Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.345.2020.1.MKA
z 20 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy posiadającym certyfikat rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy posiadającym certyfikat rezydencji,
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy nieposiadającym certyfikatu rezydencji.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka) jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce. Spółka zarejestrowana jest w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT).

Zgodnie z danymi ujawnionymi w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Spółki jest:

Działalność agencji pracy tymczasowej (PKD 78, 20, Z).

Zgodnie z § 13 ust. 2 umowy Spółki:

„Wspólnik, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, zobowiązany jest do wykonywania czynności produkcyjnych i okołoprodukcyjnych a także polegających na wykonywaniu czynności w ramach utrzymania ruchu w zakładzie produkcyjnym, w którym Spółka świadczy usługi, w wymiarze nie mniejszym niż 180 dni w każdym roku kalendarzowym, tj.:

1. związanych z obróbką mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, w tym między innymi polegających na dzieleniu, filetowaniu, doczyszczaniu, ważeniu, pakowaniu mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, na krojeniu, pakowaniu i ważeniu mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, na zawieszaniu żywego mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków,
2. czynności z zakresu produkcji i okołoprodukcji mebli a także polegających na wykańczaniu mebli takich jak: malowanie (włączając natryskowe), politurowanie i tapicerowanie,
3. czynności z zakresu produkcji i okołoprodukcji artykułów spożywczych, gotowej żywności, suplementów żywności, soków i ekstraktów, sztucznych koncentratów, substytutów artykułów mlecznych i serowych,
4. czynności polegających na konfekcjonowaniu produktów według ustalonego schematu, sortowaniu, etykietowaniu, rozkładaniu produktów, weryfikacji stanu i jakości produktów,
5. czynności polegających na kompletowaniu oraz przygotowaniu produktów do wydania z magazynu (z użyciem lub bez wózka widłowego), a także polegających na sortowaniu i etykietowaniu produktów.
   
   

Na mocy powyższych postanowień umowy Spółki wspólnicy mogą zostać zobowiązani do wykonywania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH). Jednocześnie zgodnie z § 13 ust. 5 umowy Spółki wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określa uchwała Zarządu. Umowa Spółki stanowi również, że wspólnikowi należy się wynagrodzenie w wysokości nieprzewyższającej cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Wnioskodawca nie może zatem wykluczyć, że w przyszłości wspólnicy będą wykonywać na jego rzecz świadczenia rodzajowo określone w umowie Spółki. Może dojść przy tym do sytuacji, w której wspólnikami realizującymi powyższe świadczenia będą:

1. Cudzoziemcy (obywatele Ukrainy) dysponujący ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową. W przypadku posiadania certyfikatu rezydencji będzie on przekazywany na rzecz Spółki.
2. Cudzoziemcy (obywatele Ukrainy) nieposiadający certyfikatu rezydencji przebywający w Polsce mniej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określać będzie uchwała Zarządu. W związku z tym Spółka powzięła wątpliwości w zakresie pełnienia przez nią obowiązków płatnika podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie pełnił rolę płatnika podatku dochodowego w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika cudzoziemca (obywatela Ukrainy), dysponującego ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki?
2. Czy Wnioskodawca będzie pełnił rolę płatnika podatku dochodowego w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika cudzoziemca (obywatela Ukrainy), nieposiadającego certyfikatu rezydencji, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, dotyczące obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy posiadającym certyfikat rezydencji. W przedmiocie wniosku wynikającym z pytania nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on pełnił roli płatnika podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika cudzoziemca (obywatela Ukrainy), dysponującego ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. ustawy o PIT „Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.”

Z kolei art. 10 ust. 1 ustawy o PIT określa w sposób enumeratywny źródła przychodów w pkt 9 wyszczególniając „inne źródła”. Kategoria ta została doprecyzowana w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi że: „Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.”

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, iż definicja przychodu z innych źródeł stanowi katalog otwarty. Wynika to z faktu, iż ustawodawca formułując przepis posłużył się zwrotem „w szczególności”, co oznacza że wskazał on jedynie na przykładowe przychody, które zaliczane są jako przychody z innych źródeł.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że wspólnicy Spółki, których udziały zostały obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, zobowiązani są do wykonywania czynności produkcyjnych i okołoprodukcyjnych, a także polegających na wykonywaniu czynności w ramach utrzymania ruchu w zakładzie produkcyjnym.

Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określone zostaną w uchwale Zarządu. Wynagrodzenie wspólnika za świadczenia niepieniężne na rzecz spółki będzie wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Oznacza to, że wypłata wynagrodzenia powinna mieć miejsce niezależnie od istnienia straty oraz jej wysokości. Zatem charakter prawny wypłacanego świadczenia nie został uzależniony od osiągnięcia przez Spółkę zysku w roku obrotowym, co oznacza że świadczenia niepieniężne w żadnym stopniu nie są związane z kwestią podziału zysku. Mając na uwadze regulację art. 176 § 2 KSH, która stanowi normę bezwzględnie obowiązującą, w umowie Spółki nie można ustanowić, że przedmiotowe świadczenia mają charakter nieodpłatny.

Potencjalnie jest zatem możliwe, że wspólnik nie będzie brał udziału w podziale zysku Spółki, otrzymując tym samym wynagrodzenie za spełnienie powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Wynika to w szczególności z faktu, iż w zamian za wypłacone wynagrodzenie Spółka uzyskuje ekwiwalentne świadczenia.

Wobec przedstawionego charakteru prawnego wynagrodzenia wynikające z obowiązku wykonywania przedmiotowych świadczeń przez wspólników na rzecz Spółki należy kwalifikować jako przychody z innych źródeł określone w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Potwierdzenie powyższego podejścia znajduje odzwierciedlenie w utrwalonej praktyce organów podatkowych. Tytułem przykładu Spółka pragnie przytoczyć:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 sierpnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.311.2018.2.AG, w której organ stwierdził że: „ Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez wspólników wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla nich przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r. nr 0115-KDIT2-1.4011.475.2018.4.MT, w której organ potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy: „W ocenie Spółki, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że wynagrodzenie, które będą otrzymywać Akcjonariusze z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na jej rzecz będzie stanowić dla nich przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.184.2019.l.AMN, w której organ potwierdził że: „Zatem, skoro wypłata Udziałowcom (z miejscem zamieszkania na Ukrainie) wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne (traktowane jako przychody z pozostałych źródeł w rozumieniu art. 20 updof) nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu w Polsce, to na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystawienia formularza PIT-11.”
  
  

Wobec powyższej kwalifikacji wynagrodzenia wypłacanego wspólnikom Spółka powzięła wątpliwość, co do pełnienia przez nią obowiązków płatnika w przypadku gdy wspólnikiem będzie cudzoziemiec (obywatel Ukrainy), dysponujący ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową.

Wspólnicy (obywatele Ukrainy) posiadający certyfikat rezydencji potwierdzający ukraińską rezydencję podatkową podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT.

Jednocześnie art. 29 ust. 1 ustawy o PIT określa obowiązek podatkowy dla nierezydentów w związku z uzyskaniem przez nich przychodu na terytorium RP. Jednak przedmiotowy katalog nie ma zastosowania do innych przychodów określonych w art. 20 ustawy o PIT.

Wobec tego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenia z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będącym rezydentami podatkowymi Ukrainy, zastosowanie w sprawie znajdą odpowiednie zapisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.) (dalej: Konwencja).

Jednak przychód powstały na skutek wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych przez wspólników na rzecz Spółki nie wchodzi w zakres art. 10 (dywidendy) art. 14 (wolne zawody), art. 15 (praca najemna) bądź art. 16 (wynagrodzenia dyrektorów) Konwencji.

Zatem zgodnie z art. 21 Konwencji „Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.”

Powyższy przepis oznacza, że wspólnicy posiadający certyfikat rezydencji potwierdzający ukraińską rezydencję podatkową powinni opodatkować uzyskany przychód w kraju, w którym podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. na Ukrainie). Zatem całość przychodu uzyskanego przez takiego wspólnika z tytułu wykonywania świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki podlega opodatkowaniu (zgodnie z art. 21 Konwencji) na terytorium Ukrainy. Niezależnie, nawet jeśli wspólnik przebywałby w Polsce dłużej niż 183 dni w roku, ale przedstawi Spółce certyfikat rezydencji potwierdzający ukraińską rezydencję podatkową, jego dochody zgodnie z uregulowaniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Ukrainy.

Wobec tego Spółka w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, otrzymując ważny certyfikat rezydencji od wspólnika (obywatela Ukrainy) potwierdzający ukraińską rezydencję podatkową, nie będzie obowiązana w charakterze płatnika do pobrania podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a cytowanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 9 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów ustawodawca w sposób enumeratywny wyszczególnił w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, a wśród nich w pkt 9 zostały wymienione inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 176 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie (§ 2). W przypadku określonym w § 1 zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, o której mowa w art. 182, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (§ 3).

Powołany wyżej przepis umożliwia tworzenie takich relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwolą im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki może to być pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia. Wypłacenie wynagrodzenia jest niezależne od tego, czy spółka wykazuje zysk czy też nie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez wspólników wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla nich przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą wypłacane wynagrodzenia z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (Wnioskodawcy), wspólnikom posiadającym certyfikat rezydencji Ukrainy, zastosowanie w sprawie znajdą zapisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. konwencji polsko-ukraińskiej, przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmie się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym nie wchodzi w zakres art. 14 (wolne zawody) lub art. 15 (praca najemna) ww. Konwencji, zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Powyższe zapisy oznaczają, że przychody uzyskiwane przez wspólników Spółki zobowiązanych do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, nie zostały wymienione w artykułach Konwencji polsko-ukraińskiej, a więc stanowią przychody objęte ww. przepisem i podlegają opodatkowaniu tylko na Ukrainie. Tym samym przychód osiągnięty przez wspólników Spółki w ogóle nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, wypłata Udziałowcom posiadającym certyfikat rezydencji (z miejscem zamieszkania na Ukrainie) wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne (traktowane jako przychody z pozostałych źródeł w rozumieniu art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, zatem Wnioskodawca nie będzie pełnił roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.