przychody z działalności. Mieszkanie zostało zakupione przez Wnioskodawczynię przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, na kredyt udzielony przez bank. Wnioskodawczyni miesięcznie spłaca ratę kredytu, kapitał z naliczonymi odsetkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki, które Wnioskodawczyni płaci miesięcznie od kredytu będą również kosztem podatkowym działalności gospodarczej w części w jakiej wykorzystuje mieszkanie do tego celu, czyli w 70%, jak określiła powyżej...,
2. Jeżeli odpowiedź na zadane pytanie w pkt 1, będzie pozytywna, iż odsetki mogą być kosztem podatkowym 70%, to na podstawie jakich dokumentów powinno się księgować niniejszy koszt...,
3. Czy podatnik powinien posiadać miesięczną informację z banku o wysokości odsetek i raty kapitałowej kredytu...,
4. Czy wystarczy wyciąg bankowy z wyszczególnieniem zapłaconej kwoty odsetek i kwoty kapitałowej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni w powyższej kwestii może w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, część kwoty czyli 70% wartości odsetek, uznać jako koszt działalności gospodarczej. W mieszkaniu wykonuje działalność gospodarczą, uzyskuje przychody, podobnie jak opłaty za media i czynsz miesięcznie spłaca kapitał i odsetki od kredytu. Dzięki możliwości kupienia mieszkania na kredyt miała możliwość zamieszania w swoim mieszkaniu a po założeniu działalności, miała możliwość realizowania swoich planów w działalności gospodarczej. Dla osób fizycznych rozpoczynających działalność jest to pewna forma pomocy finansowej, ponieważ podatnik nie musi się martwić o dodatkowe koszty związane z wynajęciem lub kupieniem lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 21.12.2011 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż odsetki od kredytu udzielonego przez bank, mogą być rozliczane na podstawie wyciągu bankowego, zawierającego informacje o wysokości odsetek i raty kapitałowej kredytu, przedstawianych co miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W świetle treści cyt. powyżej przepisu, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy, fakt ich zapłacenia oraz właściwe udokumentowanie poniesionego z tego tytułu wydatku.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą” albo księgi rachunkowe.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W świetle postanowień ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w tym rozporządzeniu.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i § 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
      - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   
   

Zgodnie z postanowieniami § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywane na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Wyciąg bankowy jest dowodem księgowym zewnętrznym wystawianym przez bank obsługujący określony podmiot gospodarczy. Bank, na podstawie art. 728 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest obowiązany do przesyłania posiadaczowi rachunku co najmniej raz w miesiącu bezpłatnie wyciągu z rachunku z informacją o zmianach stanu rachunku i ustaleniem salda, chyba że posiadacz wyraził pisemną zgodę na inny sposób informowania o zmianach stanu rachunku i ustaleniu salda.

Wyciąg bankowy zawiera następujące informacje:

1. nazwę właściciela rachunku,
2. numer rachunku bankowego,
3. kolejny numer wyciągu bankowego,
4. datę sporządzenia,
5. okres, którego dotyczy,
6. stan początkowy środków na rachunku,
7. stan końcowy środków na rachunku,
8. sumę obciążeń i uznań rachunku.
   
   

Tak sporządzony wyciąg stanowi wiarygodny dowód z punktu widzenia podatku dochodowego. Dotyczy to zwłaszcza kosztów uzyskania przychodów. Zawiera on bowiem m. in. operacje finansowe dokonywane przez podmiot gospodarczy.

W świetle powyższego umowa kredytowa wraz z wyciągiem bankowym stanowi dowód, w oparciu o który można dokonać zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dotyczących zapłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania wykorzystywanego dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże pod warunkiem, iż posiadaczem (współposiadaczem) rachunku bankowego jest osoba wykorzystująca mieszkanie w prowadzonej działalności, co oznacza, iż na wyciągu bankowym winno znajdować się jej imię i nazwisko. Wtedy bowiem wyciąg bankowy jest dowodem potwierdzającym poniesienie wydatku przez podatnika dla celów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując stwierdzić należy, iż zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej tj. w 70 %.

Natomiast wyciąg bankowy wraz z umową kredytową stanowi dowód, w oparciu o który można dokonać zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dotyczących zapłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania wykorzystywanego dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.