Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.213.2020.1.KK
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2016 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła po rodzicach spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 43,51 m². Matka Wnioskodawczyni zmarła w dnia 14 lipca 2016 r. i Wnioskodawczyni odziedziczyła udział 1/4 w tym prawie. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 18 października 2016 r. i Wnioskodawczyni odziedziczyła udział 3/4 w ww. prawie. W dniu 28 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do ww. lokalu za cenę 117 000 zł, przy czym cena faktycznie uiszczona na rzecz Wnioskodawczyni wyniosła 73 612 zł 88 gr. Różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu (117 000 zł), a ceną faktycznie uiszczoną (73 612 zł 88 gr), stanowiła kwota zadłużenia lokalu z tytułu zaległości czynszowych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej, powstała przed nabyciem prawa do lokalu przez Wnioskodawczynię. Wskazane zadłużenie pozostawało ściśle związane z lokalem mieszkalnym. Kwota zadłużenia w wysokości 11 531 zł 75 gr zapłacona została przez kupującą na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej, zaś kwota 31 855 zł 31 gr na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym. Postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte na wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej … z tytułu zaległości czynszowych. Łączne obciążenie lokalu w dacie sprzedaży wynosiło 43 387 zł 06 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z dokonaną sprzedażą spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, przychodem Wnioskodawczyni podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie wartość ww. prawa wyrażająca się w cenie faktycznie uiszczonej na rzecz Wnioskodawczyni – stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową prawa bez obciążeń, a kwotą odpowiadającą obciążeniu lokalu (pomniejszoną dodatkowo o koszty odpłatnego zbycia lokalu), czy też wartość ww. prawa nieuwzględniająca związanych z lokalem obciążeń?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia ww. prawa jest jego wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Zgodnie zaś z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. W ocenie Wnioskodawczyni, uiszczona na rzecz sprzedającego cena określona w umowie to cena za jaką możliwe jest zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na wolnym rynku. Oczywistym jest, że w przypadku lokalu z obciążeniami, np. hipoteką, czy długami czynszowymi w spółdzielni, nie jest możliwe zbycie prawa do lokalu za taką cenę, za jaką możliwe byłoby sprzedanie takiego samego prawa, ale bez obciążeń. Wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego powinna zostać zatem określona na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie tożsamymi lokalami (prawem do lokalu), a więc lokalami obciążonymi. Tym samym, w zaistniałym stanie faktycznym, przychodem Wnioskodawczyni będzie kwota stanowiąca cenę zapłaty faktycznie uiszczoną na jej rzecz przez kupującego, stanowiąca różnicę pomiędzy ceną rynkową lokalu bez obciążeń, pomniejszoną o kwotę obciążeń lokalu oraz o koszty odpłatnego zbycia lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, stwierdzić należy, że ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Z treści wniosku wynika, że w 2016 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła po rodzicach spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Matka Wnioskodawczyni zmarła w dnia 14 lipca 2016 r. i Wnioskodawczyni odziedziczyła udział 1/4 części w tym prawie. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 18 października 2016 r. i Wnioskodawczyni odziedziczyła udział 3/4 części w przedmiotowym prawie. W dniu 28 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) z chwilą śmierci prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na jego spadkobierców (art. 922 ww. Kodeksu). W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu, będącym przedmiotem odpłatnego zbycia, nastąpiło w następujących datach:

• w dniu 14 lipca 2016 r. w drodze spadku po matce,
  

• w dniu 18 października 2016 r. w drodze spadku po ojcu.
  
  

Zatem, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w dniu 28 listopada 2016 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Można do takich kosztów zaliczyć:

• koszty wyceny prawa przez rzeczoznawcę majątkowego,
  

• prowizje pośredników w sprzedaży prawa,
  

• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży prawa,
  

• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
  

• koszty i opłaty sądowe.
  
  

Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6d ustawy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Określony w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog wydatków, które w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytych w drodze spadku, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu ma charakter katalogu zamkniętego, w związku z czym tylko wydatki wyraźnie w nim wskazane mogą pomniejszyć uzyskany przychód.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Tak więc do kosztów uzyskania przychodu przy sprzedaży prawa nabytego w drodze spadku, zaliczyć można wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na to prawo zwiększające jego wartość,
  

• kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na to prawo.
  
  

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu za cenę 117 000 zł, przy czym cena faktycznie uiszczona na rzecz Wnioskodawczyni wyniosła 73 612 zł 88 gr. Różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu (117 000 zł), a ceną faktycznie uiszczoną (73 612 zł 88 gr) stanowiła kwota zadłużenia lokalu z tytułu zaległości czynszowych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej, powstała przed nabyciem prawa do lokalu przez Wnioskodawczynię. Wskazane zadłużenie pozostawało ściśle związane z lokalem mieszkalnym. Kwota zadłużenia w wysokości 11 531 zł 75 gr zapłacona została przez kupującą na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej, zaś kwota 31 855 zł 31 gr na rzecz Komornika Sądowego. Postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte na wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej z tytułu zaległości czynszowych. Łączne obciążenie lokalu w dacie sprzedaży wynosiło 43 387 zł 06 gr.

Odnosząc powyżej zacytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przedstawionego stanu faktycznego wyjaśnić zatem należy, że – w przepisach odnoszących się do odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa od lokalu – ustawodawca nie posługuje się terminem „definitywnego przychodu” lecz terminem „przychód”, który został zdefiniowany w art. 19 tej ustawy. W przepisie tym ustawodawca wprost wskazał, że przychodem jest wartość spółdzielczego własnościowego prawa od lokalu wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia, tj. takie koszty, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku. W przedmiotowej sprawie, przychodem Wnioskodawczyni z odpłatnego zbycia ww. prawa jest zatem cena określona w umowie sprzedaży – akcie notarialnym (w przypadku, gdyby cena tego prawa wskazana w umowach znacznie odbiegała od wartości rynkowej, przychód ten określi organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (o ile takowe zostały przez Wnioskodawczynię poniesione). Natomiast spłata długów spadkowych nie jest kosztem odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz spłatą zobowiązania spadkodawcy, które Wnioskodawczyni musiałby uregulować nawet wówczas, gdyby nie dokonywała sprzedaży. Dlatego też, przy obliczaniu przychodu z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wartość spłaconych długów spadkowych, nie może zostać przez Wnioskodawczynię uwzględniona. Zatem, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w przypadku sprzedaży nabytego w drodze spadku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, przychód stanowi różnicę pomiędzy ceną rynkową tego prawa, a kwotą jego obciążeń.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) została zmieniona treść art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże przepis ten po nowelizacji ma zastosowanie tylko do stanów faktycznych zaistniałych od dnia 1 stycznia 2019 r., tj. do dochodów z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które zostały uzyskane przez podatników począwszy od 1 stycznia 2019 r. Zakres wprowadzonych zmian, nie pozwala uznać tej nowelizacji za doprecyzowującą poprzednie brzmienie przepisu, lecz jest to zmiana o charakterze prawotwórczym, przewidująca rozszerzenie zakresu kosztów uzyskania przychodów. Zmiana ta potwierdza, że dotychczasowe brzmienie omawianego przepisu, nie pozwalało uznać spłaconych długów spadkowych za koszt uzyskania przychodu. Potwierdza również, że spłata takiego długu, nie mogła być uznana, jako koszt odpłatnego zbycia, uregulowany w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata długów spadkowych, nie może być bowiem jednocześnie uznana jako koszt odpłatnego zbycia w rozumieniu powyższego przepisu oraz koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 22 ust. 6d powołanej ustawy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że przychód z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w którym udziały zostały nabyte w dniu 14 lipca 2016 r. i w dniu 18 października 2016 r. w drodze spadku, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie może pomniejszyć przychodu ze sprzedaży przedmiotowego prawa o spłacone zadłużenie spadkodawcy, gdyż w żaden sposób nie mieści się ono w ustawowych kryteriach kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Oznacza to, że kwota, którą Wnioskodawczyni przeznaczyła na spłatę długów spadkowych, nie ma wpływu na wysokość podatku z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy ).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.