Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.64.2020.1.JF
z 14 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności, które Spółka będzie wypłacać na rzecz Producenta zagranicznego z tytułu odpłatnego udzielenia Spółce prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania będą stanowić należności, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, czy należności te podlegać będą opodatkowaniu podatkiem u źródła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności, które Spółka będzie wypłacać na rzecz Producenta zagranicznego z tytułu odpłatnego udzielenia Spółce prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania będą stanowić należności, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, czy należności te podlegać będą opodatkowaniu podatkiem u źródła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi działalność między innymi w zakresie sprzedaży wyrobów medycznych w tym różnego rodzaju aparatów słuchowych, w tym w szczególności cyfrowych aparatów słuchowych.

W tym miejscu Spółka wyjaśnia, że cyfrowe aparaty słuchowe (dalej: „aparaty”) to urządzenia wspomagające słyszenie u osób niedosłyszących, których działanie w ramach innowacyjnych rozwiązań technologicznych oparte zostało o wbudowane oprogramowanie wewnętrzne, którego różne wersje decydują o możliwościach funkcjonalnych tego aparatu.

Powoływane oprogramowanie, zwane „(…)” (dalej: „oprogramowanie”) stanowi nieodłączny element składowy aparatu, decydujący o działaniu i funkcjonalności całego zestawu elementów urządzenia, którego podstawowym i nadrzędnym celem jest łagodzenie skutków ubytku słuchu.

Oprogramowanie stanowi zatem integralną część aparatu, zapewnia jego prawidłowe działanie, w tym steruje działaniem układów cyfrowych przetwarzających sygnał dźwiękowy, wzmacniający głośność, jakość i czystość dźwięków (aparat bez tego oprogramowania jest jedynie „obudową”, „zestawem elementów”, które same nie mogą działać i nie pełnią żadnej funkcji medycznej polegającej na jakimkolwiek wspomaganiu słyszenia).

Co istotne, Spółka posiada w swej ofercie aparaty, które w zależności od uruchomionych funkcji oprogramowania mają różny poziom wzmocnienia sygnału, różny poziom redukcji szumów oraz różne wskaźniki (parametry) techniczne, a ich dobór (dobór funkcji oprogramowania aparatu) zależy od stopnia ubytku słuchu nabywcy - użytkownika oraz indywidualnych potrzeb tego nabywcy i warunków w jakich aparat ma być używany (np. w pracy, w szkole, przy urządzeniach przemysłowych, przy dużej aktywności sportowej, w warunkach domowych itd.).

W efekcie, dobór aparatu polega nie tylko na dobraniu jego wyglądu, wielkości, sposobu mocowania ale przede wszystkim na doborze jego parametrów technicznych, zależnych od uruchomionych (aktywowanych) funkcji oprogramowania.

Doprecyzowując Spółka wskazuje, że każdy aparat ma jedno oprogramowanie, niemniej w zależności od opisywanych potrzeb nabywcy oprogramowanie to może mieć uruchomione (aktywowane) różne funkcje, w tym na każdym etapie użytkowania aparatu możliwe jest uruchomienie (aktywowanie) dalszych funkcji tego oprogramowania (ponad podstawowe -„domyślne”). Inaczej, możliwe jest wielokrotne „przestrajanie” aparatu zarówno w okresie adaptacji (tj. w okresie początkowego używania aparatu i testowania jego właściwości dla konkretnego użytkownika), jak i przez cały czas jego używania.

Przykładowo - w zależności od zapotrzebowania użytkownika i środowiska dźwiękowego w jakim przebywa - gdy określone parametry danego aparatu okażą się wskazane (np. na skutek pogłębienia ubytku słuchu), Spółka może je uruchomić (tj. dokonać technicznej aktywacji dalszych funkcji, np. redukcji pogłosu).

W odniesieniu do powyższego, nabywając aparaty od producenta Spółka zamierza zawrzeć z tym producentem umowę uprawniającą ją do uruchomienia (aktywowania) określonych funkcji oprogramowania (dalej: „umowa”).

Umowę Spółka zamierza zawrzeć z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, będącym rezydentem podatkowym (…), tj. A. z siedzibą (…), numer identyfikacji podatkowej nadany przez kraj siedziby: (…) (dalej: „Producent zagraniczny”).

Planowana treść umowy wprost wskazywać będzie, że Producent zagraniczny dostarcza (sprzedaje) Spółce aparat wraz z wbudowanym oprogramowaniem kontrolującym działanie i funkcjonalność aparatu i pozwalającym na uruchomienie (aktywowanie) jego dalszych funkcji.

W dalszej części natomiast, umowa wyraźnie wskazuje, że po zakupie aparatu może on mieć uruchomione (aktywowane) dalsze funkcje, a Producent zagraniczny, odpłatnie udziela Spółce niewyłącznego prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) tych dalszych funkcji oprogramowania danego aparatu, w tym uprawnia Spółkę do udzielenia dalszej zgody na uruchomienie (aktywowanie) dalszych funkcji oprogramowania aparatu przez jej dystrybutorów (np. protetyków słuchu nabywających aparaty Spółki celem dalszej odsprzedaży swym pacjentom).

Spółka zaznacza przy tym, że wyżej opisywane uruchomienie (aktywowanie) dalszych funkcji aparatu polega na czysto informatycznej, technicznej czynności odblokowania określonych parametrów (funkcjonalności) oprogramowania, które oprogramowanie to już posiada.

Najprościej rzecz ujmując Spółka może nabywać od Producenta zagranicznego i odsprzedawać aparat „X” posiadający oprogramowanie od funkcjonalności typu „A” do funkcjonalności typu „E”. I tak, na moment sprzedaży przedmiotowego aparatu użytkownikowi aparat ten zawsze ma uruchomioną (aktywowaną) podstawową wersję funkcjonalności „A”, które jednak przy uwzględnieniu wyników badań ubytku słuchu użytkownika aparatu i jego potrzeb może być dalej „przestrojona” np. do funkcjonalności „C”. Jeśli jednak w czasie użytkowania aparatu stopień ubytku słuchu użytkownika uległby pogorszeniu możliwe jest dalsze „przestrojenie” np. do funkcjonalności „D”. Możliwe jest wielokrotne przestrajanie aparatu.

Co jednak istotne, użytkownik aparatu nie może dokonywać wyżej opisywanych czynności we własnym zakresie, ponieważ uruchomienie (aktywowanie) dalszych funkcji oprogramowania ma bezpośrednie przełożenie na działanie i funkcjonalność całego aparatu.

W związku z powyższym Spółka zaznacza, że nie traktuje oprogramowania jako odrębnego wyrobu (towaru), lecz stricte jako część składową (element) aparatu. Samo oprogramowanie bez aparatu nie stanowi przedmiotu obrotu, w tym nie może być samodzielnie powielane, zwielokrotniane czy rozpowszechniane.

Dodatkowo, nabyte na podstawie ww. umowy prawo do uruchomienia (aktywowania) funkcji oprogramowania, w sposób opisywany powyżej, jest czynnością czysto informatyczną, techniczną, która w żadnym wypadku nie polega na wymianie jednego oprogramowania na inne, ani też nie polega na jakimkolwiek nadpisywaniu programu, czy dokonywaniu innych zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu i jego kodzie źródłowym, poza odpowiednim „przestrojeniem” funkcjonalności tego oprogramowania, tj. technicznym aktywowaniem funkcjonalności, które oprogramowanie to posiada już w momencie pierwotnego nabycia danego aparatu od Producenta zagranicznego.

Tym samym na podstawie ww. umowy nie dochodzi do przeniesienia na Spółkę jakichkolwiek praw majątkowych (w tym własności intelektualnej, czy praw autorskich lub pokrewnych) do oprogramowania, będącego częścią składową aparatu słuchowego, a jednocześnie - jak wskazuje sama umowa - prawo do uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania jest związane wyłącznie z nabyciem aparatu, którego konstrukcja przewiduje wbudowane oprogramowanie o różnym zakresie funkcjonalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należności, które Spółka będzie wypłacać na rzecz Producenta zagranicznego z tytułu odpłatnego udzielenia Spółce prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania będą stanowić należności, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.), a co za tym idzie, czy należności te podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie, które będzie wypłacane na rzecz Producenta zagranicznego na podstawie umowy nie będzie stanowić jakiejkolwiek formy wynagrodzenia za należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z póżn. zm., dalej jako: „CIT”), a co za tym idzie, Spółka nie będzie miała obowiązku występowania w roli płatnika oraz pobierania zryczałtowanego podatku u źródła od wypłat dokonywanych na rzecz Producenta zagranicznego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 CIT.

Jedną z kategorii należności, od których należy pobrać podatek u źródła są tzw. należności licencyjne, określone w art. art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT. Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności podlegających podatkowi u źródła występują w roli płatników, tj. są zobowiązane do obliczania, pobierania i wpłacania pobranego podatku do właściwych organów skarbowych.

W przedmiotowej sprawie decydujące jest określenie, czy należności, które będą wypłacane przez Spółkę na podstawie umowy będą stanowić tzw. należności licencyjne, o których jest mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, niewątpliwie: nie.

Po pierwsze należy stwierdzić, że nie mamy tutaj do czynienia z jakąkolwiek formą licencji na wykorzystywanie oprogramowania, ponieważ oprogramowanie to jest nieodłącznym elementem (częścią składową) nabywanego aparatu. Nabywane przez Spółkę uprawnienie jest zatem immanentnie związane z nabyciem aparatu jako całości, a nie z nabyciem samodzielnego oprogramowania.

Co więcej, prawo to obejmuje wyłącznie techniczne aktywowanie określonych funkcjonalności tego oprogramowania (ergo samego aparatu), które przyczyniają się do jak najlepszego, wydajnego i efektywnego użytkowania aparatu przez jego użytkownika, i które są przewidziane już w momencie pierwotnego nabycia aparatu od Producenta zagranicznego.

Jak bowiem wskazano w opisie okoliczności faktycznych, omawiane oprogramowanie nie jest odrębnym przedmiotem sprzedaży, ale stanowi kluczowy element aparatu umożliwiający jego użytkowanie.

Dodatkowo, oprogramowania tego nie można porównywać z innymi typowymi oprogramowaniami będącymi przedmiotem obrotu jak np. systemy operacyjne (…). Wnioskodawca podkreśla przy tym, że nie jest to żadne oprogramowanie użytkowe, komputerowe, czy inne służące do obsługi urządzeń peryferyjnych, zarządzania bazami danych lub służące celom rozrywkowym lub edukacyjnym.

Wnioskodawca nie nabywa przy tym jakichkolwiek praw własności intelektualnej i nie może w żaden sposób zmieniać, modyfikować, powielać ani dystrybuować tego oprogramowania, poza dystrybucją samego aparatu. Oprogramowanie to jest bowiem tzw. oprogramowaniem układowym, na stałe zainstalowanym w urządzeniu i zapewniającym podstawowe procedury obsługi aparatu jako całości, tj. wpływającym na jego działanie i funkcjonalność (przetwarzanie sygnału dźwiękowego).

Po drugie wskazać należy, iż nie każde nabycie programu lub prawa do wykorzystywania oprogramowania skutkuje uzyskaniem przychodów z praw autorskich. Posługując się przy tym analogią do programu komputerowego wskazać należy na następujące okoliczności.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2019.0.1231, dalej: „upa”), autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

W związku z powyższym, aby można było uznać, że Wnioskodawca zawarł skuteczną umowę licencyjną na korzystanie z praw autorskich lub pokrewnych, jakim jest wykorzystywanie oprogramowania i która może być objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, umowa ta powinna spełniać przynajmniej jedną z przesłanek z ww. art. 74 ust. 4 upa.

W niniejszej sprawie okoliczności te nie mają miejsca. Żadna z ww. przesłanek nie została spełniona, w szczególności Spółka nie jest uprawniona do zwielokrotniania, rozpowszechniania czy modyfikowania nabytego oprogramowania.

Zakres uprawnień Spółki związany z zawarciem umowy dotyczy jedynie uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania, nie jest natomiast w żaden sposób związany z nabyciem praw własności intelektualnych, w tym praw autorskich lub pokrewnych.

W ramach analizowanej umowy, po zakupie danego aparatu (w ramach jego dalszej dystrybucji i odsprzedaży) Spółka ma jedynie prawo do „przestrojenia” odpowiednich, istniejących już funkcjonalności oprogramowania. Omawianego „przestrojenia” nie można natomiast zrównywać z jakakolwiek formą ingerencji w oprogramowanie, jego zmianę lub modyfikację. Funkcjonalności te, oprogramowanie już posiada, niemniej nie są one automatycznie uruchomione (aktywne).

Powyższe twierdzenie uzasadnia również treść art. 52 ust. 1 upa, zgodnie z którym o ile w umowie nie zastrzeżono inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Na tle powyższego przeniesienie własności aparatu wraz z wbudowanym oprogramowaniem nie może być utożsamiane z przejściem jakichkolwiek praw majątkowych do tego oprogramowania.

Okoliczność ta nie jest przewidziana przez strony umowy. Konsekwentnie, skoro Spółka nie nabędzie jakichkolwiek praw majątkowych do oprogramowania, w tym nie nabędzie prawa do zmiany, modyfikacji, powielania, zwielokrotniania czy rozpowszechniania i dalszej odsprzedaży oprogramowania jako samodzielnego wyrobu (towaru) to, nie można mówić o należności licencyjnej.

W ocenie Wnioskodawcy, wypłacana przez Spółkę należność na rzecz Producenta zagranicznego z tytułu odpłatnego udzielenia Spółce prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania nie może zostać uznana za należność odzwierciedlającą przychód Producenta zagranicznego z praw autorskich lub pokrewnych.

Należność ta, nie odzwierciedla również jakiegokolwiek innego przychodu z tytułu należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT. Konsekwentnie, na Spółce nie będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika, w tym obowiązki sprawozdawcze i informacyjne. Nie znajdzie również zastosowania uprawnienie do postępowania zgodnie z odpowiednimi postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy omawiana należność nie będzie bowiem podlegała opodatkowaniu podatkiem u źródła w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy należności, które Spółka będzie wypłacać na rzecz Producenta zagranicznego z tytułu odpłatnego udzielenia Spółce prawa do dokonywania uruchomienia (aktywowania) dalszych funkcji oprogramowania będą stanowić należności, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, czy należności te podlegać będą opodatkowaniu podatkiem u źródła - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.