INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem odlewów, wykorzystywanych w przemyśle budowlanym, rolniczym, kolejowym i motoryzacyjnym. Odlewy wykonywane są z różnych gatunków żeliwa sferoidalnego. Pierwszym etapem produkcji żeliwa sferoidalnego jest przygotowanie żeliwa wyjściowego, polegające na topieniu zimnego wsadu metalowego o odpowiednim składzie w piecach indukcyjnych. Piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną i są wykorzystywane wyłącznie w procesie metalurgicznym, tj. w celu uzyskania ciekłego żeliwa z materiału wsadowego. Kolejnym etapem procesu jest obróbka żeliwa ciekłego przy udziale zaprawy magnezowej, w celu uzyskania odpowiednich parametrów wytrzymałościowych i mikrostruktury żeliwa. Na dalszym etapie produkcji, żeliwo transportowane jest do zalewarek automatycznych, z których to następuje zalewanie form bezskrzynkowych w pionowym podziale formy piaskowej automatycznej linii formierskiej. Zarówno automat formierski, jak i automatyczne zalewarki zasilane są energią elektryczną. Wnioskodawca w części zakładu, wykorzystywanej do procesów metalurgicznych, posiada pięć liczników energii elektrycznej, służących do pomiaru energii elektrycznej wykorzystywanej wyłącznie w opisanych wyżej procesach metalurgicznych. Wnioskodawca ma możliwość precyzyjnego określenia, jaka ilość energii elektrycznej jest wykorzystywana do wyżej opisanego procesu. Wnioskodawca zakupuje energię elektryczną, w której cenę wliczona jest akcyza. Kwota zapłaconej akcyzy wykazana jest na fakturach VAT, dokumentujących ilość zakupionej przez Spółkę energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy energia elektryczna, wykorzystywana przez Wnioskodawcę w procesach metalurgicznych produkcji odlewów z żeliwa sferoidalnego, jest zwolniona od opodatkowania podatkiem akcyzowym...
2. Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot zapłaconej akcyzy, wliczonej w cenę energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych produkcji odlewów z żeliwa sferoidalnego...
3. Jaki organ jest właściwy do dokonania zwrotu na rzecz Wnioskodawcy akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez Wnioskodawcę do procesów metalurgicznych produkcji odlewów z żeliwa sferoidalnego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W odniesieniu do pierwszego pytania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że energia elektryczna wykorzystywana w procesie metalurgicznym produkcji odlewów z żeliwa sferoidalnego jest zwolniona od opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie w regulacjach prawa europejskiego oraz prawa polskiego, które winny być interpretowane tak, aby zapewnić jak największe urzeczywistnienie w krajowym porządku prawnym rezultatów zgodnych z fundamentalnymi zasadami leżącymi u podstaw Unii Europejskiej, w tym rezultatów zbieżnych z celami dyrektyw uchwalanych przez właściwe organy Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazuje, iż konsekwencją akcesji Polski do Unii Europejskiej, jest konieczność uwzględnienia przez ustawodawcę krajowego regulacji prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 68 i 69 Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami (Dz. U. z 1994 r., Nr 11, poz. 38), Polska zobowiązana była podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej ustawodawstwa z prawodawstwem i dorobkiem orzeczniczym Wspólnoty. Obecnie podstawę dla harmonizacji przepisów prawa podatkowego stanowi art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - wersja skonsolidowana, Dz. U. UE C 83 z 30 marca 2010 r., dalej jako: „TFUE”), stanowiący że Rada uchwala przepisy, dotyczące harmonizacji ustawodawstw, odnoszących się do podatków obrotowych, akcyzy i innych podatków pośrednich w zakresie, w jakim harmonizacja ta jest niezbędna do zapewnienia ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz uniknięcia zakłóceń konkurencji. Zasady opodatkowania akcyzą zostały przez ustawodawcę polskiego uregulowane w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r., Nr 3, poz. 11 ze zm., dalej jako: UPA). Powołana ustawa normuje m.in. opodatkowanie akcyzą wyrobów akcyzowych, tj. wyrobów energetycznych, energii elektrycznej, napojów alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych, określonych w załączniku Nr 1 do UPA. Pośród wyrobów wymienionych w załączniku Nr 1 znajduje się energia elektryczna.

Na gruncie przepisów wspólnotowych, reguły opodatkowania podatkiem akcyzowym uregulowane zostały m.in. w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej Dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L 9/12 z 14 stycznia 2009 r. ze zm., dalej: Dyrektywa horyzontalna) oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE. seria L 283/51 z 31 października 2003 r. ze zm., dalej: Dyrektywa energetyczna).

Należy wskazać w tym miejscu na treść art. 288 TFUE, który nakłada na państwa członkowskie obowiązek osiągnięcia w prawie krajowym zakładanego przez dyrektywy rezultatu. Zasada interpretacji przepisów krajów członkowskich w zgodzie z dyrektywami została uszczegółowiona poprzez liczne wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie: Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej), takie jak: wyrok TS z dnia 10 kwietnia 1984 r. w sprawie 14/83 Sabine von Colson i Elisabeth Kamann przeciwko Land Nordrhein-Westfalen, wyrok TS z dnia 10 kwietnia 1984 r. w sprawie Dorit Harz przeciwko Deutsche Tradax GmbH, wyrok TS z dnia 13 listopada 1990 r. w sprawie C-106/89 Marleasing SA przeciwko La Comercial Internacional de Alimentacion SA, wyrok TS z dnia 5 października 1994 r. w sprawie C-165/91 Simon J. M. van Munster przeciwko Rijksdienst voor Pensioenen. Powołane wyżej orzecznictwo pozwala na sformułowanie zasady, stanowiącej, iż w sytuacji, gdy państwo członkowskie nie implementowało do swojego porządku prawnego przepisów dyrektywy, lub implementowało je w niepełnym zakresie, należy obowiązujące przepisy krajowe interpretować zgodnie z celem dyrektywy.

Wspólnotowe ramy w zakresie podatku akcyzowego określa Dyrektywa horyzontalna. Zgodnie z jej art. 1 ust. 1, wyrobami akcyzowymi są:

1. produkty energetyczne i energia elektryczna objęte Dyrektywą energetyczną;
2. alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG;
3. wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy energetycznej, nie ma ona zastosowania m.in. do energii elektrycznej, wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych. Wynika stąd, iż wyroby wymienione w art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej nie są objęte zharmonizowanym podatkiem akcyzowym. Podobne stanowisko wyraził NSA w wyroku z 13 października 2010 r., sygn. I GSK 1171/09, w którym rozstrzygnął spór, dotyczący opodatkowania olejów smarowych przeznaczonych na cele inne niż opałowe (a więc produktów należących do grupy wyrobów, objętych art. 2 ust 4 lit b Dyrektywy energetycznej, tj. do tej samej grupy co energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych). W powołanym wyroku NSA potwierdził, iż wyroby wymienione w art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy energetycznej nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego. Podobne stanowisko zajął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu wydanym w dniu 5 lipca 2007 r. w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06. Trybunał przesądził w nim, że oleje smarowe, w wypadku gdy są wykorzystywane do celów innych niż opałowe lub napędowe, nie są wyrobami podlegającymi zharmonizowanemu podatkowi akcyzowemu.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 UPA, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej - określając szczegółowy zakres oraz warunki i tryb ich stosowania, uwzględniając specyfikę obrotu zwolnionymi wyrobami akcyzowymi oraz konieczność zapewnienia właściwej kontroli. Korzystając z tego uprawnienia, Minister Finansów wydał Rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2010 r., Nr 159, poz. 1070 ze zm., dalej: rozporządzenie w sprawie zwolnień). W rozporządzeniu tym zwolnione od opodatkowania akcyzą zostały wyroby wyłączone ze wspólnotowego systemu opodatkowania akcyzą na podstawie art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy Energetycznej, takie jak oleje smarowe, przeznaczone na inne cele niż opałowe. Niemniej jednak, wśród wyrobów zwolnionych od opodatkowania, nie wskazano energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że wyroby określone w art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej, w tym energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych, nie podlega opodatkowaniu zharmonizowaną akcyzą, a co za tym idzie winien zostać zastosowany odpowiedni mechanizm zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego od tej części energii elektrycznej, która została wykorzystana w procesach metalurgicznych.

Wykładnia przepisów UPA dokonywana w świetle Dyrektywy energetycznej pozwala na stwierdzenie, że co do zasady energia elektryczna jest wyrobem akcyzowym, a zatem w stosunku do niej obowiązek podatkowy powstaje, zgodnie z art. 11 UPA. Tym niemniej, z uwagi na pewien szczególny sposób jej wykorzystania, nieobjęty systemem zharmonizowanego podatku akcyzowego, tj. wykorzystania do procesów metalurgicznych, winna ona zostać zwolniona od opodatkowania na podstawie jasno brzmiącego i precyzyjnego art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie Dyrektywy energetycznej. Za powyższym stanowiskiem przemawia fakt całościowego uregulowania przez Dyrektywy: horyzontalną i energetyczną zagadnień dotyczących akcyzy od energii elektrycznej. W Unii Europejskiej obowiązuje obecnie ujednolicony system opodatkowania akcyzą. W konsekwencji, podatkiem akcyzowym winna zostać opodatkowana energia elektryczna, ale jedynie ta do której zastosowanie ma Dyrektywa energetyczna, a zatem inna niż wykorzystywana do procesów metalurgicznych. W przypadku stwierdzenia, że energia elektryczna została zużyta w sposób, co do którego Dyrektywa energetyczna nie znajduje zastosowania, taka energia elektryczna winna być zwolniona z opodatkowania, a zwrot zapłaconego podatku winien nastąpić w jednym z przewidzianych w UPA trybów. W chwili obecnej, polskie regulacje nie różnicują opodatkowania energii elektrycznej, objętej systemem zharmonizowanego podatku akcyzowego i energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, a zatem pozostającej poza systemem zharmonizowanego podatku akcyzowego. Jest to niezgodne z celem Dyrektyw: horyzontalnej i energetycznej, której w założeniu miały ustanowić wspólny system zharmonizowanego podatku akcyzowego, w ramach którego opodatkowaniu miałaby podlegać energia elektryczna, ale tylko w zakresie normowanym przez powołane Dyrektywy.

Zainteresowany wskazał na treść Preambuły Dyrektywy horyzontalnej, w której - w punkcie ósmym - prawodawca europejski precyzuje cele wydania Dyrektywy. Jednym z nich jest zapewnienie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego, co pociąga za sobą konieczność ujednolicenia pojęcia i warunków wymagalności akcyzy we wszystkich państwach członkowskich. Prowspólnotowa interpretacja przepisów krajowych w zakresie akcyzy winna opierać się na założeniu, że celem Dyrektyw: horyzontalnej i energetycznej jest ustanowienie wspólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, które obowiązywałyby we wszystkich państwach członkowskich, co miałoby na celu zwiększenie swobody wymiany handlowej, a tym samym urzeczywistnienie celów Unii Europejskiej.

Konsekwencją zaprezentowanego stanowiska musi być stwierdzenie, iż polski ustawodawca uchybił regulacji art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie Dyrektywy energetycznej, poprzez brak wprowadzenia na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 UPA, zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej, wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, która to energia nie jest objęta regulacją Dyrektywy energetycznej.

Obecnie ustawodawca krajowy nie różnicuje sposobu opodatkowania energii elektrycznej, wykorzystywanej w procesach metalurgicznych i energii elektrycznej, wykorzystywanej w inny sposób, co na gruncie regulacji dotyczących zharmonizowanego podatku akcyzowego należy traktować jako uchybienie. Prawidłowa implementacja Dyrektywy energetycznej musiałaby bowiem zmierzać do tego, aby zastosowanie UPA skutkowało opodatkowaniem akcyzą tylko tej energii elektrycznej, która objęta jest wspólnotowymi ramami podatku akcyzowego.

Tymczasem, zakres opodatkowania akcyzą energii elektrycznej w Polsce jest szerszy, aniżeli przewidywany regulacją Dyrektywy energetycznej. Brak w ustawodawstwie polskim regulacji zwalniającej od opodatkowania energię elektryczną, wykorzystywaną do procesów metalurgicznych skutkuje tym, że de facto przedmiot opodatkowania akcyzą na gruncie UPA jest inny niż wynikający z regulacji wspólnotowych, co stanowi uchybienie obowiązkowi państwa członkowskiego doprowadzenia do urzeczywistnienia celu dyrektywy.

W tym miejscu należy przywołać regulacje państw członkowskich Unii Europejskiej, przewidujące możliwość zwrotu akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych. Jako przykłady można tutaj przywołać § 9a ust. 1 pkt 2 niemieckiej Stromsteruergesetz (ustawy normującej podatek od energii elektrycznej), przewidujący możliwość zwrotu podatku w odniesieniu do energii elektrycznej, która została opodatkowana i pobrana przez przedsiębiorstwo produkcyjne na potrzeby procesów produkcji i obróbki metali oraz w ramach produkcji wyrobów metalowych, służących do wytwarzania części kuźniczych, odkuwek prasowanych, wyrobów tłoczonych, pierścieni walcowanych, a także do uszlachetniania powierzchni i obróbki cieplnej w ramach topienia, ocieplenia, podgrzania, odprężania i pozostałych procesów obróbki cieplnej. § 9a ust. 2 powołanej ustawy stanowi, iż do zwrotu podatku jest uprawnione przedsiębiorstwo produkcyjne, które pobrało energię elektryczną. Także art. 429 § 1 belgijskiej ustawy programowej z dnia 31 grudnia 2004 r., przewiduje zwolnienie od opodatkowania akcyzą energii elektrycznej, wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

W ocenie Wnioskodawcy, zasadne jest opodatkowanie akcyzą całej energii elektrycznej, dostarczanej do Zainteresowanego, z uwagi na to, że stanowi ona wyrób akcyzowy w rozumieniu przepisów prawa europejskiego i prawa polskiego, którego przeznaczenie w momencie wydania energii elektrycznej odbiorcy końcowemu nie jest znane, a zatem nieznany jest także ewentualny zakres zwolnienia. Niemniej jednak, w przypadku jej szczególnego wykorzystania, tj. do procesów metalurgicznych, konsekwencją wyłączenia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych z zakresu zharmonizowanego podatku akcyzowego winno być jej zwolnienie od opodatkowania na gruncie prawa polskiego, czego polski ustawodawca nie wprowadził, choć był do tego zobowiązany.

W tej sytuacji, podstawą zwolnienia od opodatkowania akcyzą energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych jest jasno brzmiący i precyzyjny art. 2 ust. 3 lit. b tiret trzecie Dyrektywy energetycznej, na który - w sytuacji braku pełnej implementacji postanowień Dyrektywy energetycznej do polskiego porządku prawnego - może powołać się podmiot uprawniony do żądania zwrotu akcyzy, jakim jest Wnioskodawca.

Ad. 2

Odnośnie do drugiego pytania, w ocenie Zainteresowanego, może on ubiegać się o zwrot akcyzy od energii elektrycznej, wykorzystywanej w procesie metalurgicznym, wliczonej w cenę energii elektrycznej, zapłaconej przez niego. Zwrot akcyzy winien nastąpić w trybie przewidzianym w art. 39 ust. 2 pkt 2 UPA, tj. poprzez zwrot zapłaconej kwoty akcyzy.

Zwrot zapłaconej akcyzy na rzecz Wnioskodawcy jest uzasadniony, bowiem akcyza jest elementem cenotwórczym, a jej ekonomiczny ciężar jest ponoszony przez nabywcę energii elektrycznej.

Ponadto, w momencie wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu nie można ustalić jaka jej część zostanie wykorzystana do procesów metalurgicznych. Jest to możliwe dopiero po jej wykorzystaniu w tym celu, przy użyciu odpowiednich urządzeń pomiarowych (liczników energii elektrycznej, dokonujących pomiaru zużycia energii elektrycznej przez urządzenia wykorzystywane w procesach metalurgicznych). Zatem dopiero po zapłacie akcyzy należnej za całość energii elektrycznej, możliwe jest ustalenie, jaka część tej energii została wykorzystana w procesach metalurgicznych. Prowspólnotowa interpretacja przepisów prawa podatkowego pozwala na zastosowanie trybu zwrotu zapłaconej akcyzy, analogicznego do obowiązującego w przypadku dokonywania zwrotu na rzecz podmiotów, które nabyły wyroby akcyzowe (z zapłaconą akcyzą) od podatnika akcyzy, a następnie dokonały ich dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu (art. 82 ust. 2 UPA). W tej sytuacji, podmioty takie mogą ubiegać się o zwrot akcyzy, wliczonej w cenę wyrobów. Na rzecz stanowiska Wnioskodawcy, dopuszczającego zwrot zapłaconego podatku na jego rzecz przemawia m.in. uchwała pełnego składu Izby Gospodarczej Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podjęta w dniu 22 czerwca 2011 r. (sygn. akt: I GPS 1/11, www.orzeczenia.nsa.gov.pl), w której NSA uznał, że kwota podatku akcyzowego, uiszczona z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, w sytuacji gdy podatek został uiszczony nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna nie jest nadpłatą, gdy podatnik nie doznał uszczerbku w majątku (np. gdy przerzucił ciężar opodatkowania na nabywcę energii elektrycznej). Opierając się na interpretacji przyjętej przez NSA, należy uznać, że w opisanej sytuacji zwrot zapłaconej akcyzy winien zostać dokonany na rzecz końcowego nabywcy energii elektrycznej - Wnioskodawcy, a nie na rzecz dostawcy energii elektrycznej. Zasadny jest bowiem zwrot podatku na rzecz podmiotu, który poniósł jego ekonomiczny ciężar. W przypadku sprzedaży energii elektrycznej, podmiotem tym jest Wnioskodawca, zobowiązany do uiszczenia ceny nabycia energii elektrycznej, której elementem jest akcyza.

Zainteresowany podziela stanowisko, w myśl którego, w przypadku zapłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych nie mamy do czynienia z nadpłatą podatku, bowiem obowiązek podatkowy powstał w momencie dostarczenia energii elektrycznej do Spółki, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 UPA, a należny podatek został zapłacony przez dostawcę energii elektrycznej. Regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 1997 r., Nr 137, poz. 926 ze zm.), dotyczące nadpłaty, o której zwrot mógłby ubiegać się podatnik, nie znajdą tu zatem zastosowania.

Wnioskodawca nie neguje zasadności uiszczenia podatku od energii elektrycznej w ogóle, zwraca jednak uwagę na konieczność zastosowania mechanizmu zwrotu podatku akcyzowego w sytuacji, gdy energia elektryczna w pewnej części zostanie zużyta do procesów metalurgicznych, co - na gruncie uregulowań dotyczących zharmonizowanego podatku akcyzowego - uzasadnia zwolnienie od opodatkowania, mogące zostać zrealizowane z wykorzystaniem trybu przewidzianego w art. 39 ust. 2 pkt 2 UPA.

Dokumentami uprawniającymi do zwrotu akcyzy w przedmiotowej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, byłyby: faktura dokumentująca sprzedaż energii elektrycznej na rzecz Zainteresowanego oraz dowód zapłaty należności wynikającej z tej sprzedaży. Przy ustalaniu wysokości zwrotu należałoby także uwzględnić odczyty z liczników energii elektrycznej, zamontowanych na urządzeniach, wykorzystywanych do procesów metalurgicznych. Zwrotowi podlegałaby bowiem jedynie zapłacona akcyza w części, w jakiej dotyczyłaby udziału energii elektrycznej, wykorzystywanej w procesach metalurgicznych w ogólnej wielkości nabytej przez Wnioskodawcę energii elektrycznej.

Zastosowanie zwolnienia od opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych oraz opisanego wyżej mechanizmu zwrotu akcyzy, pozwoliłoby na efektywną i rzeczywistą realizację celów Dyrektyw: horyzontalnej oraz energetycznej, w zakresie opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

Ad. 3

Odnośnie do trzeciego pytania, w ocenie Wnioskodawcy organ właściwy do dokonania zwrotu akcyzy należy ustalić w oparciu o art. 14 ust. 10 UPA. Stanowisko swoje Zainteresowany uzasadnia tym, że w sytuacji dokonywania zwrotu zapłaconej akcyzy na jego rzecz nie można mówić o wykonaniu czynności opodatkowanej lub o wystąpieniu stanu faktycznego, podlegającego opodatkowaniu, a zatem ogólne reguły, dotyczące ustalania właściwości organu podatkowego w sprawach akcyzy nie mogą znaleźć zastosowania. Nie znajdzie tu także zastosowania przepis szczególny art. 14 ust. 9 UPA, dotyczący ściśle określonych sytuacji, w których następuje zwrot akcyzy. W tym stanie rzeczy, organem właściwym do dokonania zwrotu zapłaconej, wliczonej w cenę energii elektrycznej, akcyzy na rzecz Wnioskodawcy będzie Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne wydawane są w zakresie przepisów prawa podatkowego. Zauważyć należy, że Ordynacja podatkowa nie zawiera legalnej definicji interpretacji przepisów prawa podatkowego. Art. 3 pkt 2 tej ustawy stanowi, że ilekroć w Ordynacji podatkowej jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Oznacza to, że aby daną ustawę uznać za ustawę podatkową, w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w ustawie takiej powinny być uregulowane wszystkie istotne elementy stosunku daninowego.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji indywidualnych są przepisy prawa podatkowego. Oznacza to, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku przedmiotem interpretacji winny być przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626) zwanej dalej ustawą, na podstawie których opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega energia elektryczna zużywana przez Wnioskodawcę do procesów metalurgicznych, a nie kwestia zgodności przepisów o podatku akcyzowym z przepisami Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L nr 283, str. 51 ze zm.), czy też Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 2009r. Nr 9, str. 12 ze zm.).

W tym stanie rzeczy wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego tut. Organ winien ocenić stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku, które dotyczy zasad opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 tego załącznika, do wyrobów akcyzowych zaliczona została energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Jednocześnie energia elektryczna nie została wymieniona w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG. Zatem w stosunku do energii elektrycznej nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy, co bezpośrednio potwierdza również art. 40 ust. 7 ustawy.

Stawka akcyzy na energię elektryczną stosownie do art. 89 ust. 3 ustawy wynosi 20,00 zł za megawatogodzinę (MWh).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest producentem odlewów, wykorzystywanych w przemyśle budowlanym, rolniczym, kolejowym i motoryzacyjnym. Odlewy wykonywane są z różnych gatunków żeliwa sferoidalnego. Pierwszym etapem produkcji żeliwa sferoidalnego jest przygotowanie żeliwa wyjściowego, polegające na topieniu zimnego wsadu metalowego o odpowiednim składzie w piecach indukcyjnych. Piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną i są wykorzystywane wyłącznie w procesie metalurgicznym, tj. w celu uzyskania ciekłego żeliwa z materiału wsadowego. Kolejnym etapem procesu jest obróbka żeliwa ciekłego przy udziale zaprawy magnezowej, w celu uzyskania odpowiednich parametrów wytrzymałościowych i mikrostruktury żeliwa. Na dalszym etapie produkcji, żeliwo transportowane jest do zalewarek automatycznych, z których to następuje zalewanie form bezskrzynkowych w pionowym podziale formy piaskowej automatycznej linii formierskiej. Zarówno automat formierski, jak i automatyczne zalewarki zasilane są energią elektryczną. Wnioskodawca w części zakładu, wykorzystywanej do procesów metalurgicznych, posiada pięć liczników energii elektrycznej, służących do pomiaru energii elektrycznej wykorzystywanej wyłącznie w opisanych wyżej procesach metalurgicznych. Wnioskodawca ma możliwość precyzyjnego określenia, jaka ilość energii elektrycznej jest wykorzystywana do wyżej opisanego procesu. Wnioskodawca zakupuje energię elektryczną, w której cenę wliczona jest akcyza. Kwota zapłaconej akcyzy wykazana jest na fakturach VAT, dokumentujących ilość zakupionej przez Spółkę energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej.

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że nie zawierają one zwolnień od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Zatem stosownie do powyższego, krajowe przepisy dotyczące podatku akcyzowego nie zwalniają od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych. Natomiast opodatkowanie energii wynika bezpośrednio z przepisów ustawowych dotyczących podatku akcyzowego.

W ocenie tut. Organu, opodatkowanie na terytorium kraju energii elektrycznej wykorzystywanej w przedstawionych przez Wnioskodawcę procesach, nie pozostaje w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską (Dz. U. C 321 E z dnia 29 grudnia 2006 r., wersja skonsolidowana) oraz w Dyrektywach 2003/96/WE i 2008/118/WE.

Należy wskazać, że najważniejszym wspólnotowym aktem prawnym regulującym kwestię akcyzy jest od 1 kwietnia 2010 r Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r, określana mianem Nowej Dyrektywy Horyzontalnej w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca Dyrektywę 92/12/EWG. Generalnie kontynuuje ona postanowienia Dyrektywy 92/12/EWG, jej przyjęcie wynikało z praktycznych względów zapewnienia jasności zapisów, które były wielokrotnie w istotny sposób zmieniane (wskazuje na to wprost zapis pkt (1) preambuły). Przedmiotowa Dyrektywa w art. 1 ust 1 wskazuje, że ustanawia ona ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów (wyrobów akcyzowych):

1. produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą 2003/96/WE,
2. alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG,
3. wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.

W pozostałym zakresie regulacja akcyz należy do poszczególnych Krajów Członkowskich. Poszczególne wymienione dyrektywy ujednolicają strukturę akcyzy (przedmiot, podstawę opodatkowania, zwolnienia przedmiotowe) i minimalne stawki.

W ocenie tut. Organu istotne są postanowienia zawarte w art. 1 ust. 3, gdzie Dyrektywa stwierdza, że państwa członkowskie mogą nakładać podatki na:

1. produkty inne niż wyroby akcyzowe,
2. świadczenie usług, w tym związanych z wyrobami akcyzowymi, które to podatki nie mają charakteru podatków obrotowych.

Całość podsumowuje ogólne stwierdzenie, że nakładanie takich podatków nie może jednak powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi. Dyrektywa w art. 1 ust 1 pkt a) odsyła wprost do produktów energetycznych i energii elektrycznej objętych dyrektywą 2003/96/WE tzw. Dyrektywą Energetyczną, Tymczasem dyrektywa energetyczna, jak to wynika z zapisów art. 2 ust 4 lit b) tiret trzecie stanowi, że dyrektywa nie ma zastosowania m.in. do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, tym samym nie można uznać, że ta energia elektryczna jest objęta Dyrektywą, zgodnie z art. 1 ust 1 lit a) Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Zestawienie powyższych przepisów skutkuje wnioskiem, że do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych nie ma zastosowania Dyrektywa Energetyczna, skutkiem czego produkt ten nie jest „wyrobem akcyzowym” w rozumieniu Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Spełnia więc wymogi „produktu innego niż wyroby akcyzowe” i może być objęty podatkiem zgodnie z art. 1 ust. 3 Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Podatek, o którym mowa w tym przepisie musi być podatkiem mającym cechy podatku akcyzowego; nie mające uzasadnienia byłoby stanowisko, że ustawodawca unijny w tym miejscu uregulował możliwość opodatkowania podatkiem innym, niż akcyzowy.

W ocenie tut. Organu zapis, że Dyrektywa Energetyczna nie ma zastosowania do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, nie oznacza, że istnieje zakaz jej opodatkowania podatkiem akcyzowym, lecz, że pozostaje ona poza systemem zharmonizowanego podatku akcyzowego. Nie ma podstaw, by taki zapis traktować jako generalne zwolnienie energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych od podatku akcyzowego. Zdaniem taka regulacja znalazłaby odzwierciedlenie w bardziej jednoznacznych zapisach chociażby takich, jak w art. 14 ust. 1 Dyrektywy. Na gruncie wykładni językowej zapisów Dyrektywy Energetycznej trudno zaakceptować stanowisko, że wyłączenie spod regulacji Dyrektywy jest równoznaczne z całkowitym zwolnieniem od opodatkowania podatkiem akcyzowym. W ocenie tut. organu za odróżnieniem „wyłączenia spod zastosowania” Dyrektywy a „zwolnieniem z podatku akcyzowego” przemawia także to, że w Dyrektywie Rady 92/81/EWG z 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktur akcyz od olejów mineralnych, która obowiązywała do końca 2003 r. mowa była wprost o zwolnieniu z ujednoliconego podatku akcyzowego; obecny natomiast zapis brzmi inaczej. Na gruncie poprzedniego rozwiązania skorzystanie przez państwo z możliwości wprowadzenia podatku na podstawie art. 3 ust. 3 Dyrektywy Rady 92/12/EWG w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dyrektywa Horyzontalna) akcyzowego, wobec zwolnienia takiego produktu wprost w Dyrektywie 92/8l/EWG stanowiłoby obejście przepisów. Wskazał na to ETS w wyroku z 10 czerwca 1999 r w sprawie Braathens Sverige AB przeciwko Riksskatteverket, C-346/97. Pośrednio na brak możliwości uznania za niezgodne z prawem unijnym opodatkowanie produktu energetycznego, który ze względu na sposób użycia został wyłączony spod regulacji Dyrektywy Energetycznej (wyłącznie z powodu takiego wyłączenia) wskazał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2009 r w sprawie I FSK 2057/08. Uchylając wyrok sądu pierwszej instancji przesądzający niezgodność polskich unormowań z prawem unijnym w zbliżonym stanie faktycznym, nakazał dalsze rozważenie możliwości zastosowania art. 3 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej. Na możliwość opodatkowania przez ustawodawcę krajowego, podatkiem akcyzowym wyrobów wyłączonych z zakresu działania dyrektywy energetycznej wskazuje również liczne orzecznictwo sądów krajowych, tj. wyroki wojewódzkich sądów sygn. akt I SA/Bd 733 i 734/10, III SA/Po 615/10, I SA/Ke 575/10, I SA/Go 913/10.

W świetle powyższego przepis art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Rady 2003/96/WE należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku akcyzowego na podstawie art. 1 ust. 3 Dyrektywy Rady 2008/118/WE od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych.

W związku z powyższym państwa członkowskie mogą opodatkować akcyzą energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. W ocenie tut. Organu Dyrektywa 2003/96/WE nie stanowi przeszkody w ustanowieniu przez Polskę przepisów, które przewidują pobieranie podatku od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych. Wyłączenie energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych spod działania tej dyrektywy, nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym.

Krajowy ustawodawca korzystając z możliwości zawartej w art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE, opodatkował energię elektryczną podatkiem akcyzowym. Obrót ten nie jest objęty ujednoliconym podatkiem akcyzowych na poziomie Wspólnoty lecz wyłącznie na terytorium Polski. Zauważyć również należy, iż opodatkowanie na terytorium Polski energii elektrycznej podatkiem akcyzowym nie powodowało i nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy handlu z innymi państwami członkowskimi.

W ocenie tutejszego Organu, nie ulega wątpliwości, że w przypadku energii elektrycznej, z uwagi na właściwości tego towaru, nie sposób wskazać formalności stosowanych przy przepływie energii (przekraczaniu granicy) siecią energetyczną do Polski z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Z uwagi na naturę energii jej przepływ kierunkowy może być zmienny w zależności od sytuacji energetycznej danego kraju i nie sposób ustanowić administracyjnego nadzoru nad jej fizycznym przepływem.

Należy wskazać, iż kwestia jak należy rozumieć okoliczności, które powodują zwiększenie formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trybunał w uzasadnieniu do wyroku C-313/05 w pkt 42-53 wyjaśnił, że niedopuszczalne są formalności związane z faktem przekroczenia granicy powodujące nałożenie podatku. Natomiast w sytuacji opisanej we wniosku, podobnie jak w kwestii będącej przedmiotem rozważań TSUE, obowiązki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i związane z nabyciem wewnątrzwspólnotowym energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych nie mają związku z faktem przekroczenia granicy przez tę energię.

Zdaniem tut. Organu podatkowego, zobowiązanie podatkowe w akcyzie konkretyzuje się faktycznie, po dostarczeniu energii elektrycznej, zatem po przekroczeniu granicy przez energię. Ponadto, czynności związane z rozliczeniem podatku akcyzowego w najmniejszym stopniu nie są związane z faktem przekroczenia (przepływem) energii elektrycznej przez granicę, a tym samym nie spowodują zwiększenia formalności przy przekraczaniu granicy.

W miejscu tym należy podkreślić, iż przepisy dyrektyw nie zabraniają państwom członkowskim wprowadzenia systemów opodatkowania zbieżnych z ujednoliconym systemem opodatkowania funkcjonującym w ramach Wspólnoty w tym zakresie, który nie podlega harmonizacji. Powyższe zatem nie oznacza, iż wyroby energetyczne wyłączone z ujednoliconego systemu podatku akcyzowego, automatycznie nie podlegają na terytorium kraju opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Do wyrobów tych, jak wyżej podniesiono ma zastosowanie art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE.

Mając powyższe na uwadze, opodatkowanie na podstawie krajowych przepisów dotyczących podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie stoi w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w dyrektywie 2003/96/WE i 2008/118/WE. Wyłączenie z zakresu działania Dyrektywy Energetycznej energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie oznacza, że energia ta obligatoryjnie ma być zwolniona z opodatkowania. Przepis art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE daje państwom członkowskim możliwość opodatkowania jej na terytorium. Skoro zatem państwo członkowskie ma prawo opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych to niezasadne jest twierdzenie, iż „prowspólnotowa wykładnia art. 39 ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że wszystkie wyroby wyłączone z opodatkowania akcyzą na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej, w tym energia zużywana w procesach metalurgicznych, są zwolnione z akcyzy w Polsce”. Zatem zwolnienia od podatku akcyzowego wynikające z przepisów prawa wspólnotowego określone w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy nie obejmuje swym zakresem energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

Odnosząc się do przywołanego we wniosku wyroku NSA z dnia 13 października 2010 r., sygn. akt I GSK 1171/09 oraz wyroku TSUE z dnia 5 lipca 2007 r. w sprawach połączonych C-145/06 praz C-146/09, należy podzielić wyrażone tam poglądy, że opisane oleje smarowe, które nie są przeznaczone jako paliwa silnikowe lub opałowe, zostały wyłączone z systemu ujednoliconego podatku akcyzowego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zgodnie z krajowymi przepisami o podatku akcyzowym, energia elektryczna wykorzystywania w procesach metalurgicznych nie podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie przepisów art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Krajowy ustawodawca na podstawie art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE) miał prawo do opodatkowania na terytorium kraju (wyłączonej z ujednoliconego podatku akcyzowego na podstawie Dyrektywy Energetycznej) energii elektrycznej, wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Reasumując, zgodnie z krajowymi przepisami o podatku akcyzowym energia elektryczna wykorzystywania w procesach metalurgicznych nie podlega zwolnieniu z akcyzy. Wyłączenie z zakresu działania dyrektywy energetycznej energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie oznacza jej obligatoryjnego zwolnienia z opodatkowania. Prawodawca krajowy w tym zakresie nie jest obowiązany do objęcia na terytorium kraju zwolnieniem energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych (wyłączonej z zakresu działania dyrektywy energetycznej).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznające, że w odniesieniu do zapisów Dyrektywy energetycznej energia elektryczna wykorzystywana przez Wnioskodawcę w procesie metalurgicznym winna być zwolniona z podatku akcyzowego należało uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze to, iż jak wykazano wyżej energia elektryczna wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów metalurgicznych jest opodatkowana podatkiem akcyzowym na terytorium kraju oraz nie podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego, ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii prawa do zwrotu akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych oraz w kwestii ustalenia organu podatkowego właściwego dla rozpatrzenia wniosku o zwrot akcyzy zapłaconej od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.