2020.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.56.2020.2.BO
z 5 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 29 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Wniosek ten nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 9 kwietnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.56.2020.1.BO, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 9 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 kwietnia 2020 r.). W dniu 29 kwietnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data nadania 28 kwietnia 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od lutego 2018 r. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności świadczy dla podmiotów zewnętrznych usługi programistyczne obejmujące:

prace koncepcyjne dotyczące tworzenia, modernizowania oraz usprawniania oprogramowania oraz zastosowanych w nim rozwiązań,

tworzenie lub współtworzenie kodu nowego oprogramowania,

modernizację oraz sprawdzenie kodu,

tworzenie i dostarczanie dokumentacji kodu,

konsulting i szkolenia z zakresu wiedzy informatycznej.

Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne dla kilku podmiotów. Usługi programistyczne dotyczą zarówno projektów innowacyjnych, jak i tych nieposiadających znamion innowacyjności.

Wnioskodawca zidentyfikował 2 innowacyjne projekty (dalej: Projekty), które wykonywał dla klientów:

Projekt … (numer według ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę).

Projekt jest skierowany do klienta, który tworzy innowacyjny system doskonalenia jazdy … za pomocą zestawu czujników i urządzenia z systemem …, które komunikują się ze sobą. Pozwala między innymi na przeglądanie historycznych przejazdów, historycznych wyników pomiarowych, dzielenie się wynikami z innymi ludźmi. Finalnym rezultatem projektu będzie aplikacja mobilna + hardware, które połączone ze sobą za pomocą technologii bluetooth zbierają, wizualizują i zapisują pomiary z każdego przejazdu oraz pozwalają na doskonalenie techniki jazdy. W skład aplikacji wchodzą moduły algorytmów liczących parametry jazdy, moduł komunikacji i moduł wizualizacji. Aplikacja przeznaczona zarówno dla amatorów …, którzy mogą korzystać z aplikacji z ciekawości lub z chęci stawiania sobie nowych wyzwań, jak i dla zaawansowanych użytkowników chcących poprawiać detale w swojej jeździe. Projekt w innowacyjny sposób pozwala na osiąganie coraz lepszych rezultatów przy jeździe ….

Projekt … (numer według ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę).

Projekt jest skierowany do dużych, zagranicznych serwisów gromadzących informacje, profile i dane z wielu branż. Jego efektem jest innowacyjny system pozwalający na logowanie się do wielu serwisów, wykorzystując jedno wspólne konto. Końcowym rezultatem projektu jest aplikacja mobilna na system operacyjny … oraz system operacyjny …. W skład aplikacji wchodzą następujące moduły: szyfrowanie, płatności, potwierdzanie transakcji kodem (dostarczanym np. przez SMS), prowadzenie programów lojalnościowych. Projekt w innowacyjny i nieschematyczny sposób prowadzi do połączenia kont użytkowników największych serwisów w … (banki, linie lotnicze), tak by nie było konieczności obsługiwania wielu profili, lecz by zarządzać jednym, wspólnym dla wielu usług. Ta innowacyjna koncepcja ma zrzeszać największe serwisy należące do różnych właścicieli. Wymienione Projekty zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych. Zapisy umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą i Jego klientami przenoszą na klientów Wnioskodawcy prawa do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów lub części programów (w przypadku kiedy Wnioskodawca jest współtwórcą programu).

Wyszczególnione przez Wnioskodawcę kwalifikowane prawa własności intelektualnej powstały w wyniku prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca systematycznie prowadzi prace rozwojowe, które zwiększają jego zasób wiedzy, a następnie wykorzystuje zdobytą wiedzą do tworzenia nowych zastosowań w programach komputerowych.

Działalność Wnioskodawcy, związana z wytwarzaniem oprogramowania, które uważa za innowacyjne jest:

twórcza: Wnioskodawca sam opracowuje koncepcję rozwiązania określonego problemu, często również sam definiuje problem i zadania do rozwiązania. W wyniku prac Wnioskodawcy ma powstać program komputerowy o określonych funkcjonalnościach, ale zasady jego działania, dobór odpowiednich metodologii i rozwiązań, a następnie przekształcenie założeń w poprawnie działający kod jest kreacyjnym wytworem intelektu Wnioskodawcy,

systematyczna: w zależności od projektu prace Wnioskodawcy nad nim trwają od kilka tygodni do kilkunastu miesięcy, są prowadzone w sposób zaplanowany i uporządkowany zgodnie z aktualnie przyjętymi metodami zarządzania projektami. Klienci Wnioskodawcy okresowo, zgodnie z przyjętym harmonogramem, weryfikują efekty prac Wnioskodawcy i dokonują odbiorów poszczególnych części lub modułów programów.

W opisanych Projektach zadaniem Wnioskodawcy było wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakimi są autorskie prawa do programów komputerowych.

Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającą Mu na:

wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,

ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W zależności od projektu Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne jako jedyny wykonawca lub jest częścią większego zespołu, gdzie jest twórcą określonej części projektu. Wnioskodawca rozpoczynając prace nad danym projektem zna cel, jaki chcą osiągnąć jego klienci oraz podstawowe wymagania wobec programu. Wnioskodawca samodzielnie wykonuje prace programistyczne w Projektach … i …. Pracownicy zatrudniani przez Wnioskodawcę nie biorą udziału w realizacji wymienionych projektów. Wnioskodawca wystawia klientom faktury za wykonane usługi programistyczne. Wnioskodawca wykonuje dla klientów zarówno prace związane ze zidentyfikowanymi przez niego kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, jak i niezwiązane z nimi. Jeżeli dla jednego klienta w tym samym czasie Wnioskodawca wykonuje prace dotyczące kilku projektów, ewidencjonuje on swój czas pracy poświęcony na wykonanie każdego projektu, a ewidencja stanowi załącznik do faktury. Iloczyn liczby przepracowanych godzin oraz umówionej stawki stanowią dla Wnioskodawcy przychód dotyczący danego projektu. Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości również będzie realizować komercyjne projekty o zbliżonej charakterystyce do opisanych, nie wyklucza wykorzystania do ich realizacji pracowników i podwykonawców. Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych oraz nie zatrudnia do prac nad projektami będącymi kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej pracowników. Koszt pracy pracowników Wnioskodawcy nie jest zwracany Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie.

W piśmie z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data nadania 28 kwietnia 2020 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Projekty, o których mowa we wniosku, stanowią oprogramowanie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W opisanych projektach, zdaniem Wnioskodawcy, było wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakimi są autorskie prawa do programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy i usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca opracowuje również produkty „zwyczajne”, których nie można scharakteryzować wymienionymi w uprzednim zdaniu cechami.

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej to dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie stworzone przez inne osoby tylko poprzez tworzenie dodatkowych funkcjonalności bądź modułów, które stanowią odrębny program, który nabywca kwalifikowanego prawa własności może „dołączyć” do oprogramowania, które już posiada i przez to zwiększyć lub ulepszyć ich funkcjonalność. Wnioskodawca nie modyfikuje kodu utworzonego przez kogoś innego. W przypadku, kiedy Wnioskodawca ulepsza bądź rozwija oprogramowanie, tworzy on nowy kod w językach programowania, w wyniku czego powstaje nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego. Całość praw przenoszona jest przez Wnioskodawcę na nabywcę. W związku z ulepszaniem/rozwinięciem oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wytwarzane, ulepszane i rozwijane oprogramowanie w ramach działalności Wnioskodawcy stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej związane z wytwarzaniem oprogramowania, które Wnioskodawca uważa za kwalifikowane prawa własności intelektualnej, są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uzyskuje również przychody związane z wytwarzaniem oprogramowania, które nie są w jego opinii innowacyjne i nie stanowią kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochody osiągane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży praw autorskich do Projektów mogą być uznane za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, o których mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i które są opodatkowane 5 % stawką podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągane przez Niego dochody ze sprzedaży praw autorskich do Projektów mogą być uznane za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, o których mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i które są opodatkowane 5 % stawką podatku.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5 % podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są między innymi autorskie prawa do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym między innymi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej lub dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca ust. 1 5 % stawką podatku są między innymi obowiązani do prowadzenia odrębnej ewidencji, w której wykazują informacje określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wymagania uprawniające go do zastosowania dla osiąganych kwalifikowanych dochodów związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania preferencyjną stawkę opodatkowania w wysokości 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca wytwarza i/lub rozwija programy komputerowe objęte ochroną na podstawie przepisów art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, autorskie prawo do programu komputerowego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wnioskodawca sprzedaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi ewidencję zgodną z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioski zbieżne z poglądami zaprezentowanymi przez Wnioskodawcę są potwierdzane w wydawanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo dotyczy to interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z dnia 30 grudnia 2019 r., Nr 0115-KDIT2-1.4011.395.2019.3.JG,

z dnia 9 stycznia 2020 r., Nr 0115-KDIT1.4011.18.2019.2.MN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej.

W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek opodatkowania dochodu podatkiem dochodowym wg skali bądź podatkiem liniowym.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od lutego 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy dla podmiotów zewnętrznych usługi programistyczne obejmujące:

prace koncepcyjne dotyczące tworzenia, modernizowania oraz usprawniania oprogramowania oraz zastosowanych w nim rozwiązań,

tworzenie lub współtworzenie kodu nowego oprogramowania,

modernizację oraz sprawdzenie kodu,

tworzenie i dostarczanie dokumentacji kodu,

konsulting i szkolenia z zakresu wiedzy informatycznej.

Posiada On na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne dla kilku podmiotów. Usługi programistyczne dotyczą zarówno projektów innowacyjnych, jak i tych nie posiadających znamion innowacyjności.

Wnioskodawca zidentyfikował 2 innowacyjne projekty, które wykonywał dla klientów:

Projekt … jest skierowany do klienta, który tworzy innowacyjny system doskonalenia jazdy … za pomocą zestawu czujników i urządzenia z systemem …, które komunikują się ze sobą. Pozwala między innymi na przeglądanie historycznych przejazdów, historycznych wyników pomiarowych, dzielenie się wynikami z innymi ludźmi. Finalnym rezultatem projektu będzie aplikacja mobilna + hardware, które połączone ze sobą za pomocą technologii bluetooth zbierają, wizualizują i zapisują pomiary z każdego przejazdu oraz pozwalają na doskonalenie techniki jazdy. W skład aplikacji wchodzą moduły algorytmów liczących parametry jazdy, moduł komunikacji i moduł wizualizacji. Aplikacja przeznaczona zarówno dla amatorów …, którzy mogą korzystać z aplikacji z ciekawości lub z chęci stawiania sobie nowych wyzwań, jak i dla zaawansowanych użytkowników chcących poprawiać detale w swojej jeździe. Projekt w innowacyjny sposób pozwala na osiąganie coraz lepszych rezultatów przy jeździe ….

Projekt … jest skierowany do dużych, zagranicznych serwisów gromadzących informacje, profile i dane z wielu branż. Jego efektem jest innowacyjny system pozwalający na logowanie się do wielu serwisów, wykorzystując jedno wspólne konto. Końcowym rezultatem projektu jest aplikacja mobilna na system operacyjny … oraz system operacyjny …. W skład aplikacji wchodzą następujące moduły: szyfrowanie, płatności, potwierdzanie transakcji kodem (dostarczanym np. przez SMS), prowadzenie programów lojalnościowych. Projekt w innowacyjny i nieschematyczny sposób prowadzi do połączenia kont użytkowników największych serwisów w … (banki, linie lotnicze), tak by nie było konieczności obsługiwania wielu profili, lecz by zarządzać jednym, wspólnym dla wielu usług. Ta innowacyjna koncepcja ma zrzeszać największe serwisy należące do różnych właścicieli.

Wymienione Projekty zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych. Zapisy umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą i jego klientami przenoszą na klientów Wnioskodawcy prawa do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów lub części programów (w przypadku kiedy Wnioskodawca jest współtwórcą programu).

Działalność Wnioskodawcy, związana z wytwarzaniem oprogramowania, które uważa za innowacyjne jest:

twórcza: Wnioskodawca sam opracowuje koncepcję rozwiązania określonego problemu, często również sam definiuje problem i zadania do rozwiązania. W wyniku prac Wnioskodawcy ma powstać program komputerowy o określonych funkcjonalnościach, ale zasady jego działania, dobór odpowiednich metodologii i rozwiązań, a następnie przekształcenie założeń w poprawnie działający kod jest kreacyjnym wytworem intelektu Wnioskodawcy,

systematyczna: w zależności od projektu prace Wnioskodawcy nad nim trwają od kilka tygodni do kilkunastu miesięcy, są prowadzone w sposób zaplanowany i uporządkowany zgodnie z aktualnie przyjętymi metodami zarządzania projektami. Klienci Wnioskodawcy okresowo, zgodnie z przyjętym harmonogramem, weryfikują efekty prac Wnioskodawcy i dokonują odbiorów poszczególnych części lub modułów programów.

W opisanych Projektach zadaniem Wnioskodawcy było wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakimi są autorskie prawa do programów komputerowych.

Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającą mu na:

wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,

ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W zależności od projektu Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne jako jedyny wykonawca lub jest częścią większego zespołu, gdzie jest twórcą określonej części projektu. Wnioskodawca rozpoczynając prace nad danym projektem zna cel, jaki chcą osiągnąć Jego klienci oraz podstawowe wymagania wobec programu. Wnioskodawca samodzielnie wykonuje prace programistyczne w Projektach … i …. Pracownicy zatrudniani przez Wnioskodawcę nie biorą udziału w realizacji wymienionych projektów. Wnioskodawca wystawia klientom faktury za wykonane usługi programistyczne. Wnioskodawca wykonuje dla klientów zarówno prace związane ze zidentyfikowanymi przez niego kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, jak i niezwiązane z nimi. Jeżeli dla jednego klienta w tym samym czasie Wnioskodawca wykonuje prace dotyczące kilku projektów, ewidencjonuje on swój czas pracy poświęcony na wykonanie każdego projektu, a ewidencja stanowi załącznik do faktury. Iloczyn liczby przepracowanych godzin oraz umówionej stawki stanowią dla Wnioskodawcy przychód dotyczący danego projektu. Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości również będzie realizować komercyjne projekty o zbliżonej charakterystyce do opisanych, nie wyklucza wykorzystania do ich realizacji pracowników i podwykonawców. Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych oraz nie zatrudnia do prac nad projektami będącymi kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej pracowników. Koszt pracy pracowników Wnioskodawcy nie jest zwracany Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie.

Projekty, o których mowa we wniosku, stanowią oprogramowanie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W opisanych projektach, zdaniem Wnioskodawcy, było wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakimi są autorskie prawa do programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy i usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca opracowuje również produkty „zwyczajne”, których nie można scharakteryzować wymienionymi w uprzednim zdaniu cechami.

Odnosząc powyżej przedstawiony opis sprawy do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedając Swoje usługi jednocześnie sprzedaje m.in. wytworzony w ramach tej usługi program komputerowy (kod źródłowy) razem z prawem własności intelektualnej do niego, wobec czego świadcząc usługi, osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę/kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 i pkt 3 ww. ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodu z ww. tytułów według stawki 5%.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14b i art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP 25 (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy, czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin