Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.105.2020.2.JK
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2020 r. (data wpływu 29 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek uzupełniono w dniu 29 kwietnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego w 1990 roku Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości składającej się z działek nr: A, B, C, D i E o powierzchni ogólnej 5,7200 ha, dla której Sąd Rejonowy wydział ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą . Jako jedyny właściciel wpisany jest Zainteresowany.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym przez Starostę z 2018 r., działki nr B, stanowiącej według opisu użytków, oznaczenia użytków i konturów klasyfikacyjnych: grunty rolne zabudowane Br-RIIIb na powierzchni 0,1342 ha, grunty rolne zabudowane Br-RIVb na powierzchni 0,0637 ha, pastwiska trwałe PsIII na powierzchni 0,0534 ha, pastwiska trwałe PsIV na powierzchni 0,0856 ha, grunty orne RIIIb na powierzchni 2,2592 ha, grunty orne RIVa na powierzchni 0,9300 ha i grunty pod rowami na powierzchni 0,0239 ha.

Wnioskodawca posiada również zaświadczenie wydane w 2018 r. przez Starostę – z którego wynika, że działka nr B nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu oraz nie została wydana decyzja Starosty w tym zakresie.

Z zaświadczenia wydanego przez Wójta Gminy, wynika, że dla działki nr B Gmina nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na ten teren oraz, że nie była wydawana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zmieniająca przeznaczenie gruntu na inne niż rolne i nie jest objęta uchwałą o rewitalizacji.

Działka nr B jest częściowo zabudowana, nie została nabyta od Skarbu Państwa, ani jednostek samorządu terytorialnego. Na przedmiotowej nieruchomości nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Nie stanowi przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej jego części.

Z opisanej działki nr B objętej księgą wieczystą Wnioskodawca zamierza wydzielić działkę o powierzchni około: od 0,2500 ha do 0,2700 ha. Następnie tę wydzieloną działkę – Wnioskodawca zamierza sprzedać kontrahentowi będącemu podatnikiem podatku od towarów i usług na cele prowadzonej przez nabywcę działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Ad. 1.

Wnioskodawca nie był nigdy i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Ad. 2.

Działka która ma być wydzielona z działki nr B nie jest i nie będzie zabudowana przez zbywcę.

Ad. 3.

Działka nr B nie była nigdy i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Była cały czas wykorzystywana jako działka rolna.

Ad. 4.

Przekazanie Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego na podstawie umowy z 1990 roku było czynnością niepodlegającą opodatkowaniu; otrzymana w spadku po matce.

Ad. 5.

Gospodarstwo rolne w skład którego wchodzi działka nr B zostało nabyte w drodze spadku w 1990 roku po matce Wnioskodawcy.

Ad. 6.

Działka nr B została nabyta przez Zainteresowanego w drodze spadku po matce Wnioskodawcy w 1990 r.

Ad. 7.

Działka nr B od momentu jej nabycia do momentu zbycia była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności rolniczej.

Ad. 8.

Działka nr B nigdy nie była i nie jest udostępniana innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ad. 9.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innego gruntu.

Ad. 10.

Wnioskodawca w roku 2017 sprzedał grunt rolny o powierzchni 1200 m² osobie fizycznej bez podatku VAT.

Ad. 11.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów w stosunku do działki nr B.

Ad. 12.

W momencie sprzedaży wydzielona działka nr B nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 13.

W momencie sprzedaży działki nr B będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Ad. 14.

Wnioskodawca nie ogłaszał i nie ogłasza chęci sprzedaży działki i nie podejmował w tym zakresie innych działań marketingowych.

Ad. 15.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym z tytułu działalności rolniczej, korzystającym ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Ad. 16.

Z przedmiotowej nieruchomości były sprzedawane produkty rolne.

Ad. 17.

Na działce B była i jest prowadzona działalność rolnicza.

Ad. 18.

Wnioskodawcy z tytułu nabycia działki nr B nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Działka nabyta w drodze spadku po matce w 1990 roku.

Ad. 19.

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji, od dokonanej sprzedaży ww. niezabudowanej nieruchomości, Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisanym stanem faktycznym i obowiązującym stanem prawnym – nie będzie on zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia na konto właściwego urzędu skarbowego – podatku od towarów i usług VAT.

Sprzedawana nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży (rok nabycia 1990), Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomość jednorazowo i nie zajmuje się zawodowo handlem nieruchomościami, nie prowadzi i nigdy nie prowadził w tym i w żadnym innym zakresie działalności gospodarczej. Sprzedawana nieruchomość nie jest zabudowana. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest podatnikiem podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy zwolnieniu z VAT podlega dostawa nieruchomości niezabudowanej, która nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT objęte są bowiem wszystkie tereny niezabudowane niestanowiące terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedawana nieruchomość wypełnia wszystkie opisane w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług warunki do zastosowania zwolnienia jej sprzedaży od podatku VAT.

(podstawa prawna: ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Stan prawny aktualny na dzień: 21.02.2020 – Dz.U.2020.0.106, tj.).

W celu uzyskania jednoznacznego stanowiska Krajowej Administracji Skarbowej Wnioskodawca prosi o pisemne rozstrzygnięcie tej kwestii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne, konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 23 maja 1990 r. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. Gospodarstwo rolne w skład którego wchodzi działka nr B zostało nabyte w drodze spadku w 1990 roku po matce Wnioskodawcy. Przekazanie Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego na podstawie umowy z 1990 r. było czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Wnioskodawca nie był nigdy i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym z tytułu działalności rolniczej, korzystającym ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Działka nr B nie była nigdy i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Była cały czas wykorzystywana jako działka rolna. Na działce B była i jest prowadzona działalność rolnicza. Z przedmiotowej nieruchomości były sprzedawane produkty rolne. Działka nr B od momentu jej nabycia do momentu zbycia była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności rolniczej. Działka nr B nigdy nie była i nie jest udostępniana innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów w stosunku do działki nr B. Z opisanej działki nr B Wnioskodawca zamierza wydzielić działkę o powierzchni około: od 0,2500 ha do 0,2700 ha. Następnie tę wydzieloną działkę – Wnioskodawca zamierza sprzedać kontrahentowi będącemu podatnikiem podatku od towarów i usług na cele prowadzonej przez nabywcę działalności gospodarczej. Działka która ma być wydzielona z działki nr B nie jest i nie będzie zabudowana przez zbywcę. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innego gruntu. Wnioskodawca w roku 2017 sprzedał grunt rolny o powierzchni 1200 m² osobie fizycznej bez podatku VAT. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie ogłasza chęci sprzedaży działki i nie podejmował w tym zakresie innych działań marketingowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy z tytułu sprzedaży ww. niezabudowanej działki (tj. działki wydzielonej z działki B), będzie on zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku od towarów i usług VAT.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działki – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzi działka nr B, z której Wnioskodawca zamierza wydzielić działkę przeznaczoną do sprzedaży otrzymał on w spadku w 1990 r. po matce. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, jest on rolnikiem ryczałtowym z tytułu działalności rolniczej, korzystającym ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Działka nr B nie była nigdy i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Była cały czas wykorzystywana jako działka rolna. Na działce B była i jest prowadzona działalność rolnicza. Działka nr B nigdy nie była i nie jest udostępniana innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów w stosunku do działki nr B. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie ogłasza chęci sprzedaży działki i nie podejmował w tym zakresie innych działań marketingowych.

Zatem, w związku ze sprzedażą działki wydzielonej z działki nr B Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż działki niezabudowanej, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż ww. działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Wnioskodawca, dokonując transakcji zbycia działki wydzielonej z działki nr B nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a czynność zbycia tej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Reasumując, z tytułu dokonanej sprzedaży niezabudowanej działki wydzielonej z działki nr B Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku od towarów i usług VAT.

Tut. Organ wskazuje, że w stanowisku Wnioskodawca zawarł inne uzasadnienie prawne. Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.