INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 04.08.2011 r. (data wpływu 08.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania składników aportu wniesionego do spółki z o.o. za przedsiębiorstwo (pyt. Nr 3) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania składników aportu wniesionego do spółki komandytowej z o.o.za przedsiębiorstwo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pani Dorota S. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą S. (dalej również „Podatnik”, „Wnioskodawca”). Podatnik (jako przedsiębiorca wpisany do ewidencji gospodarczej pod numerem … jest podmiotem, który utworzył zakład opieki zdrowotnej. Decyzją Dyrektora Centrum Zdrowia Publicznego zakład opieki zdrowotnej pod nazwą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej … został wpisany do rejestru zakładów opieki zdrowotnej prowadzonego przez Dyrektora Centrum Zdrowia Publicznego. Przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika jest świadczenie zabiegów hemodializy w stacji dializ w oparciu o umowę o udzielania świadczeń opieki zdrowotnej z Narodowym Funduszem Zdrowia (dalej „kontrakt z NFZ”).

Działalność stacji dializ wykonywana jest w odpowiednio przystosowanym do tego lokalu (podlegającym dopuszczeniu do używania jako stacja dializ na podstawie przepisów szczególnych), który jest najmowany od podmiotu trzeciego. Zabiegi hemodializy wykonywane są w oparciu o specjalistyczny sprzęt (aparaty do hemodializy, fotele, stacja uzdatniania wody) oraz wyłącznie przy wykorzystaniu personelu o odpowiednich kwalifikacjach (lekarze oraz pielęgniarki zatrudnieni na umowę o pracę lub na umowę zlecenie). Osoby podlegające hemodializie pochodzą również z dalej położonych miejscowości, w związku z czym konieczne jest zawarcie przez Podatnika odpowiednich umów na dowóz pacjentów do stacji dializ (pacjent wymaga zabiegu hemodializy średnio 3 razy w tygodniu).

Podatnik posiada również zawarty szereg umów dotyczących m.in. dostawy produktów leczniczych wykorzystywanych do hemodializy, dostaw mediów (w tym specjalistycznych gazów), wywozu nieczystości, diagnostyki laboratoryjnej, umowy ze szpitalami dotyczące specjalistycznych badań pacjentów, umowy serwisowe dotyczące aparatury do dializy itp. Ze względu na rodzaj prowadzonej działalności powstał obowiązek zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia OC.

Część z wykorzystywanego sprzętu do hemodializy jest używana wprowadzonej działalności na podstawie umowy sprzedaży z podmiotem trzecim z ratalnym termin płatności (obecnie prowadzone są rozmowy dotyczące wcześniejszej spłaty pozostałej kwoty zobowiązania wobec dostawcy sprzętu). Kluczowym czynnikiem decydującym o ekonomicznej zasadności prowadzenia stacji dializ jest liczba pacjentów, a w konsekwencji liczba przeprowadzonych dializ. Dane dotyczące pacjentów są gromadzone przez Podatnika w postaci bazy danych (prowadzonej w formie papierowej oraz elektronicznej), która służy m.in. do bieżących rozliczeń z NFZ, analizy zmiany stanu zdrowia pacjentów jak również stanowi podstawę do negocjacji i zawarcia kontraktów z NFZ dotyczących następnych okresów. Dodatkowe dane zbierane w bazie danych (poziom zużycia produktów leczniczych na 1 pacjenta, promień dojazdu do stacji, waga i powierzchnia ciała, wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych, samodzielność w poruszaniu się danego pacjenta, przebyte przez niego choroby) stanowią dla Podatnika narzędzie wspierające proces efektywnego zarządzania stacją dializ i negocjacji kontraktów z NFZ na przyszłe okresy.

Dane zawarte w bazie danych zawierają również zindywidualizowane informacje na temat sposobu leczenia poszczególnych pacjentów (o unikalnym charakterze), tym samym baza danych jest narzędziem niezbędnym do leczenia i przeprowadzania hemodializy. Informacje z bazy danych są również wykorzystywane do planowania zakupów - jednorazowych części dializatorów (część ta musi być dopasowana do powierzchni i wagi ciała pacjenta), planowania optymalnej trasy dowozu pacjentów, planowania obłożenia stanowisk (zakażeni pacjenci wymagają wydzielonych- stanowisk) oraz do planowania liczby niezbędnego personelu medycznego (np. w przypadku zakażonego pacjenta konieczna jest oddzielna pielęgniarka). Baza danych zawiera dane kilkudziesięciu pacjentów.

Podatnik planuje wniesienie przedsiębiorstwa w postaci funkcjonującej stacji dializ w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT do kapitałowej spółki celowej (będącej spółką z ograniczoną odpowiedzialnością; dalej Spółka”). Oprócz stacji dializ Podatnik nie prowadzi innej działalności.

Przeniesienie działalności Podatnika w postaci przedsiębiorstwa do Spółki ma na celu zarówno zabezpieczenie: potencjalnych ryzyk prawnych Podatnika związanych z prowadzoną działalnością, jak również występowanie w obrocie gospodarczym jako podmiotu o przejrzystej strukturze prawnej w stosunku do partnerów biznesowych, Niewykluczone jest podjęcie rozmów z potencjalnym podmiotem zewnętrznym (inwestorem), który byłby zainteresowany nabyciem części lub całości udziałów w Spółce.

Na przedsiębiorstwo będą składać się w szczególności:

1. nazwa przedsiębiorstwa,
2. środki trwałe oraz elementy wyposażenia stacji dializ (sprzęt elektroniczny, meble, oprogramowanie itp.),
3. zapas sprzętu jednorazowego użytku (oraz innych materiałów pomocniczych),
4. nakłady poniesione w lokalu (wynikające z konieczności spełnienia przez tenże lokal wymagań przewidzianych odrębnymi przepisami prawa),
5. wierzytelności związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli takie na dzień aportu będą istniały.
6. środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym,
7. ogół prawi obowiązków wynikających z zawartych umów (w tym m.in. kontrakt z NFZ, umowa najmu z właścicielem lokalu w którym znajduje się stacja dializ (wraz z umowami dotyczącymi funkcjonowania lokalu), podmiotami dostarczającymi produkty lecznicze niezbędne do prowadzenia zabiegów hemodializy, dostawcą specjalistycznych gazów i butli, podmiotem świadczącym usługi serwisowe aparatury do hemodializy, umowy dotyczące transportu pacjentów, odbioru nieczystości, transportu i utylizacji materiałów niebezpiecznych, umowy ze szpitalami dotyczące specjalistycznych badań, umowy na dostawy sprzętu jednorazowego użytku, umowa o obsługę księgowo-podatkową, umowy ubezpieczenia); umowy te zostaną przeniesione o ile będzie to prawnie możliwe na gruncie odrębnych przepisów regulujących te umowy (np. w zakresie ubezpieczenia OC itp.),
8. baza danych o zindywidualizowanym charakterze prowadzona równolegle w sposób elektroniczny oraz papierowy zawierająca Zarówno dane, do gromadzenia których Podatnik jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa jak również dodatkowe informacje gromadzone przez Podatnika i dotyczące leczenia pacjentów przez zabiegi hemodializy (w celu poprawy obsługi pacjentów oraz na potrzeby negocjacji kontraktów z NFZ) oraz prawa do strony www,
9. decyzje oraz postanowienia administracyjne - jeżeli ich przeniesienie będzie dopuszczalne na gruncie przepisów szczególnych (zgodnie z art. 552 ustawy Kodeks cywilny),
10. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,
11. zobowiązania związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa (wobec dostawców i usług itp.).
    
    

W związku z prowadzoną działalnością Podatnik korzysta z kredytu w rachunku bieżącym. Planowane jest przeniesienie zobowiązania z tytułu kredytu pod warunkiem wyrażenia zgody przez wierzyciela.

Z zakresu przenoszonego przedsiębiorstwa nie planuje się dokonywać jakichkolwiek wyłączeń (z wyjątkiem rozliczeń o charakterze publicznoprawnym Podatnika).

Dla celu rozliczeń podatkowych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opisany powyżej zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci funkcjonującej stacji dializ spełni definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT...,
2. Czy nominalna wartość udziałów, która zostanie objęta w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa (jak opisano we wniosku w pytaniu 1) będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 Ustawy PIT...,
3. Czy w przypadku braku zgody wierzycieli na przejęcie przez Spółkę zobowiązań Podatnika (w szczególności dotyczących kredytu bankowego oraz pozostałych do spłaty zobowiązań z tytułu zakupu sprzętu do hemodializy z ratalnym terminem płatności) przeniesiony zespół składników będzie również stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT...
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytania Nr 1 i 2 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy nawet w przypadku wyłączenia zobowiązań - w szczególności związanych z pozostałą do spłaty częścią zobowiązania z tytułu zakupu sprzętu do hemodializy oraz kredytu bankowego - przenoszony zespół składników będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie definicję przedsiębiorstwa w art. 551 ustawy Kodeks cywilny, Ustawodawca nie wskazał jako warunek konieczny przeniesienie zobowiązań w celu uznania danego zespołu składników za przedsiębiorstwo.

Należy wskazać, iż gdyby Ustawodawca chciał, aby zobowiązania stanowiły element przedsiębiorstwa to zostałoby to jednoznacznie wskazane w definicji przedsiębiorstwa używanej na potrzeby prawa podatkowego. Należy wskazać, iż stanowisko to znajduje swoje odzwierciedlenie w licznych wyrokach sądów np w wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 4 kwietnia 2007 r. V CSK 3/2007, zgodnie z którym:

„Podejmując ten kluczowy problem stwierdzić należy, że istotnie art. 55 <1> kc w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie wskazanej ustawy nowelizującej (25 wrzesień 2003 r.) definiując pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu „przedmiotowym. wymieniał w pkt 5 „zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa”, co pominięto w obecnej treści tego przepisu. Nie ulega więc żadnej wątpliwości, że zgodnie z treścią art. 55(1) kc obowiązującą od dnia 25 września 2003 r. pojęcie przedsiębiorstwa obejmuje wyłącznie aktywa, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwa, obejmuje wyłącznie aktywa < art. 55(2) kpc>, zaś odpowiedzialność nabywcy przedsiębiorstwa oparta jest na konstrukcji przystąpienia do długu, co oznacza, iż odpowiada on solidarnie ze zbywcą za długi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Poprzedni stan prawny budził istotnie wątpliwości, wszakże w tym miejscu należy stwierdzić, że wbrew stwierdzeniom zawartym w skardze kasacyjnej, celem nowelizacji art. 55<1> kc dokonanej w dniu 25 września 2003 r. było zlikwidowanie tych wątpliwości i rozbieżności, jakie prezentowane były w piśmiennictwie. Ma jednak rację Sąd Apelacyjny, że poglądem dominującym w doktrynie, a wyłącznym w orzecznictwie Sądu Najwyższego było stanowisko przyjęte przez sądy merytorycznie orzekające w niniejszej sprawie. Poglądy te w istocie różniły się co do tego, co w przypadku zbycia przedsiębiorstwa było zasadą, a co wyjątkiem. Według bowiem dominującego stanowiska w piśmiennictwie zbycie przedsiębiorstwa obejmowało wyłącznie aktywa (także w stanie prawnym obowiązującym do dnia 25 września 2003 r.), w związku z tym art. 526 kc zawsze wchodził w rachubę. Przejęcie długów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez nabywcę, zwalniające zbywcę z odpowiedzialności, było oczywiście możliwe, lecz nie jako normalny, zwykły skutek zbycia przedsiębiorstwa, a jedynie wyjątkowo. gdy wierzyciele (art. 519 kc) wyrazili zgodę na przejęcie długów zbywcy przez nabywcę przedsiębiorstwa. Drugi pogląd, przyjęty m.in. w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. uchwałę SN z dnia 18 maja 1995 r. III CZP 52/95 OSNC 1995/10 poz. 138) przyjmuje, iż zasadą jest przejęcie długów przez nabywcę przedsiębiorstwa zwalniające z odpowiedzialności zbywcę, co jednak wymaga umów zawartych na podstawie art. 519 kc; wówczas wyłączane jest zastosowanie art. 526 kc. Przepis ten znajduje zastosowanie dopiero wówczas, gdy strony wyłączą z zakresu zbycia przedsiębiorstwa pasywa lub wierzyciele zbywcy nie wyrażą zgody na przejęcie długów przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Jeśli więc dokonać analizy tych poglądów, to istotnie różnica sprowadzała się jedynie do tego, czy art. 526 kc wchodził w rachubę jako zasada (wyłączała go umowa zawarta w trybie art. 519 kc) bądź jako wyjątek (bo regułą było zawarcie umowy w trybie 519 kc). W każdym bądź razie nie był przyjmowany w sposób odpowiedzialny pogląd, że przy zbyciu przedsiębiorstwa długi związane z jego prowadzeniem przechodziły ex lege ze zbywcy na nabywcę”.

Powyższe potwierdził również Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 czerwca 2008 r. (III CZP 45/2008) potwierdzając, iż poza zakresem pojęcia przedsiębiorstwa pozostają zobowiązania i obciążenia związane z jego prowadzeniem.

Podobnie w wyroku WSA w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2010 r. (Sygn. III SA/Wa 936/10), zgodnie z którym: „Sąd nie podziela poglądu wyrażonego w zaskarżonej interpretacji, według którego wyłączenie ze składników majątkowych stanowiących przedsiębiorstwo zobowiązań związanych z tym przedsiębiorstwem i przeniesienie tych składników do innego podmiotu w formie aportu powoduje, że przedmiotem tego aportu przestaje być przedsiębiorstwo. Zdaniem Sądu zobowiązania nie stanowią istotnego elementu definicji przedsiębiorstwa, gdyż nie zostały wymienione w art. 551 k.c. Z treści tego przepisu wynika, że wskazane w nim składniki majątkowe muszą pozostawać w związku funkcjonalnym, którego istotą jest możliwość prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej w oparciu o te składniki majątkowe.”

Tą tezę potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia 28 kwietnia 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1766/10; lII SA/Wa 1767/10).

Ponadto argumentem potwierdzającym brak konieczności przenoszenia zobowiązań w ramach przedsiębiorstwa w opisanym zdarzeniu jest również potwierdzony faktem iż:

1. w przypadku braku możliwości przeniesienia kredytu bankowego i ewentualnego braku środków pieniężnych Spółka zostanie wyposażona w środki pieniężne (poprzez kapitał zakładowy lub pożyczki) co umożliwi jej dalsze funkcjonowanie i prowadzenie przedsiębiorstwa w postaci stacji dializ,
2. brak możliwości przeniesienia zobowiązań w postaci pozostałej do zapłaty części ceny zakupu sprzętu do hemodializy nie spowoduje braku możliwości użytkowania tego sprzętu w prowadzonej stacji dializ przez Spółkę, tym samym przeniesienie tego zobowiązania nie jest elementem warunkującym dalsze funkcjonowanie przedsiębiorstwa juz w ramach Spółki.
   
   

Tym samym, nawet w przypadku braku zgody wierzycieli na przeniesienie zobowiązań (wynikających w szczególności z kredytu bankowego jak i pozostałej do zapłaty części ceny zakupu sprzętu do hemodializy z ratalnym terminem płatności) przenoszony zespół składników będzie w dalszym ciągu stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z regulacją prawną zawartą w art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 roku Nr 51, poz. 307 ze zm.), przedsiębiorstwo dla celów podatkowych oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Powyższy przepis ustawy podatkowej bezpośrednio odnosi się zatem do definicji przedsiębiorstwa zawartej w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z przepisem art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia1964 roku Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W przepisie art. 55² Kodeksu cywilnego ustawodawca stwierdza, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespól składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej - musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 551 Kc elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. Podkreślić należy, że na gruncie przytaczanego przepisu istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

W ocenie organu podatkowego należy stwierdzić, że wymieniony we wniosku zespół składników w przypadku braku zgody wierzycieli na przejęcie przez spółkę z o.o. zobowiązań nie będzie posiadał cech przedsiębiorstwa w rozumieniu odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego, a tym samym nie wypełni definicji przedsiębiorstwa zawartej art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że jeżeli dane zobowiązania dotyczą składników majątkowych przeznaczonych do przekazania do spółki z o.o. z tytułu pokrycia wkładu to są one przyporządkowane właśnie do tego majątku. Nie można zobowiązania ciążącego na konkretnym majątku wydzielać i odrywać od tego majątku (traktować odrębnie od tego majątku). Wyodrębniona część majątku, aby można było o niej powiedzieć na gruncie ustawy podatkowej, że stanowi samodzielne przedsiębiorstwo musi być samodzielnym przedsiębiorstwem także od strony zobowiązaniowej. Jeżeli więc pożyczki mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością, np. sprzętem do hemodializy, który będzie wniesiony do spółki z o.o. to także ta pożyczka musi być przyporządkowana do wnoszonego wkładu niepieniężnego. Nie można zobowiązań i należności z tytułu pożyczek związanych z wnoszonym w ramach aportu majątkiem wydzielić i oderwać od tego majątku – traktować odrębnie od tego majątku.

W rezultacie nie można uznać, że dojdzie do wniesienia do spółki osobowej przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni, że nawet w przypadku wyłączenia zobowiązań - w szczególności związanych z pozostałą do spłaty częścią zobowiązania z tytułu zakupu sprzętu do hemodializy oraz kredytu bankowego - przenoszony zespół składników będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 Ustawy PIT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.