Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4011.3.2020.2.MZA
z 12 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 3 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box Wnioskodawca może skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. w przypadku Wnioskodawcy autorskiego prawa do programu komputerowego w zeznaniu rocznym za 2019 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box Wnioskodawca może skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. w przypadku Wnioskodawcy autorskiego prawa do programu komputerowego w zeznaniu rocznym za 2019 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4011.3.2020.1.MZA, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia w związku z powyższym wezwaniem dokonano 3 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Zaliczki na podatek dochodowy opłaca w formie miesięcznej. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWIU (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane kodem:

• 62.01 usługi związane z oprogramowaniem,
• 62.02 usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki,
• 62.03 usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi,
• 62.09 pozostałe usługi w zakresie technologii informatycznych i komputerowych,
• 63.11 usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobne usługi,
• 63.12 usługi portali internetowych,
• 95.11 usługi naprawy i konserwacji komputerowi urządzeń peryferyjnych,
• 95.12 usługi naprawy i konserwacji sprzętu telekomunikacyjnego.
  
  

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zawartą umowę o świadczenie usług z jednym kontrahentem. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi programistyczne dokumentowane są jedną fakturą VAT na koniec każdego miesiąca i rozlicza ten przychód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług przedstawia się następująco:

• Tworzenie systemów rozproszonych z cechami aplikacji pracujących w tzw. chmurze oparte na języku Java i bibliotekach stworzonych w tym języku,
• Tworzenie architektury rozwiązań informatycznych,
• Tworzenie testów zarówno jednostkowych jak i integracyjnych,
• Utrzymanie rozwiązań zgodnie z zapotrzebowaniem klienta,
• Rewizja kodu stworzonego przez współpracowników od strony kontrahenta,
• Tworzenie i utrzymywanie dokumentami,
• Analiza wymagań klienta i proponowanie rozwiązań,
• Koordynowanie zespołów developerskich,
• Nadzór nad wdrożeniami rozwiązań informatycznych.
  
  

W ramach otrzymanego wynagrodzenia za wykonane przez Wnioskodawcę usługi na podstawie zawartej umowy z kontrahentem, Wnioskodawca zobowiązuje się do przeniesienia na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do wszelkich utworów w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. (w tym dokumentów, ilustracji, tabel, zestawień, projektów graficznych i oprogramowania), które zostaną stworzone przez Wnioskodawcę w wyniku świadczonych przez niego usług. W momencie przyjęcia przez Zleceniodawcę lub osobę działającą w jego imieniu utworu, stworzonego przez Wnioskodawcę, majątkowe prawa autorskie do przyjętego utworu zostają przeniesione na Zleceniodawcę i stają się jego własnością. Należy podkreślić, że utwór staje się własnością Zleceniodawcy bez ograniczeń czasowych oraz terytorialnych oraz bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli. Przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworów dotyczyć będzie w szczególności następujących pół eksploatacji: utrwalenie, zwielokrotnienie określoną techniką, wprowadzenie do obrotu, wprowadzenie do pamięci komputera lub innych elektrycznych środków komunikacji, publiczne wykonanie albo publiczne odtworzenie, wystawienie, wyświetlenie, najem, dzierżawa, nadanie za pomocą wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej stację naziemną lub satelitarną, wykorzystywanie w każdy sposób

i w każdej formie w Internecie lub innej sieci komputerowej. Zgodnie z zawartą umową po dokonaniu przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonych przez Wnioskodawcę utworów tylko Zleceniodawca będzie upoważniony do podejmowania decyzji co do sposobu i terminu wykorzystania danego utworu. Jeżeli zleceniodawca zrezygnuje z rozpowszechniania utworu to zgodnie z umową to prawo nie wraca do Wnioskodawcy. Zleceniodawca nabywa również własność nośników, na których będą zapisane utwory. Co więcej jako Zleceniobiorca zobowiązuję się do przekazania Zleceniodawcy lub wskazanej przez niego osobie kodów źródłowych do wszelkich programów komputerowych przez Wnioskodawcę wykonanych na podstawie zawartej umowy. Zasady przedstawione powyżej będą również stosowane do nabycia przez Zleceniodawcę wszelkich innych praw własności intelektualnej, w tym praw do wszelkich rozwiązań technicznych, znaków towarowych, wzorów użytkowych lub przemysłowych, nieautorskich baz danych, receptur i metod technologicznych będących tajemnicą przedsiębiorstwa oraz ich ulepszeń i modyfikacji, a także topografii układów scalonych, które zostały przez Wnioskodawcę stworzone w wyniku wykonywania zawartej umowy z kontrahentem. Prawa te podlegają przeniesieniu na Zleceniodawcę.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 3 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

(t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.). Wytworzenie przez Wnioskodawcę oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej przez niego bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc działalność Wnioskodawcy obejmuje prace rozwojowe. Obecnie Wnioskodawca zmienia architekturę całego systemu z monolitycznej na mikroserwisową zgodnie z zasadą podziału odpowiedzialności na mniejsze aplikacje. Ponadto pierwotna aplikacja służyła do zarządzania zasobami klastrów obliczeniowych – wraz z wprowadzeniem nowej architektury możliwości całej platformy rozszerzą się poprzez łatwiejsze tworzenie nowych funkcjonalności, które nie będą miały wpływu na pozostałe wyodrębnione aplikacje. Dochód jaki Wnioskodawca osiąga z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do wytworzonego przez siebie oprogramowania jest dochodem osiągniętym przez niego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ponadto prowadzi odrębną ewidencję rachunkową zgodnie

z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych. Jednakże ze względu na tworzenie nowej architektury, wyodrębnianie i dostosowywanie obecnej aplikacji co nowego rozwiązania, gdzie prace nad wszystkimi serwisami były prowadzone równolegle nie ma możliwości jednoznacznego określenia wartości przychodu na każdą pozycję odrębnie. Przychód jest wykazany sumarycznie, jedyny podział jaki Wnioskodawca może zastosować w prowadzonej przez siebie ewidencji to podział sumy przychodów przez ilość wszystkich poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych. Po przekazaniu praw autorskich zleceniodawcy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do wytworzonych przez niego kodów źródłowych do wszelkich programów komputerowych wykonanych w ramach zawartej umowy z kontrahentem. Podkreślić należy, że kody źródłowe do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nie uzyskuje dodatkowych dochodów za zbywanie własności nośników, na których będą zapisane utwory tworzone dla Zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box mogę skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. w moim przypadku autorskiego prawa do programu komputerowego w zeznaniu rocznym za 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania 5% stawki oprocentowania swoich dochodów, w oparciu o obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. regulacje IP Box, art. 30ca ust. 1 ust. 2 i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochody jakie uzyskuje z prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zalicza do dochodów kwalifikowanych z praw własności intelektualnej. Są to dochody z autorskiego prawa do programu komputerowego. W ramach świadczonych przez Wnioskodawcę usług osiąga on dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w ramach zawartej umowy o świadczenie usług z obecnym kontrahentem.

Według obowiązujących interpretacji KIS dochód z przeniesienia praw do wytworzonego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, można uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a tym samym opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową. O możliwości zastosowania stawki 5% podatku PIT stanowi art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, w którym to osiągane przez Wnioskodawcę dochody są wymienione. Systemy stworzone przez Wnioskodawcę są przejawem mojej działalności twórczej o indywidualnym charakterze (oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Systemy są wytwarzane przez Wnioskodawcę samodzielnie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Do stworzonych i ulepszonych przez Wnioskodawcę programów przekazuje on autorskie prawa majątkowe. Ponadto prowadzi odrębną ewidencję, dzięki której może ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów oraz dochód (stratę) przypadające na kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa że w przypadku osiągania przez niego dochodu w ramach świadczonych usług polegających na sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w ramach prowadzonej przez niego działalności może zastosować 5% stawkę PIT w zeznaniu rocznym za 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego przyszłego jest nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

„(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. (…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac”.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3/ a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej preferencyjne opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (druk 2860) wskazano, że „Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności wspomniany wyżej obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac B+R”.

W przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Z treści powołanego wcześniej art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wysokość kwalifikowanego dochodu ustala się odrębnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W tym celu należy ustalić iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, którego wzór podano w ww. przepisie. Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W sytuacji, gdy podatnik uzyskuje dochód z kilku kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ma obowiązek obliczyć wskaźnik nexus odrębnie dla każdego z tych praw i zastosować ten wskaźnik do dochodu przypadającego na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Istotne jest przy tym to, aby przy ustaleniu wskaźnika nexus uwzględnić tylko te koszty wskazane w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które odnoszą się do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie zatem wynika, że dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy odrębnie ustalić kwalifikowany dochód. Potwierdza to wykładnia językowa tego przepisu. Należy bowiem zwrócić uwagę, że wskazane w nim pojęcia: „wysokość kwalifikowanego dochodu” oraz „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostały przez ustawodawcę użyte w liczbie pojedynczej. Stąd przepis ten należy interpretować w ten sposób, że odnosi się on do sposobu ustalenia wysokości kwalifikowanego dochodu odrębnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Powyższe rozumienie potwierdza również treść art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, że podstawą opodatkowania jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Należy zwrócić uwagę, że w przepisie tym ustawodawcza używa liczby mnogiej w odniesieniu do powołanych wcześniej pojęć. Zatem na sumę kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej składa się każdy kwalifikowany dochód dotyczący danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl) „suma” to „wynik dodawania”, „zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk”. Aby zatem ustalić sumę, o której mowa w art. 30ca ust. 3 powołanej ustawy, należy w pierwszej kolejności ustalić poszczególne elementy mające się składać na wynik dodawania, a więc poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągnięte w roku podatkowym.

Powyższe zasady obowiązują niezależnie od tego, czy podatnik tworzy pojedyncze kwalifikowane prawa IP z różnych ich grup wymienionych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym (np. patent, znak towarowy, wzór użytkowy), czy też kilka/kilkanaście kwalifikowanych praw IP w ramach jednej grupy tych praw (np. różne patenty, różne prawa do programów komputerowych).

Z przestawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję rachunkową zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych. Jednakże ze względu na tworzenie nowej architektury, wyodrębnianie i dostosowywanie obecnej aplikacji do nowego rozwiązania, gdzie prace nad wszystkimi serwisami były prowadzone równolegle nie ma możliwości jednoznacznego określenia wartości przychodu na każdą pozycję odrębnie. Przychód jest wykazany sumarycznie, jedyny podział jaki Wnioskodawca może zastosować w prowadzonej przez siebie ewidencji to podział sumy przychodów przez ilość wszystkich poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie znajduje uzasadnienia w powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy ustalać oddzielnie na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tu: na każde wytworzone przez Wnioskodawcę autorskie prawo do utworów, w tym dokumentów, ilustracji, tabel, zestawień, projektów graficznych i oprogramowania), o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 omawianej ustawy. Okoliczność, że kwalifikowane prawa własności intelektualnej należą do tej samej grupy praw wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza o tym, że dochód należy ustalać sumarycznie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wobec nieprowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, która pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa IP, a także na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, w niniejszej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Z powołanych wcześniej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, w celu skorzystania z preferencji, jest zobowiązany do prowadzenia odrębnej ewidencji zawierającej wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 ww. ustawy. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują w tym zakresie żadnych wyjątków. Przepis art. 30cb ust. 3 tej ustawy wyraźnie wskazuje, że jeżeli na podstawie odrębnej ewidencji podatnik nie jest w stanie określić dochodów (start) z kwalifikowanych praw IP, jest wówczas zobowiązany opłacać podatek dochodowy wg zgłoszonej formy opodatkowania (wg skali podatkowej bądź podatku liniowego).

Reasumując – w związku z tym, że prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja nie pozwala na wyodrębnienie przychodów/kosztów przypadających na konkretne kwalifikowane prawo własności intelektualnej (wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że „(…) nie ma możliwości jednoznacznego określenia wartości przychodu na każdą pozycję odrębnie. Przychód jest wykazany sumarycznie (…)”), Wnioskodawca nie może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% przewidzianej dla kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.