Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.221.2020.1.AKR
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
  

Panią A.,

• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  1. Pana B.,
  2. Pana C.,

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Ojciec Zainteresowanych (zwany dalej spadkodawcą, Pan D.) postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia … lipca 2010 r. (sygn. akt …) razem z żoną E. na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej nabył po rodzicach 1/4 części nieruchomości rolnej - działki nr …/2, o powierzchni 13 336 m². Pani E. jest również wymieniona w postanowieniu Sądu jako obejmująca wraz z mężem D. 1/4 części nieruchomości. Pozostałe części nieruchomości nabyło rodzeństwo Pana D., co zostało wskazane w ww. postanowieniu.

Spadkodawca zmarł w dniu 3 listopada 2018 r. i jego część nabytej 1/4 nieruchomości weszła w skład masy spadkowej. Spadkobiercami Pana D. są: jego żona E. oraz dzieci: B., A. i C. (Zainteresowani).

Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 listopada 2018 r. w wyniku podziału spadku po Panu D. ustalono podział własności nieruchomości będącej przedmiotem wniosku: wdowa po spadkodawcy, czyli E. nabyła 5/8, a dzieci po 1/8 każde z nich.

Aktem notarialnym z dnia 28 grudnia 2018 r. została zniesiona współwłasność nieruchomości i został ustanowiony nowy podział nieruchomości pomiędzy wszystkich spadkobierców Pana D. i jego rodzeństwa.

Przedmiotem zniesienia współwłasności był podział nieruchomości na odrębne działki i podział tych działek między spadkobierców. Do aktu notarialnego stanęło 15 spadkobierców lub ich reprezentantów mających w swoim władaniu prawa do nieruchomości rolnej będącej przedmiotem wniosku. Wszyscy spadkobiercy są w linii prostej potomkami stron postanowienia Sądu Rejonowego w … z dnia 19 lipca 2010 r., sygn. akt …. Zniesienie współwłasności polegało na podzieleniu działki nr …/2, o powierzchni 13 336 m², na 13 działek o numerach od …/4 do …/16 o powierzchniach od 3 m² do 2 545 m². Działka nr …/4, o powierzchni 2 545 m², została również podzielona wg późniejszych planów na działki o numerach od …/17 do …/19. Każda nowo powstała działka otrzymała własną księgę wieczystą oraz stała się przedmiotem własności odrębnej.

Zainteresowani wspólnie z matką Panią E., stali się współwłaścicielami 3 nowo powstałych w wyniku podziału działek: nr …/6 o powierzchni 954 m², nr …/7 o powierzchni 954 m², nr …/8 o powierzchni 953 m², w następujący sposób: Pani E. - udział 5/8, Pan B. - udział 1/8, Pani A. - udział 1/8, Pan C - udział 1/8. Zainteresowani oraz Pani E. nie zawierali między sobą umów darowizn przekazujących części nieruchomości będącej przedmiotem spadku.

Zainteresowani w drodze zniesienia współwłasności otrzymali mniejszy majątek niż by wynikał z wartości nabycia w drodze spadku. W drodze spadku Zainteresowani wraz z matką nabyli 1/4 nieruchomości o pow. 13 336 m², tj. 3 334 m². W wyniku zniesienia nieruchomości Zainteresowani wraz z matką otrzymali 3 działki o powierzchniach: 954 m², 954 m², 953 m², co daje razem powierzchnię 2 861 m². W akcie notarialnym Stawający oświadczyli, że z tytułu zniesienia współwłasności nie mają względem siebie roszczeń.

Zainteresowani sprzedali swoją nieruchomość aktem notarialnym w dniu 14 marca 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 w powiązaniu z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości dokonane przed upływem 5 lat liczonym od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie jest źródłem przychodu.

Art. 10 ust. 5 ww. ustawy precyzuje, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku okres 5 lat liczy się od końca roku kalendarzowego, kiedy tę nieruchomość nabył spadkodawca.

Wnioskodawcy uważają, że nabycie nieruchomości przez spadkodawcę było w 2010 r. postanowieniem Sądu Rejonowego.

Dodatkowo w wyniku podziału działki w grudniu 2018 r. Zainteresowani nabyli 2 861 m², czyli mniej niż wynosi 1/4 działki (czyli 3 334 m²).

W związku z tym odpłatne zbycie nieruchomości będącej przedmiotem wniosku będzie zwolnione z podatku dochodowego, ponieważ spadek objęty przez Zainteresowanych w 2018 r. został nabyty przez spadkodawcę w 2010 r., a w wyniku podziału spadku Zainteresowani nie nabyli wartościowo większej części niż by wynikała z ustawowego podziału, więc nie powstał nowy składnik majątku, do którego przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie miałby zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że ojciec Zainteresowanych postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 lipca 2010 r. razem z żoną na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej nabył po rodzicach 1/4 części nieruchomości rolnej - działki nr …/2, o powierzchni 13 336 m² (żona jest również wymieniona w postanowieniu Sądu jako obejmująca wraz z mężem 1/4 części nieruchomości). Pozostałe części nieruchomości nabyło rodzeństwo ojca Zainteresowanych. W dniu 3 listopada 2018 r. ojciec Zainteresowanych zmarł i jego część nabytej 1/4 nieruchomości weszła w skład masy spadkowej. Jego spadkobiercami są: jego żona oraz dzieci - Zainteresowani. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 listopada 2018 r. w wyniku podziału spadku po ojcu Zainteresowanych ustalono podział własności nieruchomości będącej przedmiotem wniosku: wdowa po spadkodawcy nabyła 5/8, a dzieci po 1/8 każde z nich. Aktem notarialnym z dnia 28 grudnia 2018 r. została zniesiona współwłasność nieruchomości i został ustanowiony nowy podział nieruchomości pomiędzy wszystkich spadkobierców ojca Zainteresowanych i jego rodzeństwa. Przedmiotem zniesienia współwłasności był podział nieruchomości na odrębne działki i podział tych działek między spadkobierców. Do aktu notarialnego stanęło 15 spadkobierców lub ich reprezentantów mających w swoim władaniu prawa do nieruchomości rolnej będącej przedmiotem wniosku. Wszyscy spadkobiercy są w linii prostej potomkami stron ww. postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 19 lipca 2010 r. Zniesienie współwłasności polegało na podzieleniu działki nr …/2, o powierzchni 13 336 m², na 13 działek o numerach od …/4 do …/16, o powierzchniach od 3 m² do 2 545 m². Działka nr …/4, o pow. 2 545 m², została również podzielona wg późniejszych planów na działki o numerach od …/17 do …/19. Każda nowo powstała działka otrzymała własną księgę wieczystą oraz stała się przedmiotem własności odrębnej. Zainteresowani wspólnie z matką stali się współwłaścicielami 3 nowo powstałych w wyniku podziału działek: nr …/6 o powierzchni 954 m², nr …/7 o powierzchni 954 m², nr …/8 o powierzchni 953 m², w następujący sposób: żona spadkodawcy - udział 5/8, Zainteresowani - każdy z nich udział 1/8. Zainteresowani oraz żona spadkodawcy nie zawierali między sobą umów darowizn przekazujących części nieruchomości będącej przedmiotem spadku. Zainteresowani w drodze zniesienia współwłasności otrzymali mniejszy majątek niż by wynikał z wartości nabycia w drodze spadku. W drodze spadku Zainteresowani wraz z matką nabyli 1/4 nieruchomości o pow. 13 336 m². tj. 3 334 m². W wyniku zniesienia nieruchomości Zainteresowani wraz z matką otrzymali 3 działki o powierzchniach: 954 m², 954 m², 953 m², co daje razem powierzchnię 2 861 m². W akcie notarialnym Stawający oświadczyli, że z tytułu zniesienia współwłasności nie mają względem siebie roszczeń. Zainteresowani sprzedali swoją nieruchomość aktem notarialnym w dniu 14 marca 2019 r.

Na mocy art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano w artykule 10 m.in. ustępy 5.

Powyższe przepisy, stosownie do art. 16 ww. ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości lub wymienionych praw.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku czy zniesienia współwłasności, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

W związku z tym, że we wniosku podano, że Zainteresowani w drodze zniesienia współwłasności otrzymali mniejszy majątek niż by wynikał z wartości nabycia w drodze spadku, uznać należy, że czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Nich nowego nabycia.

W konsekwencji, w związku z nienastępującym w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatnym zbyciem udziałów w nieruchomości w dniu 14 marca 2019 r. przez Zainteresowanych, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziału w tej nieruchomości przez spadkodawcę, tj. od 2010 r.

W związku z powyższym, mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w 2019 r. udziałów w nieruchomości nie będzie stanowiło dla Zainteresowanych źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie.

Tutejszy Organ zaznacza, że stanowisko Zainteresowanych uznano za prawidłowe, pomimo stwierdzenia, że sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, podczas gdy, jak wyżej wskazano, sprzedaż udziałów w nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co nie jest tożsame choć wywołuje ten sam skutek podatkowy w postaci braku obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży tych udziałów w nieruchomości.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. W związku z powyższym dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji przez tut. Organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanych w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy), z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.