Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.59.2020.2.BM
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), uzupełnionym 3 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpi prawidłowo szacując dochód do celów zwolnienia podatkowego w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej, w ten sposób, że traktuje operację suszenia tarcicy (wartość usługi wewnętrznej suszenia) jako element cenotwórczy wyrobu gotowego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej (część cyklu produkcyjnego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej), które podlega zwolnieniu z podatku CIT, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku w ust. 4 updop – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpi prawidłowo szacując dochód do celów zwolnienia podatkowego w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej, w ten sposób, że traktuje operację suszenia tarcicy (wartość usługi wewnętrznej suszenia) jako element cenotwórczy wyrobu gotowego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej (część cyklu produkcyjnego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej), które podlega zwolnieniu z podatku CIT, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku w ust. 4 updop. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 marca 2020 r. Znak 0111-KDIB1-3.4010.59.2020.1.BM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 3 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku ze sprzedażą mebli drewnianych łazienkowych oraz innych międzynarodowemu koncernowi I, Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji mebli w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w oddziale Spółki w X. Oddział w X działa w SSE na podstawie zezwolenia z 16 czerwca 2014 r. W ramach prowadzonej działalności w Spółce, do zakładu w X dostarczane/przesuwane są komponenty drewniane, tarcica, płyta klejona oraz świadczone są usługi magazynowania, transportu i produkcji komponentów drewnianych, z innych zakładów Spółki zlokalizowanych poza obszarem strefy, tj. w A, B, oraz w C. Zakład w X wykonuje również komponenty i świadczy usługi na rzecz pozostałych zakładów.

Jedynym odbiorcą komponentów wytworzonych przez inne zakłady Spółki, jest zakład w X. Dotyczy to również świadczonych usług. Zakłady zlokalizowane poza X są typowymi zakładami produkcyjnymi, tak jak zakłady występujące na rynku, produkujące na zlecenie. Zakłady w A, B oraz C otrzymują informacje o zapotrzebowaniu na wytworzenie konkretnych komponentów mebla lub usługę, a następnie wytworzone produkty są dostarczane, a usługi świadczone na rzecz zakładu w X. W wypadku przesuwania komponentów oraz świadczenia usług przez zakład w X na rzecz pozostałych zakładów sytuacja wygląda analogicznie.

Zakład w X jest odpowiedzialny za produkcję wyrobów końcowych oraz sprzedaż gotowych wyrobów do końcowego odbiorcy - I. Ponadto, w gestii zakładu w X leży działanie marketingowe i promocyjne, a także działalność wdrożeniowa nowych wzorów produktów końcowych.

Działalność innych zakładów polega wyłącznie na wytwarzaniu komponentów do produkcji mebli drewnianych oraz świadczeniu usług pomocniczych (transportowych, magazynowych). W związku z tym, że spółka prowadzi działalność gospodarczą również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej, który został określony w zezwoleniu, działalność ta jest wydzielona organizacyjnie. Spółka określa wielkość zwolnienia podatkowego w związku z działalnością w strefie ekonomicznej w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów, jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu, tj. zakładu w X. Zakład w X jest samobilansującą się jednostką organizacyjną. W celu ustalenia wielkości zwolnienia podatkowego Spółka do przesunięć surowców pomiędzy zakładami stosuje odpowiednio regulacje dotyczące cen transferowych. Z uwagi na wystąpienia co najmniej kilku rodzajów transakcji Spółka ustala ceny transferowe, odpowiednio do każdej z transakcji: metodą porównywalnej, ceny niekontrolowanej, rozsądnej marży oraz metodą podziału wynagrodzenia za wyprodukowanie mebli na podstawie metody marży transakcyjnej netto, przy zastosowaniu następującej formuły kalkulacji: koszt wytworzenia = bezpośrednie i pośrednie koszty produkcji + narzut kosztów ogólnego zarządu + narzut kosztów sprzedaży + marża zysku.

Dla celów wyliczenia zwolnienia podatkowego Spółka zidentyfikowała transakcję pomiędzy zakładami, polegającą na tym, że do zakładu w X przesuwana jest tarcica mokra z zakładu w B, która następnie po jej wysuszeniu jest przekazywana odpowiednio do zapotrzebowania do pozostałych zakładów produkcyjnych spółki. Proces ten wygląda w sposób następujący: tarcica mokra jest przekazywana z innego z zakładu produkcyjnego spółki, tj. z zakładu w B (dokument Mmp). W zakładzie produkcyjnym w X następuje proces produkcyjny suszenia tarcicy przesuniętej z B (dokument RW wydanie tarcicy mokrej do suszenia). Po wysuszeniu tarcica następnie przesuwana jest do innych zakładów celem dalszego wykorzystania.

Tarcica służy do przygotowania elementów mebli. Następnie elementy te są przesuwanie do Zakładu w X z innych zakładów i wykorzystywane do przygotowania wyrobu gotowego.

Zezwolenie strefowe przewiduje działalność w zakresie suszenia tarcicy, Spółka nie świadczy jednak takiej usługi na zewnątrz (nie wystawia faktur sprzedażowych). Niemniej jednak celem ustalenia wartości usługi suszenia, stosowana jest metodologia właściwa dla ustalenia cen transakcyjnych w relacjach z podmiotami powiązanymi.

Operacja ta jest księgowana na kontach w sposób następujący: po wysuszeniu tarcica sucha, przyjmowana jest jako wyrób (konto 601) i wydawana do przesunięć (dokument MMR) do innych zakładów. Przesunięcia następują z zastosowaniem obrotów wewnętrznych (konta 791 i 790). Z uwagi na brak technicznej możliwości ewidencjonowania kosztów suszenia z rozbiciem na koszty suszenia tarcicy przesuniętej z zakładu z B, koszty te są ewidencjonowane w koszty zakładu w X (konto 401).

Spółka zamierza oszacować dochód związany z działalnością w strefie ekonomicznej stosując porównawczym RZIS. Operacja ta występuje zarówno po stronie kosztów (konto 401) i po stronie przychodów (konto 790). Spółka w celu ustalenia zwolnienia podatkowego będzie więc ustalała „dochód wewnętrzny” wykazany z tytułu operacji suszenia tarcicy w zakładzie w X o wartość usługi suszenia tarcicy jak na zewnątrz ustaloną w oparciu o metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej.

Spółka zamierza tą wartość uznać za dochód z działalności strefowej podlegający zwolnieniu z CIT. Wartość usługi suszenia tarcicy bowiem, stanowi element cenotwórczy wyrobu gotowego, sprzedawanego w ramach działalności strefowej (wysuszona tarcica służy bowiem wytworzeniu elementów drewnianych w zakładach poza strefowych, wykorzystanych następnie do wytworzenia wyrobu gotowego w ramach działalności strefowej).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne podatników skazanych we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpi prawidłowo szacując dochód do celów zwolnienia podatkowego w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej, w ten sposób, że traktuje operację suszenia tarcicy (wartość usługi wewnętrznej suszenia) jako element cenotwórczy wyrobu gotowego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej (część cyklu produkcyjnego wykonywanego w Strefie Ekonomicznej), które podlega zwolnieniu z podatku CIT, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku w ust. 4 ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi on prawidłowo uznając wartość „usługi suszenia tarcicy” jako element cyklu produkcyjnego wykonywanego na terenie Strefy Ekonomicznej i oraz cenotwórczy wyrobu gotowego wykonanego na terenie Strefy, który podlega zwolnieniu z podatku CIT, jako działalność wykonywana na terytorium Strefy. Po pierwsze, zezwolenie z 16 czerwca 2014 r., na podstawie którego Spółka prowadzi działalność w SSE, obejmuje swym zakresem działalność suszenia drewna. Po drugie, Spółka uznając „dochód wewnętrzny” z przesunięć tarcicy wysuszonej za dochód z działalności strefowej podlegający zwolnieniu z CIT, urealni i zbliży do najbardziej pożądanego wielkość zwolnienia podatkowego w związku z działalnością w strefie ekonomicznej. Wartość „usługi suszenia tarcicy”, stanowi bowiem element cenotwórczy wyrobu gotowego, tzn. do każdego przesunięcia pomiędzy zakładami w celu ustalenia wartości na potrzeby wyliczenia zwolnienia podatkowego, Spółka stosuje ceny transferowe (jak wskazano powyżej), które uwzględniają koszty poniesione na wcześniejszych etapach. Spółka przesunięcia pomiędzy zakładami na potrzeby wyliczenia zwolnienia podatkowego, traktuje jako oddzielne transakcje. Tak więc, wartość tarcicy (na potrzeby wyliczenia zwolnienia podatkowego) wysuszonej w zakładzie w X, która zostanie przesunięta do innych zakładów do dalszej obróbki, a następnie ponownie wróci do zakładu w X w celu wytworzenia wyrobu końcowego, będzie zawierała wszelkie koszty wytworzenia z wcześniejszych etapów. Jako że, Spółka nie jest w stanie zaewidencjonować kosztów bezpośrednio związanych z suszeniem tarcicy przesuniętej z zakładu w B. powoduje to, że koszt tego suszenia ujęty w wyrobie gotowym jest powielany. W celu urealnienia kosztów wytworzenia produktów w strefie ekonomicznej, Spółka powinna potraktować „dochód wewnętrzy” z przesunięć tarcicy wysuszonej, stosując do przesunięć zasady przewidziane dla cen transferowych, jako dochód z działalności strefowej podlegający zwolnieniu z CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 482 z późn.zm; dalej: „ustawa o SSE”). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE). Oznacza to, że tylko dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu podlegać będzie zwolnieniu od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 856, z późn. zm. dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482; dalej: „Ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie, w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Ponadto, na mocy § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „rozporządzenie”), zwolnienia z tytułu kosztów nowej inwestycji oraz z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy.

W myśl § 5 ust. 6 rozporządzenia, przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że to przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia wysokości dochodu niewynikającego z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Dokonując analizy ww. przepisów pod kątem rozpatrywanej sprawy, zauważyć należy, że zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop stanowi regionalną pomoc publiczną i również w tym kontekście należy je rozpatrywać.

Należy jednak pamiętać, że w sytuacji Spółki, która prowadzi działalność zarówno na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz działalność opodatkowaną, poprzez Zakłady zlokalizowane w różnych miejscach, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, związanych z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalnością poza terenem SSE, a także ustalenie odrębnego wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej, z której dochód korzysta ze zwolnienia od opodatkowania oraz dla działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu.

Tym samym, istnieje konieczność prowadzenia rozliczeń pomiędzy jednostką organizacyjną prowadzącą działalność poza terenem strefy, a pozostałymi częściami przedsiębiorstwa zlokalizowanymi na terenie SSE, zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 1a oddział 2 (zasada ceny rynkowej) updop.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem na to, że na podatnikach prowadzących działalność na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji zapewniającej wyłącznie określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Podobne wnioski wynikają także z analizy art. 17 ust. 6a-6b updop, zgodnie z którym w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na podstawie zezwolenia lub na podstawie decyzji o wsparciu za pośrednictwem jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 6a, przepisy rozdziału 1a oddziału 2 stosuje się odpowiednio do transakcji między tą jednostką organizacyjną a pozostałą częścią przedsiębiorstwa podatnika.

Przytoczone powyżej regulacje (art. 17 ust. 6a-6b updop) oznaczają, że przedsiębiorca realizujący nową inwestycję powinien, ustalając dochód do opodatkowania oraz dochód zwolniony od podatku, kierować się takimi przesłankami, jakby rozliczał się z niezależnym przedsiębiorcą, który prowadziłby podobną działalność w podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach ze spółką, a nie z częścią własnego przedsiębiorstwa. Regulacja ta ma bowiem zapewnić rzetelne i zgodne z zasadą ceny rynkowej przypisanie przychodów i kosztów do źródeł związanych z działalnością opodatkowaną oraz działalnością zwolnioną.

Zatem, w tym przypadku odpowiednie stosowanie przepisów rozdziału 1a oddziału 2 updop, odnosić się będzie jedynie do możliwości zastosowania przez podatnika – przy ustaleniu wielkości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych – zasady ceny rynkowej uregulowanej w tym przepisie w celu alokowania przychodów i kosztów, w odpowiednich wysokościach, do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

Ponadto, dla ustalenia prawidłowej wielkości dochodu zwolnionego od podatku dochodowego niezbędne jest zidentyfikowanie przez podatnika wszystkich transakcji wewnętrznych pomiędzy Zakładami w SSE a poza SSE, a następnie ustalenie cen rynkowych odrębnie dla każdego rodzaju transakcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji mebli w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w oddziale Spółki w X w SSE na podstawie zezwolenia. W ramach prowadzonej działalności w Spółce, do zakładu w X dostarczane/przesuwane są komponenty drewniane, tarcica, płyta klejona oraz świadczone są usługi magazynowania, transportu i produkcji komponentów drewnianych, z innych zakładów Spółki zlokalizowanych poza obszarem strefy, tj. w A, B, oraz w C. Zakład w X jest odpowiedzialny za produkcję wyrobów końcowych oraz sprzedaż gotowych wyrobów do końcowego odbiorcy. Działalność innych zakładów polega wyłącznie na wytwarzaniu komponentów do produkcji mebli drewnianych oraz świadczeniu usług pomocniczych (transportowych, magazynowych). Dla celów wyliczenia zwolnienia podatkowego Spółka zidentyfikowała transakcję pomiędzy zakładami, polegającą na tym, że do zakładu w X przesuwana jest tarcica mokra z zakładu w B, która następnie po jej wysuszeniu jest przekazywana odpowiednio do zapotrzebowania do pozostałych zakładów produkcyjnych Spółki. Proces ten wygląda w sposób następujący: tarcica mokra jest przekazywana z innego z zakładu produkcyjnego spółki, tj. z zakładu w B. W zakładzie produkcyjnym w X następuje proces produkcyjny suszenia tarcicy przesuniętej z B. Po wysuszeniu tarcica następnie przesuwana jest do innych zakładów celem dalszego wykorzystania. Tarcica służy do przygotowania elementów mebli. Następnie elementy te są przesuwanie do Zakładu w X z innych zakładów i wykorzystywane do przygotowania wyrobu gotowego. Zezwolenie strefowe przewiduje działalność w zakresie suszenia tarcicy.

Wobec powyższego, po pierwsze, w całkowitych przychodach z tytułu sprzedaży produktu strefowego należy wydzielić tę część przychodów, która dotyczy fazy produkcji prowadzonej poza strefą. Winno to nastąpić poprzez wydzielenie właściwej części przychodów, która odpowiada poniesionym kosztom, tak aby możliwe było określenie wyniku finansowego na tej fazie produkcji (tj. koszty tej fazy produkcji + marża). Natomiast, koszty uzyskania przychodów należy ustalić na podstawie rzeczywistych kosztów wytworzenia poza strefą (dotyczy to kosztów, które da się bezpośrednio przypisać do tej fazy produkcji). Przy czym, dochód powstanie w momencie sprzedaży produktu strefowego. Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, co do prawidłowości szacowania dochodu dla celów zwolnienia z opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Organu, w sytuacji, gdy mokra tarcica przekazywana jest z zakładu zlokalizowanego poza terenem SSE do zakładu produkcyjnego na terenie SSE, gdzie następuje proces produkcyjny suszenia tarcicy (o ile w istocie zezwolenie strefowe przewiduje działalność w zakresie suszenia tarcicy - co stanowi element stanu faktycznego niepodlegający ocenie), a następnie wysuszona tarcica służy do wytworzeniu elementów w zakładach poza strefowych, wykorzystanych do wytworzenia wyrobu gotowego w ramach działalności strefowej, dochód przypadający na usługę suszenia tarcicy w zakładzie położonym w SSE obliczony w sposób wskazany powyżej, będzie korzystał ze zwolnienia, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku w ust. 4 updop.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.