Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.118.2020.1.JŻ
z 14 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług transportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług transportowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. (dalej: Wnioskodawca) jest polskim podatnikiem VAT prowadzącym opodatkowaną działalność VAT w zakresie usług logistyczno-transportowych. Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy z spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem niemieckim z siedzibą w Niemczech będącego rezydentem Niemieckim – B., z numerem podatkowym nadanym przez niemiecki organ podatkowy (…) i numerem podatkowym nadanym przez polski organ podatkowy … (dalej: Kontrahent).

Podstawowym przedmiotem działalności Kontrahenta jest obrót artykułami dla zwierząt domowych (m.in. suchymi i mokrymi karmami, suplementami żywnościowymi oraz akcesoriami takimi jak drapaki, legowiska, koszyki i inne zabawki dla zwierząt w różnych kategoriach cenowych) przy pomocy sklepu internetowego (sprzedaż wysyłkowa). Kontrahent jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT. Działalność Kontrahenta na terytorium Polski obejmuje dokonywanie następujących transakcji, które Kontrahent odpowiednio wykazuje w składanych do polskich organów podatkowych deklaracjach VAT i Jednolitych Plikach Kontrolnych dla celów VAT:

• lokalne dostawy towarów z magazynu w Polsce do polskich klientów indywidualnych,
  

• nabycia towarów od polskich dostawców (lokalne zakupy towarów),
  

• nabycia towarów od dostawców z Unii Europejskiej (dalej: UE) - wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów (dalej: WNT),
  

• przemieszczenia towarów do Polski w ramach własnego przedsiębiorstwa m.in. z Niemiec i Holandii,
  

• darowizny zwracanych towarów do schronisk dla zwierząt zlokalizowanych w Polsce (towary przekazywane z magazynu w Polsce),
  

• lokalne dostawy pustych palet z magazynu w Polsce do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w Polsce,
  

• lokalne dostawy towarów z magazynu w Polsce do zagranicznego podmiotu zarejestrowanego w Polsce dla potrzeb VAT,
  

• sprzedaż wysyłkowa towarów z terytorium kraju (z Polski). Sprzedawane towary są dostarczane z magazynu w Polsce do klientów indywidualnych w innych państwach UE. W tym przypadku wartość sprzedaży przekroczyła progi określone w przepisach VAT dla sprzedaży wysyłkowej poszczególnych państw członkowskich UE i dlatego niniejsze transakcje traktowane są dla potrzeb VAT jako lokalne dostawy towarów w tych krajach UE,
  

• sprzedaż wysyłkowa towarów na terytorium kraju (w Polsce). Towary są dostarczane z magazynów zlokalizowanych w Niemczech, Francji i Holandii do polskich klientów indywidualnych.
  
  Z uwagi na fakt, że próg dla sprzedaży wysyłkowej określony w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, dalej: ustawa o VAT) został przekroczony, niniejsze transakcje podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem VAT odpowiednio wg. stawki 23% lub 8%,

• wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.
  
  
  

Zgodnie z przekazanymi przez Kontrahenta informacjami, w dniu 13 września 2019 roku uzyskał od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.370.2019.2.JŻ, potwierdzającą, że Kontrahent ma stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a Kontrahentem ma być świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta usług transportowych. Zgodnie z planowanym przebiegiem transakcji, Wnioskodawca ma świadczyć usługi w zakresie transportu towarów związanych ze sprzedażą wysyłkową towarów magazynowanych w centrum logistycznym Kontrahenta położonego na terytorium Polski (który to magazyn logistyczny prowadzony jest na rzecz Kontrahenta przez Operatora Logistycznego) do klientów indywidualnych w innych państwach UE, przy czym rolą Wnioskodawcy będzie wyłącznie przewiezienie towarów z polskiego magazynu do zagranicznego magazynu należącego do wskazanych sieci kurierskich na terenie danego kraju UE będącego miejscem dostarczenia przesyłki na rzecz indywidualnego klienta Kontrahenta.

Zlecenia transportowe (wskazujące daty odbioru, miejsce dostarczenia, czas realizacji itp. kluczowe informacje związane z transportem) będą przekazywane Wnioskodawcy bezpośrednio przez Operatora Logistycznego mającego podpisaną umowę na świadczenie usług logistycznych w Polsce z Kontrahentem. Pracownik centrum logistycznego położonego na terytorium Polski będzie podstawowym punktem kontaktu dla Wnioskodawcy jako świadczącego usługi transportowe. To operator logistyczny kompletuje przesyłkę, która po zapakowaniu i przygotowywaniu do wysyłki będzie wydawana Wnioskodawcy.

Wnioskodawca i Kontrahent nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie przyszłym, w sytuacji gdy Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, miejsce świadczenia usług transportowych opisanych w przedmiotowym stanie faktycznym świadczonych przez Wnioskodawcę powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego świadczona przez Wnioskodawcę usługa powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie przyszłym, miejsce świadczenia usług transportowych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta powinno być określone na podstawie zasady przewidzianej w art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), a w konsekwencji powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem biorąc pod uwagę fakt, iż potwierdzone zostało, iż w związku z nabywanymi usługami świadczonymi przez Operatora Logistycznego i działalnością podejmowaną przez Kontrahenta posiada on stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, kluczowe jest ustalenie, czy usługi transportowe związane z wywozem towarów magazynowanych w centrum logistycznym położonym na terytorium Polski w ramach sprzedaży wysyłkowej do klientów indywidualnych w innych państwach UE mogą być uznane za usługi świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta w Polsce.

Zgodnie z art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą w więcej niż jednym państwie, świadczenie usługi podlega opodatkowaniu w państwie, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługa świadczona jest na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, podlega ona opodatkowaniu w stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, które otrzymuje tę usługę i wykorzystuje ją do własnych potrzeb.

W konsekwencji oznacza to, że samo istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności w danym kraju nie jest wystarczające. Decydujące znaczenie ma fakt wykorzystania nabywanej usługi dla własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Jak wynika, z wydanej na rzecz Kontrahenta interpretacji potwierdzającej powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, spełnienie przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności Kontrahenta w Polsce wiąże się przede wszystkim z korzystaniem z usług Operatora Logistycznego realizującym określone zadania logistyczne.

W ocenie Wnioskodawcy świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportowe, związane z wywozem towarów magazynowanych w Centrum Logistycznym prowadzonym na rzecz Kontrahenta przez Operatora Logistycznego poza granice Polski (w ramach sprzedaży wysyłkowej) związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium Polski. Przede wszystkim transport dotyczy towarów, które były przedmiotem nabycia towarów od polskich dostawców (lokalne zakupy towarów), nabycia towarów od dostawców z Unii Europejskiej (dalej: UE), wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów (dalej: WNT), przemieszczenia towarów do Polski w ramach własnego przedsiębiorstwa m.in. z Niemiec i Holandii. Innymi słowy towary znajdujące się w centrum logistycznym na terytorium Polski stanowiły już przedmiot opodatkowania w Polsce. Równocześnie towary te związane są z prowadzoną działalnością Kontrahenta w Polsce, bowiem władztwo nad tymi towarami przypisane jest stałemu miejscu prowadzenia działalności, a ewentualny wywóz tych towarów związany jest z prowadzoną działalnością przez Kontrahenta w Polsce. Ekonomiczna korzyść bowiem z takiej transakcji powinna być przypisana stałemu miejscu prowadzenia działalności w Polsce.

Dodatkowo, fakt iż usługa transportu w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym jest usługą świadczoną na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności potwierdza pośrednio fakt, iż obsługą transakcji w tym zakresie zajmuje się bezpośrednio Operator Logistyczny magazynu w Polsce. To on jako podstawowy punkt kontaktowy przekazuje odpowiednie zlecania transportowe i przygotowuje towary do dostawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy świadczone w zdarzeniu przyszłym usługi transportowe związane z wywozem towarów magazynowanych na terytorium Polski (w ramach stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) poza granice Polski w ramach sprzedaży wysyłkowej powinny być traktowane jako usługi świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta w Polsce, a tym samym powinny podlegać opodatkowaniu w Polsce w związku z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do
2. podatnika,który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług
   
   
   

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z art. 28f ust. 1a ustawy, miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

1. posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
2. posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.
   
   

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca, polski podatnik prowadzący opodatkowaną działalność VAT w zakresie usług logistyczno-transportowych, rozważa zawarcie umowy ze spółką z siedzibą w Niemczech. Kontrahent jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT. Zgodnie z przekazanymi przez Kontrahenta informacjami ma on stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a Kontrahentem ma być świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta usług transportowych. Zgodnie z planowanym przebiegiem transakcji, Wnioskodawca ma świadczyć usługi w zakresie transportu towarów związanych ze sprzedażą wysyłkową towarów magazynowanych w centrum logistycznym Kontrahenta położonym na terytorium Polski (który to magazyn logistyczny prowadzony jest na rzecz Kontrahenta przez Operatora Logistycznego) do klientów indywidualnych w innych państwach UE, przy czym rolą Wnioskodawcy będzie wyłącznie przewiezienie towarów z polskiego magazynu do zagranicznego magazynu należącego do wskazanych sieci kurierskich na terenie danego kraju UE będącego miejscem dostarczenia przesyłki na rzecz indywidualnego klienta Kontrahenta.

Zlecenia transportowe (wskazujące daty odbioru, miejsce dostarczenia, czas realizacji itp. kluczowe informacje związane z transportem) będą przekazywane Wnioskodawcy bezpośrednio przez Operatora Logistycznego mającego podpisaną umowę na świadczenie usług logistycznych w Polsce z Kontrahentem. Pracownik centrum logistycznego położonego na terytorium Polski będzie podstawowym punktem kontaktu dla Wnioskodawcy jako świadczącego usługi transportowe. Operatora Logistycznego kompletuje przesyłkę, która po zapakowaniu i przygotowywaniu do wysyłki będzie wydawana Wnioskodawcy.

W analizowanej sprawie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie czy w sytuacji, gdy Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, miejsce świadczenia usług transportowych powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, wobec czego świadczona przez Wnioskodawcę usługa powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a Kontrahentem ma być świadczenie usług transportowych związanych z dokonywaną przez Kontrahenta sprzedażą wysyłkową towarów magazynowanych w centrum logistycznym położonym na terytorium Polski (magazyn logistyczny prowadzony jest na rzecz Kontrahenta przez Operatora Logistycznego) do klientów indywidualnych w innych państwach UE. Rolą Wnioskodawcy będzie przewiezienie towarów z polskiego magazynu do zagranicznego magazynu należącego do wskazanych sieci kurierskich na terenie danego kraju UE będącego miejscem dostarczenia przesyłki na rzecz indywidualnego klienta Kontrahenta. Przy tym, jak wskazano, Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, tj. w Niemczech oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Zatem, z uwagi, że usługi transportowe nie są wykonywane w całości poza terytorium UE oraz Kontrahent nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa trzeciego, w analizowanym przypadku nie znajduje zastosowania art. 28f ust. 1a ustawy. Ponadto do usług transportowych nie znajdują zastosowania inne szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W konsekwencji miejsce świadczenia usług transportowych należy ustalić na podstawie art. 28b ustawy.

W analizowanym przypadku świadczone na rzecz Kontrahenta, posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, usługi transportowe będą związane ze sprzedażą wysyłkową towarów Kontrahenta magazynowanych w centrum logistycznym położonym na terytorium Polski. Zatem, przedmiotowe usługi transportowe będą świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta w Polsce. W konsekwencji, z uwagi na posiadanie przez Kontrahenta w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, dla którego będą świadczone usługi transportowe związane ze sprzedażą wysyłkową towarów Kontrahenta magazynowanych w centrum logistycznym położonym na terytorium Polski, miejsce świadczenia tych usług należy ustalić zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 2 ustawy. Tym samym odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie miejscem świadczenia i opodatkowania usług transportu towarów na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy będzie Polska, tj. państwo, w którym Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego będą świadczone usługi transportowe.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.