Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.113.2020.1.NL
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) oraz art. 15zzs. ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 25 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w tej części, w której wydatki na przeprawę promową nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w tej części, w której wydatki na przeprawę promową nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w zakresie świadczenia usług produkcji balkonów, okien, balustrad i innych elementów stolarki budowlanej.

Na rzecz kontrahentów zagranicznych ze Szwecji lub z Danii, Wnioskodawca świadczy usługi montażu balkonów, usługi koordynacji projektów, usługi konstrukcyjne, usługi wynajmu pracowników. W związku ze świadczeniem ww. usług pracownicy Wnioskodawcy są wysyłani w podróż służbową. W trakcie podróży służbowej poza granicami kraju, pracownicy Wnioskodawcy ponoszą różnego rodzaju wydatki związane z wyjazdem. Jedną z kategorii wydatków służbowych podczas podróży z Polski do Szwecji lub z Polski do Danii, stanowią koszty przeprawy promowej. Pracownicy Wnioskodawcy, w ramach wyboru optymalnej trasy podróży służbowej, korzystają wielokrotnie z przeprawy promowej organizowanej przez przedsiębiorstwo żeglugi promowej S. na trasie między Niemcami a Danią, lub między Niemcami a Szwecją. Potwierdzeniem dokonanego zakupu jest dokument, który pracownicy Wnioskodawcy otrzymują w kasie przy wjeździe na prom i który upoważnia ich do wjazdu na prom.

Wystawiony dokument (o nazwie oryginalnej „Receipt”) zawiera między innymi: rodzaj i numer dokumentu, datę wystawienia, nazwę i adres przedsiębiorcy wystawiającego dokument, numer identyfikacji podatkowej wystawcy dokumentu, opis trasy przeprawy promowej oraz kwotę transakcji. Pracownicy Wnioskodawcy, podczas realizowanej podróży służbowej z Polski do Szwecji lub z Polski do Danii, nie mają możliwości otrzymania innego dowodu poniesionego wydatku z tytułu przeprawy promowej.

Wydatki dotyczące przeprawy promowej powiązane są z wykonywaną przez pracowników Wnioskodawcy podróżą służbową, potwierdzoną dokumentem o nazwie „Polecenie wyjazdu służbowego”. Po jej zakończeniu pracownicy Wnioskodawcy rozliczają się ze wszystkich kosztów poniesionych podczas wyjazdu, w tym z wydatków dotyczących przeprawy promowej, za pomocą dokumentu wewnętrznego Spółki o nazwie „Rozliczenie wyjazdu służbowego”. Dokument otrzymany w kasie przy wjeździe na prom, wraz z innymi dowodami poniesionych w ramach podróży służbowej kosztów, stanowi załącznik do ww. rozliczenia. Na podstawie „Rozliczenia wyjazdu służbowego”, poniesione koszty wyjazdu służbowego są ujmowane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. pytanie:

Czy wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej (…) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy tylko tej części wydatków na przeprawę promową, która nie podlega pod wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącego kosztów używania samochodu osobowego.

(część pytania wskazanego we wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł zaliczyć poniesione wydatki z tytułu przeprawy promowej do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aby dany koszt stanowił dla podatnika koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu przeprawy promowej, spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, wydatki dotyczące kosztów przejazdu, ponoszone w ramach podróży służbowych pracowników Spółki, mają oczywisty związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Specyfikacja i rodzaj świadczonych przez Wnioskodawcę usług niesie za sobą konieczność świadczenia pracy przez zatrudnionych w Spółce pracowników poza siedzibą pracodawcy, w tym poza granicami kraju. Wydatki na przeprawę promową, ponoszone przez pracowników Spółki w związku z trwającą podróżą służbową do Szwecji lub do Danii, są niezbędne dla przybycia w miejsce docelowe podróży i zrealizowania określonych usług na rzecz klienta ze Szwecji lub z Danii. Koszty te zatem pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, z której uzyskuje on przychody podatkowe. Tym samym należy uznać, iż wydatki z tytułu przeprawy promowej pomiędzy Niemcami a Danią lub pomiędzy Niemcami a Szwecją, poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, analiza art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala stwierdzić, iż koszty przeprawy promowej nie znajdują się wśród wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, za wyjątkiem sformułowanym w art. 16 ust. 1 pkt 51, dotyczącym kosztów używania samochodu osobowego. Zgodnie z ww. przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jednakże, jak już Wnioskodawca zaznaczył w sformułowanym pytaniu, przedmiotem niniejszej analizy jest tylko ta część wydatków na przeprawy promowe, która nie kwalifikuje się do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że stosowanie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres wniosku), przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej (…) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w tej części, w której wydatki na przeprawę promową nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Kwalifikowanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w zakresie świadczenia usług produkcji balkonów, okien, balustrad i innych elementów stolarki budowlanej. Na rzecz kontrahentów zagranicznych ze Szwecji lub z Danii, Wnioskodawca świadczy usługi montażu balkonów, usługi koordynacji projektów, usługi konstrukcyjne, usługi wynajmu pracowników. W związku ze świadczeniem ww. usług pracownicy Wnioskodawcy są wysyłani w podróż służbową. W trakcie podróży służbowej poza granicami kraju, pracownicy Wnioskodawcy ponoszą różnego rodzaju wydatki związane z wyjazdem. Jedną z kategorii wydatków służbowych podczas podróży z Polski do Szwecji lub z Polski do Danii, stanowią koszty przeprawy promowej. Pracownicy Wnioskodawcy, w ramach wyboru optymalnej trasy podróży służbowej, korzystają wielokrotnie z przeprawy promowej organizowanej przez przedsiębiorstwo żeglugi promowej S. na trasie między Niemcami a Danią, lub między Niemcami a Szwecją.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia czy wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w tej części, w której wydatki na przeprawę promową nie podlegają pod wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków z tytułu przeprawy promowej, zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wydatki z tytułu przeprawy promowej, spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, wydatki dotyczące kosztów przejazdu, ponoszone w ramach podróży służbowych pracowników Spółki, mają oczywisty związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Specyfikacja i rodzaj świadczonych przez Wnioskodawcę usług niesie za sobą konieczność świadczenia pracy przez zatrudnionych w Spółce pracowników poza siedzibą pracodawcy, w tym poza granicami kraju. Wydatki na przeprawę promową, ponoszone przez pracowników Spółki w związku z trwającą podróżą służbową do Szwecji lub do Danii, są niezbędne dla przybycia w miejsce docelowe podróży i zrealizowania określonych usług na rzecz klienta ze Szwecji lub z Danii. Koszty te zatem pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, z której uzyskuje on przychody podatkowe. Tym samym należy uznać, iż wydatki z tytułu przeprawy promowej pomiędzy Niemcami a Danią lub pomiędzy Niemcami a Szwecją, poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym wydatki z tytułu przeprawy promowej, ponoszone przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wykonywanej podróży służbowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.